Share
Chapter : Seven
"Amari, dadaan ako jan sa inyo, sabay na tayong pumasok"
"Okay"
Agad na akong tumayo at itinali ang aking buhok pagkatapo sagutin ang tawag ni Agnes.
I wonder kung malapit lang kaya yong bahay nila sa lugar namin.
Bumaba na ako at as usual naabutan ko na naman ang tita na nagkakape.
"Oh, Amari? sigurado ka bang papasok kana?"
"Opo tita"
"Bakit? Tapos na ba ang imbestigasyon sa university nyo? Nahuli ba kung sinong may kagagawan?"
Matapos sabihin ni tita yun ay tila nag flashback sa akin yong isang Janitor na kasabay ng mga pulis sa pagtakbo.
"Hh-indi pa po" nagkunwari akong walang alam. I don't want to jump into conclusion, gusto ko munang makasigurado sa mga nakikita ko.
"Oh sya mauna na ako, magkita tayo mamaya sa starbucks may sur
Related chapters
The Visions Chapter : Eight
Alas tres ng hapon ang huli kong klase kaya dumeretso na muna ako sa cafeteria para magpalipas ng oras at antayin ang alas kwatro, magkikita kami ni tita. "Have you heard the news aren't you?" Dinig kong may nagsalita saka walang pakundangang umupo at inilapag ang dalawang iced tea. Kilala ko kung sino ang nagsalita kaya iniangat ko ang aking paningin sa kanya. "Where is he now?" I'm asking for SG president Felix's friend. "I think he's already in the police custody" Wala pa ring pinagbago sa kanya he is still kind of a man that you will fall inlove at first sight. His manly voice will really touch your heart and his serious look. He is the almost perfect guy that you really want to be with. He has the brain to be proud, but humbleness runs through his veins. It
The Visions Chapter : Nine
Today was supposed to be our foundation but because of the incident hindi muna nila tinuloy Ito. Tahimik kong binabagtas ang kahabaan ng hallway papunta sa gym dahil sa biglaang pagpapatawag ng massive meeting ang buong eskwelahan kasama ang mga estudyante, mga professors, staff at iba pang may kabahagi sa paaralan. Masyado akong tamad para sundan ang pinaka tamang daanan papuntang gym kaya nagshort cut nalang ako, dumaan ako sa likod ng clinic at ang kasunod na building noon ay ang libray. Mukhang nanduon na ang lahat ng estudyante sa gym kaya binilisan ko nalang ang paglalakad, lakad takbo ang ginawa ko hanggang sa makarinig ako ng dalawang taong naguusap, masyadong malayo at hindi klaro ang paguusap ngunit sigurado ako merong taong nag uusap, laking pagtataka ko kung bakit may naririnig ako gayong wala namang tao sa paligid at isa pa pader at mga bakanteng classroom ang nadadaan ko, nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang malapit
The Visions Chapter : Ten
kanya kanyang bulungan ang mga estudyante ng matapos ang meeting, marami sa kanila ang nadismaya. Sino bang hindi? Kim is really the person who can't do anything like that, sa kanila ang problema because they didn't look at the other side of the story. They are only focusing on the picture that has shown. "Amari bakit bigla bigla kana lang nawawala, kanina kapa tahimik." Kailan ba ako hindi tumahimik? sa sobrang tahimik ko pati pagkakamali ng iba pinagtatakpan ko, its better this way, just for now. "A-ah, hehe sorry Agnes kailangan ko na kasing magmadali eh, may kakausapin pa ako" sana Hindi na siya magtanong. "Ganon ba? sama nalang ako." "Ah, hindi na mabilis lang naman to saka diba may klase kapa?" "Oo nga pala, sige kita nalang tayo sa lunch?" "No problem" ngumiti lamang ito saka naglihis ng daan papunta ng building nila, ngun
The Visions Chapter : Eleven
Tumigil siya sa paglakad ng maramdamang hindi na ako nakasunod sa kanya, nagtataka naman itong lumingon sa akin. Agad niyang itinago ang braso niyang may mga sugat ng mapansing tinitignan ko ito. Palinga linga ito sa paligid na para bang sinisigurado niyang walang taong nakasunod at makakakita sa amin. I really felt bad at the first place when I saw his eyes. but why I'm still following him, you full of stupid decision Amari. "It's not what you think Amari" I gave him a puzzled look and a blank expression dahil nakita kong parang maluluha na ang mata niya. I felt sad for this Man. Hindi ako sigurado sa pagsama ko sa kanya pero nagtitiwala ako. I've never known him a lot, but I believe in the saying that don't judge the book by its cover. Nakarating kami sa pinakadulong hagdan sa may right wing ng aming building, nak
The Visions Chapter : Twelve
"saan ka galing" halos mapatalon na ako sa gulat dahil sa biglaang pagsulpot nitong si Agnes, sa lalim ba naman ng iniisip ko. "Katattapos lang ng panghuling klase ko. ikaw? tapos na ba klase mo? "Ah, o-oo kanina pa. M-may kinuha lang ako sa library, ano tara? Kain tayo libre ko na" pakiramdam ko may kakaiba ngayon kay Agnes, though lagi naman siyang ganito sa akin simula ng magkakilala kami. Seryoso, hyper, seryoso, hyper jan lang palagi umiikot ung mood niya but this time she's hyper but diko masasabing ganun ka genuine un. She's been looking around as if someone is following her. Kausap niya nga ako pero palinga linga naman ang mga mata niya. Pansin ko din ang pamumutla niya, hinila niya ako papasok ng cafeteria pero palinga linga padin ito, balisa, wala sa sarili. Isinara ang kabilang section ng cafeteria dahil sa nangyari, nandoon padin ang crime scene at mga bakas ng dugo. Tinakpan na lang ang glass window ng cafeteria para hindi m
The Visions Chapter : Thirteen
Amari's Pov. "Okay kana ba?" Pagmulat ko ng mata si tita kaagad ang unang bumungad. "Ano nangyari kanina, bakit ako nandito?" Masakit man ang ulo ay pinilit ko pa ring bumangon. "Hindi ba dapat ikaw ang tinatanong ko niyan? anong nangyari bakit bigla ka nalang nag collapse, sumisigaw kapa." Ano nga bang nangyari? iniwas ko ang tingin ko upang alalahanin kung anong nangyari. Naalala ko yong mga nakita ko, pero kailangan ko bang sabihin kay Mama? "M-masakit lang po yong ulo ko M-ma." "Ohsya, sige na magpahinga ka na, I'll go to your university by this afternoon, maglilipat na ako ng mga gamit ko doon, para bukas na bukas din magsisimula na akong magtrabaho" Humalik na lamang ito sa aking noo saka tuluyang umalis. Nasa kalagitnaan ako ng pagpapahinga ng ma
The Visions Chapter : Fourteen
“Felix saan mo ba ako dadalhin?” I asked Felix. Well, unfortunately kanina niya pa ako kinakaladkad palabas. Huminto kami sa harap ng kotse niya ng makarating kami sa parking lot. “Amari, huwag na huwag na huwag kang lalapit kay Kim kahit anong mangyari” may tono ng pagbabanta ang boses nito. “wait, what? why?.” I hesitate to ask. “just fuckin' do what I've told you Amari.” pasigaw nitong sagot. Tumingin ito sa paligid at dali dali akong pinagbuksan ng pinto ng kotse niya. “ihahatid na kita sa inyo, may kailangan kang malaman.” seryoso ang mukha nito, at bago sumakay ay may kung ano itong tinitignan sa paligid na para bang may hinahanap. All way long, he's not talking. I don't even bother to asked too. Pero maya maya pa, huminto kami sa harap ng malaking building. Wait, is this his ap
The Visions Chapter : Fifteen
Felix's Pov. It's Midnight, and the spirit of fears still hunt me. Amari passed out, few munites ago. */Knock on doors. I heard knocks on doors, but I did not open it because for sure it's our death. “hmmmm..” I heard Amari's moan so I hurriedly ran to her. Nakita ako ang mga butil ng pawis na nasa kanyang noo, sobrang lalaki ng mga butil ng pawis nito, habang patuloy naman sa pag agos ang luha sa kanyang mga mata. I let her. It's not yet the time to wake her up. I remember that Old grey man said 'The curse has been revealed.' */FLASHBACKS. papasok ako sa school, when I saw Amari from afar. I was about to ran after her but the old grey man appear. "huwag kang lumapit sa kanya” he said. And I was like, who
Latest chapter
