Mag-log inNyx's Point of View
Akala ko'y business meeting lang ito — pero nauwi sa bangayan naming dalawa.Tila tumigil ang oras habang magkasama kami. Ni hindi ko halos nagalaw ang pagkain dahil sa lalaking ito.Damn him."You will see me every day."Napakunot ang noo ko. "What?" bulalas ko, hindi pa rin makaget over sa mga binitawan niyang salita kanina."I said, you will always see me every day. Sa opisina mo, sa meeting, at kung saan ka pa man."May bahagyang ngisi sa labi niya— parang may alam siya na ako lang ang hindi nakakaalam.Napangiwi ako. "Wala ka bang ibang gagawin?"He shrugged lazily. "I'm the boss. Kaya gagawin ko ang gusto ko."Napairap ako sa kawalan. "May bumagok ba sa ulo mo at ganyan ka na magsalita ngayon?"He used to be cold. Calculated. Barely even talked to me. Na kapag nakipag-usap siya sa akin ay puno ng pagkadisgusto.Kaya bakit ngayon, halos ipagkanulo na niya aNyx's PovSINA Mav at Liam ang dumating, nanlamig ako nang makita ang mga tingin ni Maverick. Hindi ko pa siya kailanman nakita na ganyan—kahit noong panahon na akala ko ay hindi niya ako mahal. Para siyang papatay ng tao sa lamig ng kanyang tingin sa aking mga magulang. Hindi lang pala silang dalawa ang nandoon—kasama niya ang mga magulang niya. Napalunok ako, nangangatog ang aking mga tuhod. Bumaba ang temperatura.Napansin ko ang hawak niyang mga papeles at halos magusot na iyon sa sobrang higpit ng pagkakahawak niya. What was that? He stepped closer to Nixie and to my parents with Mr. Reyes. Kita ko ang takot sa mga mukha nila nang makita ang malamig na tingin ni Mav sa kanila. Alam nilang katapusan na nila kapag nagsalita ang lalaki. Huminto siya sa harap ni Nixie at inihagis ang ilang mga papel sa mukha nito. Hinarangan iyon ni Mr. Reyes pero huli na dahil nasalampak na sa mukha ng babae.When the pap
“YES! I fvcking hated you!” sigaw ko, tuluyan ko nang hinayaan ang sarili kong ilabas ang lahat ng kinikimkim ko. “Kasi sino bang matinong kapatid ang gagawa no’n sa sariling kapatid?”Nanginginig ang dibdib ko habang hinahabol ang aking sariling hininga. “You want me to be fvcking honest, Nixie? Sige!” Tinuro ko ang sarili ko. “Alam mo kung tutuusin lang, ako. I have the fvcking right to be mad at you—to hate you till death—kasi hindi naman talaga makatarungan ang ginawa mo sa akin.” Nabitin ang boses ko. Ngayon ko lang napagtanto na dekada ko palang kinikimkim ang galit na ito.Dati, hindi ko kayang aminin na galit na galit ako sa kanya. Iniisip ko na lang na kung saan sila masaya, so be it. Pinilit kong alisin ang galit sa dibdib ko pero hindi ko akalaing mas may ikakagalit pa pala ako.“I trusted you, Nixie.” Kumirot ang dibdib ko. “Ikaw lang ang kakampi ko. Pero hindi ko akalaing itinuring mo pala akong kaaway at balak pang kunin si Mav
Nyx’s PovHINDI naman masyadong malayo ang Laguna kaya nagawa kong makarating dahil tanda ko pa naman ang daan.Pagkarating ko ay inilagay ko sa garahe ang aking kotse. Pinagmasdan ko sandali ang abandonadong lugar saka huminga ng malalim. I can do this. I will do this. Bulong ko sa aking isipan saka nagpasya na lumabas na sa kotse at maghanda sa pagpasok sa penthouse. Hindi na ako kumatok at mukhang bukas naman ito, inaasahan nga nila ang pagdating ko. Walang masyadong mga tao dito, pero hinanda ko naman na ang aking sarili sa posibleng mangyari. Kaya nga agad ko ng tinext sa mga pulis at kay Mav ang address dito sa Laguna. I’m pretty sure he would know what I was talking about. Pagtapak ko palang sa sahig ay agad na bumukas ang mga ilaw. Nag-angat ako ng tingin, nakita ko ang aking mga pamilya na nasa tabi ni Mr. Reyes habang si Nixie naman ay nasa unahan. Her words still stuck me, but I brushed them off
Maverick's PovAT dahil hindi ako naniniwala sa kanila. I search for everything—every document that leads to what was the truth.Bakit naman nila gagawin iyon? Lalo pa at nakita ko talaga ang katawan ni Nixie pero ang sabi niya sa akin ay…I went to her grave—sa London kung saan nagcrash ang plane. Doon na rin namin siya nilibing since may bahay naman doon ang pamilya nila bilang bakasyunan na lang rin. Hindi ko alam kung bakit doon nila gustong ilibing gayong halos naman lahat ng pamilya Dela Cruz ay sa Pilipinas lang nilibing. May mga private plane sila upang maihatid ang bangkay ni Nixie pero hindi na ako nagtanong pa.I was mourning her death because it was all my fault. Nag-away kami—hindi lang basta normal na away kundi isang malaking away. Pinag-awayan namin si Nyx nang gabing iyon pero ang alam lang ng pamilya ay dahil tutol ako sa pagmomodel niya sa London. “You're always with her! Matagal ko ng napapansin iy
Nyx’s PovNABABALIW na ako sa kakastay dito sa bahay ng ilang weeks na. Malapit ng mag buwan pero hindi na ulit ako nakarinig ng balita kay Maverick.He was gone. May kabang bumalot sa dibdib ko. Ayokong mag-isip ng hindi maganda kasi baka kung anong mangyari pero the more na nandito lang ako sa the more I think of it even more.“Shit!” I muttered a curse under my breath. Ang dami ko pang dapat na gawin. Ang daming kailangan na gawin ngunit tulala parin ako sa kawalan. Hindi malaman kung bakit nandito parin ako. I should be gone too. Dapat ay kumilos na rin ako pero hindi ko kayang iwan ang anak ko na mag-isa dito. Matyaga akong nakatingin sa ceiling nang biglang tumunog ang aking cellphone. Nagkasalubong ang aking mga kilay.Sino namang tatawag sa akin ng ganitong oras?Tiningnan ko ang aking cellphone, hindi iyong registered kaya mas lalo lamang akong kinabahan. Napalunok ako, pinipigilan ang sari
Nyx's POVMAS lalo kaming naging alerto pero siyempre, nagmukha pa rin akong kalmado sa harap ng anak ko.Iyon lang ang sinabi ni Maverick bago niya tuluyang pinatay ang tawag. Hindi na ako umapila pa. Hinayaan ko na lang siya, dahil alam kong mas alam niya kung ano ang dapat gawin kaysa sa akin.Tahimik akong nagtungo sa kwarto ng anak ko. Tulog na siya, gaya ng nakasanayan. Umupo ako sa gilid ng kama niya at pinagmasdan kung gaano siya kapayapang natutulog, parang walang kaalam-alam sa bigat ng mundong ginagalawan namin.Inayos ko ang kumot niya, saka napagdesisyunang humiga sa tabi niya para mas pagmasdan ang bawat detalye ng mukha niya.Ang mataas na tulay ng ilong niya ay mana sa ama niya, maging ang hubog ng kilay at ang haba ng pilikmata. Ang tanging sigurado akong sa akin niya nakuha ay ang lambot ng puso niya.Habang pinagmamasdan ko siya, hindi ko namalayang nakatulog na rin pala ako sa tabi niya.Isang marahan







