LOGINShare
ตอนที่ 3 มอบมันให้กับฉัน
Last Updated:
2024-12-11 22:24:05“อ่อก… อึก…” ใบหน้าของอาร์เต้แดงก่ำ การควบคุมลมหายใจยากลำบากมากขึ้นเมื่อในลำคอของเขายังถูกเติมเต็มไม่หยุด “อือออ…”
“อ้า… !!! ฉัน… เกือบแล้ว”
จังหวะเร่งเร้าขยับเส้นทางสู่จุดสูงสุดให้เข้าใกล้ ถึงแม้มือใหญ่หนาไม่ได้ชักใยอยู่เบื้องหลัง แต่ศีรษะของอาร์เต้ยังคงโขกสับไม่ลดละ
สัญญาณเตือนบวมใกล้ระเบิดจนเต็มปาก เด็กหนุ่มไม่แสดงท่าทีถอดถอนริมฝีปากแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังรัวชักบีบคั้นท่อนเนื้ออย่างเมามัน
“ฮะ… ฮึก… ฮ่า…” ทั้งขบเม้มกรามและริมฝีปาก ใบหน้าสีเข้มบิดเบี้ยวเมื่อเผชิญกับช่วงเวลาอึดอัดสุดท้ายก่อนระเบิด ลมหายใจหนักแน่นเป่าให้ลอยสูงขึ้นไปบนผนังไม้เทียม เสียงครางกระเส่าดันเป็นจังหวะพร้อมหน้าอกกระเพื่อมแรง “อ้า… !!!”
ช่วงคอที่ถูกเสียดสีจนเกือบเผาไหม้ถูกเติมเต็มไปด้วยของเหลวขาวขุ่น ส่วนปลายสั่นหงึกและกระตุกเร่าทุกครั้งที่ปลดปล่อยน้ำไร้เชื้อออกมา กลิ่นคาวผมมหวานคละคลุ้งทั่วปากจนถึงจมูก มันหอมและชวนพะอืดพะอมในคราวเดียวกัน
ใบหน้าขาวนวลเนียนแดงก่ำจากการสำลัก แท่งเนื้อยังคงค้างคาอยู่ภายในช่องปาก พ่นความสุขสมออกมาอยู่อีกหลายระลอก
จนเมื่อไม่อาจทานทนได้ต่อไป อาร์เต้ก็ต้องยอมถอนตัวออกปล่อยให้น้ำที่เหลือหลั่งออกมาข้างนอก “แคกๆ”
เด็กหนุ่มจับคอของตัวเองขณะที่พยายามกลืนน้ำเมือกเหนียวลงคอ หน้าอกกระเพื่อมจากการเหนื่อยหอบ
“นี่ฉันกลายเป็นเครื่องมือสร้างความสุขของนายไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?”
“ไม่ใช่ว่าเราทั้งคู่… ใช้กันหรอกเหรอ” อาร์เต้ยิ้มกรุ้มกริ่ม
“นายยังไม่เสร็จเลยนี่”
“ความต้องการของนายมาก่อน”
เท่าที่จำได้พวกเขาพึ่งเคยเจอกันครั้งแรก อีกทั้งยังเป็นสถานที่เรียกได้ว่าอโคจรอีกด้วย ทว่าในใจของอาร์เต้กลับเต้นเร่าราวกับรู้สึกถึงบางอย่างที่มากกว่าตัณหา
“ฟู่” ชายร่างใหญ่เหนื่อยหอบ พ่นลมออกจากปากจนควันลอยคลุ้ง “ฉันมาเพื่อเก็บเกี่ยวน่ะสิ นี่แหละความต้องการของฉัน”
“ถ้าอย่างนั้นก็ทำเลยสิ”
“มานี่สิ” ชายร่างใหญ่ตบหน้าตกตัวเองเบาๆ
แววตาดุดันเบื้องหน้าตีกรอบทางเลือกของเด็กหนุ่มให้เหลือเพียงทางเดียวคือการเชื่อฟัง อาร์เต้ลุกยืนก่อนจะค่อยๆคร่อมขาทีละข้างขึ้นเหนือตักของอีกฝ่าย
ความสูงที่ต่างกันทำให้ใบหน้าของพวกเขาสอดประสานกันได้อย่างพอดี
มือหยาบกร้านแต่มีสัมผัสอันอ่อนโยนวางทาบทับแผ่นหลังของเด็กหนุ่ม การพันธนาการอย่างหลวมนี้ถึงง่ายต่อการพาร่างกายหลบหนี แต่กลับพันผูกจิตใจจนแน่นหนา
“มอบมันให้ฉัน”
ปลายนิ้วจิ้มกดลงบนหน้าท้องเนียนนุ่ม ความอุ่นวูบวาบแผ่ขยายจากตรงนั้นแล่นไปยังทั่วร่างอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเด็กหนุ่มเริ่มบิดเบี้ยว คิ้วขมวดชิดอย่างสงสัย ดวงตาหรี่เล็กเพื่อรอรับประสบการณ์ที่กำลังเพิ่มเข้ามา
“ฉันให้นายได้ทุกอย่าง”
“ไม่จำเป็น ฉันต้องการจากนายเพียงแค่อย่างเดียว”
ฝ่ามือใหญ่ยักษ์โอบอุ้มแท่งเนื้อชมพูระเรื่อเอาไว้ในมือ บีบแค่เพียงเล็กน้อยอาร์เต้ก็แทบหลอมละลายไปในอากาศ
“อือ…” อาร์เต้ครางแผ่วเบาอย่างเขินอาย มือคล้องคออีกฝ่ายเอาไว้แน่น
สัมผัสยืดหยุ่นนี้มันเสียวซ่านเกินกว่ามือของใครจะทำได้ ผิวหนังที่เสียดสีผ่านการรูดชักปลุกเร้าเส้นประสาทโดยรอบให้ตื่นตัว
คราบน้ำที่กลืนลงไม่หมดไหลออกมาเป็นทางยาว มันเปื้อนหยดลงจากปลายคางของเด็กหนุ่ม พร้อมเสียงกระเส่าไม่เป็นจังหวะ
ความเร็วเผาไหม้ความแข็งแกร่งจากภายใน อาร์เต้วางริมฝีปากพาดลงบนคอของอีกฝ่าย นิ้วมือพลางจิกลงบนท้ายทอยโดยไม่รู้ตัว
“กัดได้นะ ถ้านายทรมาน”
“อืม”
อาร์เต้เปลี่ยนจากการกัดริมฝีปากตัวเองย้ายไประบายกับต้นคอหนาแกร่งแทน นัยน์ตาสีเข้มของเขาถูกม่านหมอกปกคลุม
“ซี้ด! อย่างนั้นแหละ! อ้า…” เหมือนแรงกัดจะกระตุ้นอารมณ์บางอย่างของชายร่างยักษ์ เขาอ้าปากยิ้มอย่างสุขสม
ลำตัวของเด็กหนุ่มโค้งงอและบิดไปมา น้ำลายผสมปนเปกับน้ำกามไหลยืดยาว ก้นกลมกลึงวางทับต้นขาของอีกฝ่ายไว้แน่น เอวคอดโยกย้ายรับจังหวะการชักรูด
หน้าท้องอาร์เต้วูบวาบราวประกายของดอกไม้ไฟ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าด้านล่างของเขาชื้นแฉะไปมากเพียงได้
ความหื่นกระหายเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เข้ายึดครองร่างขาวเนียนละเอียด การกระทำไหลไปตามทิศทางของสัญชาตญาณดิบเถื่อน
เสียงครางกระเส่าเขย่าทั้งห้องให้ยวบไหว แท้จะมีสายตาจากภายนอกสอดส่องเข้ามาก็ไม่ทำให้อาร์เต้เขินอายอีกต่อไป
“ฉัน… อื้อ… นาย” อาร์เต้กระซิบข้างหูอีกฝ่ายอย่างสั่นเครือ “โอ๊ย…”
ความอดทนไม่ใช่สิ่งสำคัญในตอนนี้ น้ำเชื้อแทรกความอดกลั้นผ่านปลายท่อที่แยกออก ของเหลวขาวขุ่นพุ่งไร้ทิศทางกระจายไปโดยรอบ
“อ้า… !!!” อาร์เต้สั่นเทาชักกระตุก
“นายควรบอกฉันล่วงหน้านะถ้าจะแตก” ชายร่างใหญ่โลมเลียมือของตัวเองจนสะอาด “รู้ไหมว่ามันน่าเสียดายที่ทิ้งของดีขนาดนี้ให้หล่นหาย”
“ฉะ… ฉันขอโทษ” อาร์เต้กระหืดกระหอบ
ชายร่างยักษ์ยิ้มพลางยกร่างอาร์เต้ให้นอนลงบนพื้นอุ่น “นายน่ารัก… ฉันให้อภัย”
“ฉันจะได้เจอนายอีกไหม?”
“แน่นอน” ชายสูงใหญ่เคลื่อนตัวลงต่ำ ซุกใบหน้าสีคาราเมลลงไปยังหน้าท้องของอาร์เต้ บรรจงเก็บกวาดคราบน้ำที่เลอะเทอะ
“จะเจอนายได้ที่ไหนถ้าไม่ใช่ที่นี่?”
“อาจจะในฝัน” น้ำเสียงทุ้มใหญ่ฉายแววกึ่งจริงกึ่งเล่น
ชายหนุ่มปริศนาโลมเลียร่างบางเล็กจนทั่ว เพื่อให้แน่ใจว่าอาหารจานโปรดของเขาจะไม่เหลือทิ้งแม้เพียงสักหยด
Latest chapter
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 67 มุมมองที่ต่างกัน
“ทวดของผม” โพรงปากของเด็กหนุ่มอ้าค้างจนมองเห็นลิ้นไก่ข้างในลึกสุด “นี่พี่เกิดสมัยอยุธยาเป็นเมืองหลวงเลยไหมเนี่ย?” “ไม่นานขนาดนั้น” เสียงหัวเราะร่วนของเป็นเอกดัง “พี่เกิดหลังทวดของนายไม่กี่ปี ปี พ.ศ. สองพันสี่ร้อยกว่าเห็นจะได้” “แล้วพี่เป็นใครกันแน่?… ผีบรรพบุรุษส่งให้พี่มาดูแลตระกูลของผมหรือยังไง?” “ฉันว่าเรื่องของนายเหลือเชื่อกว่าเรื่องของฉันอีก” ยังไม่ทันจะต่อความยาวสาวความยืด เสียงฝีเท้าตึงตังก็ดังมาจากบันไดไม้ หญิงสาวแรกรุ่นพรวดพราดเข้ามาในห้องนอนที่ชายทั้งคู่อยู่ เธอกระโจนเข้าหาเป็นเอกและสวมกอดรอบคอจนแน่น “คิดถึงคุณลุงจัง” น้ำเสียงของหญิงสาวสดใสพอกันกับหน้าตา ดวงตาของเธอสุกใสเป็นประกาย ผิวหนังเนียนหนุ่มอ่อนเยาว์สมกับการเป็นสาวแรกรุ่น “คิดถึงลุงหรือคิดถึงของฝากกันแน่” มือของชายผู้แก่กว่ามากลูบศีรษะอย่างเอ็นดู “ก็ต้องคิดถึงคุณลุงอยู่แล้วสิคะ” “ถ้าอย่างนั้นวันนี้ลุงไม่มีของฝาก นิดหน่อยก็จะยังคิดถึงลุงอยู่ใช่ไหม?” หญิงสาวตัวเล็กยืดตัวขึ้นทำแก้มป่อง “ไม่มีจริงเหรอ?”
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 66 เพื่อนเก่าเพื่อนแก่
ไม่ได้มีโอกาสบ่อยนักที่อาร์เต้จะได้อ้าแขนกอดรับดวงอาทิตย์ยามสาย ถึงมันออกจะร้อนสักหน่อยก็เถอะแต่สำหรับชายหนุ่มที่ไม่ค่อยชอบชีวิตช่วงกลางคืนเท่าไหร่นัก นี่ก็นับว่าเป็นคุ้มค่าที่จะแลก หลังจากได้ฟังเรื่องราวอันไกลเกินขอบเขตของความเชื่อมาแล้ว แววตาของอาร์เต้ตอนมองเป็นเอกกลับไม่ได้ต่างจากเดิมเท่าไหร่ หากไม่ใช่เพราะยังไม่เชื่ออย่างสมบูรณ์แบบบ ก็คงเป็นเพราะอคติบางอย่างที่สร้างความเอนเอียง ความรู้สึกในใจของชายทั้งสองไม่อาจถูกคั่นกลางด้วยสิ่งแปลกปลอม ระยะห่างระหว่างกันยังคงเส้นคงวา ไม่อาจใกล้มากกว่านี้หรือถอยห่างจากที่เป็น ถึงหมุดหมายของทริปนี้เป็นเอกจะบอกไว้ว่าเป็นการออกตามหาความจริง ทว่าอาร์เต้มองแตกต่างออกไป เขาคิดเงียบๆ อยู่คนเดียวว่าการเดินทางครั้งนี้เป็นเสมือนการออกเดตนอกสถานที่ครั้งแรกของพวกเขา นั่นเลยช่วยทำให้รู้สึกดีมากกว่ากังวล อาร์เต้ไม่เอ่ยถามถึงจุดหมายปลายทาง เขารู้ว่าอีกฝ่ายคงไม่ยอมพูดอะไรแน่นอน ซึ่งเป็นเอกก็คิดเช่นนั้น ชายแก่ในร่างหนุ่มคิดไว้ว่าการอธิบายกลางอากาศอย่างเดียว คงไม่หนักแน่นพอจะยืนยันทุกอย่าง ท้องฟ้าปลอ
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 65 เริ่มนับเวลาถอยหลัง
เมื่อความสุขสุดขีดพุ่งสูงจนทะลุหลอด ความเหนื่อยล้าก็เข้ามาห่อหุ้มร่างกึ่งเปลือยเปล่าของเด็กหนุ่ม หน้าอกภายใต้เสื้อตัวบางกระเพื่อมหนักหน่วง ริมฝีปากเผยออ้าเติมอากาศเข้าไปทดแทนกับที่ขาดหาย ใบหน้าฝาดก่ำด้วยสีเลือดสดๆ และเข้มมากขึ้นไปอีกเมื่อนึกถึงความดังของเสียงที่เพิ่งเปล่งออกไป ท่อนล่างโล่งโจ้งเลอะเทอะด้วยคราบของเหลวจากร่างกาย ในใจของมิวร้องตะโกนกู่ก้องเมื่อความรู้สึกที่อัดอั้นถูกระบายออกมาได้เสียที นั่นเป็นสิ่งประจักษ์แน่ชัดแล้วว่า ร่างกายและความเป็นชายได้กลับเป็นปกติอย่างที่ควรจะเป็น ทว่าก็ยังรู้สึกติดค้างบางอย่างแถวก้นบึ้งของจิตใต้สำนึก รอยยิ้มกางกว้างบนใบหน้าเรียวงาม เด็กหนุ่มรีบจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อย ด้วยกลัวจะมีใครเปิดประตูเข้ามา การโดนมองเห็นไม่น่าหนักใจเท่ากับการโดนล้อ มิวนึกออกว่าดันเต้จะพูดอะไรบ้างหากเห็นสภาพของเขาในตอนนี้ ‘ไม่คิดจะชวนกันสักหน่อยเหรอ?’ ‘ทำไมนายถึงหนีมาสนุกคนเดียวล่ะ!’ ‘อีกรอบไหม?’ ‘คิดถึงดุ้นยักษ์ของฉันล่ะสิ!’ น้ำเสียงทะลึ่งตึงตังรวมกับสีหน้าหื่นกระหายของดันเต้ ผุดขึ้นมาใน
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 64 กลับไปใช้งานได้
ความเงียบบรรเลงดนตรีกระซิบข้างใบหู ความเหนื่อยล้าขับกล่อมท่วงทำนองยืดยานจนชายหนุ่มหลับใหลไปอย่างง่ายดาย พื้นที่แสนปลอดภับโอบกอดมิวเอาไว้แน่นไปถึงความฝัน ชายหนุ่มทิ้งความหวาดระแวงเอาไว้ข้างเตียง และปล่อยความอิสระให้คืนสู่จิตใจ เวลาในกำมือหมดไปอย่างรวดเร็ว จนแอบนึกเสียไม่ได้ว่าสิ่งล้ำค่านี้ไม่เคยเพียงพอในหนึ่งชีวิต… ร่างกายของมิวนั้นฟื้นฟูได้ดีอย่างน่าเหลือเชื่อ ทั้งความเหนื่อยล้าหรือบาดแผลบนร่างกาย อันที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องนอนเลยด้วยซ้ำหากในตัวมีเมล็ดพันธุ์ปีศาจอยู่ ความรู้สึกเบาสบายจากห้วงนิทราถูกความร้อนตรงท้องทำลาย เด็กหนุ่มกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ ลำตัวบิดงองุ่นง่าน การข่มตาให้หลับกลายเป็นเรื่องยากขึ้นทุกที การโดนร่างกายของตัวเองรังควานสร้างความหงุดหงิดนิดๆ มิวลืมตาตื่นนั่งพิงหัวเตียง ดวงตาแจ่มใสทั้งที่เพิ่งนอนไปได้แค่สองชั่วโมง ด้านล่างของลำตัวร้อนรุ่มอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนบาง ปลายเท้าบิดงอเข้าหากัน ต้นขาหนีบแน่นจนสะโพกเกร็ง อาการวูบวาบแผ่ซ่านจากศูนย์รวมความรู้สึกไปยังเส้นประสาท ดวงตาของมิวหั
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 63 กาลเวลาที่ยืดหดได้
เบื้องบนโปรยแสงรำไรออกมาจากมาจากรูโหว่อันดำมืดของท้องฟ้า เช้าวันใหม่นี้แสนอึมครึมไม่สดใส ส่งผลโดยตรงต่อจิตใจให้ขมุกขมัว หัวงมหรรณพแห่งเวลาสงบเสงี่ยมเฉกเช่นหนุ่มน้อยหน้าตาใสซื่อ ปกติท่าทีของอาร์เต้จะกระโดกกระเดกไม่เรียบร้อย บัดนี้กลับสงวนกิริยาขัดจากนิสัยปกติราวกับเป็นอีกคน อาจเพราะเขาถนัดการซ่อนมุมจริงจังเอาไว้เพื่อบดบังตัวตน จึงมีน้อยคนจะเคยได้เห็นอีกด้าน “ที่จริงแล้วพี่เลือกจะโกหกต่อไปก็ได้ แต่พี่ไม่อยากทำ” ชายวัยกลางคนนั่งบนโซฟาที่คุ้นเคย สายตาจับจ้องร่างเด็กกว่าตรงกันข้ามด้วยความสับสน หลังจากพยายามเลี่ยงการเปิดปากตอนอยู่ในรถอยู่นาน เขาก็มาถึงสถานที่เหมาะแก่การคายทุกอย่างออกมา “พี่รู้ว่ามันอาจจะฟังแล้วเหลือเชื่อไปหน่อย แต่พี่ก็อยากให้อาร์ตเปิดใจ” หนุ่มน้อยเอียงคอสงสัย ปกติเป็นเอกเป็นคนขึงขังอยู่แล้ว ยังมีเรื่องอะไรที่ทำให้ผู้จัดการร้านคนนี้หัวเสียได้มากกว่าเดิมอีกเหรอ “ผมเปิดใจให้พี่อยู่แล้ว… พี่รู้ใช่ไหม?” “แต่เรื่องที่พี่จะเล่ามันจะเปลี่ยนความคิดของนายที่มีต่อพี่ไปเลย” นี่คือสิ่งที่อาร์เต้ไม่ชอบ
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 62 ความจริงที่พูดไม่หมด
การโดนสปอยด์ตอนจบไม่น่าอภิรมย์ของพิธีกรรมปีศาจที่ได้ยินจากปากของกามเทพ เป็นสิ่งที่มิวพกติดตัวออกจากห้องคุมขังมาด้วย หากเป็นก่อนหน้านี้เด็กหนุ่มคงดวงตาเบิกโพลง จิตใจแช่มชื่นเมื่อรู้ว่าตัวเองมีส่วนพัวพันกับเรื่องราวลี้ลับที่น้อยคนจะได้พบเจอ ตอนนี้ทุกอย่างตาลปัตรกลับด้านชวนใจหาย เขาเริ่มหวาดกลัวในสิ่งเหนือธรรมชาติที่ไม่อาจคาดเดาได้ และโทษที่ตัวเองคิดน้อยเกินไป บนถนนที่แออัดไปด้วยรถยนต์อุ่นหนาฝาคั่ง ในห้องโดยสารนั้นกลับอึดอัดมากกว่าข้างนอกนั่นหลายเท่า การหายใจไม่อาจทั่วท้องเมื่อต้องนั่งชิดติดอยู่กับความหงุดหงิด บรรยากาศธรรมดาที่สามารถพบเจอได้ทุกวัน ท้องฟ้าขมุกขมัวสาดไปด้วยแสงของดวงดาว เสียงบีบแตรและไฟท้ายของรถที่สะท้อนเข้าดวงตา ทุกอย่างในการมองเห็นตอนนี้กลับพิเศษเมื่อเด็กหนุ่มขาดหายไปหลายวัน ปกติมิวไม่ค่อยชอบคนขับรถที่ซอกแซกชีวิตส่วนตัวของผู้โดยสาร ยกเว้นวันนี้… เขารู้สึกอยากกดทิปให้หลายร้อยบาทเพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณที่ช่วยให้สมองวุ่นวายได้คิดเรื่องอื่นบ้าง คำพูดยาวเหยียดก่นด่าไปทั่ว ตั้งแต่ลม ฟ้า อากาศ รวมไปถึงปัญหาค่าครองชีพถูกยัด
You may also like
พุดซ้อนสลัดได
สินปา188 viewslost my love
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k260 viewsPerfume's love โอเมก้าของเจ้าพ่อน้ำหอม (PWP)
โฉมจันทรา197 viewsทะลุมิติมาเป็นคู่อริของอ๋องตัวร้าย
One of สายหมอก1.2K viewsสถานะลับ(รับ)สถานะรัก [เมะxเมะ]
คุณลูกเกด152 viewsหนึ่งนิรันดร์กาลพานพบ
ปีกปักษา112 viewsเดี๋ยวก่อน! นายเป็นนายเอกไม่ใช่เหรอ!?
ชอบคนผมแดง31 viewsYou are my love นายคือที่รักของฉัน
Lirigrhog29 views
