LOGINAVERY'S POINT OF VIEW
"Ate Catherine.."
"Tao po.."
"Ate Catherine.."
Nakailang katok na ako sa pinto ng bahay ni ate Catheryn ngunit wala pa ring sumasagot. Aba'y uugatan na ako saaking kinatatayuan pero mukang wala syang balak na pag buksan ako. Alam kong may tao sa loob dahil nakakarinig ako ng buduts na tugtog galing sa loob ng bahay niya.
Mukhang nagbubuduts pa ang h*******k! Hintayin ko muna matapos yung tugtog bago ulit ako kakatok. Patatapusin ko muna siyang sumayaw, Haha.
Nang mag iba na nga ang tugtog ay nilakasan ko na ang katok ko sa pintuan niya. Linakasan ko na rin ang tawag sa pangalan niya para lang marinig niya pero wala pa ring nag bubukas ng pinto.
Ayaw mong lumabas ah! tingnan ko kung di ka pa lumabas ngayon..
Inilagay ko ang dalawang kamay ko sa gilid ng bibig ko saka ako humiyaw ng malakas! "Sunog! mga kapit bahay may sunog!" dahil sa hiyaw ko ay di lang si Ate Catheryn ang lumabas pati na rin ang buong kapit bahay niya!
"Wuah! may sunog daw! sunog!" taranta na ring hiyaw ng kapit bahay niya saka nagtatakbo para sabihan ang iba pa na may sunog! Dikit-dikit kasi ang bahay dito dahil isa itong malaking squater area!
Pigil ko ang tawa ko dahil sa kalokohan ko. Bigla ay naghiyawan na ang mga tao at tarantang inilabas na ng iba ang kanilang mga gamit sa bahay.
"Sunog.. san ang sunog?" Hindi magkanda mayaw na lumabas na rin sa wakas ang feeling Disney Princess sa pagiging VIP na si ate Catherine! nakatapis lang siya ng kumot at mukhang walang saplot pang loob. Sa likod niya ay may lumitaw na lalaking, wala ring pang itaas.
Napadako ang mata ko sa pang ibaba niya!
OMG! boxers lang ang suot ni kuyang..
Member ba siya ng Hunks? co'z ang laki..! Oo ang laki..bakat na bakat ang sandata ni kuya mo ante!
Ang abs, pak! na pak!
Ang fez? never mind.. basta doon na lang tayo mag focus sa katawan.. hehe..
Kaya naman pala natagalan si Ante mo Cathy na labasin ako, bumubudots pa pala kasi..! At dahil sa kalokohan ko, mukhang nahugot ng wala sa oras ang sandata ni panday! haha my bad! nabitin tuloy sila sa kanilang jugsjugan!
"Wala namang sunog ah! Sinong tarantado ang nang prank na yon?" Turan ng boylet ni ate Catherine na nagpapalinga linga sa paligid.
Dineadma ko na lang siya at patay malisya ako sa kalokohan ko.. Kunwari ay wala akong alam sa nangyayri. Bahala kayong magkagulo dyan!
"Hi ate Catherine, ako po si Avery, naaalala mo ba?" Agaw ko sa atensyon niya.
kunot noo siyang napatingin saakin habang hawak pa rin sakanyang dib-dib ang kaniyang tapis na kumot na tumatakip sa kaniyang kahubaran.
"Ikaw yung anak ni aling Nora tama ba?" aniya.
"Opo, ako nga."
"Anong kailangan mo?" medyo mataray niyang tanong.. Siguro dahil nabitin sila sa pagbubudots ng boylet niya kaya mainit ang ulo niya.
"Ano kasi.. yun pong tungkol sa in-offer mo saakin last day, napag isipan ko na po kasi ang sagot ko."
"Hmm.. Bukas ng alas singco pwede ka ng mag start pumasok. May uniform naman kaming provided para sa mga empleyado. Pahinge ako ng contact number mo, ise-send ko na lang sayo ang address mamaya, pagkatapos namin okay?" aniya saka niya ako mabilis na sinarahan ng pinto.
in heat si ante mo! pahinge daw contact number ko pero sinarahan na agad ako ng pinto!
Itetext ko na nga lang siya!
Kakainis naman.. Kaya nga ako sumadya na sakaniya para di na ako magpaload dahil tinitipid ko na lang yung 200 na natitira sa pera ko.. Pero dahil hindi siya makausap ng maayos dahil busy sa pagbubuduts ang ante mo ay no choice ako kundi ang magpa load pa rin..
Kung alam ko lang, sana di na ako nag effort na puntahan siya.
Di bale na nga.. ang importante, sure na ako na tanggap na sa trabaho.
gagawa na lang din muna ako ng resignation letter ko na ipapasa ko ngayon sa Manager ng fastfood na pinapasukan ko. Kagagaling ko nga lang sa school at sa halip na sa trabaho ako dumiretso ay dito na ako kay ate Catherine nag punta. Buo na kasi ang desisyon kong mag trabaho sa bar. Sabi naman kasi ni Ate Catherine ay pag si-serve lang ng alak at pulutan ang gagawin ko. Nasaakin pa rin ang desisyon kung gusto kong magpa table o hindi.
nang makapag paload nga ako ay agad kong tinext si ate Catherine. Syempre nagpakilala muna ako.
Nasa computer shop na ako at nagpapa print na ng resignation letter ko ng mag reply siya. Sawakas, natapos din silang mag jugsjugan ng boylet niyang hipon! Tinext niya saakin ang address ng bar na along Makati lang ang location.
"Avery, bat mag reresign ka na?" usisa saakin ni Lexine ng pumunta ako dito sa fastfood para mag pasa na ng resignation letter saaming Manager.
"Meron na kasi akong lilipatan na trabaho?" sagot ko.
Biglang nalungkot ang kaniyang mukha.. "Saan naman yan ha?"
"Ahm.. doon lang malapit sa school. Mas maganda na kasing doon na lang ako para makatipid sa pamasahe," pagsisinungaling ko.
"Ano ba yan.. Ma-mi-miss kita." maluha-luha niyang turan.
Niyakap ko naman siya. "Ma mi-miss rin kita bekla!" tugon ko.
"Kuh! wala ng maingay dito!" Turan naman ng kapwa ko crew na bakla!
"Sure ka na ba talaga sa desisyon mong iyan Avery?" Tanong saakin ni Ms. Kate, ang aming magandang Manager.
"Opo, Ma'm" walang pagdadalawang isip kong tugon.
Matapos akong payagan ng Manager namin mag resign ay nagpa-alam na ako sakanila. ANg mga bakla may paiyak-iyak pa talaga sila! paano, sobrang close ko sakanilang lahat! Ako kasi ang clown nila dito sa fastfood eh!
Maglalakad na lang siguro ako pauwi para makatipid. Sayang din kasi yung 30 pesos na pamasahe ko. Mag aalay lakad na lang muna itong beauty ko, tutal ay maaga pa naman. 5pm pa lang naman.
Diko maiwasang mag muni-muni habang naglalakad sa daan. Iniisip ko na agad kung magkano kaya ang pwede kong kitain sa loob ng kalahating araw. Sana makarami ako ng tips sa mga customers. Na eexcite na rin akong pumasok sa bago kong trabaho.
"Miss beautiful, saan ang punta mo?" Napalingon ako sa lalaking sumabay saakin sa paglalakad ko.
Hindi pala siya nag-iisa dahil tatlo sila. Una kong napansin ang mga namumula nilang mga mata. Mukha silang mga ad*k! nilukob na agad ako ng kaba lalo't wala pa namang ibang tao sa nilalakaran ko. Nasa gilid kasi ako ng hi-way naglalakad sa may mahabang tulay ng EDSA at tanging mga sasakyan lang na nagdaraan ang makikita.
Hindi ko pinansin ang lalaking kumausap saakin bagkus binilisan ko ang aking lakad.
Dyos ko Lord, wag mo po akong pabayaan na ma-ra*e ng mga panget na to.. exclusive lamang ang kiffy ko para kay Simon my loves! huhu! Simon, save me please!
Naramdaman ko na bumibilis din ang lakad nila. "Miss, ang suplada mo naman.." Turan ng lalaking kumausap saakin kanina.
Ano ba naman? Bakit ba ayaw nila akong tantanan?
Diko pa rin siya kinibo at patuloy pa rin ako sa paglalakad ko, hanggang sa hinawakan na ako ng isa sakanila sa aking braso. Mas lalong kumabog ang dibdib ko.
"Ano ba? Bitiwan mo nga ako!" Hiyaw ko saka pilit tinatanggal ang kamay niya sa braso ko.
"Miss ang sungit mo naman.. Gusto lang naman namin makipagkilala." turan naman ng isa pang lalaki na humawak na rin sa isa ko pang braso.
Takot na takot na ako sa pwede nilang gawin. Nagpalinga linga ako pero walang mga taong naglalakad sa kinaroroonan ko. Hindi ko na nga napigilang mapaiyak sa takot ng haplusin ng isa sa kanila ang pisngi ko.
"Tulong!" Hiyaw ko kahit pa walang kasiguradohan na may tutulong saakin.
"Miss, bakit ka naman humihigi ng tulong e, wala naman kaming masamang gagawin sayo ah..!" mahina niyang turan. Nakadikit sila saakin kaya naman amoy na amoy ko ang mababaho nilang amoy!
Amoy chico at usok sila.
"Parang awa nyo na po please.. wag po.." umiiyak kong pakiusap sakanila. Nananalangin ako na kahit napaka imposible ay sana marinig ako ni Simon...
Simon please.. Iligtas mo ako..
"Miss, wag kang matakot.. Hindi ka naman namin sasaktan.. puro sarap lang ang ipatitikim namin sayo, promise." Bulong ng isa sa tenga ko na naghatid saakin ng matinding kilabot!
iwww! kadiri ang baho ng hininga niya!
"Sumama ka na lang ng maayos samin Miss, para hindi ka masaktan, kasi kahit anong hiyaw mo walang makakarinig sayo dito!
Mas gugustohin ko pang mamatay kesa sumama sa tatlong tukmol na ito! Ni ang magpagalaw sakanila ay hindi ko maatim!
Inipon ko ang lahat ng lakas ko at sinubukang magpipiglas pero bigo ako.
"Tulong! pakiusap tulungan ninyo ako!" muli kong hiyaw pero wala talagang taong maaaring tumulong saakin.
mukhang ito na nga ang katapusan ko.. Bigla kong naisip si Mama.. Paano na ang mama ko kapag nawala na ako? Sino na ang tutulong sakanya sa paghahanap buhay? Alam kong malulungkot siya kapag nawala ako.
Lord, kung hanggang dito na lang ang buhay ko, please lang po, kayo na ang bahala sa Mama ko.
muli akong nag pumiglas habang patuloy pa rin ako saaking pag hiyaw! napakahigpit naman ng pagkakahawak nila saakin kaya naman hirap akong makawala!
"Sinabi ko namang wag ka nang pumalag pero ang kulit mo talaga!" aniya saka ako malakas na sinikmu***n. Napaubo ako at nanghina ang mga tuhod.. Ahh.. sobrang sakit!
Hinawakan niya ako ng mahigpit sa buhok, Itinaas niya ang mukha ko saka mala demonyong ngumisi. muli niya akong sinikmu***n!
Biglang umikot ang aking paningin.. para akong kakapusin ng hininga dala ng matinding sakit ng aking sikmura. Nanlalabo na ang aking paningin. Pero bago ako bawian ng ulirat ay isang itim na sasakyan ang tumigil saamin harapan.
"Tulong.." halos hirap kong usal saka tuluyang nagdilim ang paniingin ko.
3RD PERSON'S POV “Uhm, h-heto ang unan. Mas magandang mahiga ka ng maayos kung matutulog ka na.” “Maiidlip lang muna ako. Maligo ka na, pagkatapos mo, maliligo na rin ako.” lihim na nag-init ang pisngi ni Fiona sa sinabi ni Simon. Tila gusto niyang tuktukan ang sarili dahil inaamin niya sa sarili na iba ang dating sakaniya ng sinabi ni Simon. Hindi niya mapigilang bigyan ng malisya ang sinabi nito na naghahatid ng kakaibang saya sakaniyang puso. Nang muli niyang ibalik ang tingin sa lalaki ay tulog na ito at nakahiga na sa sofa. Kagat niya ang ibabang labi habang masiglang nagtungo sa banyo. Kinuskos niyang mabuti ang kaniyang katawan. Ngunit ganon na lamang ang kaniyang panlulumo ng maalala na wala nga pala siyang anumang malinis na damit pamalit. Kinuha na lamang niya ang bathrobe at iyon ang isinuot pansamantala. Nilabhan na rin niya ang sinuot at isinampay sa banyo bago lumabas. Nilapitan niya ang binata at marahang tinatapik sa pisngi. Kumunot ang noo nito at dahan-dahan
3RD PERSON'S POV “Arghhhh!! Haaa!!!! Bwiset ka Avery!!!” galit na galit na tinabig ni Natalia ang lahat ng nakalagay na gamit sakaniyang Vanity mirror! Paulit-ulit na nag pa-flashback sakaniyang isipan ang mga pangungutya sakaniya ni Avery. Idinukdok niya ang kaniyang mukha sa lamesa at nagu-umpisa ng yumugyog ang kaniyang mga balikat. Mahina siyang humagulgol. “Travis! Why Travis? Bakit ka ganyan? Bakit ba paulit-ulit mo na lang akong binabalewala? Bakit hindi na lang ako? Bakit????” palahaw niya habang hilam sa mga luha ang kaniyang mukha. Masyado siyang nai-insulto ni Avery! Hindi niya matanggap ang masakit na katotohanan na isinampal sakaniya nito. “Hindi! Hindi ako papayag na hindi ka mapapasaakin! Lahat ng hahadlang para mapasaakin ka ay buburahin ko sa mundo! Hindi pwedeng mabaliwala lang ang lahat ng ginawa ko! Hindi!!!” *** “Shit! What happened?” bigla na lang tumirik ang sasakyan ni Fiona sa kalagitnaan ng masukal na daan. Pauwi na sana siya sa Manila gal
3RD PERSON'S POV “Luis, itago mo ang mukha ni Tyrone. Tyrone, baby yumuko ka at huwag haharap ano man ang mangyari. Dali na anak..” ani Avery sa dalawa ng makilala niya ang babaeng kanilang makakasalubong. Hindi naman nag-usisa ang kaniyang anak. Mabilis itong tumalima at isinubsob nito sa balikat ni Luis ang mukha. “Oh, hi, Avery! Look at you, ibang-iba na ang ayos mo ngayon ah! Is that your boyfriend? May anak na kayo?” nakangiting bati sakaniya ni Natalia ng magkaharap sila. Nakatalikod si Tyrone kay natalia kung kaya't hindi nito kita ang mukha ng bata. Nakasuot ng black dress si Natalia na lalong nagpaputla sakaniyang balat. Nakahawak ang isang kamay nito sa kulay gold nitong signature bag. Maarte siya nitong tiningnan mula ulo hanggang paa. “Natalia, ikaw pala!” buong kumpiyansang tugon din ni Avery na pinagkrus ang mga braso sakaniyang dibdib. Walang kangiti-ngiti niyang sinalubong ang mga mata ng babae. Hindi siya magpapatinag dito. Wala ng dahilan para pagtimpi
3RD PERSON'S POV “Tyrone, anak lalabas lang muna kami ng Ninong Luis mo. Dyan ka muna anak ha? Mamaya ay uuwi na rin tayo.” paalam ni Avery sa anak bago pa man buksan ang pintuan ng silid nito. Tumango lang si Tyrone bilang tugon sa ina. “Avery, totoo bang siya ang ama ni Tyrone?” bakas sa mukha ni Luis ang inis. Iginiya niya ang binata sa waiting area at pinaupo. “Oo.” tipid niyang sagot. “bakit mo siya hinahayaang makalapit kay Tyrone? Pitong taon niya kayong pinabayaan, Ave.” hindi maitago ni Luis ang kaniyang galit sa walang kwentang lalaki. “May Thalasemia si Tyrone at ang tanging paraan lang para madugtungan ang kaniyang buhay ay ang blood transfusion mula kay Travis, kaya kahit ayoko mang ipaalam ang tungkol kay Tyrone ay wala akong choice.” malungkot niyang paliwanag. “Hindi ba pwede ang dugo ko na lang? Willing naman akong magdonate. Napakayabang ng lalaking yon, Ave. Kanina ko pa siya gustong suntukin! Pasalamat siya at naroon si Tyrone.” ani Luis na muling naikuyom
3RD PERSON'S POV “Tyrone, he's still your father. Because of him, you're getting okay now. Whatever our misunderstanding is, that's between us, and our children shouldn't be involved.” Tumulis ang nguso ni Tyrone. “But he's making you cry, Mommy... Does he ever apologize to you? He never does, right?” Sandaling natahimik si Avery. Manang-mana ang kaniyang anak sa ama nito. Ang ironic lang kasi na ang dalawang magkaparehas ng ugali at matigas pa sa bato ang puso, ngayon ay siyang nagbabanggaan. Nakakataba ng puso na meron siyang anak na handa siyang protektahan sakabila ng pagiging musmos pa lamang nito. Gayon pa man ay hindi niya gustong bastusin ng bata ang sarili nitong ama. Kahit ano pang naidulot ni Travis sakaniyang sakit ay hindi niya gustong magtanim ng galit ang kaniyang mga anak sakanilang ama. Kahit papano ay tumatanaw pa rin siya kay Travis ng pasasalamat na hindi nito ipinagkait na mag bigay ng dugo para sakanilang anak. Hinaplos niya ang ulo ni Tyrone. “Ikaw tala
3RD PERSON'S POV “Dito ka muna anak huh, I will talk to your Daddy outside.” tipid lang na tumango si Tyrone at muling nagyuko. Napabuntong hininga na lang si Avery ng tingnan ang munti niyang anak na malungkot pa rin. Napagpasyahan niyang lumabas na para kausapin si Travis at ihingi ng pasensya ang inasal ng anak nila. Paglabas niya ng silid ay nakita niya si Travis na nakaupo sa may waiting area. Nakayuko ito at tila ba malungkot. Lumakad siya palapit dito at naupo na dalawang bangko ang pagitan sa lalaki. “Pagpasensyahan mo na si Tyrone sa inasal niya sayo kanina.” pambungad niya dito. Sarkastiko namang tumawa si Travis at nag angat ng tingin sakaniya. “Ano bang itinatak mo sa isip ng anak natin at ganon na lamang kasama ng tingin niya saakin?” Napaawang ang bibig ni Avery. Sinasabi na nga ba niya at ito ang iisipin ni Travis, sakaniya. Pagak din siyang natawa at matalim na tiningnan ang lalaking malalamig na naman ang titig na ipinupukol sakaniya. “Sabi na nga ba, yan







