Chapter 7

Ibinaba ni Errol ang mga pagkain sa lamesa. Mas nagiging mahirap para sa akin ang nais na ipagawa ni Thauce dahil sa ipinapakitang kabutihan ni Errol. Pero wala na akong magagawa pa dahil nakapirma na ako sa kontrata, narito na sa ospital si Seya at ilang araw na lang ay ooperahan na.

"Hindi ka na sana nag-abala pa, Errol," sabi ko at naupo ako sa tapat niya. Nakangiti lamang siya habang isa-isang iniaalis ang mga pagkain sa loob ng paper bag.

"You know that this is the only thing that I can do for you and for Seya. Hindi mo kasi tinanggap ang tulong na nais kong ibigay sa 'yo... sa ganitong paraan manlang ay maiparamdam ko sa inyong magkapatid na nandito ako at maaari ninyong masandalan."

Napalunok ako sa kaniyang sinabi. Mahirap na desisyon ang ginawa kong pagtanggap sa alok ni Thauce sa akin. Katulad ng sinabi niya kanina bago siya mag-iwan ng isang daang libo ay hindi niya iyon ibinigay sa akin para tulong lamang.

Para iyon sa ipinapagawa niya.

Iyon ang pagkakaiba nilang dalawa.

"Errol..."

Hindi biro ang gagastusin sa pagpapagamot kay Seya at hindi ko kayang magpakawala ng ganoon kalaking pera si Errol lalo na at alam kong hindi na niya iyon papabayaran sa akin. Nakikita ko sa kaniyang mga mata ang kagustuhan na tumulong at sobra ang pagpapasalamat ko.

Mabuti siyang tao, ramdam ko ang kagustuhan niyang tulungan kami ni Seya, pero tama na ang mga nagawa niya sa amin, hindi na kailangan pang gumastos siya ng ganoon kalaking halaga.

Hindi ko kayang tanggapin.

"Naiisip ko nga Zehra kung may relasyon kayo ni Thauce..."

"E-Errol... w-wala," mabilis kong sinabi sa kaniya.

"Do you like him?"

Sunod-sunod ang pag-iling na ginawa ko sa tanong niya. Maaaring isipin ng kahit na sino iyon kaya hindi na ako nagtaka. Tinanggap ko ang tulong ni Thauce gayong wala naman itong koneksyon sa akin o kay Seya. Sinabi ni Lianna na dahil iyon sa kabutihan ni Thauce pero alam ko na hindi iyon maaaring idahilan kay Errol.

Kilala niya ang kaniyang pinsan. Mukhang alam rin niya na hindi ito basta-basta nagbibigay ng tulong.

"H-Hindi, wala akong gusto sa kaniya. Katulad ng sinabi ni Thauce ay magta-trabaho ako para sa kaniya, Errol. Ang pera na magagastos para sa pagpapagamot kay Seya ay pagtatrabahuhan ko hanggang sa makabayad ako."

Ngumiti siya at kinuha ang kutsara at tinidor. Iniabot niya iyon sa akin.

"I don't like... the idea of you working for my cousin, Zehra. Kilala ko si Thauce."

"Hindi ko alam pero iba ang pakiramdam ko nang sabihin niya na magtatrabaho ka para sa kaniya. Please, tell me, Zehra..."

Kilala nga niya ang kaniyang pinsan. Pero hindi ko maaaring sabihin sa kaniya ang kapalit ng ginagawa ni Thauce dahil siya mismo ang dahilan.

"Dahil naman iyon sa pera na pangpagamot ni Seya, Errol. Pagtatrabahuhan ko ang pamamalagi ni Seya dito. Hindi libre. Walang..." napahinto ako dahil sa tingin niya sa akin, "walang ibang dahilan. N-Nag-alok ng trabaho si Thauce para sa pagpapagamot ni Seya, d-doon pa lang sa bar nagkausap na kami," pagsisinungaling ko.

"K-Kaya't kaagad kong tinanggap ang alok niya at pumayag."

"Iyon rin naman ang gusto kong gawin, Errol. Ang magtrabaho para maipagamot si Seya at tuluyang gumaling ito pero alam ko na hindi ko kikitain ang ganoong halaga sa isang buwan. Kailangan na kailangan na ni Seya maipagamot kaya tinanggap ko ang trabahong alok ni Thauce."

"Paghihirapan ko na maibalik ang pera sa pagtatrabaho ko para sa kaniya."

Tumango siya sa akin.

"Tell me, Zehra, kaya ba hindi mo tinanggap ang tulong na iniaalok ko ay alam mo na hindi ko na iyon pababayaran sa 'yo? na wala akong balak?" tanong niya.

Dahan-dahan akong tumango.

Iyon nga... ganoon na nga. Sa sobang bait niya ay iyon ang naisip ko.

"S-Sa kabutihan mo ay naisip ko iyon."

"I will not deny that, Zehra..."

"Wala akong balak na ipasauli pa sa 'yo ang pera na makakatulong sa pagpapagamot kay Seya dahil ang mas hangad ko ay ang paggaling ng kapatid mo. You've been through a lot, kayong dalawa. Ang tulong na nais kong ibigay ay hindi nangangailangan ng kapalit, Zehra. Pero naisip ko na rin na iyon ang dahilan kung bakit ka tumanggi sa tulong na nais kong ibigay. Hindi ko lang matanggap na ang tinanggapan mo ng tulong ay si Thauce."

"Maraming pumasok sa isip ko, na baka may gusto siya sa 'yo, na baka may relasyon kayong dalawa. I was... jealous."

"E-Errol..."

"Zehra, I am doing all of this because I like you. Alam mo at nararamdaman mo naman iyon, hindi ba?"

Natigilan ako at humigpit ang hawak ko sa kubyertos. Napayuko ako nang hindi ko kinayang tumingin sa kaniyang mga mata.

Bigla ay naisip ko ang mga nangyayari sa akin... sa aming dalawa ni Seya. Nais kong bawiin ang lahat kay Thauce nang marinig ang sinabi ni Errol pero alam kong huli na. Kailangan kong tuparin dahil may kontrata akong pinirmahan. Sa oras na bumali ako sa usapan ay tiyak na ipakukulong ako ni Thauce.

Hindi siya magdadalawang isip na gawin iyon.

He's not afraid to fool his cousin just to get Lianna. At paano pa ako? isang babaeng bigla na lang dumating sa buhay nila.

Pero ang sakit, alam na alam ni Thauce na ako ang dapat niyang gamitin at ako ay nagpagamit naman at kumapit sa patalim dahil sa kalagayan ng kapatid ko. Nakaramdam siya, alam ko. Siguradong alam niya rin na gusto na ako ni Errol. At ito nga... hindi pa nagsisimula ay umamin na ito sa akin.

"E-Errol, kasi--"

"You don't need to answer me now, Zehra. Ang nais ko lang malaman ay kung may gusto ka kay Thauce kaya mo tinanggap ang kaniyang tulong. Nais kong malaman na tungkol talaga sa trabaho. Na wala kayong relasyon."

Umiling ako ng ilang ulit.

"Nagkakamali ka ng iniisip, Errol. Wala akong gusto kay Thauce, kahit ang mangarap at magkagusto sa isang lalakeng na sa tingin ko ay hindi mapapasaakin ay hindi ko kayang gawin. Alam ko ang lugar ko at alam ko kung nasaang lebel lang ako sa buhay ninyong mayayaman."

Wala akong gusto kay Thauce... p-pero hindi ko maaamin sa kaniya ang totoong dahilan sa likod ng pagpapagamot nito kay Seya.

"But, I like you, Zehra. I don't care how you think highly of us. Wala rin akong pakialam sa estado ng buhay mo."

Napaawang ang mga labi ko nang dalawang beses na niyang sabihin na may gusto siya sa akin.

"Gusto kong malaman mo na hindi ako sa estado ng buhay ng isang babae tumitingin. Your personality caught my attention. Your love for your sister, all of your sacrifices. Lahat ng iyon, Zehra. You are the kindest person I've ever met. Mahirap ipaliwanag ang nararamdaman ko para sa 'yo pero lahat ng iyan ay totoo."

Hindi ako nagsalita dahil hindi ko alam kung ano ang mga sasabihin ko sa kaniya. Ang nararamdaman ko ngayon ay pagsisisi. Nagmadali ba ako? hindi ko ba pinag-isipan ng mabuti ang naging desisyon ko sa gusto ni Thauce?

Kailangan ko siyang muli na makausap. Kailangan pag-usapan namin muli ang tungkol sa tatlong buwan na gusto niya.

Nang makita ko na ngumiti si Errol ay inilapit niya ang pagkain sa aking harapan.

"Let's eat together. Kapag tapos ay magpahinga ka, ha?" sabi nito at tumingin sa kama na nasa gilid ng silid, "you need to take a rest, Zehra. Alam ko na sobra na ang mga nangyayari, hindi lang ang katawan mo ang pagod kung hindi pati na rin ang puso at isipan mo."

How could I continue what was in the agreement if he's like this? tama si Thauce sa sinabi niya, maaari rin akong magkagusto kay Errol, pero baka kapag nangyari na iyon ay kinamumuhian na ako nito.

Nakikita ko na rin ang dahilan kung bakit patuloy na minamahal ni Lianna si Errol. Kahit na sampung taon na ang lumipas ay hindi niya pa rin niya binibitawan ang pagmamahal niya dito.

At kung bakit rin humantong si Thauce sa desisyon na gamitin ako para makuha si Lianna.

Napakabuting tao ni Errol.

"Wala akong magiging trabaho sa kumpanya sa susunod na linggo. Masasamahan kita dito sa araw ng opera ni Seya."

"M-Maraming salamat, Errol."

Ngumiti lang siya sa akin at pagkatapos ay nilagyan niya pa ng ulam ang aking pinggan.

Nakatingin lang ako kay Errol habang kumakain siya. Pag nagtatama ang mga mata namin ay nginingitian niya ako.

Kailangan kong kausapin muli si Thauce. Kailangan kong subukan. Sasabihin ko sa kaniya na pagtatrabahuhan ko ang pera sa kaniya at hindi ko na kaya ang ipinapagawa niya. Kahit lumuhod ako sa kaniyang harapan ay gagawin ko.