A/n: Thank you sa mga nagbasa at sa mga top fans. Hello po, Ms. Rechel Joechel Santos.... ❤
Chapter 47 Stay I roll my eyes when I hear Logan's arrogant voice. "I'm already home. Why?" ["Why didn't you inform me, kung uuwi ka na pala?"] "I think it's not necessary, Logan, hindi ka naman dito uuwi 'di ba?" sagot ko dito. "May kailangan ka ba kaya napatawag ka o baka na-miss mo lang na insultuhin ulit ako kaya napatawag ka ngayon," mapait kong pahayag sa kanya. ["I'm on my way home, Klara. Now, you go to my room and pack my things in my travelling bag."] Utos nito. Kumunot ang noo ko at biglang kumirot ang puso ko. Ako pa talaga huh. Ako pa talaga? "For how many days?" tanong ko dito kahit sana ayoko s'yang umalis dahil sa magse-celebrate rin sana ako ng 25th birthday ko sa Friday at gusto ko nandito siya. ["Tuesday pa ang uwi ko."] I feel a relief. Yes nandito siya sa birthday ko. I can celebrate my day with him. Bigla akong nabuhayan ng dugo. I'll promise to confess everything to him, lahat ng nangyari sa akin sa loob ng apat na taon, simula nang umalis ako na walan
Chapter 48 Sticky Note NAGISING akong napakatahimik ng buong paligid ko. Tanging tunog lang ng aircon an naririnig ko. Ibinuka ko ng kaunti ang aking mga mata at sumulyap sa kabuuang silid. Bigla akong napadilat ng mga mata nang makitang hindi ko pala silid at kama ang hinihigaan ko sa kasalukuyan. Oh God, I'm still here in his room. Unti-unti kong ikinapa ang mga kamay ko sa katabi ko, but he's not lying and sleeping here. Bumalikwas ako ng upo paharap sa hinihigan niya kaninang madaling araw. Inabot ko ang unan na ginamit nito at niyakap ko iyon ng sobrang higpit. Nalungkot ako nang hindi ko na makita ang traveling bag nito sa sofa. Bigla ring kumirot ang dibdib ko. Because thinking he's with Elaine this time, it'd really making me jealous big time. Wala ngang tayo, tanggap ko. Pero bakit ba hindi ko mapigilan ang puso ko na magselos sa kanya? Bakit ba ikaw pa rin Logan? Bakit kumakapit pa rin ako kahit wala nang pag-asang maging tayo ulit, kahit nasasaktan na ako. Pilit pa ri
Chapter 49 Sense of Humor Biglang nabulunan si Brianna sa sinabi ko at agad s******p ng milktea nito. "Ano ba 'yan, Klara nakakabigla 'yang imahinasyon mo huh? Grabe ka mag-isip. Hindi lang sila sa akin nagsusuplada at nagsusuplado sa lahat din kaya. So you mean type rin sila ng mag-ama? Kaloka ka ring mag-isip e." Ngumisi ako dito. "Aminin na kasi, ramdam mo rin ba 'yong iniisip ko?" "Naku hindi. You are very wrong, kung hindi ko lang talaga client 'yong Mr. El Greco na 'yon. Nunkang magtatagal ako doon." Then she roll her eyes on me again. "Sus kunwari ka pa. Brii, if that man's offered you to become the mother of her daughter, naku huwag kang papayag. Kasi baka bumalik 'yong totoong ina baka masabunutan ka pa at makasuhan ng trespassing sa mag-ama niya." Kumunot bigla ang noo nito. "Dami mong sinasabi Klara, huwag na nga nating pag-usapan ang tungkol sa buhay ng client ko. We are talking about your situation here not mine and not my client's life." "Okay nga lang ang sitwas
Chapter 50 Quick Snack "Ngayon lang kita nakitang ngumiti ng ganyan, totoo at walang kiyeme. I'm glad I saw you chuckled Klara. You look more beautiful. You change your mood quickly." Bigla akong nailang sa harapan nito. "And you are like a Geographer's. You explore the properties of human society. Quit staring Makki, naiilang akong bigla sa'yo." I seriously states. Ngumiti ito ng bahagya. "You forgot something, Klara. Geographer's also sought to understand where those things are found, why they are there, and how they develop and change over time." "I know, I've just recited the short meaning. Ikaw talaga, gusto mong whole details huh," sabi ko dito na totoong naiilang na. "Yeah, because I want details Klara. It's one of my nature." "Gano'n?" He nods. "Yup." "Ah, okay. So tapos na nating bilhin 'yang kailangan mo-" "Can I invite you to the event? Wala kasi akong maisama," biglaang tanong nito. "Oh, no, I'm not free Makki." Umiling pa ako dito. "Okay hindi kita pipilitan. U
Chapter 51 Overseas Call [[[ LOGAN's P.O.V ]]] MY JAW tighten while I'm continuously scrolling down the images. Hinawi ko ang kwelyo ng aking polo habang isa-isang tinitignan ang mga larawang ipinadala ng mata ko kay Klara. Simula iyon sa mga larawan nila ng isang babae hanggang sa ang kasama na nito ay isang lalaki. That man again? Ito rin ang kasama niya noon sa larawan na nakuhanan ng taga manman ko sa kanya. I get my phone and call my personal investigator. "Hello. Give me some reports about that man in the pictures," my direct command. ["Yes boss. Bukas na bukas din ho,"] sagot nito sa kabilang linya. "Always keep an eye on her, at bigyan mo agad ako ng reports kung saan pa s'ya pumupunta habang wala ako diyan." ["Copy boss"] "Wala ka pa rin bang updates ukol sa mga pinapaimbestigahan ko sa'yo?" ["Pasensya na boss. Mahirap kasing kalkalin ang pinapagawa n'yo. Pero huwag kayong mag-alala boss, gagawin ko ho ang lahat mabigyan lang natin ng tamang impormasyon at mga detal
Chapter 52Happy Birthday I KEEP praying na sana umuwi siya nang gabing 'yon. Hiniling ko talaga sa Diyos na pagbigyan niya ako kahit ngayong gabi lang, kahit sana ngayon lang niya ako pakikinggan sa hiling ko.I am ready, inihanda ko na rin ang puso ko sa anumang mangyayari sa gabing ito o bukas. Hinahanda ko na rin ang sarili ko sa posibleng sakit at pagkabigo ko sa magiging desisyon nito.I breathe.Panginoon ko, kahit ngayon lang sana, please. I'm begging you. Kahit ngayon lang. Please let him go home, sana umuwi s'ya bago pa namin putulin itong namamagitan sa amin ngayon. I know masakit ang pagtatapos naming ito. But maybe this will give me a piece of mind kahit sobrang nawawasak na ang puso ko. God please, touch his heart and let him go home now. Please, please...Ilang oras pa akong naghintay. Hindi muna ako nagpahinga kasi mas gusto ko siyang hintayin. I'm sketching and already finished my new artwork. Lahat ng iginuhit ko ay para sa kanya. Lahat din ng iyon ay may lagda ko
Chapter 53 Waiting Nanlumo ang puso ko. "K-Kahit konting oras lang sana. Pagbigyan mo naman ako, kahit ngayon lang." "No. I have to go now, my meeting is about to start." My heart bleeds, para akong sinasaksak sa sobrang sakit dahil sa hindi niya ako mapagbigyan. "O-Okay. Pero uuwi ka ‘di ba?" Napapakurap ako habang nakatingin sa mga mata nito. "I don't know." "P-Please umuwi ka. M-Magluluto kasi ako mamaya," pakiusap ko pa rin dito. "Titignan ko." "Please. Kahit ngayon lang. Please?" I still beg. He sighs. "Okay." I slowly smile. "Pero hindi ko alam kung anong oras ako makakauwi. Huwag mo na lang din akong hintayin at mauna ka ng kumain." "No. I still want to wait for you." "Don't." "Basta hihintayin pa rin kita." His stare turns dark. "It's up to you. Bahala ka." "Thanks." "Aalis na ako." Unti-unti na nitong hinihila ang braso niya sa mga kamay ko. Katumbas din niyon ang unti-unting pagkawala ko ng pag-asa lalo nang puso ko na uuwi siya mamaya para sana i-celebrate an
Chapter 54 Pain I remain sitting on the sofa for just a few minutes before midnight. Alam kong hindi na siya darating, hindi na rin ako umaasa pa. It's time to give up, it's time to set him free and it's time to accept that he's not the one for me. Tatayo na sana ako at papasok ng silid ko nang marinig ko ang pagbukas ng malaking gate at pagpasok ng sasakyan sa loob ng bakuran. Logan... It's him, he makes it up to me. He's here... Ang kaninang nanlulumo kong damdamin ay biglang nabuhayan. Napatayo akong bigla sa sofa ng bumukas and pintuan ng bahay. Agad nagtagpo ang mga mata namin nang pagpasok nito. He looks drunk but still he's handsome and lucid in my eyes. "Bakit gising ka pa?" he asks me seriously while moving in my direction. "K-Kumain ka na ba? May nakahain na sa lamesa." I ask him, not answering his question at me. "No, I'm not hungry, bakit gising ka pa?" Inulit nito ang tanong sa akin. "Nakainom ka ba? Do you want coffee, cold water or something else? Kukuhanan ki