LOGINTATLONG taon na mula nang aksidenteng mabulag si Caden dahil sa car crash. At noon, ginamit ng lola ni Talia, si Lola Chandria ang koneksyon nito para ipakasal siya sa Montclair family. Agaw-buhay na noon ang matanda, at gusto nitong siguraduhin na may mag-aalaga kay Talia pag wala na ito.
Sa una, ayaw talaga ni Caden sa kan'ya. Halatang napipilitan lang. Pero dahil sa plano ni Don Ricardo Montclair, ang lolo nito, napilitan itong tanggapin ang sitwasyon. Eventually, naging "tunay" silang mag-asawa at doon laging sinasabi ni Caden na gusto nitong magkaroon ng anak kaya nagsimula ang tahimik na kasunduang dalawang beses silang magtatalik sa loob ng isang buwan. Naalala pa ni Talia na noong second year ng marriage nila, unti-unti nang bumabalik ang paningin ni Caden. Pero sa halip na pasasalamat, coldness at pandidiri ang nakikita niya sa mga mata nito. Akala niya, kapag gumaling ito ay siya pa rin smg pipiliin ni Caden. Pero hindi pala. Because that fire, that warmth she thought she had lit inside him, was never for her... --- MULING bumalik sa realidad si Talia nang muling tumunog ang cellphone niya. Dinampot niya iyon at sinagot ang tawag. “Miss Talia ,” sabi ng boses sa kabilang linya, pormal at maingat. “Pinapatawag po kayo ni Mrs. Montclair. Gusto raw kayong makausap sa lumang bahay. Urgent daw po.” “Okay, papunta na ako.” Pagkababa ng tawag, napahawak si Talia sa sentido at nakaramdam ng kaba. Sa tuwing ipinatatawag kasi siya ng ginang ay may hindi magandang mangyayari. May kutob na si Talia kung ano iyon, pero bago pa siya makapag-isip nang maayos, bumangon na siya agad mula sa kama. By five in the afternoon, nasa Montclair’s ancestral mansion na siya sa Forbes Park, ang bahay na tila kailanman ay hindi naging tahanan para sa kanya. Ang Montclair family ang isa sa pinakamakapangyarihang pamilya sa bansa. Mayaman, konektado, at matindi ang impluwensiya sa politika at negosyo. Si Don Ricardo Montclair, ang patriarch, ay kilala bilang “The Empire King.” At bilang panganay na apo si Caden, natural lang na siya lagi ang nasa spotlight. Pagpasok ni Talia sa malawak na receiving hall, agad tumayo si Madam Evelyn Montclair, ang kanyang mother-in-law. Tinapunan siya nito ng malamig at matalim na tingin. “Ano na naman ang isinumbong mo kay Papa, Talia?” masama ang mukha na tanong nito. “Tahimik ka usually, pero ngayon may plano ka na naman, ano?” mapanuya pa nitong dagdag. Tahimik na tiningnan lang ni Talia ang ginang. “Madam Evelyn, I don’t know what you’re talking about. Wala po akong isinusumbong kay Lolo.” Tumaas ang kilay ng matanda. “Talaga lang, huh?” anang ginang saka umismid. “Nasa study room si Caden. Puntahan mo ang asawa mo!” Tumango lang si Talia, matapos ang binalingan ni Madam Evelyn ang kasambahay, at agad siyang inihatid paakyat. Habang papalapit siya sa study, naririnig na niya ang sigawan sa loob. Ang lalim ng boses ni Don Ricardo, puno ng galit. “Walang utang na loob! Marunong ka pang sumagot? Gusto mo ba akong atakihin sa puso?!” “Grandpa, didn’t we make a deal that if Talia doesn’t get pregnant within three years, only then will you allow our divorce?” “Tumahimik ka! Gusto mo pa ring makipag-divorce matapos ng mga ginawa ni Talia para sa'yo? I will not allow you to create any kind of scandal with Jessa! Do you understand? You’ll release a PR statement right away and make it clear to the media that those stories circulating online are completely false! I don’t care how you do it, just fix this mess before it destroys our family’s reputation!” “I have no control over what spreads online. It’s not my fault if the press is just doing their job.” “Gusto mo ba talagang masaktan, anak ka ng—!” Pero naputol ang sana'y sasabihin ni Don Ricardo nang makarinig ng sunod-sunod na katok mula sa labas mg study. “Don Ricardo, nandito po si Ma'am Talia,” anunsyo ng maid mula sa labas ng pinto. Pagbukas niyon, sandaling natigilan si Don Ricardo nang iluwa si Talia. “Talia, apo… nandito ka na pala.” Ngumiti nang marahan si Talia. “Lolo, huwag po kayong magalit masyado. Baka tumaas ulit ang BP n’yo.” Lumapit siya at inalalayan ang matanda para maupo. Pero bago ito tuluyang kumilos, muli itong sumigaw ito. “Caden! Humingi ka ng tawad sa asawa mo ngayon din!” Tahimik si Caden, malamig ang anyo at walang emosyon. He had only made the announcement because the three-year period had already passed, he thought the woman would at least have the decency to understand her place by now. “Lolo, gusto ko po sanang makausap si Caden ng kami lang,” maya-maya ay saad ni Talia sa matanda. Nang marinig iyon ni Don Ricardo ay matalim na sinulyapan nito ang apo saka bumaling kay Talia. “Sige, hija. Maiwan ko na kayo.” Pagkaalis ni Don Ricardo, naupo si Talia sa three-seater sofa sa tapat ng asawa. “Caden,” mahinahon niyang sabi. “Let’s get a divorce.” Bahagyang napakunot ang noo ni Caden, tila nabigla. Hindi niya inasahan na sa babae mismo ang manggagaling ang salitang iyon. Akala niya, magwawala ito o hihingi ng suporta sa lolo niya. But now, she was calm— almost detached. “You’re willing to give up being Mrs. Montclair that easily?” malamig niyang tanong. “Yes. I already prepared the documents.” Matapos niyon ay kinuha ni Talia mula sa bag ang divorce agreement na siya mismo ang gumawa. “We can start with the formalities, then you can talk to Grandpa after. No need to make a scene.” Tahimik lang si Caden sa loob ng ilang segundo bago sumagot. “What compensation are you asking for?” “Wala. Let’s part ways peacefully. This is the draft I made.” Ibinaba niya ang envelope sa ibabaw ng desk, walang pag-aalinlangan sa tinig. Tumikhim si Caden, malamig pa rin ang mga mata habang nakatingin sa asawa. “Since you know what’s good for you, the company’s legal team will review this by tomorrow. I’ll have them draft the official copy.” “Fine,” tugon ni Talia, diretso at walang pakiusap. Pagkatapos niyon ay tumayo ka si Talia, at lumabas sa study room nang hindi lumilingon. Para sa kanya, iyon na lang ang natitirang dignidad na pwede niyang ibigay sa sarili— ang lumayo nang may respeto, kahit siya lang ang nasasaktan. --- That evening, nanatili muna siya sa Montclair mansion para makasalo sa dinner ng pamilya. At nang magpapaalam na siya para umalis, mahigpit niyang niyakap si Don Ricardo na may ngiti sa mga labi. Walang kaalam-alam ang matanda na iyon na ang huli nilang pagkikita. “Thank you, Lolo. Ingatan niyo po sarili niyo,” paalam niya saka nilisan ang mansyon. Sakay ng kotse, tinahak niya ang daan palabas sa Forbes Park subalit habang binabagtas niya ang kalsada, biglang bumuhos ang malakas na ulan. Mabigat at malalaki ang mga patak niyon na para bang tahimik na umiiyak ang kalangitan para sa kan'ya. Pero maya-maya lang ay bigla niyang naramdaman ang biglang pagguhit ng matinding kirot sa kanyang puson. Napahawak siya roon at nanlalambot ang tuhod. At ilang segundo lang, may mainit na likidong dumaloy pababa sa mga hita niya. Nang tingnan niya kung ano iyon, namutla siya nang makitang dugo iyon. “Oh God! Help me...”“I JUST wanted to talk to you properly… but you never gave me the chance...”He was tall and upright, and even beneath the dim glow of the bay lights, Caden Montclair carried a presence that could bend the air around him. Commanding. Heavy. Impossible to ignore.Talia’s breath softened into the wind as she asked, barely above a whisper. “Caden… alam mo ba kung paano magmahal?”The sea breeze howled as if trying to swallow her voice.Caden looked at her, really looked. A complicated expression flickered through his eyes, sharp then soft, then unreadable again. His Adam’s apple bobbed with the weight of unspoken words.Then silence.A long, cold silence that felt even harsher than the wind hitting their faces. He didn’t answer. He couldn’t.And that silence… was enough.Talia let out a small, hollow laugh, one corner of her mouth lifting in a smile that was calm, steady, yet painfully resigned.“So that’s it.” She nodded to herself. “Ayaw mo lang talaga bitawan ang isang babaeng… minah
A FAINT mix of coffee grounds and crisp cedarwood enveloped her, isang amoy na pamilyar kay Talia.At nang makita ng mga tao sa paligid kung sino ang lumapit, halos sabay-sabay silang umatras, clearing a path with instinctive caution.Talia stiffened. “C-Caden, what are you—”She lifted her hands to push against his firm chest, pero hindi siya natinag. Instead, his arm wrapped tighter around her waist, anchoring her in place, controlled, steady, pero may halatang pinipigilang galit sa bawat paghinga niya.He lowered his head, his breath brushing dangerously close to her ear.“You left me waiting.”His voice was low, gritted, restrained na parang bawat salita ay kailangang idiin para hindi siya sumabog.Talia’s fingers trembled before she pulled her gaze away. “I’m sorry… I forgot.”A sharp exhale escaped him. His jaw flexed. His lips moved closer to her ear, halos dumampi.“Come with me.”Wala siyang pagkakataon na umangal.Hindi rin siya nabigyan ng oras para huminga. He tugged her s
CADEN listened quietly, both hands resting at his sides but unconsciously tightening as Mang Rick continued his narration. The forgotten pieces of his past na matagal nang nakabaon, matagal nang hindi binabalikan, were now being pieced together by someone else’s memories. And each fragment felt heavier than the last.Parang may mabigat na bagay na nakadagan sa dibdib niyan ng mga oras na iyon. For several seconds, tahimik lang siya. Then, in a low, steady voice, he asked, “‘Yong batang ‘yon… ang pangalan ba niya ay Aliyah?”Mang Rick blinked, trying to recall. Then suddenly, his expression lit up with certainty. “O-Oo, Sir Caden! Aliyah ang pangalan niya!”He nodded vigorously. He remembered. “At sinabi mo noon… babalikan mo siya pagkatapos ng Bagong Taon.”Caden’s heart jolted violently in his chest the moment he heard those words. Parang tinamaan ng isang matulis na bagay. He promised. He remembered vaguely, faintly, like a fading dream but he remembered making a promise. To return
"IT'S ALRIGHT. I'm here."Lucas's voice was calm but tight with concern habang mabilis na sinuyod ng tingin ang bawat bahagi ng katawan ni Talia, looking for bruises, signs of injury, anything out of place."Nasaktan ka ba? May gumawa ba nito sa'yo?"Talia shook her head, though her face still carried traces of shock. "I'm fine. Na-lock lang ako. But... Lucas, hindi ba ako ang next na aakyat onstage? Bakit wala pa akong cue?"Lucas sighed, expression complicated."Hinanap kita kanina. But there wasn't enough time. Kaya... ako na ang naglabas ng formula on your behalf."Talia's breath hitched-disappointment flickering across her face despite her effort to remain composed. She swallowed, forcing a faint smile."I see... Then I'll rely on you again, senior."Lucas softened. "Don't worry. The effect is just as strong. I'll arrange another opportunity para makilala mo lahat officially. For now... mas safe kung hindi ka muna lalabas. Chris's people are still watching the area closely."At t
THE MOMENT the spotlight hit the stage, lahat ng mata ay napako sa maliit na pigura na naglalakad palabas.A child. Around nine or ten. Nakasuot ng white mini lab coat na may embroidered initials na DR.N. She looked young, too young.nAnd kahit composed ang lakad niya, halatang may konting kaba sa paghinga niya.The entire crowd froze. Murmurs erupted like a sudden wave."Bata? Ano 'to, prank?""Seryoso? Siya si Dr. Nova?""Are they kidding the entire pharmaceutical industry?"Even the medical directors sa front row ay hindi nakapagpigil, napatingin sa isa't isa, shocked, confused, borderline insulted.Caden's brows pulled together, jaw flexing. His fingers tapped against the armrest unconsciously, slow at first, then faster.He expected many things.Pero hindi ito. The little girl approached Lucas and leaned toward him, whispering something sa tainga niya.The change was instant. Lucas's confident smile vanished. His brows tightened. His expression darkened.He cleared his throat, adj
THE MOMENT Caden saw her, para bang may automatic switch sa katawan niya. His feet moved before his mind could catch up.“Talia.”His voice wasn’t loud, pero ramdam ang bahagyang pigil na panic, isang magkahalong pag-asa at takot na matagal niyang kinuyom.Lucas paused mid-step. Saglit siyang tumingin kay Caden, then leaned slightly toward Talia, whispering something low and unreadable.“Mauna na ko sa loob,” sabi ni Lucas, calm and controlled.After that, naglakad siya papasok kasama ang ilang delegates. Naiwan sina Caden at Talia sa mahabang hallway, just the two of them, enclosed by cold fluorescent light and thick silence.Talia slowly lifted her gaze. Walang galit sa mga mata niya. Wala ring init. Just distance, sharp, polite, and painfully unfamiliar. It felt like facing a stranger.Caden’s throat tightened. “Talia… I’m sorry.” Mahina, at basag ang boses niya. “That night… hindi ko sinadyang makarating. I was late. And you got hurt. How’s your injury?”Talia’s expression didn’t







