Rhexyl P.O.V
Huminto ang glass elevator, bumukas ang pinto. Pagkalabas ni Ms. French ay sumunod naman sila. Huli akong lumabas pero nahagip ng mata ko ang number ng floor na hinintuan ng elevator.
16th floor
Ang taas pala ng paaralang ito. 16th floor mga ateng. Minutes past, may binuksan ng pinto si Ms. French. Office na yata ito ni Dean.
"Mr. Dean, the newbies are here." rinig kong sabi ni Ms. French.
Pumasok ang mga nasa unahan ko kaya sumunod na rin ako. Tumigil kami sa tapat ng table ni Dean. Lihim akong napasimangot, gurang na si Dean.
"Hello, fellows." ngiti niyang bati sa'min.
"Hi, Mr. Dean. We are glad to be here in your university." sambit nilang lahat na may ngiti sa labi.
Nakangiwi ko silang tiningnan. Kailan pa sila nagpractice ng sabayang pagbigkas? Hindi ako na-inform.
"How about you Miss?" baling na tanong sa'kin ni gurang este ni tanda ay ni Dean pala.
Muntik pa akong mapatampal sa noo sa tawag ko sa kanya.
"I am not happy to see you, and I'm not definitely happy to be here." taas kilay kong sagot sa kanya.
Mukha namang ginusto ng mga kasama kong mapadpad dito. Nag-apply 'yan dito for sure. E, ako? 'Di naman ako mapadpad dito kung hindi ako pinatapon.
Narinig ko ang mahinang pagtawa ni gurang, tapos bumalik ulit sa seryoso.
"Ahem! So, me as Dean here. I am happy to welcome you to this University." he said.
"This school is not an ordinary school. So, don't expect that they will give you a warm welcome after today." he added.
Nakikinig lang ako sa sinasabi niya. Nabobored na naman ako. Paano kasi, laging ganito ang intro ng mga pinapasukan kong new school. Kesyo ganyan, ganito sila, dapat ganito. Nakakasawa na.
"As new here, and because you are in the floor of my university, you are now my novices. It's a NO! not yet, you will undergo a test before you became our official novices." sambit niya.
Mayroon pa palang ganun. Akala ko dahil nandito ka na fully students ka na, dito pala hindi. May entrance exam ka pa pala.
Anong klaseng exam naman kaya yan?
"But for now, choose and pick your own journey. Create your own journey newcomers." makahulugan niyang wika.
Ang dami namang sat-sat ng gurang na ito. Pero hindi talaga siya totally gurang, yung kulo-kulubot ang mukha. Katunayan, ang gwapo niya, matikas pa rin. Meron siyang hazel eyes, matangos ang ilong, at hindi kulubot ang mukha. Siguro mga nasa 60's or 70's na ang edad niya.
"Here, pick a piece of paper. Get the envelope with corresponds to the number you get in the piece of paper you pick." paliwanag niya.
May nilabas siyang bowl na may nakatuping mga papel sa loob. Sa tabi nito, may mga black envelope na may mga numbers. Gold ang kulay ng mga numbers.
Seryosong nakikinig ang mga kasama ko. Kinarer ang opportunity na maging ganap na studyante here.
"Start with you Miss Guerre." tawag ni dean.
Humakbang naman yung tinawag. Bumunot siya ng papel, tapos kinuha ang black envelope with number 5.
Nagsunod naman ang iba.
Why not go with the flow na lang tayo. Total, wala rin naman akong ibang pupuntahan kung sakaling maglayas na naman ako rito.
Ako na ang nag-next na bumunot. Binuksan ko ang papel, kinuha ang black envelope na may number 1. Napansin ko ang pagtaas ng labi ni dean ng kunin ko ang envelope na may number 1. Ang creepy niyang ngumisi, tumaas ang balahibo ko 'ron.
Dagli akong umalis sa harapan niya.
"Anong meron dito sa mga envelope na kinuha namin?" tanong ng isa sa'min.
"Your dormitory, map of this school. Your floor, your classroom section, and your schedule." sagot ni Dean.
Muli siyang ngumiti.
"Time for you to go with your assigned floor. Goodluck and keep your self alive." wika niya.
Keep yourself alive? Bakit? May kakain ba sa'min ng buhay?
Nagbigay sila ng galang bago umalis. Bored kong hinakbang ang mga paa ko palabas ng pinto.
"Tingnan mo nga naman, dito ka pala tinapon. Let see kung mananatili ka pa ring buhay." mariin niyang sabi.
"Mauuna kang mawalan ng buhay kaysa sa'kin kung mananatili ang kamay mo sa pulsuhan ko." mariin at blangko kong wika.
Ramdam ko ang higpit ng kapit niya sa pulsuhan ko. Galit na galit siya, inaano ko ba siya?
Mabilis niyang binitawan ang kamay ko. Nagbago rin ang ekspresiyon ng mukha niya, takot siyang humakbang papalayo sa'kin. Kunot noo ko siyang tiningnan. Taranta siyang tumalikod at lumayo.
Tumaas ang dulo ng kilay ko. Nangyare? takot na takot?
Tss!
Mga asungot talaga, sagabal sa buhay.
Pinagtuunan ko ng pansin ang hawak kong black envelope. Napansin ko na nakacursive na dito ang buo kong pangalan, kulay silver ito.
Binuksan ko siya, saka kumuha ng papel. Binasa ko ang basta kong kinuhang papel.
Maria Rhexyl Aljea Salvez
15th Floor Room Number 26548Top Section: Primier"Top section?" patanong kong sabi.
Seriously! Bakit parang hindi ako nababagay sa paaralang ito. As I remember in my previous school. Never akong nakakuha kahit 1 points sa mga exams at quizzes ko. Tapos dito nasa top section ako.
Dapat ko bang pasalamatan si Mrs. Villaruel sa pagtapon niya sa'kin dito?
Kinuha ko ang map para malaman kung na saang part ba ng 15th floor ang top section ng mapuntahan na.
Pagtingin ko sa map, something is weird? Hinawakan ko ang map, nagulat ako ng nag-zoom in siya.
Woah! Cool. Touchable map pala ito. Hinanap ko ang top section. I pressed the 15th floor, nag-zoom ang boung 15th floor. Zinoom ko siya ng zinoom till I saw the top section. I zoom out it again. May lumitaw na mga foot steps sa mapa na nagtuturo sa daan na iyong tatahakin.
Sinundan ko ang mga steps, sa bawat steps na malalagpasan ko, nawawala ang ilang foot steps na nadaanan ko na.
Sa tuwing namamali ako ng liko o punta, may ekis na lilitaw sa mapa.
Napadako ang tingin ko sa hagdan na babaan ko. Two options kasi ang pinabigay ni map, ethier stairs or elevator. Since one floor lang naman ang pagitan. Hagdan na lang ang pinili ko sa pagbaba.
~~~~ AFTER 6 MONTHS ~~~~Marahan kong inilapag ang bouquet of flowers sa puntod niya. Kay tagal rin mula ng dumalaw ako sa kanya."Hi daddy Leo, its been a while since I visit you. Sorry, marami lang kasing nangyari. Ngayon lang ako nagkaroon ng panahon to visit you. Hindi ka naman magtatampo hindi ba?" nakangiti kong ani."But I know you don't, you love me so much kaya hindi mo iyon magagawa." I added.Naalala ko ang memories namin together. He maybe not my real father but for me he is. Kahit kailan hindi ko siya ipagpapalit. Sa kanya ko naramdaman ang pagmamahal ng isang ama."Aljea," Napalingon ako kay Sylvester.And yes, I'm alive.Buhay ako, hindi ko kayang iwan ang taong nag-iisang nagmamahal sa'kin.~~~~
Helaria P.o.vHindi ko napansin na sarado na pala at tuluyang nailibing na si Rhexyl.Rhexyl might be cold pero sweet at mapagmahal siya inside.Believe me kapag nakilala mo na siya, at napamahal na siya sa'yo. He will treat you like her family.Nagtataka siguro kayo if who I am.I am Helaria, the girl they talk about na patay na. I am Breeze girlfriend na hindi ko alam if ako pa rin.And I'm step sister of Crelly na ako talaga ang tunay na anak ng mga inakalang magulang ni Crelly.Maliit pa lang ako ay sadyang lapitin na talaga ako ng disgrasya.Then, I met Rhexyl. She save me from my kidnapper.Same age lang kami pero namangha na ako sa kanya sa oras na iyon dahil sa murang edad she knows how to fight. Pinatay niya ng walang hirap ang mga kidnapper ko.She is very snob and cold. Akala ko hindi ko na muli siya maki
Rhexyl's P.O.VMarahan kong iminulat ang aking tingin. Bumungad sa'kin ang kulay asul na kalangitan. Naririnig ko ang mga huni ng ibon. Nakikita ko ang nagliliparang paru-paro at tutubi.Napabangon ako, bumungad sa'kin ang malawak na lugar na napupuno ng mga bulaklak. Nasa gitna ako nito.Kunot-noo akong tumayo.Where I am? Why I am here? Nagsimula akong maglakad. Hindi ko alam kung nasaan ako eksaktong naroroon. But I feel so light, walang nararamdaman na iba.Pakiramdam ko, I am content and happy.Tinuloy ko ang paglalakad. Habang naglalakad ako ay nawiwili akong tumitingin sa paligid ko. And ganda at ang sariwa ng hangin.I wanna stay here, forever.Dito na lang ako.Ito ang tipo ng lugar na gusto ko. Tahimik with good ambiance. Hindi ko aka
Rhena's P.O.V Walang paglayan ang sakit na nararamdaman ko. Pakiramdam ko bilyon-bilyong karayom ang nakatusok sa'king dibdib.Walang tigil ang pagtulo ng aking mga luha. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong umiiyak.Isa-isa kong tiningnan ang album. Lahat ng larawan ni Rhexyl ay nandito. Mula sa nasa loob siya ng incubator, noong isang taon siya, dalawa hanggang umabot ng walong taon.Ngunit lumilipas ang taon napansin kong unti-unting umiiba ang kulay niya.Naramdaman ko ang sakit ng unti-unti na niyang tinatago ang itsura niya.Nakita ko ang aking larawan sa loob ng kahon. Marahan ko itong kinuha. Pagtingin ko sa likuran mayroong nakasulat.~~~Grandma said, she's my mother. I can't deny it cause we are look a like. But I know she hated me. She doesn't love me. She don't want me. And since she doesn't want me, I don't
Lahat ng ginawa ko sa kanya ay bumalik lahat sa'kin. Lahat ng sakit, pahirap, pang-aalipusta ay naalala ko lahat.Nanginig ang buo kong pangangatawan. Nanghina at hindi ako makapaniwala.Hindi ito totoo. I am just dreaming.Marahan akong napabaling sa dalawang brown envelope na nasa ibabaw ng kama. Nanghihinang pumunta ako ng kama saka inabot ito.Nanginginig na binuksan ko ang isa sa mga ito.99.9% positive Nakalagay sa DNA results na Ang biological father ni Rhexyl ay si Franco, ang asawa ko.Kahit sobrang nanginginig ang kamay ko ay pilit ko pa ring binuksan ang isa.Malakas na humagulgol ako, nailagay ko sa bibig ko ang aking kamay.Same results as my husband. Nanghihina akong napaupo sa sahig."I-It c-can't be." nanghihina kong ani.Nanlalabo ang aking panin
Dapat ko bang sabihin sa kanya? Muli akong humugot ng hininga."She's in critical condition. Ang lason na nilagay niya sa dagger ay mabilis na kumalat sa katawan niya. Sylvester's trying to revive her. Rhexyl is determined to give your wish." ani ko.Hindi ko alam kung saan siyang lugar dinala ng apo ko. Binibigyan niya lang kami ng update about Rhexyl's condition.I know my son won't give up on her. Sylvester's love Rhexyl so much. He will do everything for her."And this, pinabibigay sa'kin ito ni Rhexyl, it's for you." Inilapag ko ang puting sobre sa kanya.Ngumiti ako sa kanya."Hindi na rin ako magtatagal pa. I have to go." ani ko saka marahang tumayo.Tahimik kong nilisan ang Restaurant. I'm hoping na sana makahanap pa ng reason si Rhexyl para muling mabuhay at manatili sa tabi ng apo ko.