Rhexyl is a college student whom you wouldn't want to know. She is a nerd and likes wearing boyish clothes. She might just be an ordinary girl, but with a very cunning attitude and certified rule breaker. She was always oblivious to her surroundings, and never cared even though she always had been bullied. Until one day, she got into the University of Der Mord, the school of everyone's dreams. Suddenly, her quiet life, as well as her heart, came into life when she had met Sylvester - a silent, cold-hearted, snob, and extremely dangerous man. What kind of life awaits her? Will she be able to stay or just leave?
Lihat lebih banyak* Warning mature content*
Rhexyl's P.O.V
Pagkatapos kong masuot ang thick black glasses, kinuha ko ang lumang bag na ginagamit ko. Hinablot ko ang mga libro na lagi kong dala papuntang school. After checking my self again, lumabas na ako ng kwarto.
"Ya, alis na po ako." magalang kong paalam.
Tumingin siya sa'kin.
"Aalis ka na? Mag-almusal ka na muna." sabini yaya.
Lumapit ako sa mesa, everything is prepared for my breakfast. Napangiti ako, makakatanggi pa ba ako. Umupo ako at agad ng nagsimulang kumain.
"Late ka na iha, anong oras ka ba natulog kagabi?" wika ni yaya.
"Maaga pa po sa maaga," sagot ko.
Wala naman silang magagaw. Gusto ko late akong papasok para wala akong makita, o makasalubong na bully. Gusto ko tahimik ang pagpasok ko.
Tumayo na ako dahil tapos na akong mag-almusal.
"Punta na po ako." paalam ko kay yaya.
Tumango siya bilang sagot, kalaunan ay ngumiti siya.
"Mag-iingat ka, mag-iwas sa gulo." paalala niya.
Sumimangot ako, umiiwas na nga, e.
Pagkalabas ko sa gate. Ibinaba ko ang skateboard, sumakay dito saka umalis na.
Huminto ako sa tapat ng University, sa bulok na school na pinapasukan ko. Wala naman akong choice kundi ang pagtsagaan ito. Hindi ako mayaman para maging choosy pa. Dalawang taon na lang ay magtatapos na rin ako sa kolehiyo.
Bitbit ang skateboard, lumapit ako sa gate para pumasok na pero --
"Hep! Hep! Iha, sino ka? Studyante ka ba dito?" tanong niya.
Humarap ako kay manong guard, tiningnan ko siya ng may pagkabagot.
"Ikaw na naman! Jusko, ikaw lang pala. Late ka na nga, ganyan pa ang suot mo." inis niyang sabi.
Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa.
"Paalala ko lang saiyo, iha. School ang pinupuntahan mo hindi tambayan. Nasaan ang I.D mo?" tanong niya habang salubong ang mga kilay niya.
Binuksan ko ang bag ko, hinalungkat ko ang loob searching for the i.d. Hindi ko siya agad nakita, kasi dala ko lahat ng basura ng bahay este kung ano-anong anik-anik ang nasa loob ng bag ko.
"Ano na? Dala mo ba? Aba'y! kapag wala ka pa ring dala hindi kita pahihintulutan na pumasok." lintanya niya kunti na lang talaga bubuga na siya ng apoy, pulang-pula na ang mukha sa inis.
"Alam mo bang, marami ka ng nalabag na rules, malapit ka ng ma-expelled sa paaralang ito." dagdag niya.
Mula ng pumasok ako sa paaralang ito, walang araw na wala akong naririnig na mga reklamo. Madalas na napupuna nila ang kasuotan ko. Ano bang mali sa suot ko? Naka-suot lang ako ng maluwag na t-shirt na hanggang tuhod, rip jeans na maluwag, naka-rubber shoes na color black, nakasumbrero, tapos naka black eyeglasses. Damit pa rin naman ito. Bumuga siya ng apoy, kapag pumasok akong naka-swimsuit.
Isa pa, dito ako komportable. Sobrang iksi ng palda ng uniform nila hanggang hita ang haba. 'Yung iba naman kinapos na yata sa tela, kita na kasi ang bagay na 'di dapat makita ng mga kalalakihan.
Pasok sa tenga labas sa kabila na lang ang ginawa ko sa sinabi ni manong guard.
Napakamot ako sa noo habang naghahanap ng I.d ko.
"Sa lahat ng studyante dito, ikaw lang ang hindi sumusunod sa patakaran ng paaralan." patuloy na lintanya ni manong guard.
Wala naman kasing kwenta 'yun.
"Pasensya na po, wala akong dalang I.d." mahina at may paggalang kong sabi.
Dala ko naman sadyang tinatamad lang akong ilabas at i-suot.
Umusok ang kanyang tenga sa inis, medyo may katandaan na siya. Lagi siyang high blood sa tuwing ako na ang papasok. Kaya minsan, humahanap ako ng ibang malulusutan. Baka kasi maheart-attack siya, ako pa sisihin.
"Late ka na nga, nakasuot ka pa ng pangtambay sa kanto, wala ka pang I.d. Naku, talaga!" nagtitimpi niyang sabi.
Kumamot lang ako sa ulo, maaga na akong papasok para sa last subject ko.
"Dyan ka lang, wag kang aalis." wika ni manong guard.
Masunurin ako, kaya tumango ako sa kanya. Naiiling siyang pumasok sa loob ng guard post niya. Magre-report lang siya, e.
Maya lang, lumapit siyang muli sa'kin.
"Ang sabi ng adviser mo, bumunot ka na muna ng damo dyan sa tabi-tabi." sabi ni manong guard
Tumingin siya sa gawi ng flag pole.
"Doon! sa tabi ng flag pole. 'Dun ka magbunot ng damo." utos niya.
Wala naman akong magawa, lumakad ako papuntang flag pole para makapag-bunot na ng damo. Kahit mainit, sinimulan ko na ang pagbubunot.
Hindi na 'to bago sa'kin, araw-araw ko ba naman 'tong ginagawa. Nalibot ko na ang boung campus sa pagbubunot ng damo, malinis na nga ang boung lugar. tsk! Ang babaw ng parusa nila, pagbubunot ng damo? Highschool lang?
Habang abala ako sa pagbubunot ng mga ligaw na damo. Nakarinig akong nagtitiling babae, napalingon ako sa kanya.
"May patay! Tulong, may mga patay po." sigaw niya.
Aligaga siya, sa itsura niya para siyang nakakita ng multo. Muntik pa siyang mapatid dahil sa pagkataranta niya.
Napalingon ako sa guard post. Nakita kong lumabas si manong guard. Lumapit sa kanya ang nag-titiling babae, naalarma siya.
Maya lang, lumabas na rin ang ibang mga teacher maging ang dean. Kahit malayo ako, nakikita kong namumutla ang babae. Nababasa ko ang buka ng kanyang bibig.
Sumunod ang ulo ko sa direksyon ng pinuntahan nila, kasama ang babae. Papunta silang back school. May mga studyante ring tumakbo sa gawing 'yun. Since curious rin ako, iniwan ko ang ginagawa ko, tumakbo ako papunta sa lugar na pinagkakaguluhan nila.
Umiwas ako sa isang babaeng nagtatakbo papa-alis, kalaunan sumuka na siya.
Rinig ko ang pagsinghapan nila. Ang ilan ding mga studyante ay sumusuka na rin. Kumunot ang noo ko, ano bang meron?
"Tumawag kayo ng pulis! Dalian niyo!" sigaw at tarantang sabi ng isang guro.
Lumapit pa ako pero pinigilan ako ng isa pang teacher, humakbang ako palayo sa kanya.
"Wag ka ng tumuloy, hindi mo gugustuhin pang makita ito." seryoso niyang sabi.
Hindi ako nakinig sa kanya, dumiretso pa rin ako. Nagulat ako sa nakita ko, mga patay. Ang brutal ng pumatay sa kanila.
"Jusko, sino ang walangyang gumawa nito sa kanila? Bakit ganito katindi?" rinig kong sabi ng isang professor.
Anim silang patay sa tingin ko studyante rin sila dito, dahil suot nila ang uniform ng university.
Napalunok ako sa nakikita ko, ang buong back school ay walang ibang makikita kundi kulay pula. Nagkalat ang kanilang dugo, ang parte ng kanilang katawan ay hiwalay sa katawan nila, ang braso, binti at ulo nila ay hindi mawari kong sino ang tunay na nagmamay-ari nito. May nakita rin akong mga daliri, mata, laslas ang leeg, ang ilan sa kanila mulat pa ang mga mata.
Hindi ko nakayanan kaya umatras ako, sumuka rin ako sa tabi. Parang chinap-chop sila, grabe ang pumatay sa kanila. Sino kaya siya? wala naman siyang puso, ng mahimasmasan ako sa pagsusuka, tumayo ako ng maayos.
Dumating na ang mga pulis, kaagad silang kumilos.
"Lumayo kayong lahat, 'wag kayong hahawak ng kahit ano." police officer na pinagtutulukan kaming maka-alis sa crime scene.
~~~~ AFTER 6 MONTHS ~~~~Marahan kong inilapag ang bouquet of flowers sa puntod niya. Kay tagal rin mula ng dumalaw ako sa kanya."Hi daddy Leo, its been a while since I visit you. Sorry, marami lang kasing nangyari. Ngayon lang ako nagkaroon ng panahon to visit you. Hindi ka naman magtatampo hindi ba?" nakangiti kong ani."But I know you don't, you love me so much kaya hindi mo iyon magagawa." I added.Naalala ko ang memories namin together. He maybe not my real father but for me he is. Kahit kailan hindi ko siya ipagpapalit. Sa kanya ko naramdaman ang pagmamahal ng isang ama."Aljea," Napalingon ako kay Sylvester.And yes, I'm alive.Buhay ako, hindi ko kayang iwan ang taong nag-iisang nagmamahal sa'kin.~~~~
Helaria P.o.vHindi ko napansin na sarado na pala at tuluyang nailibing na si Rhexyl.Rhexyl might be cold pero sweet at mapagmahal siya inside.Believe me kapag nakilala mo na siya, at napamahal na siya sa'yo. He will treat you like her family.Nagtataka siguro kayo if who I am.I am Helaria, the girl they talk about na patay na. I am Breeze girlfriend na hindi ko alam if ako pa rin.And I'm step sister of Crelly na ako talaga ang tunay na anak ng mga inakalang magulang ni Crelly.Maliit pa lang ako ay sadyang lapitin na talaga ako ng disgrasya.Then, I met Rhexyl. She save me from my kidnapper.Same age lang kami pero namangha na ako sa kanya sa oras na iyon dahil sa murang edad she knows how to fight. Pinatay niya ng walang hirap ang mga kidnapper ko.She is very snob and cold. Akala ko hindi ko na muli siya maki
Rhexyl's P.O.VMarahan kong iminulat ang aking tingin. Bumungad sa'kin ang kulay asul na kalangitan. Naririnig ko ang mga huni ng ibon. Nakikita ko ang nagliliparang paru-paro at tutubi.Napabangon ako, bumungad sa'kin ang malawak na lugar na napupuno ng mga bulaklak. Nasa gitna ako nito.Kunot-noo akong tumayo.Where I am? Why I am here? Nagsimula akong maglakad. Hindi ko alam kung nasaan ako eksaktong naroroon. But I feel so light, walang nararamdaman na iba.Pakiramdam ko, I am content and happy.Tinuloy ko ang paglalakad. Habang naglalakad ako ay nawiwili akong tumitingin sa paligid ko. And ganda at ang sariwa ng hangin.I wanna stay here, forever.Dito na lang ako.Ito ang tipo ng lugar na gusto ko. Tahimik with good ambiance. Hindi ko aka
Rhena's P.O.V Walang paglayan ang sakit na nararamdaman ko. Pakiramdam ko bilyon-bilyong karayom ang nakatusok sa'king dibdib.Walang tigil ang pagtulo ng aking mga luha. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong umiiyak.Isa-isa kong tiningnan ang album. Lahat ng larawan ni Rhexyl ay nandito. Mula sa nasa loob siya ng incubator, noong isang taon siya, dalawa hanggang umabot ng walong taon.Ngunit lumilipas ang taon napansin kong unti-unting umiiba ang kulay niya.Naramdaman ko ang sakit ng unti-unti na niyang tinatago ang itsura niya.Nakita ko ang aking larawan sa loob ng kahon. Marahan ko itong kinuha. Pagtingin ko sa likuran mayroong nakasulat.~~~Grandma said, she's my mother. I can't deny it cause we are look a like. But I know she hated me. She doesn't love me. She don't want me. And since she doesn't want me, I don't
Lahat ng ginawa ko sa kanya ay bumalik lahat sa'kin. Lahat ng sakit, pahirap, pang-aalipusta ay naalala ko lahat.Nanginig ang buo kong pangangatawan. Nanghina at hindi ako makapaniwala.Hindi ito totoo. I am just dreaming.Marahan akong napabaling sa dalawang brown envelope na nasa ibabaw ng kama. Nanghihinang pumunta ako ng kama saka inabot ito.Nanginginig na binuksan ko ang isa sa mga ito.99.9% positive Nakalagay sa DNA results na Ang biological father ni Rhexyl ay si Franco, ang asawa ko.Kahit sobrang nanginginig ang kamay ko ay pilit ko pa ring binuksan ang isa.Malakas na humagulgol ako, nailagay ko sa bibig ko ang aking kamay.Same results as my husband. Nanghihina akong napaupo sa sahig."I-It c-can't be." nanghihina kong ani.Nanlalabo ang aking panin
Dapat ko bang sabihin sa kanya? Muli akong humugot ng hininga."She's in critical condition. Ang lason na nilagay niya sa dagger ay mabilis na kumalat sa katawan niya. Sylvester's trying to revive her. Rhexyl is determined to give your wish." ani ko.Hindi ko alam kung saan siyang lugar dinala ng apo ko. Binibigyan niya lang kami ng update about Rhexyl's condition.I know my son won't give up on her. Sylvester's love Rhexyl so much. He will do everything for her."And this, pinabibigay sa'kin ito ni Rhexyl, it's for you." Inilapag ko ang puting sobre sa kanya.Ngumiti ako sa kanya."Hindi na rin ako magtatagal pa. I have to go." ani ko saka marahang tumayo.Tahimik kong nilisan ang Restaurant. I'm hoping na sana makahanap pa ng reason si Rhexyl para muling mabuhay at manatili sa tabi ng apo ko.
Komen