Mature Content
Margaux
Hindi ko na alam kung paano kaming napunta sa isang silid matapos kong tugunin ang kanyang halik. Naramdaman ko na lang na nakalapat na ang aking likod sa nakasaradong pintuan habang patuloy kami sa paghahalikan.
This man gives me an unexplainable feeling. Nakainom ako, lasing ako. But I know exactly what I'm doing. Hindi ko nga lang kayang utusan ang katawan ko na huminto sa ginagawa ko.
“Sugar, are you sure about this?” tanong ng lalaki ng tumigil kami sa paghahalikan. Napangiti ako sa endearment na gamit niya. Kung endearment nga iyon ha.
“I like the sugar thing. What do you want me to call you?” tanong ko.
“Kahit ano wag lang ang pangalan ng ex mo or kung anumang tawag mo sa kanya.”
Ang sexy ng dating ng kanyang boses habang hinahagod ng kanyang hinlalaki ang aking baba. Ang sarap sa pakiramdam dahil he's making me feel beautiful and wanted. Hindi kagaya ni Sam.
Nalungkot ako ng maalala ko ang aking boyfriend. I mean, ex-boyfriend.
“Don't think about him when you're with me, sugar. Ako lang ang tingnan mo, ako lang ang isipin mo at ako lang ang intindihin mo.”
May lahi yata siya dahil kakaiba ang kanyang pananagalog. I like his possessiveness. Siguro ay dahil ni minsan, hindi naging ganon sa akin si Sam.
Ngumiti ako at sinubukan kong maging mapang-akit iyon bago ko hinagod ang kanyang dibdib pataas sa kanyang leeg hanggang sa tuluyan kong mahawakan ang kanyang pisngi at haplusin iyon. Akala ko ay pipigilan niya ako ulit ngunit lumakas ang loob ko ng hinayaan niya lang ako.
“Kiss me, cupcake.” Ang corny, pero wala akong pakialam.
“Cupcake, I like that. And your wish is my command– and more.”
Naglapat na muli ang aming mga labi at sa totoo lang, pasalamat ako sa alak dahil kung hindi dahil doon ay hindi ko mararanasan ang masarapan ng ganito.
Naramdaman ko ang pagbaba ng zipper ng aking damit matapos mapunta doon ang kamay niya. Dahil isa lang ang strap ng suot ko ay agad nalantad sa kanya ang isa kong dibdib. Isang malalim na pag singhap ang kumawala sa aking bibig ng bigla na lang may kung anong kuryenteng gumapang mula sa tungki ng aking u***g papunta sa buo kong katawan na nakapagpa-excite sa akin.
Tinignan ko iyon ng maghiwalay ang aming mga labi at nakita ko ang kanyang hinlalaki at hintuturo na nilalaro iyon. Iniikot ikot ng bahagya at para akong mababaliw sa sarap.
Nag-angat ako ng tingin at nagkasalubong ang aming mga mata kasabay ang marahang paglapirot niya sa munting dungyot ng aking dibdib. Napanganga ako at pipikit na sana ngunit pinigilan niya ako.
“Don’t sugar. I want to see lust in your eyes.” Sinunod ko ang gusto niya habang patuloy ang kanyang daliri sa ginagawa. Talagang napapanganga ako sa sobrang sarap at kiliti na dulot non.
“How much do you like this, hmm?” tanong niya habang patuloy sa paglalaro ang kanyang daliri.
“So much, I want it so much.” Ako ba ang nagsasalita? Bakit parang puro hangin ang lumalabas sa bibig ko?
“I want to taste you, sugar. I want to taste every inch of you…” Mapang-akit ang tinig niya na sinamahan pa ng mapang-akit din na tingin.
“Then have me, I am yours. Tonight, I’m all yours, cupcake…” Wala ng inhibisyon dahil sarap na sarap at darang na darang na ako sa ginagawa niya.
Nagsimula na rin akong mag-imagine ng iba pang bagay na kaya niyang ibigay at gawin sa akin at nakadagdag iyon ng excitement sa aking katawan. Bigla na lang, naramdaman ko ang pag-init ng aking pisngi pati na ang buo kong katawan. Ito ba ang sinasabi nila na pakiramdam ng nangangati?
Ah, I don’t care, basta ang mahalaga ay ang mga sandaling ito.
Hindi na ako tumutol pa kahit ng tuluyan na niyang mahubad ang aking damit pati na ang aking panty matapos magpasasa ng kanyang mga daliri at bibig sa aking magkabilang dibdib.
“You’re more beautiful when you’re naked, sugar.”
“I can’t wait to see you in your birth suit as well, cupcake.” He smirked after I said that. Tapos ay dahan dahan na naman siyang dumausdos pababa hanggang sa tuluyan na siyang mapaluhod.
Inangat niya ang isa kong binti at ipinatong iyon sa kanyang balikat bago ko naramdaman ang kanyang dila sa pagitan ng aking mga hita na akala mo ay tumikhim ng ice cream.
“Ohh…” ungol ko kasunod ang pagsabunot ko sa kanya. Mabuti na lang at nakasandal pa rin ako ss pintuan, kung hindi ay baka natumba na ako dahil sa panlalambot ng aking mga tuhod.
Nakakaliyo ang pakiramdam lalo na ng sinunod sunod na niya ang pagdila doon.
“Ahh… Cupcake, ang sarap.. Please don’t stoppp…”
Mababaliw na yata ako. Masisiraan na ako ng ulo dahil sa ginagawa niya sa akin. Ang akala ko ay nakakapag-pamanhid ng pakiramdam ang alak, pero bakit ganito? Damang dama ko ang sarap ng ginagawa ng istrangherong ito sa akin?
Umangat pa ang isang kamay niya at dinakot ang suso ko bago nilaro na naman ang aking u***g habang patuloy siya sa “pagkain” sa aking mani.
“Cupcake, I feel something.. ugh! “
“Let it go, sugar..” sabi niya kaya ganon nga ang ginawa ko. Para akong nakarating sa langit ng sundin ko ang sinabi niya and I have never felt this way before.
“I’m not done yet, akin ka ngayong gabi. I’ll satisfy you and roughly slam my dick in your pussy until you cry for more..”
Pagkasabi niya non ay binuhat niya ako at pabagsak na inilapag sa kama. Hindi naman masakit dahil sobrang lambot non, naramdaman ko pa nga ang bahagya kong pagtalbog.
Pinanood ko siya ng magsimula siyang maghubad. Hindi naman niya inaalis ang tingin sa akin na akala mo ay natatakot siyang baka bigla na lang akong mawala sa paningin niya.
Nanlaki ang aking mga mata ng makita ko ang tayong tayo niyang pagkalalaki. Ganon ba talaga dapat iyon kalaki? Napalunok ako ng maisip ko na iyon ang ipapasok niya sa aking pagkababae. Will it—
“Don’t worry, sugar. It will fit.” Nabasa ba niya ang nasa isip ko?
Hindi na ako nakasagot dahil dinaluhan na niya ako sa kama at muling hinalikan. Sa totoo lang ay nananabik ako sa kanyang mga labi. Parang ang expert expert niya sa larangang iyon o talaga lang magaling gumalaw ang kanyang bibig at dila.
Shit, ang dila niya!
Pinaligaya niya ako ulit. Dinilaan bawat bahagi ng aking katawan. Kagaya ng sinabi niya, he tasted every inch of me.
“This will hurt a bit, sugar..” Napalunok ako dahil alam ko na ang ibig niyang sabihin. Nasa ibabaw ko na siya at ibinuka na niya ng sobra ang aking mga hita.
Lakas loob, sinabi ko.
“Take me now, I want you now, cupcake.”
Iyon lang at marahas na iyang ibinaon ang kanyang sandata sa aking pagkababae dahilan upang mapapikit ako. May napunit, alam ko yon kasunod ang pagsusog ng sakit, ng hapdi. Ngunit tiniis ko.
“Look at me sugar,” sabi niya kaya naidilat ko ang aking mga mata. “You’re fucking mine and I am never going to let you go.”
Sige ang dahan dahang paglabas masok niya sa akin habang sinasabi ang mga katagang ‘yon. Ang sabi nila ay mawawala din daw ang sakit, pagkatapos ay sarap na. Ang they’re not wrong.
Makalipas lamang ang ilang saglit ay puro “cupcake ang sarap, bilisan mo pa” ang lumalabas na sa bibig ko.
Pakiramdam ko ay sukat na sukat ang pagkalalaki niya sa lagusan ko dahil sa tuwing naglalabas masok siya ay nararamdaman kong kumikiskis iyon sa loob ko na nagbibigay ng kakaibang sarap sa aking pakiramdam.
“Sugar, it feels so good inside you.”
“Cupcake.. Please faster..”
Pagkasbi ko non ay nagmabilis na nga siya hanggang sa naramdaman ko na naman ang kakaibang sarap na ‘yon kagaya ng ginawa niya sa akin kanina.
“Fuck, sugar..” ungol niya ng marahil ay pareho na kami ng nararamdaman.
MargauxNaniningkit ang mga matang nakatitig sa akin si Draco. Nasa bahay na ako, at nadatnan ko siyang tahimik na nakaupo sa gilid ng aming kama, ang mga siko'y nakapatong sa tuhod at ang mga kamay ay magkasalikop, tila pinipigilan ang sariling damdamin.“You forgot about me?” mahinang tanong niya, pero ramdam ang bigat ng tampo.“I’m so sorry, Cupcake. I feel so overwhelmed and–”“Hindi ko akalain na gano'n mo lang pala ako kabilis makakalimutan,” mariing tugon niya. May halong lungkot sa kanyang boses ngunit halata din na hindi galit. Never pa siyang nagtampo sa akin and seeing him doing that right now is quite amusing.He's cute pero kitang kita ko pa rin ang pagiging lalaking-lalaki niya. Pwede pala yon, maarteng lalaki. Sa loob-loob ko ay napangiti ako. Pwes, heto na ang pagkakataon ko para suyuin din siya.Napanguso ako. Unti-unti akong lumapit, parang batang gustong mag-sorry sa kanyang kalaro. Yumapos ako sa kanya, ngunit umiwas siya na parang ayaw niyang maramdaman ang kahit
Margaux“Margaux, anak!” Masayang tawag ni Mommy habang agad siyang tumayo at sinalubong ako ng yakap. Kita sa mukha niya ang sobrang tuwa, halos mangilid ang luha sa kanyang mga mata. Naiwan naman sa sofa si Dad katabi ang babaeng nagmamay-ari din ng mukhang kapareho ng sa akin.Tumayo rin si Dad at ang babae sa tabi niya, at parehong tuluyang humarap sa akin. Iba ang pintig ng puso ko. Parang may humigpit sa dibdib ko.“Look who’s here,” ani Mommy, may halong kaba ang tinig ngunit nangingibabaw ang pananabik.Napako ang tingin ko sa babae. Mula sa hugis ng kanyang mukha, sa kurba ng kanyang labi, hanggang sa ekspresyon ng kanyang mga mata—parang nakaharap talaga ako sa salamin. Ngunit isang mas malambot na bersyon ng sarili ko. Isang pamilyar na estranghero.Tahimik akong inakay ni Mommy palapit sa kanila. Ramdam ko ang lamig at init na nagsanib sa palad niya. Habang papalapit, hindi na nawala ang eye contact naming dalawa ng babaeng iyon. May alanganing ngiti sa kanyang labi, paran
DracoTumigil kami ilang metro mula sa abandonadong warehouse sa labas ng lungsod. Madilim ang paligid, pero nakatago sa likod ng dilim ang mga galaw ng mga tauhan ko, mga pamilyar kong anino na sanay sa tahimik na operasyon. Kasama rin namin ang ilang pulis na naka-civilian. Walang sirena, walang anunsyo. Tahimik at planado ang bawat galaw.“Team Bravo, sa kanan. Alpha, sumunod sa akin. We go in silent. No unnecessary shots unless they shoot first,” utos gamit ang radyo ng pulis na namumuno sa operasyon na nasa tabi ko lang din, at isa-isang nag-confirm ang mga kasamahan namin.Dumungaw ako sa gilid ng SUV bago bumaba. Tumama agad sa akin ang malamig na hangin. Seryoso ang mukha ko, pero ang dibdib ko’y mas mabigat pa sa bulletproof vest na suot ko. Para kay Margaux ‘to. Don't play hero daw at higit sa lahat, inaasahan niya ang pag-uwi ko mamaya.Sa hudyat ng pulis na kasama ko, sabay-sabay kaming pumasok sa compound.Isang putok ng baril ang pumunit sa katahimikan.“Put—!” Napayuko a
MargauxBalot ng matinding pag-aalala ang aking kalooban matapos ang usapan namin ni Draco. Kahit anong pilit kong kontrolin ang sarili ko, hindi ko mapigilan ang kaba na tila paulit-ulit na tumitibok sa aking dibdib. Sino ba naman ang hindi mabalisa, kung alam mong ang taong mahal mo ay papasok sa panganib?Pagkatapos naming mag-usap, agad akong pumikit at taimtim na nagdasal. “Panginoon, ilayo N’yo po siya sa kapahamakan. Ingatan N’yo po si Draco. Kayo na po ang bahala sa kanya at sa mga kasama niya."Wala pang isang minuto, tinawag ako ng kasambahay naming si Letty. “Ma’am Margaux, nakahain na po ang tanghalian.”Napabuntong-hininga ako. Ayaw ko pa sanang kumainn dahil wala akong gana, pero naalala ko ang huling bilin ni Draco, na huwag ko raw pababayaan ang sarili ko habang wala siya. Kaya kahit mabigat ang pakiramdam ko, pinilit kong tumayo at lumakad papunta sa hapag-kainan.“Ma’am, okay lang po ba kayo?” tanong pa ni Letty habang inilalapag ang huling putahe sa lamesa.“Okay lan
MargauxSinundan ko ng tingin ang sasakyan ng aking asawa hanggang sa makalabas na ito ng garahe. Huminga ako ng malalim bago bumalik sa loob. Mukhang mag-isa akong magla-lunch ngayon.May mga kasambahay na kami kaya hindi naman ako totally nag-iisa. Mababait pa ang mga ito at alagang-alaga nila kaming mag-asawa. Nagkakabiruan pa sa tuwing magsasabi si Draco na siyang magluluto ng pagkain namin.Dalawang oras na ang lumipas mula nang umalis si Draco, pero parang buong araw na ang pakiramdam ko. Paulit-ulit kong tinitingnan ang orasan habang hinihigpitan ang pagkakayakap ko sa throw pillow sa sofa.Tahimik ang buong bahay, maliban sa mahina ngunit matatag na ugong ng aircon. Muling bumalik sa isipan ko ang aking kakambal.Nagulat ako nang biglang tumunog ang telepono ko na laging nasa malapit lang sa akin para madali kong masagot kung sakaling tumawag si Rey kung may concern sa office or sinuman kila Mom and Dad or Draco.“Cupcake,” agad kong sagot, halos malaglag ang puso ko sa kaba. “
MargauxSobra ang kaligayahan ko and at the same time, may kung anong takot na bumabalot sa dibdib ko. Parang may bagyong papalapit habang tirik pa ang araw.“Relax, Sugar…” bulong ni Draco. Tumigil ako tsaka tumingin sa kanya. Sabay kaming naglalakad papunta sa living room matapos manggaling sa study room.Nakatitig siya sa akin, ang mga mata niyang puno ng pag-unawa at pag-aalala. Napalunok ako, pilit itinatago ang kaba sa likod ng pilit na ngiti.Nang araw na tumawag si Mommy at sabihing natagpuan na raw nila ni Dad ang kambal ko, parang gusto ko na agad pumunta sa garahe, sumakay sa kotse at puntahan sila. Pero pinigilan niya ako. Nasa ospital daw si Margareth at ang babaeng nagngangalang Marites, na siyang tumulong daw sa kanya, ang kasalukuyang naroon dahil sa isang karamdaman.Gusto nina Dad na isama na si Margareth pauwi, pero ayaw raw nito. Hindi raw siya aalis hangga’t hindi niya nasisiguro ang kaligtasan at tuluyang paggaling ni Marites.Sa akin, natural lang iyon. Kung ako
MargauxAyon na rin sa kagustuhan ng asawa ko, isang linggo na akong nananatili sa bahay. Hindi man madali para sa akin ang hindi makialam, pinilit kong intindihin ang kagustuhan ni Draco. At 'yon ay ang manatili ako sa loob ng bahay habang full force ang ginagawa nilang imbestigasyon para mahanap si Joseph ang siyang pinaniniwalaan nilang utak sa likod ng insidente sa parking lot.Napag-alaman ng isa sa mga tauhan ni Draco na magkakilala sila Chiara at Joseph base na rin sa pag-track sa kinaroroonan ng lalaki gamit ang kuha ng CCTV mula ng umalis ng office ng asawa ko ang lalaki ng magpunta ito roon.Nang naikuwento iyon sa amin, biglang bumalik sa alaala ni Draco ang sinabi sa kanya ni Chiara noon na ang boyfriend daw niya ay isang photographer. Parehong-pareho ng hilig ng dati niyang kaibigan. Coincidence? Hindi. Doon na nila napagtagni-tagni ang mga piraso ng puzzle.Kaya pala hanggang ngayon ay tila walang bahid ng takot si Chiara sa kung ano ang pwedeng mangyari sa kanya sa patul
MargauxKatatapos ko lang magpalit ng damit, at ngayon ay nakaupo ako sa kama. Nakasandal sa headboard habang mahigpit na yakap ang sarili kong mga tuhod. Para akong batang naghahanap ng kahit anong makakapitan para hindi tuluyang mabuwal.Sa totoo lang, natakot ako ng sobra.Muntikan na talaga.Parang nanigas ang buong katawan ko kanina, at kung hindi ako agad nahila ni Gustavo, baka hindi na ako humihinga ngayon. Siguro ay nasa ospital na ako, o mas malala pa… baka nasa morgue na. Gusto kong palayain ang sarili sa kakaisip, pero paulit-ulit lang ang eksena sa utak ko.Hindi ko na alam kung gaano na ako katagal sa ganitong ayos. Tahimik ang paligid maliban sa mahinang tunog ng aircon. Wala akong naririnig kundi ang sarili kong paghinga at ang kabog ng dibdib ko.Alam kong tinawagan na ni Gustavo si Draco pero kahit sigurado akong parating na siya, hindi ko mapigilang mag-panic. Ang takot ay para bang usok na sumisingaw sa bawat butas ng katawan ko.Mabilis akong napaangat ng tingin na
DracoBusy ako sa pakikipag-usap kay Kevin tungkol kay Joseph ay tumunog na ang phone ko, Gustavo calling.Napakunot agad ang noo ko. Hindi siya tatawag kung walang dahilan. Hindi siya ‘yung tipong tatawag para lang mangumusta.Sinagot ko agad.“Boss,” bungad ni Gustavo, at sa unang tunog pa lang ng boses niya, alam ko nang may nangyari.“Ano'ng meron?” diretsong tanong ko, pinipigilan ang kaba sa dibdib ko habang mas binilisan ang pagpiga sa manibela.“May gulo po kanina malapit sa sasakyan ni Ma’am Margaux. May nagsaksakan. Muntik na po siyang tamaan ngunit nahila ko siya paatras bago pa man…”Hindi ko na siya pinatapos.“Anong ibig mong sabihin? Muntik siyang masaksak?!” sigaw ko, halos mabitawan ang telepono habang biglang sumikip ang dibdib ko. Si Kevin ay nakikinig lang ngunit kita ko na sa mukha niyang tungkol sa asawa ko ang usapan.“Wala siyang sugat, boss. Pero ‘yung distansya... ilang pulgada na lang talaga. Nasa biyahe na po kami pauwi, dyan po dapat kami pupunta para sundu