Chapter 6

Margaux

“Okay, tapusin niyo na ang mga dapat niyong tapusin. Kahit na midterm pa lang ay maigi nang handa kayo sa lahat, tandaan niyo graduating na kayo.”

“Yes ma'am!” sabay sabay na tugon ng aming klase sa paalala ng aming prof.

“Okay, dismissed.” Lumabas na ng silid si Ms. Cruz kaya nag sitayuan na rin ang mga kaklase ko.

Ako naman ay nanatiling nakaupo sa aking upuan at humarap sa labas ng bintana at nagsimulang tumanaw sa malayo.

Biglang nagbalik sa alaala ko ang lahat ng naging pag-uusap namin ng lalaki ng magising kami kinaumagahan…

***

Idinilat ko ang aking mga mata at nag-unat. Nagtaka pa ako kung bakit parang ang sakit ng aking katawan. Pumikit ulit ako dahil sa pagsalakay ng bahagyang sakit ng ulo.

Doon ko naalalang uminom nga pala kami ni Yvonne. Tapos ay umalis ito at nagpaiwan ako.

Parang rumaragasang tubig sa batis na nagsidaluyan ang mga nangyari. Agad akong napaupo at nasabunutan ang aking sarili.

“Judging with your action, mukhang naalala mo ang nangyari kagabi.”

Ang bilis ng naging pagpaling ko ng tingin ng marinig ko ang napakamachong tinig ng isang lalaki.

Napanganga ako ng makita kong nakatayo ang isang malaadonis na lalaking nakatingin ngayon sa akin hawak ang isang tasa ng kape na inilapag niya sa mababang cabinet na sinasandalan niya.

Hindi ko maiwasang mapalunok ng lumakad ito palapit sa akin.

“Good morning, Sugar.”

Huwaaaatttt!! Ano daw?

“E-Excuse me?”

“Don't tell me nakalimutan mo na agad ang tawagan natin,” sabi niya ng makaupo na ito sa kama.

“Wait, anong tawagan?” tanong ko na sigurado akong nakataas na ang mga kilay. “May boyfriend ako.”

Well, alam ko naman na wala na kami para sa kanya. Still, wala pa kaming formal break up.

Napansin kong tila nagtagis ang kanyang bagang kaya nakaramdam ako ng takot. Baka kriminal pala ang lalaking ito tapos ay isinuko ko sa kanya ang Bataan at pinasipsip ko ng aking mga pasas!

“I'm not a criminal or whatever running in your head.”

Nababasa niya ang iniisip ko?

“Kitang kita sa mukha mo. And let me tell you this, hindi ko kayang saktan ang sugar ko. Lalo na kung ipagpapatuloy mo ang pagtawag sa akin ng cupcake.”

“C-Cupcake?” Saan nanggaling yon? Nakakaloka! I admit alam ko ang mga nangyari kagabi at nagustuhan ko naman ‘yon. Pero yung cupcake?

Doon ko lang naalala ang lahat. Kung paanong sarap na sarap ako sa bawat gawin niya sa akin, sa buong katawan ko at kung makasabi pa ako ng more ay ganon na lang. Bigla ko ring naalala ang pa-cupcake ko na inamin naman niyang nagustuhan niya. At take note, naalala ko rin na sinabi kong gusto ko ang sugar!

“Yes, cupcake. From now on, you’re mine.”

“Ano? Hindi pwede!” Muli, napansin ko ang pagtatagis ng kanyang bagang dahil na rin sa pagtigas ng kanyang panga. Halatang halata sa itsura niya na nagpipigil siya ng galit lalo at biglang naningkit ang kanyang mga mata.

Nakaramdam ako ng takot at bigla kong nahila ang kumot para lalong matakpan ang aking katawan. Ano ba itong napasukan ko? Sana pala ay sumama na ako kay Yvonne kagabi.

Umangat ang kamay ng lalaki at sinundan ko iyon ng tingin. Nanigas ang buo kong katawan ng makarating iyon sa aking pisngi at tsaka marahang hinagod. Napapikit ako dahil sa takot kahit na masarap sa pakiramdam ang ginagawa niya.

“Open your eyes sugar,” sabi niya kaya naman nag-aalangan kong idinilat ang aking mga mata. “Whether you like it or not, you are mine. Kung may boyfriend ka, I don’t care as long as he doesn’t touch you or I’ll cut his hands off.”

“N-No—”

“You were saying, sugar?” tanong niyang nakataas ang mga kilay habang hinahagod ng kanyang hinlalaki ang aking mga labi. Nakakatakot siyang tignan, hindi ko tuloy alam kung ano ang isasagot ko.

***

“Hoy! Ano’t tulala ka dyan?” napaigtad ako ng bigla akong kalabitin ni Yvonne. “Kanina pa kita tinatawag hindi ka tumitingin, wala na ang prof niyo, lika na!”

Hinila na niya ako kaya naman tuluyan na akong napatayo at napasunod na sa kanya. Ilang araw na ng mangyari iyon at nagdahilan lang ako kay Yvonne at kay Mommy kinaumagahan at sinikap na wala silang mahalata. Mabuti na lang at puro nasa katawan ang mga kiss mark na iniwan sa akin ng lalaking ‘yon kaya tagong tago sa damit ko.

Ipinilig ko ang aking ulo. Hindi ko naman na siguro siya makikita pa lalo at mukha siyang ibang lahi kahit na marunong siyang manalog. Baluktot nga lang.

Dinala ako ni Yvonne sa canteen para kumain at tuluyan ko ng iwinaglit sa isipan ko ang lalaking ‘yon na hindi ko na inalam ang pangalan. Itago ko na lamang siya sa code name na “cupcake”. Eeewww… ang corny!!