Bago umalis ay may sinabi si Thony na nagpabago sa isip ni Laura, "hindi ka hihigit sa isang kaibigan at kamag-anak sa kanyang mga mata kaya, huwag kang magpanggap na ikaw ang minamahal niyang babae."Nagsimulang mainis si Thony sa pagiging mabait kay Laura na masyadong pinapababa ang lahat ng kanyang mga pinsan. Dati, akala niya na si Laura ang anghel na tagapagligtas dahil palaging tinatrato siya ni Haven nang iba, kaya siya at ang kanyang iba pang mga pinsan ay nakaramdam na, kung sila ay mabait at sumusunod sa kanya, makakakuha sila ng higit na atensyon mula kay Haven, ngunit hindi pala."Wow, napakayabang niya!" reklamo ng isa sa pinakabatang pinsan."Kung ako rin siya, magiging mayabang din ako. Ipinagkatiwala ni Haven ang isang bagay, ibig sabihin ay mayroon siyang higit na halaga sa mga mata ng lalaking iyon, sino ang hindi mayabang kung tratuhin nang espesyal tulad niyan?" sagot ng kanyang ibang pinsan."Tama rin."Huminga nang malalim si Laura, habang nakangiting tahimik ay
Ngumiti si Luci, "katulad ng pagmamahal mo sa kanya, ganoon din ang nararamdaman niya kay Ruby. Hindi ka pinipilit ng Tiya, alam niya kung ano ang pinakamabuti para sa kanya.""Kailangan niya ng kaibigan para magbahagi, hirap at ginhawa na sabay nilang malalampasan." Nag-aalalang nagwika si Laura, na tila mas mahalaga sa kanya si Davi kaysa sa kanyang sarili."Mula pagkabata hanggang ngayon, alam na alam ni Davi kung ano ang dapat niyang gawin, at sa ngayon ay walang problema doon. Sa halip, kung pipilitin niyang mamuhay kasama ang isang babaeng hindi niya mahal, sigurado ang tiya na magiging miserable ang kanyang buhay."Nagbuhos si Luci ng tsaa sa dalawang baso na gawa sa porselana, ibinigay niya ang isa kay Laura habang sinasabi, "Alam ni Davi kung ano ang pinakamabuti para sa kanya, magtiwala ka lang."Tinanggap ni Laura ang baso na nanginginig ang kamay, tila katulad pa rin noong huli silang nagkita, ang ina ng lalaking minamahal niya ay talagang ayaw siyang tulungan. Samantalang
Isang linggo matapos bumalik si Ruby mula sa Supai, walang nagbago sa kanyang pag-uugali, nanatili siyang malamig at atubili na makipag-ugnayan kay Haven at sa mga katulong. Kakausapin lamang siya kapag bumibisita ang kanyang mga lolo at lola.Ngayon niya lang nalaman na matagal na silang nakatira sa villa habang nagtatanim, at nasiyahan sila roon. Nagpapasalamat si Ruby na maayos ang buhay ng kanyang mga lolo at lola."Nyonya, may tawag po para sa inyo." Nilapitan ni Aishe si Ruby na nakaupo sa balkonahe.Inilahad ni Ruby ang kanyang kamay nang walang sinasabi, napabuntong-hininga na lamang si Aishe, saka ibinigay ang telepono sa kanyang nyonya. Sa loob ng isang linggo, para siyang naglilingkod sa isang pipi."Halo," bati ni Ruby sa taong nasa kabilang linya."Halo anak, kamusta ka?" tanong ng taong iyon na walang iba kundi ang pinuno ng tribo."Ama," sabi ni Ruby, agad na nagtubig ang kanyang mga mata."Pasensya ka na, ngayon lang kita nakontak. Kamusta ka?" tanong ng pinuno ng trib
Hindi na gaanong nag-usap pagkatapos noon, nagtanong ang mga matatanda tungkol sa pamilya sa Supai. Plano nilang imbitahan sila ngunit pinagbawalan ito ni Ruby, abala na ang kanyang ama at mga kapatid, ngunit ang pinakatamang dahilan ay, ayaw niyang mapahiya ang kanyang pamilya sa buong pamilya Rockfeller.Umalis ang mga matatanda sa silid pagkatapos mahimbing na makatulog si Ruby, sa simula ng pagbubuntis ay karaniwan na madaling mapagod at antukin ang nagdadalang-tao, dahil nag-aadjust ang kanyang katawan sa dayuhang nilalang na lumalaki sa kanyang sinapupunan."Ipinapahiya mo ako," malamig na sabi ng matanda. Tinitigan niya nang may panunuya ang kanyang apo na nakaupo sa mesa na dating inuupuan niya. Ang aura ni Haven ay katulad ng kanyang aura noon, matatag at hindi mapag-aalinlanganan."Wala akong ibang paraan para itali siya, at huwag mo akong sisihin sa paggawa nito. Kung hindi niya ako pinrovoke, hindi mangyayari ang lahat ng ito," sabi ni Haven habang pinapatay ang kanyang la
"Ginang, kailangan mong kumain, kailangan ng iyong katawan at ng iyong sanggol ang sustansya," sabi ni Aishe.Nang una niyang makita si Ruby, ang pumasok sa kanyang isip ay ang hindi paniniwala na mayroong nilalang na kasing ganda ng kanyang ginang. Hindi siya nagmamalabis, kahit na ang bunsong anak na babae sa pamilya Thompson na kilala sa kanyang kagandahan ay malayo sa ganda ni Ruby, at sigurado siyang lahat ay sasang-ayon sa kanyang opinyon.Kaya hindi nakapagtataka kung bakit labis na hinahangaan ng kanyang panginoon ang kanyang asawa, tanging ang isang hangal na lalaki lamang ang hindi mababaliw sa isang babaeng kasing ganda nito. Ang kanyang ganda ay natural, hindi dahil sa makeup o resulta ng pagpapaganda gamit ang teknolohiya.Ngunit higit pa sa lahat ng ito, ang kanyang ginang ay napakatahimik at malamig, mula sa simula ng kanyang pagdating hanggang ngayon ay hindi man lamang siya naglalabas ng tunog upang mag-utos o tumugon sa kanya.Kasalukuyang nakaupo si Ruby sa balkonah
"Kahit na ganyan ang kondisyon ng katawan mo ay hindi mo naririnig ang sinasabi ko." Inilapag ni Haven ang sopas sa mesa na hindi kalayuan sa kama, agad na pumasok ang amoy sa pang-amoy ni Ruby, na nagdulot ng pagkulo sa kanyang tiyan hindi dahil sa gustong sumuka kundi biglang lumitaw ang gutom.Hindi sinagot ni Ruby ang sinabi ni Haven, abala siya sa pagtataboy sa gutom na sumasalakay sa kanya pagkatapos maamoy ang pagkain na inilagay ni Haven sa mesa.Lumuhod si Haven sa harap ni Ruby habang mahigpit na hawak ang kamay ng babae, "huwag kang maging matigas ang ulo, sa halip na isipin iyan mas iniisip ko ang kaligtasan mo."Hinila ni Ruby ang kanyang kamay hanggang sa makalaya dahil hindi naman mahigpit ang pagkakahawak ni Haven, nang hindi tumitingin sa lalaki, sinabi ni Ruby, "kung ganon, kung mawala ang sanggol na ito dapat wala kang problema."Kinurot ni Haven ang pisngi ni Ruby at pinilit siyang humarap sa kanya, "hindi ibig sabihin na pwede mong sinasadyang puksain ito." Mariin