Kabanata 58

Habol hininga nang tuluyan na akong makalapit sa kinaroroonan nilang tatlo.

Natukod ko ang mga palad sa parehong hita para kumalma. Matagal-tagal na rin no'ng muli akong tumakbo ng ganito kalayo. It was when I'm 2nd year high school, nakasali sa 'Run For Your Life' game. And now my stamina can't take it anymore.

Kailangan ko na atang mag-jogging araw-araw para kahit papaano hindi ako hingalin ng ganito. And for the betterment of my body as well. Malay natin may mga rides pang hihingalin ako in the future.

And I might like it— hindi ko ata nagustuhan ang sumaging idea sa isip ko.

Kailangan ko na atang maligo ng banal na tubig para mahimasmasan ako sa makamundong naiisip ko.

"Who told you to run?" Napapikit ako ng mariin nang marinig ko ang boses na iyon.

I could sense coldness on his voice and at the same time worried because I ran? I ran for them— and for what he saw. I want to explain that wala lang iyon, na hindi ko kilala ang lalaking iyon.

Bigla kong naisip, hindi kaya si L iyon?