Share
Chapter 46
– Broken Vow –
By: Lara FabianAnniversary
Tahimik kami habang bumabyahe pauwe sa Villa. Hindi ko na rin nagawang bumalik sa restaurant kaya pinadalhan ko nalang ng mensahe si Zuay at nag dahilang masama ang pakiramdam.
Ellwood remain silent the whole time. Wala itong binuksang usapan sa pagitan namin matapos kong mag ayang umuwe.
Hanggang sa matanaw ko na ang Villa. Huminto ito sa tapat mismo ng gate matapos ay pinatay ang makina ng sasakyan.
Sa punto iyon ko siya nilingon. And his eyes met mine. The same inten
Kaugnay na kabanata
Two Wives Chapter 47
TruthMalalakas na palakpakan ang pumuno sa paligid ng pumasok ako nang tahimik sa bulwagan.Hezekiah was already there at the stage. Katabi si Alessandra sa magarang silya. They look good together wearing a genuine smile on their face.May nag sasalitang emcee sa harap ngunit wala doon ang pansin ko kundi nasa dalawa. Hezekiah and Alessandra talking silently at their seat. Base sa itsura ni Sandra ay halatang may sinabi dito si Hezekiah dahilan para ngumiti ito't pamulaanan ng muka.My heart leaped a bit. The familiar pain also hit me big time. Wala naman akong pag pipilian eh, kundi ang tangapin ang sakit at namnamin ang kirot.Binalingan ko nalang ang lemon juice na nasa
Two Wives Chapter 48
"Hi! Happy Anniversary!" Bati dito ni Tyra."Thank you!" Si Alessandra."By the way, I'd like to introduce myself to you. I'm Tyra Villaflor the heiress of Villaflor trading." She confidently said."Oh! Nice to meet you Tyra!" Si Alessandra ulit."And this is my friend, Meredith Emory Grant! The heiress of Rising stone. And she also own the biggest Mall here in Queensland!"Mabilis ang ginawa kong pag sulyap kay Gabriel. He remained calm and firm."Really?" Alessandra confirmed.I swallowed hard as I've watched how her brows knitted, lips pursed tightly and glance at me after.
Two Wives Chapter 49
FightingHalos tumigil ang pag tibok ng puso ko sa ginawa nito.Hindi pa rin ako makapaniwalang pinigilan nito ang tangkang pananakit saakin ni Alessandra."Gabriel..." Natitigilang saad ni Alessandra dito. Bakas sa muka ang matinding gulat sa ginawa niya."Stop this Sandra, hindi makakatulong iyang pagwawala mo! Look at the people around us? Pinag pi fiestahan na tayo ng mga tao.." Gabriel said calmly.Marahas nitong hinila ang braso niya mula kay Gabriel at tumingin dito na halos magliyab ang mata."I don't care! Wala akong pakiealam sa sasabihin ng mga taong yan! Bakit kinakampihan mo ba ang malanding yan, huh?!
Two Wives Chapter 50
Heart strongNapa balikwas ako ng bangon mula sa kina hihigaan. Silaw na ang mata ko sa kaonting sinag ng araw na tumalilis sa kurtina.My eyes wandered around, nasa silid ko na ako? What happened last night?Sinapo ko ang ulo at pilit inaalala ang nangyare kagabi. Mariin kong kinagat ang aking labi nang mapagtanto ang lahat."Good morning! Kamusta ang gising mo?"Nalingonan ko si Ellwood bitbit ang tray na may lamang pagkain.Naupo ito sa gilid ng kama at inilapag sa tabi ko ang tray. "I cook you a breakfast." he said lowly.Hinilamos ko ang palad sa aking muka at sinu
Two Wives Chapter 51
Nadepina ang mga paa ko sa bungad ng pinto nang makita ko itong naglalakad na palapit saakin.My heart twisted a bit when I saw er wearing a maternity dress. Mahigpit kong hinawakan ang lose T-shirt na suot ko at may kirot sa pusong bahagyang nag yuko."Hi.." her sweet voice greeted me.Nag angat ako ng tingin dito, now wearing a lovely smile on her face."Uh," Sinubukan kong mag salita ngunit, mabilis ko din itong tinikom dahil sa hindi maipaliwanag na kaba."Can I come in?" aniya saakin na walang pag aalinlangang humakbang.Umatras ako para ito bigyan ng daan papasok sa loob. Ellwood was still there sitting comfortably at the sofa."Hi.." Tumayo ito para gawaran ng tipid na ngiti si Alessandra.Imbes na sumagot ay tumingala ito sa wedding portrait namin ni Hezekiah na naka sabit sa pader. Nilibot din nito ng tingin ang buong kabahayaan bago ibalik ang tingin saakin."Can I talk to you in private?" aniya sa seryosong ek
Two Wives Chapter 1
Memories"Ma'am, tulongan ko na po kayo sa dala n'yo?" Presinta ni Manong Carding sa akin."Ayos lang ho, salamat."Hindi ko alintana ang bigat ng dala kong hand carry bag habang nakatingala sa two story house na nasa aking harapan."Kung may kailangan pa ho kayo ay tawagan n'yo lang ako," he said. Patiently standing at my back."I'm okay, Mang Carding," sambit ko."Kung ganon ho ay mauna na ho akong umalis." Paalam na nitong sinabi.Doon ko siya nilingon na hawak ang sumbrero sa dalawang kamay. The line marks on his forehead define how old he is, plain shirt and black maong pants, just simple as it is."Thank you, Mang Carding." I smiled at him.Ginawa ko ay dinukot ko ang wallet ko sa shoulder bag na dala at kumuha doon ng lilibohin."Heto ho, pam
Two Wives Chapter 1. 1
Nilingon ko kung saan nagmumula ang boses pero tanging hampas ng galit na alon ang natatanaw ko."Mahal?!" Balik kong sigaw.Ngunit walang sumasagot, humawak ako ng mahigpit sa railing kung saan nasa isa akong barko at malakas na bumubuhos ang ulan.Agad na dumami at nagkagulo ang mga ito na lubha kong ikinabahala.Isang serena ang naulinigan ko sa paligid, "Lulubog na ang barko!" sigaw ng mga humahangos na tao.But I stood still in the middle of the ship, nadepina ang lahat sa akin, my body wasn't moved kahit pa nabubunggo na ako ng mga natatarantang mga tao."Mahal!" Tiningala ko ang lalaking humagip ng isa kong braso. "The ship is sinking, kailangan na nating umalis dito.” His voice has full of determination lalo pa nang hilahin ako nito para makipag buno kami sa maraming tao.Hindi ko halos makita ang dinaraanan ko dahil sa kapal ng tao, idagdag pa na
Two Wives Chapter 2
Wedding ringGustong mag-ulap ng mga mata ko habang nakatingin sa malakas na paghampas ng alon sa dahat. The cold ocean breeze feels right and yet it brings pain in my heart.Hindi ko alam kung ilang oras naba akong nakatanaw lang sa malawak na dagat. Simula ng dumating ako dito sa San Marcelino ay araw-araw na akong bumalik dito sa dalampasigan. Nagpapalipas ng maghapon na tila walang pakialam sa mga nangyayari sa paligid.Sinulyapan ko ang relos kong pambisig at bahagyang umiling. Isang araw nanaman ang lumipas. I don't know how I survived my day without him, without his touch, his kiss and his warm hug. Pakiramdam ko ay mababaliw na ako kakaisip kung paano ko malalampasan ang mga darating pang araw na wala siya.Pinasya kong bumalik nalang sa inuupahang apartment. Mula sa dalampasigan ay minabuting kong maglakad para kahit sandali ay maabala ang utak ko sa nakikita. This is not my
Pinakabagong kabanata
