SALVE MATIAS"H-HUWAG!"PILIT akong nagpupumiglas habang hinuhubad ni Captain Lee ang aking saplot. Hindi ko lubos akalain na ganito ang gagawin niya sa akin. Lubos ang tiwala ko sa kan'ya. "Ayoko na sasaktan kita in physically, Salve. After this, hindi kita basta-basta itatapon lang na parang basura," aniya na inumpisahan halikan ang aking leeg."R-Rape po ito!" Umiiyak na saad ko.Hinaplos naman niya aking mukha. Napabuntonghininga ito. "I'm sorry," aniya at tumayo ito. Dinampot ang aking mga damit at nilagay sa aking harapan. Napatingin naman ako kay Sir Gabriel."Magbihis ka na. Ipapalipat kita sa guest room. Bukas puwede ka na mag-uumpisa magtrabaho dito sa mansion," aniya at lumabas na ito sa silid.Napahikbi naman ako. Natatakot na ako kay Sir Gabriel. Mas gustuhin ko na umuwi na lang sa amin. At Least doon, safe pa rin ako. Kahit konti lang ang kita namin sa pagtitinda ng ulam, nakaraos naman kami sa aming pang-araw-araw.Maya maya lang may kumatok sa labas ng pinto. Dahan-
SALVE MATIAS"Kuya Alfred, pakisabi na lang po kay Gabriel na gagabihin ako."Umalis na naman kasi si Gab. Hindi ko alam kung ano ang pinag-abalahan niya."Sige, Miss Save."Dahil sa kagustuhan ni Gab, may sariling driver/ bodyguard ako. Kahit saan ako pumunta, kasa-kasama ko ito. Sa ngayon, hindi ko pa alam kung anong relasyon na meron ba kami. Mahal ko si Gabriel. Naramdaman ko naman ang pag-aalaga niya sa akin kapag magkasama kami. Napag-usapan na rin namin na huwag daw muna ako magbuntis. Hindi pa raw siya handa. Naintindihan ko naman. Kahit ako, gusto ko muna makatapos ng pag-aaral."Alis na po ako, Kuya Alfred," aniya ko naman. "Ingat ka."Ngumiti naman ako at sumakay na sa sasakyan. Mayroon kasi kami group activities mamayang hapon, kaya gagabihin talaga ako.Wala naman problema kay Gabriel. Ang ayaw lang niya ay lumapit or makipagkaibigan ako sa mga lalaki.Medyo napapansin ko na rin ang paghihigpit niya. Kung sa mansion naman, ayaw rin niya na nakipagkuwentuhan ako sa kan'
"Umalis po ba si Gabriel?" tanong ko sa guwardiya. "Yes, Miss Salve. Kasama si Alfred." Tumango na lang ako at pumasok na ulit sa loob ng mansion. Halos wala ng pakialam si Gabriel sa akin. Basta nakikita lang niya ako na nandito sa mansion. Minsan nagpaalam ako rito na uuwi sa bahay ng parents ko at doon matutulog, pero nagalit ito sa akin. Minsan lang ako dumadalaw sa mga magulang ko. Pero, kailangan ko rin bumalik agad. Inu-orasan ni Gabriel ang bawal pag-alis ko sa bahay. Kahit pagpasok ko sa university, alam niya ang bawat schedule ko. "Babalik na dito sa mansion si Senyorita Hannah," aniya ng isang tauhan ni Gabriel. Napatigil naman ako. Paakyat na sana ako papunta sa aking silid. Hindi naman nila ako napansin. "Paano si Miss Salve?" tanong naman ng isa. "Huwag na natin iyan pag-uusapan. Bumalik na lang tayo sa pagbabantay sa labas!" Napalinga naman ako. Uuwi na dito sa mansion ang asawa ni Gabriel. Anong karapatan ko pa dito? Ang sakit! Pakiramdam ko, dinudurog
Paano ko ba sasabihin, na nahihirapan na ako. Sa araw-araw na magkasama kaming tatlo sa mansion, hindi maiiwasa isa sa amin ang nasasaktan. At pakiramdam ko, ako iyon."Hon, pumapayag na akong magkaroon tayo ng anak," nakangiting saad ni Hannah.Kasalukuyan, kumakain kami ng hapunan.Napatingin naman si Gabriel sa akin. Agad naman ako nag-iwas ng tingin."Hon?" nakakunot ang noo na tawag ni Hannah."Ahm...S-Sure," sagot naman ni Gabriel.Nakangising tiningnan naman ako ni Hannah."What do you think, Salve?" tanong ni Hannah.Napabuga naman ako ng hangin. "Hindi ko naman hawak ang desisyon niyo," tamad na sagot ko naman."Excuse me," agad na akong tumayo at umakyat sa aking silid.Napahawak naman ako sa aking dibdib. Hinihilot-hilot ko ito upang maibsan ang sakit na nararamdaman ko.Nagpalit na lang ako ng swimsuit at pumunta sa pool. Gusto ko muna i-relax ang aking katawan at isipan.Minsan, gusto ko na lang lunukin ang sarili ko. Nakakapagod. Ang hirap magpanggap na kaya mo. Ang hira
Gusto ko imulat ang mga mata ko, pero hinihila pa rin ako ng antok."Hmmm."Gusto ko rin ibuka ang bibig ko at hihingi ng tubig. Ramdam ko ang panunuyot ng aking lalamunan."T-Tu-...tu-big……"Napaigik naman ako dahil sobrang sakit ng aking katawan.Naramdaman ko na lang na may malambot na bagay na dumampi sa aking bibig. Agad ko naman dinilaan ang aking bibig na nabasa na ng kunti galing sa malambot na bagay.Agad ko naman iminulat ang aking mga mata at bumungad sa akin ang napakaguwapong lalaki.Ngumiti ito sa akin. "You want more?" aniya na patuloy na pinapatakan ng tubig ng pakonti-konti ang aking bibig.Litong-lito ako. "S-Sino ka?" tanong ko rito."I'm your personal Doctor," sagot niya at inayos ang aparato na nakakabit sa aking kamay."A-Anong nangyari sa a-akin? S-Sino a-ako?!" Umiiyak na tanong ko ulit.Nakakunot naman ang noo ng lalaki."You don't know your name?" aniya na seryoso ang mukha.Umiiyak na umiiling naman ako.Wala akong maalala! Hindi ko alam kung saan ako naka
SALVE Malaking katanungan sa kaisipan ko, kung ano ang kinalaman nila sa buhay ko. Lalo na iyong lalaking Koreano, na Gab ang pangalan. Lagi na lang siya dito sa hospital. Naging maayos na rin ang pakiramdam ko. Nakatayo na ako, mag-isa. "Good morning, Eleonor," bati sa akin ni Doc. Wala si Gab at lumabas ito. Bibili daw ito ng pagkain ko. "Nasaan si Gab?" tanong ni Doc. "Lumabas at bibili ng pagkain." "Ah. So, lalabas ka na bukas, at doon ka sa bahay ni Gab muna." Malapad naman ang ngiti ko. Sinabi na sa akin ni Gab. Doon daw muna ako sa bahay niya, habang wala pa akong maalala. "Okay naman ang lahat na test mo. Ang baby mo naman, healthy naman ito." "Thank you, Doc." Napatingin naman kami sa pinto ng may biglang pumasok. Isang napakagandang babae. "Putang-ina mo, Alcantara!" aniya na binatukan si Doc. "Damn, Annie! Sumosobra ka na! Nakakahiya kay Eleonor ang ginawa mo!" bulyaw naman ni Doc. Humarap naman sa akin ang napakagandang babae. "Anong nangyari sa mukha mo?"
Lumipas ang buwan at malapit na rin ako manganak. Bihira na rin umaalis si Gab. Si Doc.Miguel pa rin ang personal Doctor ko. Pumupunta ito lagi sa mansion. "Matagal na kayo magkaibigan ni Gab, Doc?" tanong ko kay Doc.Miguel."Noong nag-aaral pa kami ng high school sa US."Namangha naman ako. Sobrang tagal na pala. Kaya pala parang magkapatid na rin ang turingan nilang dalawa."Doc?""Yes," nakangiting sagot naman. "Pangit ba ako?" tanong ko rito.Natigilan naman ito."N-No! I mean...hindi ka pangit, Eleonor.""Gusto ko na talaga maalala ang lahat. Gusto ko na makita ang pamilya ko."Napansin ko agad ang pananahimik ni Doc.Miguel."Ano ba talaga ang nangyari sa akin. Bakit nagkaroon ako ng amesia. At bakit sunog ang ibang parte ng katawan ko," mahinang saad ko naman.Napatingin ako kay Doc. Umiwas ito ng tingin.Napabuntonghininga naman ako. "Di kaya may gustong pumatay sa akin? Or baka naaksidente ako. Pero, Doc. Kung totoong Asawa ako ni Gab at kaibigan ka niya, dapat alam niyo
ELEONOR SALVE "ANG guwapo ng anak mo, Eleonor. Kamukhang-kamukha ni Gab," masayang saad ni Doc.Maguel sa akin. Ngumiti naman ako. Napatingin naman ako sa sanggol na masarap ang tulog sa aking tabi. "Magpahinga ka muna. Maya-maya nandito na si Gab," aniya ni Doc. Umalis daw si Gabriel dahil may biglang tawag ito sa kampo. "Bakit bigla ka natahimik?" nagtatakang tanong ni Doc sa akin. "Nanghihina pa ako. Puwede magpahinga muna ako?" mahinang saad ko rito. "Sure. Magluluto muna ako ng soup para bumalik ang lakas mo." Tumango naman ako. Pagkalabas ni Doc.Miguel, mahigpit naman ang pagkahawak ko sa bed sheet. "Mga hayop kayo!" nanginginig na saad ko. Hindi ko mapigilan umiyak habang nakatingin sa anak ko. "Aalis tayo dito, anak. Mga demonyo ang nakatira sa mansion na ito," diin na saad ko. Hinawakan ko naman ang maliit na kamay ng anak ng anak ko. Hindi maipagkakaila na mag-ama sila ni Gabriel. Nakuha niya ang mga mata ng Tatay niya. Ang matangos niyang ilong. Ang kan'yang kapu