Vina's POV Kapansin-pansin ang pananahimik ni Nikalai matapos nang naging paguusap namin. He is not talking toomuch like he used to, just a plain interaction. Kaya hindi na ako nakatiis, hinarap ko siya kinaumagahan araw ng linggo, wala siyang trabaho habang nasa hapag kainan kami at tumigil muna ako sa pagkain. "Nagtatampo ka?" tanong ko. Nag-angat siya ng mata sa akin at kinuha ang tasa ng kape sa gilid ng plato saka sumimsim dito at ibinalik din agad sa pinagpatungan at saka siya sumagot. "Hindi naman... may karapatan ba 'ko?" sarkastiko at hilaw lang siyang natawa. "Hindi ba magkasama lang naman tayo ngayon para punan ang pangangailangan ng isa't isa sa kama? Sabi mo iyan." Tumaas ang isa niyang kilay sa akin at hinawakan ang pares ng kubyertos niya at muling ipinagpatuloy ang pagkain. Napatawa naman ako pero walang tuwa roon at hindi ko siya makapaniwalang tiningnan na parang ako itong may nasabing kamalian. Sino ba nag-dala sa akin sa relasyong ito? Sino ba t
Vina's POV "Galing dito si Gio?" tanong ng kadarating lang na si Nikolai pagkarating niya ng bahay at sinalubong niya ako ng halik sa labi nang dungawin niya ako sa couch. Namula naman ang mukha ko at tumikhim. Napaayos ako ng upo habang nanunuod ng movie nang maabutan niya akong nandidito sa living room. Nakalapat pa ang dalawa niyang kamay sa magkabilang arm rest ng couch na inuupuan ko kaya nailang ako at muli akong tumikhim at umiwas ng mukha. "Yes... kaaalis-alis niya lang. Nagdadamdam siya nang dumating pero umuwi naman siyang masaya para sa akin," sagot ko. Naupo naman siya sa tabi ko at sinundan ko siya ng tingin nang inakbayan niya ako at sa harap siya ng television tumingin. "Katakot-takot na banta rin ang inabot ko sa kanya at binilinan akong h'wag ka sasaktan na parang kaya ko naman iyong gawin?" Napatawa siya. "Gagaya niya pa ako sa kanyang nananakit noong una," saad pa niya nang maalala si Feira kung paano nito sinaktan noon. "Hayaan mo na, ang mahalaga naman na
Vina's POVNagpamulsa siya, hindi naman nagbigay reaksyon ang mukha seryoso lang siyang tumingin sa akin."Sinabihan mo man lang sana 'ko," saad niya na may himig tampo. "Kapatid mo 'ko pero sa ibang tao ko pa malaman." Umirap siya.Malay ko bang ikatatampo niya ang hindi ko pagsasabi? Ang ugali niya wala naman siyang pakialam kaya nawala na sa loob kong sabihin pero nakalimutan ko kaibigan niya nga pala ito kaya ngayon nagdadamdam."Sorry brother," I apologized with my soft expression but he just rolled his eyes at me."Kailan ka pa rito?" tanong niya. "Nag-benta ka ng condo hindi ko man lang alam kaya nang bisita sana namin sa iyo roon kasama ko sina Fei at Kairos iba nang tao ang nakatira," asar pa niyang sinabi kaya na-guilty ako lalo."Wala naman akong pakialam sa gusto mong gawin sa buhay mo pero magsabi ka man lang sana para alam ko ang nangyayari sa iyo," pagalit na niya.Hindi ko naman mapigilang hindi mapangiti dahil kahit pala anong tigas at sama sa panlabas ng kapatid kon
Vina's POVAgad-agad naghanap ng buyer si Nikolai ng condominium ko. Oo, siya na'ng naghanap ng bibili dahil isa siyang lalaking pala-desisyon.Naibenta rin namin sa lalong madaling panahon siyempre sa akin ang pinagbentahan condo ko iyon.Kaya mabilis din ang naging pag-lipat ko sa penthouse niya na mas malaki naman kung ikukumpara sa inalisan ko.Talagang ginawan niya ng paraan makahanap kaagad siya ng bibili para ma-proseso kaagad at para wala na akong pagpipilian kundi tumira sa bahay niya kasama siya.Up and down rin ang penthouse niya, malawak at malaki, he bought this before he decided to stay here for good.Nalaman ko na para din daw sa akin pinili niyang manirahan na lang din sa Pinas kahit nasa Russia ang buhay niya.Solo na lang din siya sa buhay, maagang nawala ang parents niya, wala rin siyang kapatid, solong anak lang siya.Isa rin sa mga dahilan kung bakit madali na lang para sa kanyang umalis sa lugar na kinalakihan.Patapos na ang two weeks leave ko, today is Saturday
Vina's POV Sinamaan ko siya ng tingin at natatawang hinawakan niya naman ang magkabilang pisngi ko na ngayon ay namumula sa inis.Sinubukan ko siyang tabigin pero hindi ko nagawa dahil hindi siya nagpatabig sa halip hinigpitan niya pa ang hawak sa mukha ko pero nakatawa siyang pinakatitigan ako."Kaya pumayag ka nang tumira kasama ko, ayokong pressure-in ka pero tama lang lahat ng sinabi ko, hindi ba?" Tumaas pa mga ang dalawa niyang kilay para mas maging kumbinsido."Tingnan mo hindi ka umalma sa mga sinabi ko dahil alam mo na may punto naman lahat ng narinig mo, magpakatotoo tayo... totoong maiksi lang naman ang buhay natin, kaya h'wag mong sayangin ang buhay mo sa pamumuhay nang mag-isa.""Dahil nandito naman ako." Ngumiti pa siya. "Nandito ako para samahan ka, para gawin makabuluhan ang buhay mo...""H'wag mo sanang pagkaitan na naman ang sarili mo, Vina... make yourself happy don't let this opportunity pass," he tried his best just to convinced me.Hindi ako nag-salita.Umiwas l
Vina's POV"I have to go home, Nikolai! Isang linggo na 'ko rito sa bahay mo ah? Ayaw mo pa akong pauwiin??" Naka-file ako ng two weeks leave sa trabaho pero dito naman ako sa kanya nag-i-stay.Ayaw niya talaga akong paalisin, kahit ilang beses na akong nagpapaalam ayaw niya 'ko payagan pilit na pinapatigil niya ako rito sa bahay niya."You can stay here, benta mo na iyung condo mo at mag-isang bahay na lang tayo," sagot niya habang prenteng kumakain ng hapunan.Kauuwi niya lang galing trabaho, inuulan na rin daw siya ng tanong ng mga kaibigan ko at katrabaho namin kung alam daw niya kung nasaan ako.At ang lokong ito sinabi ba naman sa kanila na nasa bahay niya ako and we're now living together?! Gosh... this man!I just looked at him in disbelief. "May bahay ako, Nikolai. You can't force me to live here with you—""Why can't I?" he asked coolly and he leaned back on his chair and let go of his spoon and fork and stared at me."Magiging mag-asawa ba rin naman tayo kaya bakit naman a