Chapter 1

DALARY'S POV

Naglalakad pa lang ako sa hallway halos nasa akin na yung tingin ng ibang estudyante.

"Congrats,"

"Congratulation," yan yung naririning kong bati nila sa akin. I don't know why pero nag pasalamat nalang ako sa kanila.

Wala akong kaaway pero wala din akong kaibigan dahil di naman ako tulad ng ibang estudyante na nagagawa ang mga gusto nilang gawin. Ako kasi ay limitado ang kilos dahil kung hindi bugbog na naman ako ng parents at kuya ko.

Patuloy lang ako sa pag lalakad ng makita ko ang malaking kumpulan sa may bulletin board, at dahil curious ako nakisali din ako pero pansin ko na nagsiluwagan sila nang makita ako. Tinignan ko kung ano ang tinitignan nila sa bulletin board, and i saw my name there on the top Dalary S. Conception.

"I haven't heard na natalo siya sa ano mang competition palagi nalang siyang panalo," narinig ko sa isang nerd sa tabi ko.

"Yes narinig ko nga at natalo din niya yung kabilang school kaya ingat na ingat ang dean sa kanya dahil siya ang nagdadala palagi ng pangalan sa school sa anumang competition." Yan yung huling narinig ko.

Malapit na ako sa room ko nang marinig ko ang nag patulo nang luha ko.

"Diba ampon lang siya ng mga Conception? Ang swerte niya dahil sa sa mayamang pamilya siya na punta at nakikita din niya lagi si Nash ang gwapo pa naman nun," narinig ko sa isang bakla pertaining to my brother.

"Yeah maswerte din yung nag ampon sa kanya dahil ang talino niya maganda pa at mabait wala ka talagang ma ipintas sa kanya no? But I haven't seen her laugh nor smile pwera nalang kung tatangap siya ng award." Pumasok nalang ako ng tuluyan sa room dahil ang sakit talaga. 

I know di masama ang intension nila nang sabihin nila iyon pero nasasaktan kasi ako dahil tama lahat ng sinabi nila sa mata nang ibang tao ampon ako dahil yun ang pag papakila ng magulang ko, they have a share in this school and when someone ask them how I am related to them they answered or shall I say announced it that I am their adopted child. Kahit kailan di ko naramdaman na minahal nila ako.

Pag uwi ko sa bahay nagulat ako ng makita yung daddy ko nakaabang sa akin.

"Magandang hapon po," sabi ko at yumuko.

"Kanina pa ako dito at di pa ako nakakain dahil ang tagal mo." Sabi niya at sinampal ako ng ilang beses.

"Sir, I'm sorry po I didn't expect you to come this early akala ko kasi next week pa yung dating niyo galing Germany, I'm sorry po," paghingi ko ng paumanhin habang umiiyak dahil ang sakit na nang mukha ko.

"Dad nandito ka na pala." Sabi ng kapatid ko galing pa sa trabaho niya, hes the CEO of his own company.

"Yes son, nandun yung pasalubong ko sayo sa kwarto mo." he said to kuya.

"Really dad? Binili mo talaga yun? It cost million dad," my brother said happily and amazement is visible in his eyes.

"Of course for you." Sabi ni dad at bumaling sa akin.

"And you, mag handa ka ng pagkain." Sabi niya sa akin.

"You haven't eat dad?" Tanong niya at nang sinabi ni dad na hindi pa ay sinuntok niya ako agad.

"Sorry po talaga, kuya mag luluto na ako dad wait lang po at mag luluto na ako," magsimula na sana ako mag luto ng bigla nalang akong natumba sa sipa ni dad at suntok ni kuya. 

Nakalimutan ko ayaw pala nila na tawagin ko sila ng ganun.

"Dad? Kuya? Ang kapal mo! Ilang beses na namin sabihin sayo na hindi ka kabilang sa pamilya namin wala kang kwenta dito at pag makuha ko na lahat ng mana lalayas kana dito at mamatay kana dahil walang tatangap sayo! Ulitin mong tawagin akong kuya at tawagin si dad ng daddy di kana ma aarawan!" Sabi niya at hinila ang buhok ko at iningudngud sa sahig. Iyak lang ako nang iyak.

"Dalary!!" Agad along napatakbo sa kina roroonan ni sir Nash dahil sa sigaw niya. Ano na naman kaya ang kasalanan ko sa kanya.

"Sir," I said then bow my head.

"Where's my pen here?" Sigaw niya sa akin umiling ako dahil hindi ko alam nag linis lang ko kanina at wala akong nakitang ballpen kanina.

"Hindi ko po alam, hindi ko po nakita nang maglinis ako dito kanina." Sabi ko na malumanay ang boses at takot baka saktan na naman ako niya.

"Tangina ka talaga wala kang silbi hanapin mo." Sabi niya at binonggo ako sa balikat.

Bumalik ako sa paglilinis sa kusina at nag luto ng tanghalian.

"Remember, you are a maid in this house you get it?" Sabi niya sa akin at hinawakan ng mariin ang panga ko.

"U- upo," sabi ko napahikbi sa sinabi niya. Nandito na naman siguro ang kaibigan niya kaya sinabi niya na naman yun.

"Now prepare a snack for us." Sabi niya at umalis na.

Papalabas na ako sa kitchen nang makarinig ako nang tawanan, nandito na sila.

Naka tungo ako habang nag dadala ng snack nila.

"Hi Doll!" Sabi ni Harlen sa akin at kumaway pa.

"Hello Dollie!" Sabi naman ni Marco, mga kaibigan sila ni sir Nash. Tinignan ko lang sila at tinanguan.

"Our maid's name is Dal capital D-A-L and not Doll." Sir Nash corrected them.

"What ever, we will call her Doll because she looks like a Barbie doll, she have very cute features a total perfect package," pag lalaban ni Marco.

"And we all know she's not your maid dude, spare us, she's your sister." Sabi ni Harlen at nagsimula ng kumain ng hinanda ko.

"She will never be my sister!" Sabi ni sir Nash.

"What are you waiting for? Leave!" Sabi niya at sinipa ang paa ko.

"Dude, let her.." pag tatangol sa akin ni Marco mula kay Sir Nash.

"Aalis kami ngayon at wag kang matutulog kong di pa ako makakarating" Sabi ni sir Nash sa akin at nilampasan ako.

Nagpaalam yung kaibigan niya sa akin na umalis at tumango lang ako.

Dahil may free pa akong time at wala si sir Nash ay gumawa ako ng projects ko. May assignment ako pero tapos na since it's all about number, Business Administration kasi yung course ko.

I've been waiting for sir Nash for almost 12 hours alas 12 sila umalis at madaling araw na wala pa rin siya hindi pa ako nakatulog dahil wala pa siya may exam pa naman ako bukas.

Alas singko na siya nakarating at nadatnan niya ako sa may sala na nakaupo lang.

Dahil hindi rin na naman ako makakatulog dahil umaga na ay nag handa na ako para papunta sa school. Nagluto ako ng agahan at naligo na pagkatapos.

Pumasok ako sa paaralan na malaki ang eyebags ko dahil sa puyat.

"Miss Conception, don't forget tomorrow na ang flight natin pa Canada, alas tres nang madaling araw," pag imporma ng professor namin, oo nga pala may international quizzes pa pala ako na gaganapin sa ibang bansa.

"Yes ma'am," I said then continue my work.

Pag uwi ko ng bahay ay nag impake na ako ng dadalhin kong gamit dalawang araw lang kami dun. Wala namang problem sa akin dahil sagot ng school ang travel ko. Hindi na ako mag aabalang mag paalam dahil wala din naman akong mapag paalaman dahil wala naman silang paki sa akin.