MasukShare
บทที่ 32 ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว
Terakhir Diperbarui:
2025-06-03 21:53:37
Bab terbaru
Unchosen เงารักกลางลวงใจ ตอนที่ 33 ความรักที่กลายเป็นแรงทำลาย
“พอได้แล้ว”เธอยังไม่เงยหน้าขึ้นมอง แต่ร่างกายเริ่มสั่นเล็กน้อย“เธอจะเล่นละครนี้ไปถึงเมื่อไหร่ หืม?” น้ำเสียงเขาแข็งกร้าวขึ้น “คิดว่าฉันดูไม่ออกหรือไง ว่าทั้งหมดนี่มันคือแผน? เธอกับดนุนัดกันใช่ไหม หนีจากฉัน แล้วให้มันมารับช่วงต่อ?”มีนาเงยหน้าขึ้นในที่สุด ดวงตาไม่ไหวหวั่น ทว่าแววตานั้นกลับแข็งทื่อเหมือนถูกกัดเซาะมานาน จนไม่เหลือแม้เศษเสี้ยวของความไว้ใจ“หยุดโยนทุกอย่างให้คนอื่นเสียทีเถอะ...คุณมันก็แค่คนที่รับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำไว้ไม่ได้เท่านั้น”ประโยคนั้นทำให้มือเขากำแน่นจนเส้นเลือดปูดชัดที่ข้อมือ“พูดแบบนี้...แปลว่าเธอยอมรับใช่ไหม ว่าเธอกับมันวางแผนกันไว้จริงๆ เธอคิดว่ามันจริงจังกับเธอเหรอมีนา! เธอก็แค่หมากในเกมของดนุก็เท่านั้น มันก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันเลยสักนิด”เธอหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ เสียงแผ่วบางแต่บาดลึกยิ่งกว่าการตะโกน“คุณฟังอะไรได้บ้างไหม นอกจากเสียงในหัวของตัวเอง? คุณคิดว่าเขาจะเหมือนคุณเหรอ...ไม่มีวัน”เขาก้าวเข้ามาใกล้ ก่อนกระชากต้นแขนเธอแรงจนเสียงกระดุมจากชุดเจ้าสาวที่หลุดลุ่ยขาดออกอีกหนึ่งเม็ด“พูดมาเลย! บอกฉันสิ ว่าทำไมเธอถึงเลือกมัน! หรือจริง ๆ แล้ว...ฉันไม่เคยมีค่าพอสำห
Unchosen เงารักกลางลวงใจ บทที่ 32 ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว
มีนาใส่ชุดเจ้าสาวสีขาวไว้เพียงครึ่งตัว กระดุมด้านหลังยังไม่ได้กลัด ผมเธอถูกรวบหลวม ๆ โดยช่างแต่งหน้าที่หายตัวไปตั้งแต่เช้า คล้ายกับรู้ว่าหญิงสาวไม่มีแรงเหลือพอจะขัดขืนหรือโต้แย้งอีกต่อไปแม่บ้านคนเดิมเดินเข้ามาพร้อมผ้าคลุมหน้าในมือ ส่งรอยยิ้มบางที่ดูฝืน ๆ ราวกับพยายามสร้างบรรยากาศให้เบาบางลง“ลองอีกสักชุดนะคะ ถ่ายภาพรอบนี้เสร็จ เดี๋ยวจะให้พักยาวเลยค่ะ”หญิงสาวไม่รับผ้าในมือ ไม่แม้แต่จะเหลือบตามอง สายตาเหม่อมองออกไปไกล ร่างนิ่งคล้ายรูปปั้นไร้ชีวิต ดวงตาเธอในวันนี้ไม่ใช่แค่เหนื่อย หากแต่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า คล้ายคนที่หมดแรงแม้กระทั่งจะรู้สึกเสียงประตูเปิดเบา ๆ ตามมาด้วยเสียงรองเท้าหนังที่ก้าวเข้ามาช้า ๆ ณภัทรเดินเข้ามาโดยไม่กล่าวคำใดในทันที เขายืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตูครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้“ฉันแค่…อยากมาดูว่าเธอเป็นยังไงบ้าง”มีนาเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ดวงตานิ่งเฉย ไม่มีแววตกใจ ไม่มีความสนใจ“ฉันสบายดีค่ะ” น้ำเสียงเรียบสนิท ไร้อารมณ์ จนแยกไม่ออกว่าเธอกำลังประชดหรือพูดจากใจจริง“มีนา...” เขาเอ่ยชื่อเธอเบา ๆหญิงสาวยกมือแตะผ้าคลุมหน้าที่วางอยู่บนตัก ปลายนิ้วไล้ผ่านผืนผ้าช้า ๆ
Unchosen เงารักกลางลวงใจ บทที่ 31 รอยร้าวกลางห้องประชุม
ห้องประชุมยังคงนิ่งสงบเหมือนเมื่อวาน เอกสารกองเดิมยังวางอยู่บนโต๊ะ ไม่มีใครกล้าแตะต้อง โต๊ะไม้เนื้อดีขัดเงาวับรับกับแสงไฟสีขาวเย็นด้านบน ทว่าบรรยากาศในห้องกลับอบอวลด้วยความตึงเครียด จนคล้ายอากาศหายไปจากห้องทั้งใบณภัทรนั่งประจำอยู่ตรงหัวโต๊ะ เหมือนเช่นทุกครั้ง มือข้างหนึ่งวางอยู่บนปากกา แต่ไม่ได้เขียนอะไรคุณสุชาดาเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสาร ก่อนจะเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา“คุณอ่านเอกสารนั่นแล้วใช่ไหมคะ?”เขาพยักหน้าเบา ๆ ช้า ๆ“คิดว่ายังไงคะ?”เขาไม่ตอบในทันที หากแต่มองไปยังแฟ้มตรงหน้าด้วยสายตาหนักแน่น ก่อนจะพูดช้า ๆ ราวกับกำลังพูดกับตัวเอง“ผมไม่เคยรู้เลยว่าแม่ของดนุกับคุณพ่อของผม...เคยรู้จักกันใกล้ชิดขนาดนั้น”คำพูดนั้นแผ่วเบา ทว่าเพียงพอจะทำให้บรรยากาศทั้งห้องนิ่งลงยิ่งกว่าเดิมอธิชาติเท้าศอกลงบนโต๊ะเล็กน้อย ก่อนจะโน้มตัวไปข้างหน้า“ผมเข้าใจว่าคุณกำลังสับสนครับ...แต่ตอนนี้เราอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ที่ต้องตัดสินใจให้เด็ดขาด”ณภัทรเงยหน้าขึ้น ชัดเจน“คุณอยากให้ผมเลือกข้างใช่ไหม?”ไม่มีใครในห้องตอบกลับมาเขาหัวเราะเบา ๆ เสียงนั้นไม่ใช่เสียงที่มีความสุข หากเป็นเพียงรอยยิ้มแบบขมขื่
Unchosen เงารักกลางลวงใจ บทที่ 30 แผนเงาโจมตี
ราคาหุ้นของวราภรณ์ดิ่งลงไม่หยุด ตัวเลขสีแดงบนกราฟกระพริบถี่จนมองแล้วเวียนหัว เอกสารวางกองอยู่บนโต๊ะประชุม แต่ไม่มีใครกล้าเปิดดูเสียงกระซิบจากฝ่ายการเงินทำลายความเงียบ “เขายังไม่มา?” “กำลังจะถึงครับ” เลขานุการตอบเบา ๆประตูเปิดออก ณภัทรก้าวเข้ามาเงียบ ๆ ใบหน้าเรียบ ไม่แสดงอารมณ์ กระดุมเสื้อเชิ้ตยังไม่กลัดบนสุดเหมือนรีบมา หรืออาจไม่อยากทำให้ดูเรียบร้อยเขานั่งลงโดยไม่พูดอะไร วางนาฬิกาข้างแฟ้มประชุม นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ เหมือนกำลังคิด“เริ่มประชุมเลยครับ” เขาพูดสั้น ๆอธิชาติเปิดบทด้วยเสียงเรียบ “ราคาหุ้นตกลงต่อเนื่อง นักลงทุนทยอยขายออก เราเพิ่งได้ข้อมูลว่า กลุ่มทุนต่างชาติเข้าซื้อหุ้นผ่านบุคคลกลางบางราย ซึ่ง...ไม่ผ่านการแจ้งกับบอร์ด”“หมายถึงการเทกโอเวอร์แบบไม่เป็นมิตร?” ใครบางคนถาม“ใช่ครับ” อธิชาติตอบณภัทรยังไม่พูด เขาก้มหน้าดูแฟ้มสักครู่ ก่อนจะหยุดนิ่งเมื่อคุณสุชาดาหยิบซองจดหมายสีน้ำตาลขึ้นมา“จดหมายนี้ส่งถึงคุณเมื่อเช้า ไม่มีชื่อผู้ส่ง” เธอวางซองไว้ตรงหน้าเขาเขาเปิดซองออกช้า ๆ กระดาษเก่า ๆ ในนั้นมีลายเซ็นของพ่อเขา ข้างชื่อผู้หญิงคนหนึ่ง มารดาของดนุ และยังเป็นมารดาของเขาด้วยเช่นกัน
Unchosen เงารักกลางลวงใจ บทที่ 29 พายุครั้งสุดท้าย
ห้องประชุมของบอร์ดบริหารแน่นขนัดไปด้วยเสียงซุบซิบ แสงแฟลชจากสื่อมวลชนด้านนอกสาดเข้ามาทางกระจกฝ้า ขณะที่ในมือของประธานกรรมการแต่ละคนถือซองเอกสารสีน้ำตาลเรียบ ๆ ซึ่งเพิ่งถูกส่งมาถึงเมื่อเช้านี้ซองเอกสารที่ไม่มีชื่อผู้ส่ง ทว่าภายในกลับมีภาพถ่ายของสัญญาซื้อขายบริการซึ่งลงลายเซ็นอย่างชัดเจน — สัญญาระหว่างพ่อของณภัทรกับหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งก็คือแม่ของดนุกระดาษเก่า ๆ แต่ได้รับการเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี แนบมาด้วยภาพถ่ายอีกใบ เป็นภาพผู้หญิงในชุดทำงานเรียบง่ายยืนอยู่ข้างรถหรู พร้อมชายที่ใคร ๆ ก็จำได้ว่าเป็นเจ้าสัวใหญ่แห่งตระกูลณภัทร"เป็นไปได้ยังไง...""ของจริงเหรอเนี่ย...""ใครส่งมาวะ แล้วทำไมต้องเลือกเวลานี้ด้วย?"ณภัทรยืนนิ่งอยู่มุมหนึ่งของห้อง สายตาเขาไล่มองไปตามตัวอักษรบนเอกสารอย่างช้า ๆ ปลายนิ้วเกร็งแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว"ใครส่งมา..." หนึ่งในกรรมการเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาราวกับไม่แน่ใจว่าควรจะถามหรือไม่ไม่มีใครในห้องตอบ ทุกสายตาเพียงแต่มองซองเอกสารในมือ เหมือนต่างคนต่างรอให้ผู้อื่นเอ่ยขึ้นก่อน—อีกฟากหนึ่งของเมือง ดนุนั่งนิ่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ในห้องที่ปิดผ้าม่านสนิท เสียงฝนกระทบกระจกห
Unchosen เงารักกลางลวงใจ บทที่ 28 ไฟแค้นลุกโชน
เสียงเคาะแป้นพิมพ์ดังถี่รัวกลางดึก แสงจากหน้าจอโน้ตบุ๊กสะท้อนเงาใบหน้าเข้มขรึมของดนุ ชายหนุ่มนั่งลำพังในห้องทำงานที่ไม่มีหน้าต่าง แสงไฟสีขาวส่องลงบนกองเอกสาร รหัสผ่านที่เขาใส่ผ่านไปทีละชั้น จนกระทั่ง...ข้อมูลลับจากฝ่ายการเงินของบริษัทมีนาก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาไม่ยิ้ม ไม่พูดสักคำ แค่จ้องข้อมูลนั้นนิ่ง ๆ ดวงตาของเขาไม่ได้แค่สื่อความมุ่งมั่น แต่มันเหมือนกับว่า ความเย็นชาที่เคยเก็บไว้ถูกปลดปล่อยออกมาทีละนิดเสียงประตูเลื่อนเปิดเบา ๆ มีนาก้าวเข้ามาช้า ๆ ร่มเปียกน้ำฝนยังคงหยดลงที่พื้น หญิงสาวยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ไม่กล้าเดินต่อ"นายกำลังทำอะไร..."ดนุไม่หันกลับไปมอง เขาตอบเสียงเรียบ "สิ่งที่ควรทำตั้งนานแล้ว"หญิงสาวยืนอยู่นิ่ง ๆ มองแผ่นหลังของเขาที่ไม่ไหวติง เธอเม้มปากแน่น สายตาเริ่มแข็งขึ้น แม้เสียงจะยังเบาแต่มั่นคงกว่าเดิม"นายไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เพื่อฉันก็ได้... ไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองเป็นคนที่นายไม่อยากเป็น แค่เพราะเรื่องของฉัน"ดนุหยุดมือที่กำลังพิมพ์ ก่อนเอ่ยขึ้นเบา ๆ โดยไม่หันมา"เราสองคนไม่ได้อยู่ในสังคมเดียวกัน ต่อไปอย่ามาอีก" ดนุพูดโดยไม่หันกลับมา เสียงของเขานิ่งเรียบแต่เหมือนมีอะไรบาง
Anda juga akan menyukai
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่227.6K Dibacaบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn25.0K Dibacaร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย13.3K Dibacaไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ33.9K Dibacaกระดังงาร่อนไฟ
ชนิตร์นันท์160 Dibacaนางรำ-อาริตา
นาวิกา69 Dibacaเมียเด็กละลายรักนายเย็นชา!!!(เพทาย&นิโคร)
ดัชมิวคิส695 Dibacaมาหยาของนายหัว
ิิิิดอกบุหงา-2537612 Dibaca
