LOGINThe Feasibility Study
Ang sahig ng coffee shop ay naging malagkit dahil sa natapong caramel macchiato at kahihiyan ni Celle. Mabuti na lang at mabilis na rumesponde ang isang barista para tulungan siya na maglinis. "Miss, okay lang po kayo?" tanong ng crew. "Okay lang," sabi ni Celle, kahit ang totoo ay gusto na niyang mag-teleport papuntang ibang planeta. "Sorry sa gulo." Nang makalabas na siya sa wakas sa coffee shop, hawak pa rin ang business card na parang isang ebidensya sa krimen, hindi mapigilan ng isip niya na mag-replay ng lahat. Ang pagkabuhos ng kape. Ang galit sa mukha ni Percy Montefalco. Ang biglang paglambot ng mga mata nito. Ang ngiti. Yung ngiti niya. "Jusko, Celle, umayos ka!" saway niya sa sarili. 'CEO 'yun ng isa sa pinakamalaking kumpanya sa bansa. Ikaw, isa ka lang hamak na Marketing Associate. Baka pinagtripan ka lang no'n.' Itinago niya ang card sa pinakalihim na bulsa ng kanyang wallet, na para bang kapag nakita ito ng iba ay mabubunyag ang pinakamalaking katangahan na ginawa niya sa buong buhay niya. Pagbalik sa opisina, sinalubong siya ng kanyang kaibigan at katrabaho na si Chloe. "O, anyare sa'yo? Bakit para kang nakakita ng multo?" tanong ni Chloe, sabay abot ng isang folder. "By the way, pinapatawag tayo ni Sir Mike. May big client presentation daw tayo next week. All hands on deck." Kinabahan si Celle, pero welcome distraction 'yon. Kailangan niyang mag-focus sa trabaho. Kailangan niyang kalimutan ang isang matangkad, mabango, at napakagwapong CEO na may mantsa ng kape sa kanyang Tom Ford suit. Sa kabilang banda, sa tuktok ng isang nagtataasang gusali sa Makati, nakatayo si Percy sa harap ng floor-to-ceiling window ng kanyang opisina. Nakasuot na siya ng bagong suit, pero ang amoy ng matamis na kape ay tila nanatili sa kanyang alaala. Hawak niya ang kanyang telepono, tinititigan ang blankong screen. Hinihintay. Hindi niya alam kung ano'ng hinihintay niya. Isang text ng paghingi ng tawad? Isang alok para sa installment? He smirked. 'Jocelle' Celle. "Sir?" Napalingon si Percy. Ang kanyang Executive Assistant na si Anna ay nakatayo sa may pinto. "The proposal from Synergy Marketing is here. They're scheduled to present their feasibility study for the new McKinley project on Monday." "Alright. Leave it on my desk," utos niya, ang isip ay lumilipad pabalik sa babaeng may mantsa ng tsokolate sa pisngi. He was intrigued. Sa mundo niya na puno ng mga taong laging may kailangan lang sa kanya, ang pagkataranta at sinseridad ni Celle ay isang bagay na bago. Refreshing. Pero kailangan niyang bumalik sa reyalidad. He had an empire to run. He dismissed the thought of her and focused on the folder Anna left. Synergy Marketing. A mid-sized but promising firm. This McKinley project was his new baby, and he needed the best marketing team for it. -------------- Lumipas ang weekend na puno ng pag-aalala para kay Celle. Hindi tungkol sa presentation. Kundi tungkol sa business card na nakatago sa kanyang wallet. Ilang beses niyang tinangka i-type ang isang text message. 'Hi Sir Percy. Celle po. Sorry po ulit sa suit.' Masyadong pormal. 'Percy, about your suit...' Masyadong feeling close. 'OMG I am so so so sorry!' Masyadong OA. Sa huli, sumuko siya. "Bahala na. Hindi na kami magkikita ulit." Lunes. Araw ng presentation. Suot ang kanyang pinaka-professional na corporate attire, pilit na pinapakalma ni Celle ang kanyang sarili. Ito na 'yun. This project could mean a promotion. "Ready, Celle?" tanong ng boss niyang si Sir Mike. "Ready, Sir!" sagot ni Celle, hawak nang mahigpit ang kanyang laptop. Pumasok sila sa isang napakalaking boardroom. Ang lamesa ay gawa sa dark mahogany, makintab at tila walang katapusan. Ang mga upuan ay gawa sa itim na katad. Sa dulo ng kwarto, ang mga salaming bintana ay nagpapakita ng buong siyudad. Nanliit si Celle. This room screamed power. Umupo na ang team nila, naghahanda ng kanilang mga materyales. May ilang executives na mula sa Montefalco Holdings na nandoon na rin. Excitement and tension filled the air. Maya-maya, bumukas ang pinto ng boardroom. The air shifted. The low chatter died down. Isang presensya ang pumasok na tila humigop ng lahat ng atensyon sa kwarto. It was Him. Percy Trench Montefalco walked in, looking every bit the formidable CEO he was. His suit today was a sharp navy blue, perfectly tailored. His hair was impeccably styled. His eyes scanned the room with cool authority. Naramdaman ni Celle na nanuyo ang lalamunan niya. Ang tibok ng puso niya ay umalingawngaw sa kanyang tenga. 'Hindi. Pwede. Ito.' Nagsimulang magsalita si Sir Mike, nagpapakilala sa kanilang team. "...And leading our data analysis and campaign strategy is our top marketing associate, Ms. Jocelle Shane Cruz." All eyes turned to her. Including His. Nagtagpo ang kanilang mga mata mula sa magkabilang dulo ng mahabang lamesa. For a fraction of a second, nakita ni Celle ang isang kislap ng pagkabigla sa mga mata ni Percy, na mabilis na napalitan ng isang emosyon na hindi niya mabasa. It was a mix of amusement and something else. Something intense. He leaned forward slightly, a slow, knowing smirk playing on his lips. His voice was low and carried across the sterile silence of the room, meant for everyone to hear, but Celle knew it was only for her. "Ms. Cruz," he began, his gaze never leaving hers. "We meet again." Napatigil ang lahat. Nagtataka ang mga kasama niya. He continued, his smirk widening just a fraction. "I trust you handle your presentations with more care, than you do your coffee." A wave of heat rushed to Celle's face. The tension was suffocating. The sweetness was in his eyes. 'Patay', she thought for the second time in a week. 'Double Dead'Ang pag-iinit ng itim na kape ay nagbawas sa lamig ng gabi, ngunit hindi sa tensyon sa pagitan nina Percy at Celle. Tahimik silang nakaupo, ang tanging tunog ay ang tikhim ng hangin sa mga grill ng palengke."Puwede mong sabihin sa akin na nagsasayang ako ng oras," mariing sabi ni Celle, inilapag ang tasa. "Na hindi namin kaya ang Montefalco Group. Na mas mabuting tanggapin na lang namin ang pera."Tiningnan siya ni Percy, ang malamig na liwanag ng buwan na tumatama sa kanyang mukha. "Alam mo bang minsan, Celle, ikaw lang ang tao na hindi nagpaparamdam sa akin na ako'y... mayaman?"Hindi nakakita ng anumang pag-aalinlangan si Celle sa kanyang mga mata. "Ano'ng ibig mong sabihin?""Noong high school, lagi kang lumalaban sa akin sa debate club. Hindi mo ako binabati pagkatapos ng mga laro, at palagi mong pinapamukha sa akin na ang apelyido ko ay hindi katumbas ng merit," paliwanag ni Percy, na parang ikinukuwento niya ang isang matagal nang naw
Puso ng PalengkeSabado, 7:00 ng umaga. Ang Palengke ng Nayon ay abalang-abala na. Ang sigawan ng mga tinderong nag-aalok ng kanilang paninda, ang tunog ng mga taga na tumatama sa sangkalan, at ang halimuyak ng bagong lutong pandesal ay naghahalo-halo sa hangin. Ito ang mundong kinalakihan ni Celle.Nakatayo siya malapit sa arko na nagsisilbing pasukan ng palengke, suot ang simpleng t-shirt at maong, habang hinihintay ang pagdating ni Percy. Sakto alas-siyete, isang pamilyar na itim na Mercedes ang marahang pumarada sa gilid ng kalsada. Agad itong naging sentro ng atensyon ng mga tricycle driver at mga naglalako.Bumukas ang pinto at lumabas si Percy. Kung sa restaurant ay hindi na siya bagay, dito sa palengke ay para siyang isang alien na bumaba mula sa ibang planeta. Nakasuot ito ng mamahaling 'Charcoal Gray Suit, puting-puting 'Shirt', at makintab na sapatos na hindi idinisenyo para sa maputik na sahig ng palengke.Napab
Dalawang Mundo, Isang Laban*Lunes, 9:00 AM. Sa Opisina ni Percy.*Ang opisina ni Percy ay nasa ika-45 na palapag ng isang gusaling salamin at bakal sa puso ng Makati. Dito, ang ingay ay hindi nanggagaling sa mga tao, kundi sa tahimik na ugong ng sentralisadong aircon at sa malayong tunog ng trapiko sa ibaba. Ang buong silid ay naliligo sa malamig at maputing liwanag, at ang tanawin mula sa bintanang floor-to-ceiling ay ang buong Metro Manila.Kabaliktaran ng palengke, ang mundo ni Percy ay malinis, organisado, at walang amoy.Nakatayo siya sa harap ng isang mahabang mahogany table, kaharap ang tatlong miyembro ng board at ang kanyang ama, si Don Alfonso Montefalco, ang Chairman ng kumpanya. Si Don Alfonso ay isang lalaking nasa edad sitenta, nakasuot ng perpektong-pagkakatahi na barong, at may mga matang tila nakikita ang lahat—lalo na ang mga numero sa isang financial report."So, Percy," nagsimula si Don Alfonso, ang kanyang boses ay k
'Complication'Ang salitang 'complication' ay umalingawngaw sa pagitan nilang dalawa, mas maingay pa kaysa sa sigawan sa palengke. Tinitigan siya ni Celle, ang pagkakangiti niya kanina ay napalitan ng maingat na pagbabantay."Complication?" ulit niya. "Anong ibig mong sabihin? Na 'yung mga taong nakita mo, 'yung mga buhay nila... komplikasyon lang sa plano ninyo?"Bumuntong-hininga si Percy, tila napapagod sa sarili niyang realisasyon. Ang ingay at gulo ng palengke ay tila nawala, at tanging silang dalawa na lang ang naroon, nakatayo sa hangganan ng dalawang magkaibang mundo."Hindi ganoon, Celle. Ang ibig kong sabihin..." Tumingin siya pabalik sa arko ng palengke. "Ang ibig kong sabihin, 'yung report na nabasa ko ay malinis. Puro numero. Facts and figures. Projections. Nakalista doon ang 'Lola Cely's Original' bilang ang tanging 'non-cooperative establishment' sa block na kailangan naming bilhin.""So?" tanong
Nakatitig lang si Celle sa nakalahad na kamay ni Percy. Ang kondisyon nito ay umalingawngaw sa isip niya: “You will be exclusively available to me.” May dalawang kahulugan ang mga salitang iyon, at alam ni Celle na sinadya ni Percy iyon. Isang paalala na kahit pumayag ito sa kanyang gusto, hawak pa rin nito ang kontrol. Pero hindi siya magpapadala sa takot o sa intimidasyon. Para ito sa Palengke ng Nayon. Para ito sa kanyang lola. Dahan-dahan, inabot niya ang kamay nito. Mainit at magaspang nang bahagya ang palad nito, isang sorpresa mula sa isang lalaking ang akala niya ay puro opisina lang ang ginagalawan. Ang pagkakahawak nito ay matatag at panandalian lamang, pero sapat na iyon para mag-iwan ng kuryente sa kanyang balat. “Payag ako,” matatag niyang sabi, binitawan ang kamay nito na para bang napapaso. “Gagawin ko ang gusto mo. Pero sa isang kondisyon din.” Isang kilay ni Percy ang tumaas. “At ano naman iyon?” “Sa oras na nasa komunidad ko tayo, sa palengke, sa karinderya ni
Ang selebrasyon ng team sa isang Korean restaurant ay naging maingay at masaya, pero para kay Celle, parang may sariling mundo ang isip niya. Habang nag-iihaw si Sir Mike ng samgyupsal at nagkwekwentuhan ang iba tungkol sa mga susunod nilang gagawin para sa Alcantara Holding Corp., si Celle ay nakatitig lang sa phone niya, paulit-ulit na binabasa ang text ni Percy. "Looking forward to your terms. -Percy" Simple lang ang mensahe pero parang ang bigat. The ball was in her court. "Hoy," bulong ni Chloe habang nagsasalin ng soju sa baso niya. "Kanina ka pa tulala diyan. Don't tell me you're backing out?" "Hindi, no," mabilis na sagot ni Celle. "Nag-iisip lang ako. Saan ko naman dadalhin ang isang Percy Trench Montefalco?" "Madali lang 'yan," sabi ni Chloe sabay lagok. "Dalhin mo sa isang lugar na masisira ulit ang damit niya. Para may Part 2 ang 'settlement' niyo." She winked. Napairap si Celle pero napangiti na rin. "Sira! Seryoso kasi. Should I pick a fancy place? Para hindi siya







