Chapter 04 - Colliding

3 days has passed since I accept his offer. I stood up in front of the huge body mirror, staring at my reflection blankly. This is not how I planned my life, but I guess it's really not in our hands.

“You don't have to do this, Eloise,” may bahid ng lungkot sa boses ni mommy.

Noong isang araw niya pa pilit binabago ang isipan ko. Hindi siya pabor sa naging desisyon ko. Nginitian ko na lamang siya at hinawakan ang dalawang kamay.

“It's for the best of our family, mom. Trust me on this,” sambit ko.

Pilit kong pinapakalma si mommy kahit na ako mismo ay hirap kumalma. Natatakot ako ngunit hindi ko kayang ipakita ito sa kanila. They already done so much to me so it's my time to sacrifice for them.

Nagpaalam saglit si mommy para hanapin si daddy. Sigurado akong kausap niya ngayon ang mga negosyanteng bisita. Napatingin akong muli sa salamin. Halos hindi ko na makilala ang sarili ko dahil sa suot kong wedding gown at sa makeup ko.This is it, Eloise.

“Eloise..”

Napatingin ako sa likuran ng may pamilyar na boses ang nagsalita. He was wearing a black and white tuxedo. He looks so expensive. Lalo na at nakaayos ang buhok niya, kitang kita mo ang kaniyang asul na mga mata. Nagtagpo ang mga mata namin, he looks surprised. Napahilamos pa ito sa mukha niya. Nataranta ako ng may maalala.

“W-what the heck are you doing here?! Hindi mo ba alam na malas kapag nakita mo ako bago tayo ikasal?!” tarantang tanong ko sa kaniya at pilit nagtatago sa kurtina.

A smile appeared on his face. Para bang may nasabi akong nagustuhan niya. Hindi ba siya tinuruan kung paano kumatok? Para siyang kabute na pagsulpot-sulpot.

“Yeah right, darling. We're getting married,” wika nito habang nakangiti.

Iniwas ko ang tingin sa kaniya. Ramdam ko ang pag-iinit ng pisnge ko kasabay nang pagtibok ng puso ko. Hindi naman niya siguro makikita ang malakamatis kong pisnge dahil may blush on ako.

“Shooo! Go away, makikita mo naman ako mamaya. Masyado kang atat,” pagtataboy ko sa kaniya.

Mas lumawak ang ngiti nito bago tumalikod. Nakakailang hakbang pa lang siya nang humarap siyang muli, tila ba may nakalimutang sabihin.

“Eloise Aurora…” panimula nito.

Napatingin ako sa kaniya, hinihintay ang mga susunod niyang sasabihin. Seryoso ang kaniyang ekspresyon kung kaya't kinabahan din ako.

“You look…breathtaking. I can't believe that you'll soon be my wife,” ngiti nito bago tuluyang umalis.

Mas lalo namang nag-init ang mukha ko sa narinig. I can't believe this man. Ilang beses pa akong nagpalakad-lakad sa loob ng silid, kinakalma ang sarili kong labis ang kaba. Nasa ganoong sitwasyon ako ng may biglang kumatok.

“Ma'am, the car is waiting for you,” sambit nito.

Lumabas na ako sa silid at sumakay sa wedding car. Hindi ko na mabilang kung ilanng beses akong napabuntong hininga dahil sa abot langit na kaba. Nang makarating kami sa venue ay iginiya na ako ng assistant ko.

It was a garden wedding. I want it to be simple. Pero ako yata ang nagulat nang makita ang set-up nito. Marangya ito kung tignan dahil sa mga lights na nakapaligid, may tatlong naglalakihang chandelier din. Ang nagsisilbi rin nitong altar ay puno ng mga puti at pulang rosas.

Napakaganda nito sa paningin, para akong nasa fantasy world. Nagsimula na akong maglakad sa altar, lahat sila ay nakatayo at nakatingin sa akin. I began to scan the crowd to look for someone and there he is standing at the altar…waiting for me.

He gave me a smile full of hope and at that moment I can't help but to also smile back. He carry himself with full of confident and pride but I can see tears falling from his eyes. He's crying while looking directly at me. I wonder what he was thinking.

Nang makalapit ako sa kaniya ay kinuha niya ang kamay ko at hinalikan ang likuran ng palad ko. Hindi ko mawari kung anong enerhiya ang humihigop sa akin para tumingin sa mga mata niya. Nasa kaniya lamang ang buong atensyon ko. At this moment I forgot how to breathe. I got lost in the depth of his ocean eyes but my heart is…happy.

“I know you love roses so I filled the area with it…it symbolizes my love and devotion to you,” he whispered.

Nagsimula na ang sermenonya ngunit nakatuon lamang ang buong atensyon ko sa lalaking kaisang dibdib ko ngayon. Hindi ko na masyadong naririnig ang sinasabi ng pari. Sinusubukan pa ring pinoproseso ng utak ko ang mga nangyayari ngayon.

Naramdaman ko na lang na sinuotan na ako ng wedding ring ni Cassian habang nakatingin sa mga mata ko. I can see the burning intensity in his eyes as he slipped this ring on my fingers while reciting his vows.

“With this ring and the love I have for you, I promise to hold and to keep you. To comfort, protect and shelter you, for all the days of my life,” umpisa niya.

Ramdam ko ang pangingilid ng mga luha ko habang nakatingin sa kaniya. Kita ko rin kung paano niya pigilan ang mga luhang tumulo. My heart melts seeing him in this situation.

“I promise you my unconditional love, tenderness and undying devotion, to not ask you to be more than you are, and to love you for being you,” pagtapos niya sa kaniyang weddings vow.

At this moment all the doubts and the feeling of being scared suddenly disappeared, and this is when I realized that I don't have to worry, because I know I'm in the right hands.