Chapter:4

Kristen POV

Pagka gising ko agad akong nagpa handa ng almusal e sa nagutom ako..last night kasi hindi ako kumain dahil nga I'm so angry kay Shin...nawalan ako ng gana kumain.

Every morning gusto kong kumakain ako ng macaroni,ewan ba pero mula pagka bata yun na talaga ang hilig ko. Para kasing di kompleto ang araw ko kong hindi ako makakain ng macaroni..kaya yun pati sila nasanay na every morning laging may naka haing na macaroni sa Mesa..ang perfect nga ng luto nila,siguro dahil araw-araw nalang nila ipinaghahanda ako nun..laging nasisira ang diet ko.

Pero wait! Bakit iba yung lasa ngayon ng macaroni,hindi ito yung lasa na kinaaadikan ko.parang nag iba ng timpla.

"Manang, bakit iba yung lasa ng macaroni ngayon? Hindi naman ito yung kinakain ko dati ah, bakit naman iba ang pinag luto niyo." Maang Kong tanong sa kaniya.

"Uhm jiha,ano kasi,,wala na dito yung gumagawa ng almusal mo." Anang matanda.

I raised my brow,dahil sa pagkakaalala ko wala akong tinatanggal na chief, or baka si mom.

"Pero bakit siya umalis? Nasanay na ako sa luto niya,paano pa ako kakain niyan? Tawagan niyo siya at pabalikin dito ASAP,bakit ba kasi pina alis siya ni Mom."

"Ah young lady kayo po ang nagpa alis sa kaniya." Alanganin pang sagot nito.

"What? me,,,are you kidding? Si Shin lang ang pinaalis ko at di ang Chief." Katwiran ko na may pagka irita na sa boses.

"Uhm young lady,siya po kasi ang gumagawa ng almusal niyo, na hindi na dapat niya tungkulin pero nong nagustuhan niyo ang niluto niya,nag pasya si madam na siya na ang magluluto ng pagkain niyo." Paliwanag pa ng matanda.

"What! Si Shin!" Gulat kong tanong e sa wala naman talaga akong alam.

Ni minsan hindi sumagi sa isip ko na marunong pala magluto ang ungas na yun..aside sa pumalpak sa mga utos ko..he's my best friend pero bakit parang wala akong gaanong alam pagdating sa kaniya.

I took a deep sigh bago ko tinalikuran si manang at nagpatuloy sa paglalakad,hanggang sa matagpuan ko ang sarili ko na narito sa loob ng silid ni Shin,naka tingin lang ako sa folding bed kong saan naka patong ang company phone na ginagamit niya.

Honestly na miss ko siya, gustuhin ko mang ibalik siya pero wala na akong mukhang maihaharap sa kaniya... After what I've done..no mali tong naiisip ko.

Ayaw ko nang makasama pa siya!

Hindi ko siya tatawagan,at mas lalong hindi ko siya pupuntahan sa bahay nila.. No way! I won't do that! Sino ba kasi siya para sadyain ko? Ayaw ko na siyang makasama pa over my dead body! Bahala na siya sa buhay niya!

.......

Shin POV

Naka titig lang ako kay Jewel,hanggang ngayon wala pa rin siyang malay,ang sabi nang nurse nag collapse siya kanina...ang totoo marami akong inaalala,lalo na ngayong nawalan na ako ng trabaho,tapos sabay-sabay pa ang gastusin,kailangan kong mag bayad ng kuryente,tubig,renta sa bahay,at hospital bill.. At isa pa kailangan kong unahin ang mga gamot ni Jewel.

"Hmmmm."

Takang nilingon ko ang tumikhim,naka suot siya ng uniform pang doctor,so ibig sabihin isa siyang doctor,pero ngayon ko lang siya nakita. Bago kaya siya dito

"Ah hello po," Bati ko sa kaniya.unfairness ang ganda niya,ang tangos ng ilong,ang pungay ng mga mata,ang perfect niyang tingnan

"Ikaw ba ang guardian ni Ms.Jewel Gomez? Actually I'm her new doctor,Im Vien Gabrielle Park." Pakilala pa nito.

"Kayo po pala ang bago niyang doctor,ako po pala si Shin Xavier Gomez,kapatid niya po ako." Pakilala ko kay Dra.Vien." Ah doc,ano po pala ang kalagayan ng kapatid ko?" Usisa ko na rin.

"Actually I study her medical record,and I found out na there's one thing na pwede nating gawin to save her life." Paliwanag ni Vien sa binata.

"Ano bang bagay na yun?" Usisa ko.

"Naisip ko na kailangan naming gumamit Lazer shot,para sa ibang cells na naapektuhan ng bone cancer niya,but there's one thing na pwedeng mangyari,posibleng matagalan bago siya muling maka-lakad." Paliwanag ng dalaga.

"Wala na bang ibang paraan?" Tanong ko,alam kong magagalit ang kapatid ko oras na nalaman niya ang bagay na to..

"Shin,kailangan nang ma operahan ni Jewel sa lalong madaling panahon,dahil kong hindi baka lumala pa ang bone cancer niya,at ito pa ang ika matay niya." Saad pa ng dalaga.

"Naiintindihan ko po kayo." Wika ko. Kaya lang saan ako kukuha ng ganun kalaking pera..

Lalo na ngayon,nawalan ako ng trabaho,,oo nakakatulong ang pamilya ni Tin sa pagpapa gamot sa kapatid ko..kaya lang ayaw kong umasa nalang sa tulong nila.

"Don't worry about sa bayarin,pwede kong bayaran muna yun,tapos saka mo na ako bayaran kapag may pera kana." Sabi pa ni Vien ng naka ngiti." Ang importante ngayon ay ang kaligtasan ng kapatid mo."

"Maraming salamat po. Pangako! Pagbubutihin ko lahat para makabayad sa inyo." Ang halos walang mapag sidlan ng saya na wika ko.

Buti nalang pala mabait siyang doctor,ang akala ko gaya din siya ng ibang doctor,mapag samantala..pero hindi..I owe a lot's of her..

Kahit na ngayon pa lang kami nagkita,naka handa siyang saluhin ang bayad ng operasyon para sa kaligtasan ng kapatid ko.

"Oh siya,aalis na ako." Paalam pa nito.

Napaka buti niyang tao,hindi lang siya maganda,napaka busilak ng puso niya..sana marami pang doctor na kagaya niya..

"Ganun na ba siya ka pretty para sundan mo ng tingin?"

Nagulat pa ako ng biglang may magsalita sa tabi ko,hindi ko na kailangan lingunin kong sino iyon..hindi ko alam kong anong ginagawa niya rito..

"Bakit nandito ka?" Tanong ko sa kaniya.

"Dinadalaw ko si Jewel,masama na bang dalawin siya." Ingos ng dalaga bago tuluyang pumasok sa loob ng silid." Hindi ko alam na halos tumulo yang laway mo sa Doctora na yun." Ingos pa nito.

"Bakit ka ba nandito?" Tanong ko sa kaniya.

"Hindi mo ba narinig ang sinabi ko,nandito ako para kay Jewel." Sagot pa nito.

"Tin umuwi kana." Pagtataboy ko sa kaniya.

"Gusto kong makita si Jewel,kong ayaw mo akong makita,then leave." Mataray pa nitong sabi sa binata.

Hindi ko alam kong bakit ganyan kasama ang ugali niya,,kapatid ko ang naka confine dito,ang lakas naman ng loob niyang paalisin ako dito..

Mas nauna kaya ako sa kaniya dito. Ang babaeng to.

.......

Dion POV

Napa tingin ako sa may pinto ng pumasok si Vien,ang alam ko nagsimula na siyang pumasok sa work niya as a doctor,kaya nga minsan nalang niya akong dalawin dito sa hospital,dahil naging abala na siya sa work niya.

"Ano bang tingin yan?"

"Wala,na miss ko lang ang girlfriend ko." Biro ko sa kaniya,pero ayon nagtaas kilay lang siya na tila ba napipikon na naman.

"Siguro okay kana noh? Nagagawa mo nang magbiro diyan,baka gusto mong matikman ang kick back ko." Mataray na tanong ni Vien sa binata.

"Okay na ako,pero yung puso ko hindi pa,sinaktan mo kasi ako kaya yun hanggang ngayon sumasa-"

"Haist! Pwede bang tumigil kana diyan!" Inis na putol ng dalaga sa sasabihin sana ni Dion na tila nang iinis lang naman." Kaya lang naman ako nandito para alamin kong buhay ka pa or what!" Inis pa niyang sabi.

"Ang sakit mo naman mag lambing,parang magkakasakit ata ako sa atay." Biro ko bagamat pilit kong tinatago ang lungkot sa mga mata ko.

"Hoy! Dion,nangako ka sa akin na hindi mo na to gagawin pa! Baka gusto mong masaktan para madama mo talaga!" Gigil na wika ni Vien.

"Hindi na kailangan." Sagot ko." Nga pala Vien salamat sa pagligtas sa buhay ko,ang sabi ni Javen,binigyan mo ako ng first aid,habang papunta dito sa hospital." Pormal kong wika.

"Well I'm just doing the right thing." Tugon pa nito sa binata."ah! Oo nga pala,sabi mo only child ka,eh bakit may kuya ka?"

"His not my brother,his my step cousin,nang mamatay si Uncle kinopkop siya ng parents ko at itinuring na parang tunay na anak." Kwento ko.

Totoo naman talaga yun,di kami magka dugo ni kuya Mark,only grandson lang ako ni momita.

"Girlfriend pwede bang humiling." Pormal kong tanong sa kaniya. Na ikinataas ng kilay niya. Ang taray talaga ng girlfriend ko.

"What is it?"

"Gusto ko na kasing lumabas ng hospital kaso di nila ako pinayagan,please kausapin mo naman si Lola,sayo lang nakikinig yun eh." Hiling ko,na bo-bore na kasi ako dito sa hospital.

"Ayaw ko nga,kong gusto ni Lola na dito ka mag stay sa hospital for good,di mas maganda yun,mas safe ka nga rito sa hospital,lalo na at wala pa ring lead kong sino ang nagpa dukot sayo." Katwiran ni Vien.

"What?" Please girlfriend,ayaw ko na talaga rito." Paki usap ko."kong inaalala niyo ang safety ko,pwede ako mag stay sa unit mo."

"Baliw ka ba? At paano ka naman nakakatiyak na papayag ako!"

"Sige na naman girlfriend,mas safe ako kong sa unit mo ako mag stay." Pamimilit ko sa kaniya.

"Hindi nga pwede,ayaw kong makasama ka sa iisang bubong okay." Ingos pa ng dalaga." Kaya lang naman ako narito para dalawin ka,pero mukhang okay kana kaya I have to go." Paalam ni Vien.

"Girlfriend!" Di makapaniwalang bulalas ko.

"Bye,,,,,bye...."

Aish! Wala akong nagawa kundi ang hayaan siyang umalis,heto bored na naman ako,si Javen kasi inutusan ko kanina na dumalo sa meeting,kasi nga di ba hindi ako makakadalo,yeah I have a lots of bodyguard here,pero di katulad ni Javen mas close kami.

Haist nagugutom na talaga ako..hindi man lang nila ako pinakain.

Parang gusto kong kumain ng pasta noodles,hmm ma text nga si Javen,magpapadala nalang ako sa kaniya ng makakain..

Busy ako sa pag ta-type ng biglang may dumating na Doctor.

"Sir,blood example lang po para sa gagawing test sa inyo." 

"Okay." Tugon ko na hindi man lang nag aabalang lingunin siya.

Abala kasi ako sa pag text kay Javen,saglit akong natigilan! Ano to!!!!

Nanlalabo ang paningin ko,hindi ko maigalaw ang daliri ko.hanggang sa nawalan ako ng malay tao...at kasunod nun wala na akong maalala pa.

Nagising nalang ako na narito sa tapat ng bangin,naka upo sa wheelchair,pero hindi ko pa rin maigalaw ang mga nerve cell ko.

"I'm glad na gising kana,." Naka ngisi pang sabi ni Mark."kumusta ang pakiramdam mo?"

"Kuya,anong ibig sabihin nito?" Litong tanong ko sa kaniya." Ikaw...bakit mo to ginagawa?"

"Haay naku! Alam mo bunso,sawa na akong marinig na ikaw palagi ang sikat sa ating dalawa,na ikaw abg magaling,ikaw ang crown prince,ikaw ang mayaman,nasayo na lahat,karangyaan,kayamanan,babae,pera at higit sa lahat simpatya ng tao." Wika pa nito na may pait sa boses."kapag nawala ka,sa akin ibubuhos ni Lola ang buong pagmamahal niya,at ako ang magiging taga pagmana niya.tapos saka ko n siya papatayin kapag nasa akin na ang lahat." Wika ni Mark sabay tawa.

"Hayop ka! Paano mo nagagawang pumatay! Subukan mo lang saktan si Lola natitiyak ko sayong hindi kita patatahimikin." Wika ko.

"Kaya nga uunahin na kita." Naka ngisi pa nitong sabi sa binata.

"Papatayin kita! Napakasama mo!"sigaw ko.

" Tama ka! Paano ko nagagawang pumatay? Alam mo ba kong bakit namatay sina Mom at Dad? Ako ang may gawa nun,,,nilagyan ko ng lason ang inumin nila,tapos hinayaan ko silang mag drive,,,kong nakita mo lang ang mukha ng mommy mo bago ko sila pinatay,tiyak na hindi mo matatagalan.." Paglalahad ni Max bago muling tumawa.

"Hayop ka! Wala kang puso! Wala kang utang na loob! Matapos kang palakihin at alagaan ng mga magulang ko,nagawa mo pa ang bagay na yun!" Galit kong sabi sa kaniya.."pagbabayarin kita sa ginawa mong to!"

"Alam mo bunso, kahit anong gawin mo walang makakarinig sayo..nga pala si Vien,maganda siya ah,pagkatapos kitang patayin,sisiguraduhin kong magdurusa siya.." Wika pa ni Mark saka tumawa ng nakakaluko ng makita ang galit sa mukha ng kapatid..

"Papatayin kita! Wala kang kasing sama!" Sigaw ko sa kaniya ngunit tinawanan niya lang.

.....