KRIESHA"Sandali-Tres!" sinubokan ko siyang pigilan sa pag alis niya pero hindi niya na ako nilingon pa, tiyaka isa pa sa problema ko ay pwersahang pagpigil sa'kin ng mga staffs na nandito. "Tres!" ulit kong sigaw, ngunit sa hanggang mawala na siya sa paningin ko, wala talaga akong nakuha na sagot mula sa kaniya. Nagpumiglas ako sa pagkakahawak ng mga staffs. "Ma'am, pakiusap po. Huwag na po kayong mag aksaya ng oras dahil dapat kanina pa nagsisimula ang seremonya pero nang dahil sa katagalan ninyo ay na de-delay na 'yung program ng kasal niyo." Napamaang ako sa sinabi ng isang nakahawak sa akin, hindi makapaniwala at puno ng pagtataka ko siyang tiningnan. "Miss, nagkakamali kayo ng akala--" "Please, ma'am. Isipin niyo po 'yung mga bisita ninyo na kanina pa talaga naghihintay." tila naiinis na paalala ng isa pang staff. Hindi ko alam kung bakit ako bigla nakaramdam ng takot, which is hindi naman dapat dahil pinagkakamalan lang nila ako! Bakit ako pa 'yung takot dito? Hindi pwede
XERXESRight after I left her at the Bride's dressing room, I went directly to the Grooms room, where I should stay while the ceremony has yet to begin with. It is located on the private floor of the hotel, on the executive floor located on the second floor just as the same floor as the event hall. Before I went inside the room, I loosened the gasps of my neck tie and unbuttoned a couple of buttons. I'm still sickly bothered. Para akong sinasakal na nag sa-sanhi sa paghihirap kong makahinga. Everything turned out so messy and disappointing. Of all events, bakit ngayon pa? Napakasakit para sa'kin ito, at kahit na nangyari na, hindi ko pa rin magawang paniwalaan ang mga 'yon. I was so pathetic for hoping na panaginip lang lahat ng iyon. That Lian, did not reject me. That she didn't hurt me again after so many attempts she did before. I sighed difficultly deeply, at pumasok na ng tuloyan sa loob ng Groom's room. Pero gano'n na lamang ang pagkakagulat ko nang bumungad sa'kin ang muk
KRIESHA"Lian can't come. She ditched the surprise wedding." 'Yun ang sabi ni Tres sa'kin sa unang salaysay pa lang ng kaniyang pahayag. Isang salaysay pero nangangatawan na sa paksa ng buong pinagmulan ng situwasyon. "Bakit? Hindi ba't nangako siya sa'yo na dadating siya?" Shempre, nagulat ako. Kasi alam ko kung gaano ka galak si Tres sa pagdating ng kaniyang nobya, tapos biglang hindi dadating? Para sa anong rason naman daw? "Int-Con was her dream stage to perform internationally, and the organization itself sent an invitation for her to perform after being rejected the previous week." Napameywang ako at tahimik na napadila sa aking labi, parang stressed ata ako dito banda. "So, last week. Ibig sabihin, may posibilidad na nag desisyon siyang umuwi na dahil rejected ang application niya before, right?" Marahan siyang tumango-tango. "It seems like that." Maging tono ng boses niya ay inilalarawan kung gaano siya ka dismayado at nasaktan. Papaano ko ba nagagawang pag isipan siya na
XERXES"GOOD NOON, EVERYONE. MAY I HAVE YOUR ATTENTION PLEASE. "THANK YOU FOR TAKING TIME TO BE PART OF THIS JOURNEY OF LOVE, ESPECIALLY TO THOSE WHO TRAVELLED FOR SO MANY MILES AND TOOK A LEAVE OR ABSENCE. LADIES AND GENTLEMEN, FRIENDS AND LOVED ONES, LET US WELCOME OUR CEO AND GROOM OF THIS WEDDING EVENT, MR. XERXES SANTILLAN III AND TO COMPLETE AND FINALLY BEGIN WITH OUR CEREMONY, LET US ALSO WELCOME OUR LOVELY BRIDE... MISS KRIESHA MARIE CERVANTES!" we might be outside or behind the giant doors of the event hall, we can still hear slightly the host' announcement for our entrance. Napabuntong hininga ako. As we walked through the long aisle, I can't contain myself not to be bothered about her. Ako itong nagsabi sa kaniya na huwag mabahala, pero ako itong panay lingon sa kaniya. Her silence bothered me as it almost get into my sanity. I don't know what she's thinking and it made me wonder up to this time kung ano ang mga iniisip niya. Even though it isn't necessary for me to find
KREISHAIt felt so amazingly realistic. Para bang ang lahat ay napaka perpekto at napaka hiwaga sa araw na ito. Ang una kong halik... Parang puno ng pagmamahal sa lamyos at gaan ng momento. Sa kalagitnaan ng maka realidad na pantasya, ni hindi ko nagawang naisip na ang lahat ng ito pala ay ginagawa namin para sa isang kapani-paniwalang solusyon para sa ikakabuti ng lahat. Nakapikit ako at nakiki-sabay sa lamyos ng kaniyang malalambot na halik. Pakiramdam ko, para akong dinuduyan sa ere dahil sa mga nakaka akit niyang mga halik. Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Lalo na ang puso kong malalakas ang kabog sa oras ng mga labi naming nag-iisa. Tila ba, natutuwa pa ako. At ang masaklap, feeling ko ako talaga ang centro, nag mamay-ari at dahilan ng kasalang ito. Selfish right? Literal na pantasya. Pero, gano'n talaga ang naramdaman ko. Hindi ako marunong humalik. Kaya't napapapikit na lamang ako at kumapit sa kaniyang tuxedo ng mahigpit, lalo na nang maramdaman kong kumikilos a
KRIESHA Pagkarating namin sa private lounge ni Tres, agad akong nagtungo sa couch at dito namahinga. Ramdam ko ang malulutong na sakit ng aking mga kaso-kasohan, maging ang mga muscles ko sa katawan, lalo na sa balikat, hita at binti. "Ang sakit ng mga balikat ko at bewang ko, lalo na ang likuran ko. Ang bigat ba naman kasi nitong gown." reklamo ko habang nakanguso. "It was. Pero hindi mo pa ako sinagot sa tanong ko. Would you mind answering me now?" napaangat ako ng tingin sa kinaroroonan niya at kaagad namang nagtagpo ang aming mga mata. Napaka-seryoso niya at mukhang hindi talaga siya tatanggap ngayon ng walang sagot. "Anong gusto mo bang sabihin ko?" sagot ko, "I just want to know, kung..." "Ang alin? Kung nagustohan ko ang paraan ng pag halik mo?" in fact, ang dahilan kung bakit hindi ko siya sinasagot sa katanungan niya kanina ay hindi ko rin mahanapan ng tama or magandang sagot ang tanong niya. Hindi ko alam. O baka, alam ko nga pero nahihiya or hindi ako komportable s
"Abuela, hindi ka na sana tumayo pa." alalang wika ni Tres sa kaniyang Abuela nang Ito'y lumapit para bigyan sila ng tradisyonal na regalo. May sakit kasi ito at medyo matanda na kaya hindi niya maiwasang mag-alala. "Dapat si Max na lang ang pina-akyat mo dito, para hindi ka na mapagod pa." dagdag niya at bumitaw muna sa kaniyang asawa na si Kriesha. "Don't mind it now, apo. Minsan lang mangyayari sa buhay ang kasal mo. I'm fine, and I want to do this personally." ngumiti lang ang kaniyang Abuela. Ngiti na kay tamis at tunay. Makikita ang saya sa mukha na lubos itong napapanatag na. Samantalang si Kriesha ay parang turnilyo na na pako sa kaniyang kinatatayuan. Namimilog ang mga mata habang nakatuon ang kaniyang paningin sa matanda. Lalo na ng lumingon sa kaniya ang matanda, at nginitian siya. Papaanong nangyari na ang matandang nakasagupa niya kanina ay ang Lola ng kaniyang asawa? "Hi, hija. Salamat sa tulong mo sa'kin kanina. I didn't expect that you'll be my grandson's bride. Na
"Kuya, congratulations on your wedding. I didn't know you would tie the knot after I do, haha. Alam kong nakukulitan ka na kay Lola since before pa dahil gusto ka na talagang pag asawahin." natawa ang mga bisita sa mensahd ni Troy sa kaniyang kuya. Maging si Tres na hindi dapat matawa ay napangisi ng bahagya. "But anyways, kung si Lola kinukulit kang mag asawa, mom did the worst to me as well." pagbabahagi ni Troy sa karanasan niya at nilingonang kinaroroonan ng kanilang ina at kaniyang asawa na si Hailey. Hailey laughed heartily as she was watching her husband playfully shared the experiences. "Mom set us up in a place where we cannot run away, and was left without a choice available but to tie the knot. But hey! It was not bad you know? At that little time given, I realized what I wanna do and who I want to be with in the future. Kung ano 'yung mga bagay na gusto kong magkaroon kasama ang babaeng gusto ko." this moment gives Tres a glimpse of realization as well, no'ng una iniisip