Chapter 33: Doubts

KRIESHA

"Sandali-Tres!" sinubokan ko siyang pigilan sa pag alis niya pero hindi niya na ako nilingon pa, tiyaka isa pa sa problema ko ay pwersahang pagpigil sa'kin ng mga staffs na nandito. "Tres!" ulit kong sigaw, ngunit sa hanggang mawala na siya sa paningin ko, wala talaga akong nakuha na sagot mula sa kaniya.

Nagpumiglas ako sa pagkakahawak ng mga staffs. "Ma'am, pakiusap po. Huwag na po kayong mag aksaya ng oras dahil dapat kanina pa nagsisimula ang seremonya pero nang dahil sa katagalan ninyo ay na de-delay na 'yung program ng kasal niyo."

Napamaang ako sa sinabi ng isang nakahawak sa akin, hindi makapaniwala at puno ng pagtataka ko siyang tiningnan. "Miss, nagkakamali kayo ng akala--"

"Please, ma'am. Isipin niyo po 'yung mga bisita ninyo na kanina pa talaga naghihintay." tila naiinis na paalala ng isa pang staff.

Hindi ko alam kung bakit ako bigla nakaramdam ng takot, which is hindi naman dapat dahil pinagkakamalan lang nila ako! Bakit ako pa 'yung takot dito?

Hindi pwede