Nick’s POV Mabilis akong kumilos. Hindi ko na hinintay pa ang sagot niya, agad kong inalis ang suot niyang T-shirt at shorts.“Nick… I can do it myself,” mahina at may halong pag-aalangan ang boses niya.“I want to do it for you… please.”Nahihiya man siya, napansin kong hinayaan na lang niya ako.“Baka mabasa ang sugat mo?” tanong niya, sabay tingin sa aking noo.“No, mag-iingat ako,” mahina kong sagot, halos pabulong.“Okay.”Pinatalikod ko siya at dahan-dahan ko siyang sinimulang paliguan. Mainit ang tubig, pero mas mainit ang pakiramdam ko habang tinitingnan ko siyang nakatalikod sa akin.“Can I remove this?” tanong ko nang marahan, sabay dampi ng daliri ko sa strap ng bra niya.Tumango lang siya, ngunit ramdam ko ang bahagyang panginginig ng kanyang katawan nang dumikit ang balat ko sa kanya.Damn. I wanted to kiss her bare shoulder right there. Pero pinigilan ko ang sarili ko. Hindi ito ang oras. Hindi ito ang dapat kong gawin, kahit ang buong katawan ko ay sumisigaw ng kabalig
Nick’s POV“You are alive, buhay ka!” umiiyak na sabi niya sabay tingin sa aking mukha. “Buhay ka… huuhuhu…” sabay yakap niyang muli ng mahigpit, halos hindi na humihinga sa pag-iyak.“Yes… I am, I’m back Love” nakangiti pero nanginginig kong sagot, halos di rin mapigilan ang luha ko. “Akala ko… akala ko…” sabay tingin niya sa bangkay na nakahiga sa tabi ng kama.Pero nang may marealize siya, mabilis niya akong hinila palapit, sabay hila ng kurtina para takpan iyon. Nakatingin lang ako sa kanya, nakangiti, habang hawak ko ang kanyang kamay, hindi makapaniwala na andito na siya yakap ko.Ang kaninang pighati at takot sa mukha niya ay napalitan ng kaba at takot. Her face looks so animated, halatang hindi pa rin siya makapaniwala. Nang magtagpo ang aming mga mata, bigla siyang natigilan, at namula. “Damn… she’s so beautiful…” bulong ko sa isip ko.“I held his hands… I thought he was you… it’s so damn cold… eeeh!” nanginginig niyang sabi, sabay yakap ulit sa akin. Nakangiti kong ni
Nick’s POV Buti na lang talaga, hindi malala ang pagkabangga ko sa puno. Nauntog ako sa manibela, tapos tumama pa ‘yung ulo ko sa bubong ng kotse, kaya ayun, may sugat ako sa noo. ‘Yung braso ko rin, medyo masakit kasi malakas ‘yung tama. Akala ko katapusan ko na. Akala ko hindi ko na makikita si Audrey ulit. Thank God, I’m still alive. At sobrang thankful ako sa mga taong nag-rescue at nagdala sa akin dito sa ospital.Habang inaasikaso ako ng nurse, biglang bumukas ang kurtina.Paglingon ko, si George. Hingal na hingal, namumula ang mukha, parang galing sa sprint.“Oh my God, Nick!” Yun lang ang nasabi niya sabay hawak sa dibdib, halatang kinakabahan. Kita ko rin sa mukha niya ‘yung takot, pati pamumutla niya.Ngumiti ako kahit sumasakit pa ulo ko. “Don’t worry, buhay pa ako,” biro ko, pilit na pinapagaan ang sitwasyon.“Tsk! Don’t say that, Nick!” singhal niya, halatang may halong inis at relief. “Alam mo bang muntik na akong himatayin nang marinig kong naaksidente ka?”Napak
Audrey’s POV Hinatid ako nina George at Scarlett sa may lobby bago sila bumalik sa kabilang building.Ang gaan ng pakiramdam ko ngayon. Siguro dahil, sa wakas, pagkatapos ng mahabang panahon, nagawa ko nang buksan muli ang puso ko sa kanila. Hindi ko inasahang gano’n ko pala sila namiss.Halos hindi maubos ang kwentuhan namin kanina. Tawanan, asaran, at inalala namin ang masasayang nangyari sa buhay namin noon. Nakakatuwa, kasi nakalimutan namin ang lahat ng masama. It helps a lot. Because it reminds me how blessed I am after everything.“Dito na lang ako. Huwag niyo na akong samahan sa taas,” sabi ko habang nasa lobby kami ng condo. “OK! Thank you for tonight, Boobae!” nakangiting sabi ni Scarlett sabay yakap sa akin nang mahigpit. “No, thank you for inviting me for dinner. Kapag tinatamad akong magluto, doon na lang ako kakain sa inyo,” biro ko. “Of course, Jes. I’m happy to cook for you. Naku, dalasan mo, dahil umiingay ang bahay pag andoon ka. You know how much Scarlett and Ai
Audrey’s POV Hinatid ako nina George at Scarlett sa may lobby bago sila bumalik sa kabilang building.Ang gaan ng pakiramdam ko ngayon. Siguro dahil, sa wakas, pagkatapos ng mahabang panahon, nagawa ko nang buksan muli ang puso ko sa kanila. Hindi ko inasahang gano’n ko pala sila namiss.Halos hindi maubos ang kwentuhan namin kanina. Tawanan, asaran, at inalala namin ang masasayang nangyari sa buhay namin noon. Nakakatuwa, kasi nakalimutan namin ang lahat ng masama. It helps a lot. Because it reminds me how blessed I am after everything.“Dito na lang ako. Huwag niyo na akong samahan sa taas,” sabi ko habang nasa lobby kami ng condo. “OK! Thank you for tonight, Boobae!” nakangiting sabi ni Scarlett sabay yakap sa akin nang mahigpit. “No, thank you for inviting me for dinner. Kapag tinatamad akong magluto, doon na lang ako kakain sa inyo,” biro ko. “Of course, Jes. I’m happy to cook for you. Naku, dalasan mo, dahil umiingay ang bahay pag andoon ka. You know how much Scarlett and Ai
Nick’s POVNasa balkonahe ako ng villa, tulalang nakatingin sa tahimik na dagat.Ang ganda ng buwan ngayon, bilog na bilog, napakaliwanag, ang ganda nitong pagmasdan sa malawak na karagatan. Halos isang buwan na ang lumipas, pero heto pa rin ako… nilulunod ng lungkot at mga alaala. Ngunit, katulad ng liwanag ng buwan, tila may konting liwanag na sa aking puso at isipan.Ngayon, pakiramdam ko, mas magaan na. Siguro kasi natanggap ko na lahat ng impormasyong binigay ni Nathan tungkol kay Don Carlos, ang aking tunay na ama. He found the truth… at totoo nga lahat ng sinabi niya. Hindi siya ang pumatay kay Daddy. Hindi siya ang pumatay sa ama ng babaeng mahal ko.Parang may malaking tinik na natanggal sa dibdib ko.Ngayon, pakiramdam ko, malaya na akong ipaglaban ang pagmamahal ko kay Audrey.“Haah…” huminga ako nang malalim, sabay lagok ng beer. Sapat na siguro ang isang buwan na binigay ko sa kanya. Whatever happens, gagawin ko ang lahat para mapatawad niya ako. Gusto kong magsimu