Jessica's POV
Parang sasabog na ang dibdib ko sa inis. Konti na lang tlga at bubulyawan ko na tong mayabang na lalakeng to. Hindi porket boss kita gaganituhin mo ako. Abah, hindi ikaw ang boss ko. bulong ko sa sarili. Buwisit na lalakeng to. Kung hindi lang ako pinakiusapan ni Sir George, hinding hindi ako papayag na maging temporary secretary mo. Hinga ng malalim Jessica, kaya mo to. Tatlong araw lang at hindi mo na makikita ang pagmumukha ng lalakeng ito. Abah, bakit siya pumayag na maging temporary secretary niya ako kung wala naman pala siyang tiwala sa akin?. Nabriefing na ako sa ugali ng lalakeng ito, pero d ko inaasahan na mas malala pala sa inaasahan ko. Tahimik lang akong nakatingin sa labas ng bintana habang bumabiyahe. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. "Wake up! Get the bags!" Bigla akong nagising dahil sa malakas na boses na aking narinig at malakas na bagsak ng pinto. "Oh Shit! patay na naman ako sa may mens na lalakeng ito. Yes, mas malala pa yung ugali niya sa may dalaw na babae. Kaloka." Dali dali kong kinuha ang bagahe namin at mabilis na hinabol ang aking boss. Pagkatapos magcheckin. Dumeretso na kame sa kwarto na tutuluyan namin sa tatlong araw . Isa itong malaking room na may dalawang kwarto at sariling kusina at sala. Dinala ko na sa loob ng kwarto ang bagahe nito. Dumiretso naman ito sa office table at binuksan ang laptop at nagsimulang magtrabaho. Umupo naman ako sa kabilang mesa at binuksan ang aking ipad para ayusin ang mga kakailanganin niya bukas. Naayos ko na to kagabi, icheck ko lang kung may kailangan pang dagdagan or baka may namiss akong importanteng impormasyon. Hindi ko namalayan na halos dalawang oras na pala kameng nakaupo. Kung d pa tumunog ang aking tiyan di pa ako titigil. Napatingin ako sa aking boss, seryoso pa rin ito sa kanyang ginagawa tila walang kapaguran. Ayoko sanang istorbihin ito pero gutom na ang mga alaga ko sa tiyan. Sir, bababa po ako para kumain, kayo po? Ibinaba nito ang kanyang salamin sabay titig sa akin. "Im sorry, I forgot the time. Here, buy anything you want. I just need to finish this." sabay bigay sa akin ng black card. Nagulat ako sa mahinahon nitong pagkasabi. Akala ko sisinghalan na naman niya ako. Kaya napatulala ako at d nakakilos agad. "Here, take this! ulit nito na nagsalubong na ang dalawang kilay. Dali dali kong kinuha ang card. "Kayo po? anong kakainin ninyo?" tanong ko. "No need. I'll just order over the phone". sagot nito na d tumitingin. "Ako na po tatawag para sa inyo" "I said I can nanage! go!" galit na sabi nito. " Ok Sir. baba na po ako. Kaloka, ako na nga tong nagmagandang loob na bilhan siya na pagkain siya pa ang galit. Bahala ka nga jan magutom " tumalikod na ako habang bumubulong. " I can hear you!" "Ho!?" gulat akong lumingon sabay takpan ang aking bibig. " Bababa na po talaga ako" sabi ko sabay patakbong umalis. Hinihingal ako nang makarating s elevator. " Hala siya, bakit ko nasabi yun ng malakas," sabay hampas ko sa aking bibig. " Lagot na naman ako neto pagbalik. Hai bahala na, ang importante mapakain ko ang mga alaga ko sa tiyan." sabay himas ko dito. Pumunta na ko ako sa isang restaurant sa hotel mismo. Habang kumakain sa restaurant, narinig ko ang usapan ng dalawang lalaki sa likod ko. Kahit pa mahina ang mga boses nila, rinig ko pa rin ang pagbanggit ng pangalan ni Sir Nick. "Handa na ba lahat para bukas? Tignan lang natin kung makakapalag pa si Charles. Masyado kasing believe sa sarili at ayaw makinig, kailangan natin bigyan ng konting leksyon. " "Tama ka, tignan lang natin kung hnd siya mapapa oo ng pilit sa gagawin natin. " napakunot ang noo ko. Ano kayang pinaplano nila bukas. " Humm kailangan kong paalalahanin si Sir Nick. Hai, kaya lang ang suplado naman lagi. Hirap espelengin. Paano ko kaya siya sabihan, bahala na nga." Pagkatapos kong kumain bumalik ako agad sa hotel room na tinutuluyan namin. Pagpasok ko wala na si Sir Nick sa mesa niya. Wala din akong nakitang pagkain sa paligid. Nagkibit balikat na lang ako at dumiretso sa kwarto. Nangangati na ang katawan ko, kailangan ko nang maligo. Pagkatapos kong maligo sinilip ko ulit si Sir Nick baka may kailangan pa siya sa akin, wala pa rin siya sa mesa niya. Nagdadalawang isip ako kung kakatok pa ba ako sa kwarto niya at baka mabulyawan na naman ako. Hai bahala na nga kakatok na na nga. Ilang beses kong Pinapraktis ang pagkatok, mahina ba or malakas dahil kumukuha pa ako ng lakas ng loob. Nung pakatok na ako tsaka naman biglang bumukas ang pinto, at siste sa dibdib niya tumama and kamay ko. Sa sobrang takot ko at gulat napalundag ako, sabay tulak sa kanya. "Waaah! sigaw ko. Buti na lang nakahawak siya sa pintuan ng pinto. " What's with you!?? " inis na ani nito . "Sorry Sir, sorry sir. Tatanungin lang po sana kita kung may kailangan pa po ba kayo kasi matutulog na po ako." mahaba kong paliwanang. "None, matulog ka na. but make sure to wake up early.!" " Ok po sir, tulog na po ako." paalam ko. Papasok na sana ako sa kwarto nang may maalala ako. "Ah Sir!" "Yes!?" malakas na tanong nito. Nagulat ako. "Tatanungin ko lang po sana kung kumain na po ba kayo?". "I'll eat later!" sagot nito na di na tumingin sa akin at drtso na ang atensyon sa ginagawa. " Ok po, tulog na po tlga ako. Goodnyt" Paalam ko ulit Deadma lang ito sa sinabi ko kaya pumasok na ako sa loob. "I'll eat later.. na na na na na" pag uulit ko sa sinabi nito sabay role eyes. "Hai, ang suplado tlga. kala mo naman ang pogi. Pero wait , ay ang pogi pala at ang fresh, hihi, infairness ang tigas ng dibdib." "Teka, erase erase. bawal, bawal tumingin sa boss at baka mafall in love tayo ng wala sa oras." Para akong baliw na kausap ang sarili ko sabay hawak sa puso. Hindi ko natiis, kahit naiinis ako nag order pa rin ako ng pagkain ni Sir Nick. Baka sa sobrang busy d na niya magawa. "Bahala na nga siya kung kakainin niya o hindi. Pera naman niya ginamit ko." bulong ko sa sarili ko. Dahil din siguro sa sobrang pagod sa biyahe nakatulog ako agad.Scarlett’s POVNaramdaman naming biglang tumigil ang sasakyan.“Baba!” sigaw ng isang lalake.Tatanggalin na sana namin ang aming piring, ngunit biglang sumigaw ulit ang isa.“Subukan mong tanggalin ’yan at baka sa dagat ka pulutin.”Natakot ako at agad na napahawak ng mahigpit kay Jessica.“Jes…” nanghihinang bulong ko.“Aah!” hiyaw ni Jessica.“JES!! Please… huwag niyo po kaming sasaktan…” pagmamakaawa ko.“Ang OA, pinapababa ko lang kayo,” sagot ng lalaki, halatang naiinis.“O, ikaw na, baba.”Dahan-dahan akong bumaba ng kotse. Inabot ko muna ang pintuan, hinaplos ang gilid nito para masukat ang taas at layo ng lupa. Ramdam ko ang banayad na ihip ng hangin sa mukha at ang malutong na tunog ng mga tuyong dahon sa paanan.Isinandal ko ang kaliwang kamay sa gilid ng sasakyan, at ang kanan sa aking tiyan habang dahan-dahang inilapat ang mga paa sa lupa. I need to make sure I am okay. I need to protect my baby.“Please be careful, Carly. Slowly…” ramdam ko ang pag-aalala sa boses ni Jes
George’s POV Andito ako ngayon sa CCTV room ng airport, kasama ang isang security team. Halos hindi ako makahinga sa kaba habang pinagmamasdan ang mga monitor. Madaming video sa aking paligid. Nahihilo ako kung saan titingin.“Anong flight po ang sinakyan nila, Sir?” tanong ng isang security personnel.Agad kong binigay ang detalye. Ilang minuto pa lang, nagsimula na kaming mag-review ng video.Matiim kong tinititigan ang mga footage. Panay fast forward, rewind, zoom. Tapos..“Ayan! Ayan sila! That’s Scarlett... and that’s Jessica!” halos mapasigaw ako habang tinuturo ang screen. Napatutop ko ang aking bibig, pinigilan ang pag piyok.Kitang-kita ko pa ang mga mukha nila, masaya, tila nagbibiruan pa. Parang ang gaan ng loob nila... walang kaalam-alam sa kapahamakan.“Follow their trail,” sabi ng lead tech. “Track all cameras from the entrance to the vehicle bay.”Napakagat ako sa labi. Tinitigan ko lang ang monitor habang namumuo ang luha ko. Hindi ko kinaya. Naiiyak ako. Kinakbahan,
Jessica’s POV Huh! Hindi ako mapakali habang nasa loob kami ng sasakyan. Tahimik lang si Scarlett sa tabi ko. Ramdam ko ang bigat ng katahimikan. Di ko maipaliwanag ang aking nararamdaman kanina pagbaba ko ng eroplano. Ano kaya ang magiging reaksyon ko sa muling pagkikita namin ni Nick. Nasa condo kaya ni George si Nick? Napaisip ako. Ipinilig ko ang aking ulo at tumingin sa labas ng bintana.Lumingon ako kay Scarlett nung tumunog ang cellphone niya. Napangiti siya habang sinasagot ito, pero bago pa man siya makapagsalita, isang iglap lang..May kamay na biglang sumulpot mula sa likod at inagaw ang cellphone niya! Ngunit nahila ito ni Scarlett."Ay!" sabay naming sigaw ni Scarlett habang napalingon kami.Sa hindi naming namalayan, may dalawang lalaking nakasilong sa likuran ng sasakyan. Nakasuot sila ng bonnet at may dalang baril."Sino kayo?! Saan niyo kami dadalhin?!" nanginginig ang boses kong tanong, kasabay ng pagbilis ng tibok ng puso ko."Tumahimik ka!" sigaw ng isa sa kanila.
Nick’s POVNasa opisina ako, abala sa sandamakmak na papeles sa ibabaw ng mesa. Ilang beses ko nang chine-check ang phone ko, nag-chat na ako kay George, pero ni isang reply, wala."Pinaprank na naman ako ng lalaking ‘to?!" inis na bulong ko.“Dumating na kaya sina Jessica?”Kinakabahan ako. Gusto ko sana silang sunduin, pero ayokong magmukhang desperado. Lalo na’t awkward pa kay Jessica.Habang pumipirma, panay ang sulyap ko sa cellphone ko, at sa wakas, nagliwanag ang screen. Si George ang tumatawag.“Finally, naisipang mong magparamdam,” bungad ko pa lang..“Nick!”Naputol ako sa pagsasalita. Nanginginig ang boses ni George sa kabilang linya.“I need your help. Mukhang may dumukot kina Scarlett at Jessica!”“Ano?!” Napatayo ako mula sa kinauupuan ko.“Please call the police, NBI, kahit sino! Kailangan nating mailigtas sila!”Halos hindi na ako makahinga.“Anong nangyayari? Di ba pauwi pa lang sila? Saan, paano?” sunod-sunod kong tanong, gulong-gulo ang isip.“Susunduin ko sana sil
George’s POV“Gawin mong 10:30 AM ang meeting,” utos ko kay Denise.“Okay po, Sir. Sasabihan ko po agad ang kliyente.”“Update me kung kaya niya ng mas maaga.”Pagkababa ko ng telepono, agad akong napabuntong-hininga. I need to make this meeting fast. Hindi ako pwedeng ma-late kay Scarlett.Ilang sandali pa, tumawag muli ang aking sekretarya at sinabi na pwede ang kliyente ng mas maaga. “Yes!”Sinigurado kong malapit lang sa airport ang restaurant na pagdadausan ng meeting namin para mas mabilis akong makasunod.Bago nag-ayos, agad akong nagpadala ng mensahe kay Scarlett:“Bhabe! I might be late, but please, please hintayin niyo ako ni Jessica. I will pick you up.”Mabilis kong kinuha ang laptop at binuksan ang kontrata. I need to review the contract.“Huh… kailangan kong makuha 'to. Then, I’ll focus on Scarlett and our future together.”Matagal ko na siyang gustong alukin ng kasal. Hindi ko na kayang patagalin pa. These past few days have been my loneliest. Miss na miss ko na si Sc
George’s POVNatigilan ako sa pagbabasa ng mga papeles.“My Bhabe is going home.” Napangiti ako habang binabasa ang chat ni Scarlett.“See you Bhabe, I miss you… Mwaaah”Parang batang kinikilig, hinahalik-halikan ko ang screen ng cellphone ko.“Hahaha… huh!” Nakatingala ako sa kisame, hindi mapigilang ngumiti.Mag-iisang buwan na rin silang nasa London. Gusto kong sundan si Scarlett roon, pero ayaw niyang dumalaw ako. At syempre, ako naman, sunod lang sa utos. Ako na ang proud "under the saya." Napatawa ako sa sarili ko.I’ve never been like this before. Sa dami ng babaeng dumaan sa buhay ko, kay Scarlett lang ako bumigay nang ganito. Para sa kanya, handa akong magpabugbog.“Haii...” Hindi na ako makapaghintay. Bukas na ang dating nila!“I love you Bhabe! I miss you so much! Mwaaah mwaaah mwaaah! Hugs hugs… Kiss kiss… Thank you for coming back!”Para akong teenager sa chat ko. Napailing ako habang natatawa sa sarili ko.Isang natatawang emoticons lang reply ni Scarlett. “Oh!” Big