Share

Chapter 2

Author: Yeiron Jee
last update Last Updated: 2025-10-15 13:03:49

Matapos itigil ni Kiana ang kotse sa hindi mataong lugar ay nanlilisik ang mga mata niya habang nakatitig sa malayo. Hanggang ngayon ay hindi siya makapaniwalang may ikalawang pamilya ang ama nila ni Karen. Muntik pa siyang makita ng lalaking naka one nignt stand kagabi. Ang bilis nitong kumilos at alam niyang siya ang hinahanap kaya naroon sa bahay nila. Pero nagsisimula pa lang siya upang maningil at alamin ang katotohanan nang pagkasira ng pamilya na naging dahilan ng pagkawalay niya sa kakambal. Mariing ipinikit ni Kiana ang mga mata at sinariwa sa isipan ang mga naalalang nangyari noong katorse anyo lamang sila ng kakambal.

"Makinig kayo, kailangang makaalis na kayo sa lugar na ito ngayon din!" halos pabulong na kausap ni Matilda sa kambal niyang anak nang makapasok ang mga ito sa silid niya.

"Ba-bakit po, mommy? Ano ang nangyayari saka nasaan si Daddy?" naiiyak na tanong ni Karen, isa sa kambal dahil natatakot sa nakikitang kalagayan ng inang bagong dating lamang mula sa isang business meeting.

"I-iniwan na tayo ng daddy ninyo, hindi ko alam kung buhay pa siya." Umiiyak na pagtatapat ni Matilda sa kambal na anak.

Sabay na umiyak sina Karen at Kiana saka niyakap ang ina na nanghihina. Saka lang nila napagtuunan ng pansin ang sugat nito sa tagiliran at maraming dugo ang lumalabas doon. Nagtataka din sila at wala ang mga katulong na hingan sana ng tulong.

"Mommy, dalhin po namin kayo sa hospital!" umiiyak na ani Karen.

"No!" Matigas na turan ni Matilda at mahigpit na hinawakan sa kamay si Karen. "Wala ng oras at tiyak na nakasunod sila sa akin ngayon." Kumuha ng lakas si Matilda at pilit na tumayo.

Mabilis na inalayan nila Karen at Kiana ang ina upang makatayo at hinayaan kung saan nito gustong lumapit.

Kinuha ni Matilda ang susi mula sa bulsa ng suot na coat at binuksan ang isang cabinet. Kinuha ang isang box na tama lang ang laki. "Mahalaga ang laman ng box na ito at may ilang pera at alahas sa loob upang nakapagbagong buhay kayong dalawa."

"Mommy, tama na po ang salita at lalo kayong dinudugo. Dalhin na po namin kayo sa hospital." Umiiyak na kausap ni Karen sa ina.

Umiiyak na naghanap si Kiana ng tela na maaring itali sa baywang ng ina upang maampat ang pagdurugo niyon. Sa edad na katorse ay nauunawaan niya kung ano ang nangyayari ngayon sa kanilang pamilya.

"Karen, ilagay ko dito sa box na ito ang card na ito. Sa pagtuntong ninyo sa tamang edad ay makukuha ninyo ang malaking halagang naka deposit dito at iba pang yamang iiwan ko."

Lalo lamang napaiyak si Karen at mukhang nahihirapang huminga na ang ina. "Mommy please, huwag mo kaming takutin. Tayo na po at dalhin ka namin sa hospital!"

"Mommy, humiga po kayo at tatalian ko ang baywang ninyo!" pakiusap din ni Kiana sa ina.

Umiiyak na pinagmasdan ni Matilda ang dalawang anak. Sa unang tingin ay hindi mo agad makilala kung sino sa dalawa ang panganay at bunso dahil magkamukhang magkamukha. "Patawad mga anak, pero hindi ko na kayo maalagaan pa hanggang sa pagtanda ko. Huwag ninyong pabayaan ang isa't isa at ipangakong hindi babalik dito hangga't wala sa tamang edad."

"Why?" tanong ni Karen. Nagugulohan siya kung bakit pinalalayo sila ng ina.

"Maintindihan niyo rin ako kapag nasa tamang edad na kayo. Sa ngayon ay kailangan ninyong lumayo dito at ingatan ang laman ng box na iyan." Turo ni Matilda sa box na nakapatong sa kama.

"Hindi po namin kayo iiwan, mommy!" Umiling si Kiana at yumakap sa ina.

"Karen, wala nang oras! Umalis ka na at isama ang kapatid mo. Tandaan mo ang mga sinabi ko sa iyo noon bilang nakakatandang kapatid." Hinahapong kausap ni Matilda sa anak.

Umiiyak na umiling si Karen pero hinila pa rin sa kamay si Kiana.

"Ate, no! Hindi natin maaring iwan si mommy at baka maubusan siya ng dugo!" Umiiling na tinabig ni Kiana ang kamay ng kapatid.

"Ki-Kiana, sumama ka na sa ate mo. I-iligtas ninyo ang inyong sarili." Nakangiting tinulak niya ang kamay ng bunsong anak.

Napatingin si Karen sa bintana nang makarinig ng tunog ng humintong mga sasakyan. Nanlaki ang mga mata niya nang makitang may mga baril na dala ang kalalakihan at nakasuot ng itim na damit. Hindi rin makita ang mukha ng mga ito.

"Nariyan na sila, umalis na kayo!" Hintakutang pagtataboy ni Matilda sa kambal na anak.

"Mommy, please be safe. Babalikan ka po namin." Ummiyak na pakiusap ni Karen sa ina.

Nakangiting tumango si Matilda. "Sa basement kayo dumaan at ang tagos ay sa kakahuyan. Bilisan ninyo at baka masundan kayo roon. Alagaan ninyo ang isa't isa at ipagtanggol!" Hinahapong ani Matilda.

Mabilis na dinampot ni Karen ang box saka isang backpack ay inilagay sa likod ng kapatid. Pakaladkad niyang hinila ang kapatid sa kamay patungo sa basement nila.

Halos manlabo ang mga mata ni Kiana dahil hilam ng luha ang mga mata. Ganoon din ang kapatid niya pero patuloy na tumatakbo pababa sa hagdan kasama siya. Alam nila na automatic mag lock ang pinto sa basement for emergency upang walang makasunod sa kanila. Pero kapag nalaman ng mga ito ang lagusan ng basement ay masusundan agad sila.

"Ate, si mommy!" umiiyak na nagpapahila pa rin si Kiana sa kapatid.

"Kailangan natin sundin si Mommy dahil lalo lamamg siya papatayin ng kaaway kapag kasama niya tayo." Hinihingal na paliwanag ni Karen.

"Pero bakit? Sino sila, ate?" Nagugulohang tanong ni Kiana.

"Kalaban sila nila mommy sa negosyo at gustong agawin ang pamumuno sa organisation sa parents natin."

Nagugulohan pa rin si Kiana. Sa kanilang magkapatid ay siya ang tahimik at gusto laging mapag isa. Kahit sa mga magulang ay hindi siya palakuwento. Ngayon ay nagsisi na siya sa ganito niyang ugali, wala siyang alam sa nangyayari sa paligid o sa buhay ng kaniyang pamilya dahil sa kaniyang ugaling ito.

"Saka ko na ipaliwanag sa iyo, kailanga na muna nating makalayo at balikan sila sa tamang panahon." Lalo pang binilisan ni Karen ang takbo habang hila sa kamay ang kapatid.

Nakinig na siya sa kapatid at ayaw niya itong pahirapan dahil sa katigasan ng ulo niya. Hindi na siya nagpahila pa dito at kusa na rin siyang tumakbo. Ngunit madilim na sa kinaroonan nila dahil palubog na ang araw at nagtataasan ang mga kahoy sa paligid.

Nadapa si Karen nang nasa kakahuyan na sila. Tinulungan siya ng kapatid na makatayo ngunit napaigik siya sa sakit. "Ang sakit!"

Tiningnan ni Kiana ang binti ng kapatid at namumula iyon. Ang bilis din ng pamamaga.

"Sa tingin ko ay hindi ko na maihakbang ang isa kong paa." Naiiyak na ani Karen.

"Ate, bilisan mo at mukhang nasundan na nila tayo!" umiiyak na ani ni Kiana sa kapatid at muli itong tinulungan na makatayo.

Pinilit ni Karen na makatayo ngunit nakailang hakbang palang siya ay napaigik na siya sa sobrang sakit. Naririnig na rin niya ang ingay ng kalalakihan mula sa malayo. Huminga siya nang malalim at ibinigay kay Kiana ang box. "Kailangan nating maghiwalay!"

"No, ate! Ang sabi ni mommy ay hindi daw tayo dapat magkahiwalay at ipagtanggol ang isa't isa!"

"Kiana, we need to—look at my legs, hindi na ako makatakbo nang mabilis." Pinagalitan na niya ang kapatid.

"Pero baka mahuli ka nila at gawan nang masama katulad kay mommy." Lalo lamang napaiyak si Kiana at parang tulad ng ina ang kapatid na ipinagtutulakam siya palayo rito.

"No, alam kong hindi nila ako sasaktan o papatayin dahil may pakinabang ako. As long na hindi nila mahawakan ang kahon na iyan ay kailanganin nila ako kaya ingatan at siguradohin mong hindi ka nila mahuli kasama ang box na iyan!"

Kahit parang walang naiintindihan si Kiana sa mga sinasabi ng kapatid ay tumango siya habang yakap ito nang mahigpit. Ang alam niya lang ay kailangan niyang itakas ang kahon at alagaan iyon upang manatiling buhay ang ina at kapatid.

"Umalis ka na, mag ingat ka at huwag lumingon!" Tulak ni Karen sa balikat ng kapatid at nakayakap pa rin ito sa kaniya.

"Babalikan kita, babalikan ko kayo ni mommy. Please wait for me and sikaping mabuhay hanggang sa pagbalik ko!" Hilam sa luha ang mga mata na hinalikan ni Kiana sa noo ang kapatid.

Nakangiting tumango si Karen. Tulad ng kakambal ay tumatangis maging ang puso niya. "Hihintayin ko ang pagbabalik mo upang iligtas kami ni mommy!"

Napatingin si Kiana sa paligid nang muling makarinig ng ingay. Tumayo siya at luminga at lalong dumilim ang paligid. Hindi niya maaring gamitin ang flashlight na dala dahil madali siyang makita. Ilang sandali pa ay may naaninag siyang kumikislap na ilaw mula sa malayo. Ang ibig sabihin ay malapit na ang kalaban na hindi pa rin alam kung sino ang mga ito.

"Pumunta ka sa ibang bansa upang hindi ka nila mahanap." Huling bilin ni Karen sa kapatid saka paika ikang naglakad patungo sa ibang direction.

"Mag ingat ka, make sure na manatili kang buhay hanggang sa pagbalik ko, ate!" halos pabulong lang na aniya sa kapatid.

Nakangiting kumaway si Karen sa kapatid saka tumango. "I love you!"

Muling bumalon ang luha sa mga mata ni Kiana at patakbong tumalikod na. Tulad ng bilin ng kapatid, hindi siya lilingon habang yakap nang mahigpit ang kahon. Medyo mabigat iyon pero hindi niya ininda. Itinali na rin niya iyon sa katawan niya kasama ang bag upang hindi mawala. Naging maingat din siya sa paglalakad upang hindi matalisod tulad sa ate niya. Alam niyang may mabangis ding hayop sa paligid kaya kailangan niyang magdoble ingat. Kahit papaano ay may alam siya sa self defense dahil tinuruan sila ng ina mula noong maliit pa. Hinugot niya ang kutsilyong laging dala na nasa tagiliran. Ilang sandali pa ay bigla siyang nadulas at para siyang nahuhulog sa isang bangin.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • VENGEANCE AND DESIRE    Chapter 12

    "Bakit hindi ko po siya makuntak, ma?" Patuloy na tanong ni Denver sa ina. Nitong mga nanaraang araw kasi ay naniwala siya sa mga alibi ng ina kaya hindi nakakausap ang asawa."Anak, huwag kang mabibigla pero nagkaroon ng amnesia ang asawa mo pero ok lang siya at ang anak ninyo.""What? Kung ganoon ay hindi simpleng aksidente lang ang nangyari sa kaniya? Paano ang nangyari at kailan pa?, bakit hindi niyo po agad sinabi sa akin?" Magkakasunod na tanong ni Denver at hindi na mapakali sa kinatayuan."Hindi ko rin alam kung paano siya naaksidente, anak. Natagpuan na lang namin siya sa hospital at walang maalala. Hindi ko na sinabi sa iyo dahil maapiktohan ang trabaho mo dyan saka ok naman na siya bukod sa walang maalala."Naisuklay ni Denver ang mga daliri sa sariling buhok saka lumapit sa malaking glass window."Tumawag nga pala ako hindi dahil sa asawa mo." Pag iiba ni Rosita sa pagksa. "Bumalik na ang Tito Xavier mo.""I know, ma." Kulang sa emosyon na tugon ni Denver sa ina. "Tumawag

  • VENGEANCE AND DESIRE    Chapter 11

    Napabuntong hininga si Rosita. Noong ipinakilala sila ng asawa sa ikalawang pamilya ng ama nito ay binata pa noon si Denver. Nakiusap ang may sakit niyang asawa noon na tulungan sila dahil bumagsak ang kanilang negosyo at magastos sa pagamot ng asawang may cancer. Ngunit arogante si Xavier at pusong bato. Tinulungan nga sila pero halos alilain naman si Denver. Pasaway naman ang anak niya at naging gago saka babaero. Pinag asawa na lang niya upang tumugil sa kagagohan at si Karen nga ang napusuan nitong maasawa."Sa tingin mo po ay ibibigay na ang ilan niyang yaman kay kuya ngayon dahil magkaroon na ng anak si Kuya?" sabik na tanong ni Gladys sa ina.Napatingin si Rosita sa manungang. Bakit ba nakalimutan niya ang pakinabang ng babaeng ito? Muntik na itong mawala kasama ang bata. Isa pala sa kundisyon ni Xavier noon ay saka na humarap si Denver dito kapag may asawa na at anak. Kailangan niyang tawagan ang anak upang makauwi na at makapag handa.Pumalatak sa isipan si Kiana at mukhang m

  • VENGEANCE AND DESIRE    Chapter 10

    "Bitch, ang kapal ng mukha mo para gamitin ang card ng kuya ko!" galit na bulyaw ni Gladys sa hipag.Nangunot ang noo ni Rosita habang nakatitig sa asawa ng anak. Ibang iba na talaga ito. Sa halip na mahiya o matakot ay mukhang umasim ang mukha na tumingin kay Gladys. "Ano ang problema kung gamitin ko ang pera ng asawa ko?" Diniinan ni Kiana ang huling sinabi.Sandaling napipilan si Gladys at nabigla din sa pagsagot sa kaniya ng babae nang ganoon. Noon kasi ay mukhang iiyak at yuyuko lang ng ulo kapag napagalitan nila. Pero ngayon, parang siya ang dapat mahiya sa kung ano ang iniisip at sinabi dito."Bakit ganiyan ang mukha mo at makatingin sa hipag mo?" Dita ni Rosita sa dalaga."Asawa ba talaga ng anak ninyo?" Malamig na tanong ni Kiana sa ginang.Napipilan din si Rosita at hindi inaasahang magtanong nang ganoon ang dalaga. Nakalimutan niyang wala itong maalala. Pero bakit parang natatakot siyang magalit ito sa kanila at mag isip nang hindi maganda? Wala naman maging pronlema kung

  • VENGEANCE AND DESIRE    Chapter 9

    "Hindi pa rin ba lumalabas ng silid ang babaeng iyon?" tanong ni Rosita kay Gladys. Napatingin si Gladys sa hagdan at tumingala sa second floor kung saan ang silid ni Karen. "Hindi pa po at sinubukan ko kaninang katukin upang utusan na magluto pero sinigawan ako at sinabing go away."Nangunot ang noo ni Rosita. "Dumoble na ang tapang ng babaeng iyon at hindi na natatakot sa atin!" Napasimangot na rin si Gladys. "Ano na ang gagawin natin, mom? Malapit nang umuwi si Kuya at—""Huh, hindi na kailangan ng kapatid mo ang kapit sa pamilya ng babaeng iyan kaya walang dapat ipag alala." Putol niya sa pagsasalita ng anak.Napangisi si Gladys, laging sinusunod ng kapatid kung ano man ang sabihin ng kanilang ina. "Pero buntis po siya at mahalaga kay kuya ang bata?""Then kunin ang bata pagkalabas at maging ina ay si Trexi." Humulma ang kakaibang ngiti sa labi ni Rosita ang mga titig ay mukhang hindi gagawa ng tama."Ang galing mo talaga, mom!" Pumalakpak pa si Gladys sa ina. Si Trexi ay anak n

  • VENGEANCE AND DESIRE    Chapter 8

    Hindi na sumagot si Leo at nagmamadaling sinundan ang dalaga na kung maglakad ay parang model. Pero ang bilis nitong kumilos at pagkaliko sa hallwat ay nawala. Nagulat na lang siya nang biglang may malamig na bagay ang tumutok sa batok niya."Sino ka at bakit sinusundan mo ako?" galit na tanong ni Kiana sa lalaki habang nakatutok ang dulo ng baril sa batok nito. Hindi niya nakikita ang mukha ng lalaki dahil nakasuot din ng mask. Pero sigurado siya na ito ang naramdaman niya kaninang lihim na nagmamasid sa kaniya. Naitaas ni Leo ang dalawang kamay at mukhang nanigas na sa kinatayuan. "Calm down, miss, hindi po ako kalalaban."Lalo lamang idiniin ni Kiana ang baril sa batok ng lalaki at hindi naniniwala sa sinabi nito. Alam niyang nakita nito ang mukha niya kanina. Wala naman problema iyon, pero hindi niya kasi kilala ito."Woah, hold on, miss!" Tarantang ani Leo at humahanap ng tiyempong malinlang ang dalaga upang maagaw ang armas na hawak nito.Hindi na nagawang makapag salita ni Kia

  • VENGEANCE AND DESIRE    Chapter 7

    "Hi, miss." Bati ng lalaking malapit lang kay Kiana.Napilitan si Kiana na lingunin ang lalaking bumati pero iniwasang mapatingin sa gawi ni Xavier. "Yes? May I help you?" Pormal niyang tanong sa lalake na may suot ding maskara."My name is Sergio." Inilahad ng lalake ang palad sa harapan ng dalaga.Tiningnan lang ni Kiana ang kamay ng lalake. Nayayabangan siya sa paraan ng approach nito sa kaniya. "Jusr call me, maroon." Humulma ang pilyong ngiti sa labi ng lalake at nang aarok ang tingin sa dalaga. "I like your humors."Umangat ang isang sulok ng labi ni Kiana at sinalubong ang nang aakit na mga titig ng lalake. Kahit may suot ba maskara at masabing niyang may hitsura ang lalake. Naudlot ang pagbuka ng bibig niya nang marinig mula sa maliit na chips na nasa tainga ang boses ni Ronald."Kailangan mo rin siyang kaibiganin," ani Ronald sa dalaga.Biglang ngumiti si Kiana at nagbago ang isip sa balak na pagtaray sa lalake. "Thank you, nice to meet you!" Tinanggap na niya ang pakipag ka

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status