CHAPTER THIRTY SEVEN

“BULAGA!” Magtatago si Vincent sa likod ng pinto pagkatapos ay gugulatin si Vince. Tatakbo naman ang bata habang panay ang hagikgik nito na tuwang-tuwa sa pakikipaglaro sa ama.

Hahabulin ito kunwari ni Vincent. Pag nahuli ay kakargahin. Kikilitiin. Pupupugin ng halik.

Siyang-siya sa pakikipaglaro sa anak. Literal na tatay sa aspetong iyon.

Naroong itataas nito sa ere ang anak. Na kunwa’y pinalilipad. Naroon ding hihiga siya sa semento at ilalagay ang bata sa tiyan at aalugin ito na kunwari ay nangngabayo ito sa tiyan niya.

Titigil saglit pag napapagod na sa pakikipag-gaslawan dito. At ang pinaka-pahinga ay pupupugin uli ito ng halik saka ikukulong nang mahigpit sa kan’yang mga bisig, bago muli na namang lalaruin na tila ba walang kapaguran.

Nagpapasigla rin sa sistema ni Vincent ang maliit na tinig nitong parang musika sa pandinig niya kapag humahagikgik at sumisigaw dahil sa katuwaan.

Ito ang unang araw nila ni Vince. Ang kauna-unahang bonding moment nilang mag-ama. Akalain niya ban