CHAPTER 44

Everette

Baby, are you okay?” nag-aalala kong nilingon si Ednalyn pagkatapos kong patamaan ang gulong ng sumusunod na kotse sa likuran namin.

“A-ayos l-lang ako,” aniya namumutla pa hanggang ngayon.

Suminghap ako puno ng pag-aalala sa aking mukha. God! Mabuti na lang mahinang klase ang sumusunod na kotse sa amin. Kung nagkataon ayaw kong mapahamak ito.

Huminto muna ako sa tabi ng kalsada tsaka kinabig ko ito ikinulong sa mga bisig ko.

"I'm sorry. Natakot ka ba?" I whispered.

Umiling ito't isiniksik ang mukha sa dibdib ko kaya hinalakin ko sa buhok niya.

Dumilim ang mukha ko habang panay ko hinalik halikan ito sa kanyang buhok.

Kung sino ka naman na gusto kaming I ambush pagbabarayan mo 'to. Natakot si Ednalyn kanina hindi ko lang pinansin dahil nag concentrate ako paano masasapol ang sasakyang sumunod sa amin.

Hindi na ito sanay sa ganitong eksena dahil ilang taon na hindi na ito agent. Pero mas gusto ko ang ganito naka depende ito sa akin kaysa noon na mas matapang pa sa akin kung ma