NAPAPANGITI si Evan habang nagmamaneho ng kaniyang kotse pabalik sa mansyon. He can't help but to reminisce what had happened awhile ago between him and Carla. Halos pulang-pula na ito at magkulay kamatis sa mga biro ng nakababatang kapatid nito na sinasakyan naman niya. Napaka-cute nitong tingnan. The same Carla he used to know before. So sweet and so innocent.
His actions and every word he uttered awhile ago may sound like he was just kidding, but deep inside it was all true. Lahat ng sinabi niya kanina ay totoo. Gusto niyang ito ang maging ina ng mga anak niya. Gusto niya itong anakan ng isang dosena.Lalo siyang napangiti sa naisip.He knew he acted like a pervert one nang idaiti niya rito ang kaniyang pagkalalaki. Ngunit ano'ng magagawa niya? He wanted Carla to be aware what she was doing to his body simply by staring at her. Gandang-ganda siya rito, lalo na kung namumula ito. In his eyes, she was a goddess. So deity and so beautiful.He felt"HIGHER! Higher!" hiyawan ng mga bisita sa kasal na iyon.They were currently in the wedding venue. Pagkatapos ng seremonyas ng kasal ay agad silang nagtungo sa Villa Esteban kung saan gaganapin ang party at kainan. Ang Villa Esteban ay pag-aari ng pamilya ng napangasawa ni Liezel. Mawerte ang kaibigan niya sa napangasawa nito. Bukod kasi sa mayaman at gwapo, mabait din ito.Halos umusok ang bumbunan ni Carla. Hindi niya maipaliwanag pero naiinis siya. Naiinis siya sa hindi niya malamang dahilan.Kanina kinindatan siya ng mokong na si Evan. Sa inis ay inirapan niya ito kahit pa nasa loob sila ng simbahan. She was having a beautiful day earlier this morning, nasira lang nang makita niya ang palikerong ito. At kinindatan pa siya. Bwesit!Ngayon naman ay inis na inis na naman siya. Naiinis siya sa ngisi ng mokong. Halos mag-enjoy ito habang isinusuot ang garter sa mga binti ng nakasalo ng bouquet. At ang hitad, halos magkisay-kisay naman sa kilig nang kulang na lang ay sumagi sa pagitan n
"BULLSHIT!" Evan cursed, sabay tapon sa pader ng bote ng nilalagok na alak. Nagkabasag-basag iyon at nasayang ang natitira pang laman.Nasa sarili siyang condo nang mga sandaling iyon. Doon siya dumeretso pagkatapos ng nangyari sa kanila kanina ni Carla.Plano sana niyang dalhin ang dalaga sa baybaying dagat kaya niya ito pinipilit na sumama kanina. Ang baybaying dagat kung saan palagi silang nagpupunta nito noong may relasyon pa sila. Ang baybaying dagat kung saan una niya itong niligawan. Ang baybaying dagat kung saan siya nito sinagot maraming taon na ang nakakalipas. Ang baybaying dagat na saksi sa pag-iibigan nila noon. Ang baybaying dagat na may mahalagang parte sa kuwento ng buhay pag-ibig nila.Balak sana niyang doon sa lugar na iyon ipagtapat ang rason kung bakit niya ito iniwan dati. Balak niyang doon sa lugar na iyon humingi ng kapatawaran. He wanted to formally court her, at doon sa baybaying dagat niya balak humingi ng permiso para sana ligawa
NAPAPANGITI si Evan habang nagmamaneho ng kaniyang kotse pabalik sa mansyon. He can't help but to reminisce what had happened awhile ago between him and Carla. Halos pulang-pula na ito at magkulay kamatis sa mga biro ng nakababatang kapatid nito na sinasakyan naman niya. Napaka-cute nitong tingnan. The same Carla he used to know before. So sweet and so innocent.His actions and every word he uttered awhile ago may sound like he was just kidding, but deep inside it was all true. Lahat ng sinabi niya kanina ay totoo. Gusto niyang ito ang maging ina ng mga anak niya. Gusto niya itong anakan ng isang dosena.Lalo siyang napangiti sa naisip.He knew he acted like a pervert one nang idaiti niya rito ang kaniyang pagkalalaki. Ngunit ano'ng magagawa niya? He wanted Carla to be aware what she was doing to his body simply by staring at her. Gandang-ganda siya rito, lalo na kung namumula ito. In his eyes, she was a goddess. So deity and so beautiful.He felt
NANG dahil sa pangyayaring iyon sa pagitan nila ni Evan ay iniiwasan na niya ito. Kapag nakikita niya itong nasa labas ng bangkong pinagtatrabahuan niya tuwing uwian na ay nagtatago siya at hindi nagpapakita rito. Tuwing nasa labas naman ito ng bahay niya ay nagkukunwari siyang wala roon. She doesn't want to see him again. Sapagkat sa tuwing nangyayari iyon ay palagi lamang siyang nasasaktan. It would be better off without him. It would be better for them to part ways. That should be the best thing to do, the right thing to do.Ngunit sadya yatang mapaglaro ang tadhana, sapagkat nang sumapit ang araw na isinumpa na niya, ang araw na ayaw na ayaw na niyang dumating pa, ang araw na nagpapa-alala sa kaniyang mapait na nakaraan—ang kaniyang kaarawan ay nagpakita ang binata sa kaniya."What brought you here?" kunot-noong tanong niya rito.Evan smiled at her, then kissed her on the cheeks na ikinagulat niya. "Happy twenty-seventh birthday, Carl," he greeted, sak
HINDI mapigilan ni Carla ang mapahalakhak nang malakas sa biro ni Brent. Nasa harapan ng pintuan na sila ng bahay niya. Inihatid siya nito matapos ang date nila.Halos maluha-luha na siya sa kakatawa sa sinabi nito. "Ikaw talaga, Brent, puro ka kalokohan." Tatawa-tawang hinampas niya ito sa braso.Sa lahat ng mga manliligaw niya, ito lang ang binibigyan niya ng pagkakataong makipag-date sa kaniya. Ang gaan kasi ng loob niya rito. Mabait ito, palabiro, maunawain, maginoo, gwapo. Halos lahat ay na kay Brent na. He's indeed a good man she could ever imagine. Para tuloy gusto na niya itong sagutin. Matagal-tagal na rin kasi itong nanliligaw sa kaniya. Yet, it seemed something is missing. Parang may kulang dito. O 'di kaya sa kaniya ang may kulang? Wala kasi siyang maramdamang 'sparks' para rito. Talagang kaibigan lang ang turing niya para sa binata. How she wished, she could learn to love Brent. Napabuntong-hininga na lamang siya sa isiping iyon."Carla," puka
NARINIG ni Carla na may nag-doorbell sa labas ng bahay niya kaya dali-dali niyang pinunasan ang pisnging may bahid ng luha. Tinapunan muna niya nang tingin ang sariling repleksyon sa salamin. Namumugto na ang mga mata niya sa kaiiyak. Nakakahiya kapag makita siyang ganito ng taong nasa labas ng bahay niya.Wala na sana siyang balak labasin iyon pero patuloy pa rin ito sa ginagawang pag-doorbell. Naisip niyang baka importante ang sadya nito kaya inayos niya ang sarili at nagpasya na lamang na bumaba at pagbuksan kung sino man ang taong nasa labas ng bahay niya."Sino—” Hindi niya naituloy ang sasabihin nang makita kung sino ang taong nasa harapan ng pinto niya."Carl, are you crying?" nakakunot-noong tanong sa kaniya ni Evan.Iniiwas niya ang mukha sa pagkakatitig nito. Ayaw niyang mahalata nito ang pamumugto ng mga mata niya."H-Hindi! K-Kakagising ko lang kaya ganito ang mata ko," she lied.Ngunit parang hindi kumbinsedo ang bin