Rosetta's POV
I pushed him away from me and fixed myself. Sinamaan ko siya ng tingin pero ang loko ay nakangisi lang. Inirapan ko siya at pinagkrus ang dalawang kamay sa ibabaw ng dibdib ko. "Stop doing that, Nick," matigas kong aniya. "Doing what?" maangmaangan na tanong nito sa akin habang inaayos ang pulo niya. Tsk. Really, Nick? really? Once again, I rolled my eyes. "Wala... wala," aniya ko. Tinalikuran ko na siya at akmang lalabas na ng kwarto niya para puntahan si Zylia sa kwarto nito. Pero nahawakan niya ako sa pulusuhan. "Where are you going, Rosetta?" tanong nito sa akin. Hinarap ko siya at kinunutan ng noo. "Sa kwarto ng anak mo. She is waiting for me." "How about me?" tanong nito sa akin. "Anong ikaw?" gulat na pabalik kong tanong sa kaniya. Seriously? What is happening to him? He let go of my hand and turned his back on me. "Wala... wala. Sige na balikan mo na si Zylia," malamig na aniya at dinampot ang black suit case na nakapatong sa kama niya. Nakakunot pa rin ang noo ko habang nakatingin sa kaniya. What's wrong with him? Hindi ko maintindihan ang ugali niya. Kanina sobrang sweet ngayon naman ay daig pa ang yelo sa sobrang lamig ng boses niya. Napailing-iling na lang ako sa kinikilos niya. "Anyway pumunta lang ako rito sa kwarto mo just to checked if you're done changing your clothes..." "But I guess you are hmm. Alis na ako," sabi ko pa. Wala akong narinig na sagot mula sa kaniya kaya lumabas na lang ako ng kwarto niya. Agad akong pumunta sa kwarto ni Zylia. Kumatok muna ako ng dalawang beses bago pumasok. Nadatnan ko si Zylia na nakadapa sa sahig na naglalaro ng barbie doll niya. "Akala ko di ka na dadating, Mommy," malungkot na sambit ni Zylia sa akin. Ngumiti ako at naglakad patungo sa direksyon niya. Umupo ako sa harap niya. I cupped her face and said, " Nag-usap lang kami ng Daddy mo hmmm. Sorry po kung natagalan si Mommy ha." "It's fine, mommy. Andito ka naman na eh," sagot nito at ngumiti ulit. "Play na po tayo ulit." Tumango lang ako at dumapa na rin para makipaglaro na sa kaniya. SInusuklayan at pinapalitan namin iyong mga mamahalin niyang dolls. We just stayed inn that situation for an hour. Tumigil lang kaming dalawa ng makaramdam na siya ng pagkabagot. Pinaupo ko na rin siya dahil kanina pa siya nadapa at baka sumakit na ang dibdib niya sa kakadapa. ""May masakit ba sa 'yo?" tanong ko sa kaniya. umiling-iling siya. "Wala naman po, Mommy." "Are you hungry? I can cook food for you," I suggested. "I'm not hungry po. Inaantok lang po ako," sabi ni Zylia at huikab pa. "Come here." Nakangiting utos ko sa kaniya. na lumapit sa akin at hindi naman ako nabigo dahil agad naman siyang lumapit sa akin. Binuhat ko siya patungo sa kaniyang kama at pinahiga. "Sleep ka na po. Nandito lang ako para bantayan ka hmm." Tinapik-tapik ko pa ang kaniyang ga hita para ptulugin. Minsan ay inaayos ko ang kaniyang buhok. Nang makita kong tulog na siya ay hindi ko maiwasan na mapangiti. isang masyng ngitii na ngayon ko lang naramdaman ulit. I mean I'm leaving all alone when I was a kid, palaging nasa work si Daddy at hindii niya ako biibigyan ng kakauntting oras man lang. Nakikita ko ang sarili ko kay Zylia kaya hindi ko hahayaan na maranasan niya iyong narasanan ko nong bata pa ako. I will make sure that Nicholas will have time for her no matter what happen. Ngayon na nasa buhaynnna nila ako ay gagawin ko ang lahat para maging masaya si Zylia. **** "Simula ngayon dito ka na titira sa bahay," sbi ni Nick upang dahilan na maapawang ang labi kong nakatingin sa kaniya. "May bahay ako, Nick." "And you are not safe there," he replied using his icy-cold voice. Paano niyanasasabii na hindi ako safe sa apartment ko? I know naman na maliit ang apartment ko but doesn't mean I am not safe there. I heaved a deep sighed. "Basta uuwi ako, Nick." "Why you're so stubborn, Rosetta? you always disagree with me and I hate it." "Because you're stubborn too, Nick," I shot back. "Hindi mo ba ako naiintindihan na kailangan kong umuwi." Naiinis akong umupo sa couch na nandito sa kwarto niya. "Bakit ba gustong-gusto mo umuwi sa maliit na apartment na iyon? Malaki itong bahay ko compare to your apartment," sabi niya na may pagkokompara sa boses niya. Seryoso sasabihin niya iyon? Pinapamukha niya talaga sa akin na mahirap na ako ngayon at gustong-gusto ko tumira sa malaking bahay? then fuck him! The room filled with silence. Ramdam ko rin ang mga titig niya sa akin pero hindi ko iyon pinansin. Hindi na ako nagsalita pa. Tumahimik na lang ako at binaling ang tingin sa isang sulok. Wala na rin namang sense para makipagtalo sa kaniya. "I'm sorry," he apologized. Ngayon hihingi siya ng tawad? Siraulo talaga eh. Hindi ako umimik. Naiinis ako sa kaniya, sa mga pinagsasabi niya. "Rosetta..." tawag niya sa akin ngunit nagpanggap lang ako na hindi ko siya naririnig. Tinignan ko ang mga kuko ko at pinaglaruan ito. Ilang buwan na nga ba akong hindi naka-nails? Miss ko na tuloy magpanails. Pero wala akong pera para ipagawa ulit itong nails ko. Narinig ko ang malakas na buntong-hininga nito sa aking harapan, hindi ko nga alam bakit nasa harapan ko na siya eh. "Hindi mo ba talaga ako kakausapin?" tanong niya. Umangat ang tingin ko sa kaniya. Tinaasan ko siya ng kilay. "Kailangan pa ba ang opinyon ko? You already decided, Nick... You even compare my apartment to your house." "I didn't mean to. Akala ko—" "Akala mo ano? Na gusto kong tumira sa bahay mo?" putol ko sa sasabihin niya sana. Umiwas siya ng tingin sa akin at tumango. "Not because I am a Morgan ay gusto kong tumira sa malaking bahay. Yes lumaki akong mayaman but doesn't mean I can't survive being in a small apartment," naiinis kong sabi sa kaniya. "I'm sorry, okay?" "You're being controlling, Nicholas. Akala mo lahat ng gusto mo ay nakukuha mo. I am not your puppet na susunod sa lahat ng gusto mo," matigas kong sabi sa kaniya. Huminga ako ng malalim at binaling ang tingin sa labas mula sa bintana ng kwarto niya. "My job here is to be your wife, a mother to your daughter but doesn't mean I have to submit myself to you. Sana... sana maging stick tayo kung ano ang nasa contract. I'll be your wife, no string attach, no sex... just contract."Rosetta Point of View "Papatayin ko na 'to. Baka magising pa girlfriend ko..." Napangiwi ako sa sinabi ni Cal. Girlfriend? Panigurado nandidiri na siya habang sinasabi ang katagang iyon. Eh mas babae pa nga siya kaysa sa akin eh. Binaba na ni Cal ang tawag at nandidiring binigay sa akin ang cellphone ko. "Oh sure akong titigilan ka na niyan," aniya ni Cal at tinaasan ako ng kilay. "Grabe ang hot ng boses niya ah. Muntik na akong bumigay." "Sinabi mo pa. Gwapo rin iyan," sabat naman ni Michelle sa aking tabi. "Aanhin ang gwapo kung siraulo naman," sabi ko sabay rolyo ng aking mga mata. "Ano ba ang nangyari sa inyong dalawa?" tanong ni Cali. Umiling-iling ako. "Let's not talk about him anymore. Naiirita ako kapag nababanggit ang pangalan niya." Tumingin ako sa orasan na nakasabit sa wall. Napahikab ako dahil 10 pm na pala. "I'm going to take a rest na." Tumayo na ako mula sa pagkaupo sa sofa. Hinarap ko muli silang dalawa at nakatingin lang sila sa akin. "Are you two gonna s
NICHOLAS POV"Anong pinagsasabi mo diyan?!" iritang tanong niya sa akin ngunit sa mababang tono. Mapait akong ngumiti sa kaniya at tinignan ang tiyan niya na hinihimas niya kanina habang binabanggit ang mga salitang gusto kong marinig mula sa bibig niya. I couldn't stop myself from being hurt because she keep denying it. She doesn't have plans on telling me that she is pregnant with my child. Ganon ba talaga siya kagalit sa akin para itago sa akin na buntis siya? Or baka akala ko lang na buntis siya. "You're pregnant right?" I asked. Binalingan ko ng tingin ang direksyon ni Zylia. She was with her Mommy Celeste, eating her favorite meal. "Where did you get that idea?" Napabaling ang tingin ko sa kaniya at nakataas ang kilay niya sa akin. Seryoso ang expression ng kaniyang mukha. "I heard you, Rosetta." A small chuckles escaped from her mouth. She constantly shook her head as she speak again. "Then you heard it wrong. If ever that I'm pregnant, I would definitely abort it." Pat
Rosetta's POVAfter I got hospitalized I didn't see Nicholas anymore. Hindi na rin siya pumupunta sa apartment, hindi niya na rin ginugulo pa ang buhay ko. Maybe sinusunod lang niya ang gusto ko. Pero bakit may part sa puso ko na nalulungkot? But at the same time ay nangangamba ako sa ngisi na nakita ko sa kaniya nong huli kaming nagkita. What was that smirk for?! I merely shook my head as a continue packing my things up. Lilipat na ako ng tirahan at aalis na ako rito sa apartment ni Nicholas. I want to cut everything from him. So the first step ay umalis sa apartment na 'to. Wala nang rason pa para magstay pa ako rito. Nang matapos ako sa pag-iimpake ng gamit ko ay agad na akong umalis. Iniwanan ko sa lamesa iyong susi ng apartment. I'm sure Nick will get that as soon as he knows na hindi na ako nakatira don. Besides I want to have a good environment para sa pinagbubuntis ko. "Shet ang ganda ng bagong condo mo," Michelle commented, amusement is evident with her tone. "This i
ROSETTA'S POV"Congratulation, Miss Morgan, you are 6 weeks pregnant." Tila ba ay nabingi ako sa aking narinig mula sa doctor sa kaharap ko. Nawalan ako ng malay kanina dahil sa papanakit ng ulo ko at patuloy na pagsuka. I was just thankful that Michelle was still there. "What?!" gulantang na tanong ni Michelle nang sabihin ko sa kaniya ang kinalabasan ng lab results ko. Mariin kong pinikit ang aking mata at umiling-iling. Hinawakan ko ang aking tiyan. Damn it! Bakit nangyayari sa akin 'to? Paano na ako nito ngayon? Paano ko bubuhayin 'tong magiging anak ko? Tangina talaga! "I'm pregnant, Mitch and I'm scared... takot ako na malaman ni Taki ang pagbubuntis ko," mahinang aniya ko. "If she found out this, I'm sure she will get furious. Mawawalan ako ng trabaho at mawawalan siya ng tiwala sa akin." God bakit nangyayari sa akin 'to? Bakit mo hinayaan na mangyari sa akin 'to? Why are you always giving me a problem? I know this baby inside me was a blessing but can't you see?! Hindi
ROSETTA'S POVI was about to drink my beer when I feel like I'm going to vomit. Hindi nagustuhan ng sikmura ko ang amoy ng beer. Nilapag ko ang beer sa lamesa at mabilis akong tumakbo papunta sa sink at doon sumuka. What the hell?! Did I ate something? Why I am vomitting?! "Omg! What happened?" tanong ni Michelle nang daluhan niya ako sa lababo. Hinahagod niya ang likuran ko. Hindi pa ako nakakalagok so technically I am not yet drunk."Bakit ka nagsusuka? Oh my god! May nakain ka ba na masama sa tiyan mo?" sunod-sunod na tanong nito upang dahilan na sumakit ang ulo ko. Tinaas ko ang aking kamay para patahimik siya at hindi naman ako nabigo ron. Nang matapos akong sumuka ay agad kong binuksan ang gripo at doon na nagmumumog. Binigyan ako ni Michelle nang tissue at buong puso ko namang tinanggap iyon. Pinunasan ko ang aking bibig at mukha dahil may tuyong luha don sanhi ng pagsuka ko. "Damn! I don't know what is happening to me," aniya ko sabay hinga ng malalim."Baka may nakain
ROSETTA'S POV"What are you doing here?!" malamig na tanong ko kay Nicholas nang makita ko siya sa labas ng apartment ko. Tinignan niya ako mula ulo hangang paa. "Saan ka galing? Bakit ngayon ka lang?" Pinaningkitan ko siya ng mata. "Ano ang pakialam mo?" tanong ko pabalik sa kaniya.Sinilid niya ang mga kamay niya sa kaniyang bulsa at naglakad patungo sa akin, na hindi winawala ang mga titig niya. "Just damn answer me, Rosetta. Saan ka galing and why are you wearing clothes like that?" Tila nagpipigil na sumigaw ang boses niya. Mabilis ang kaniyang paghinga. Napaismid ako at umiwas ng tingin sa kaniya. Nilampasan ko siya at naglakad patungo sa pinto ng apartment ko. Agad kong sinuksok don ang kanina ko pang hawak na susi. "Umalis ka na, Nicholas," aniya ko bago pumasok sa loob. Akala ko ay aalis na siya ngunit mabilis din siyang pumasok sa loob ng apartment ko. "I'm not leaving here. We should talk," aniya pa nito. Talk? Ano pa ba dapat na pag-usapan? Wala nang dapat pag-usap