Share

Chapter 6

Penulis: dyosangpeachy
last update Terakhir Diperbarui: 2025-05-01 09:04:48

Rosetta's POV

I pushed him away from me and fixed myself. Sinamaan ko siya ng tingin pero ang loko ay nakangisi lang. Inirapan ko siya at pinagkrus ang dalawang kamay sa ibabaw ng dibdib ko.

"Stop doing that, Nick," matigas kong aniya.

"Doing what?" maangmaangan na tanong nito sa akin habang inaayos ang pulo niya.

Tsk. Really, Nick? really?

Once again, I rolled my eyes.

"Wala... wala," aniya ko. Tinalikuran ko na siya at akmang lalabas na ng kwarto niya para puntahan si Zylia sa kwarto nito. Pero nahawakan niya ako sa pulusuhan.

"Where are you going, Rosetta?" tanong nito sa akin.

Hinarap ko siya at kinunutan ng noo. "Sa kwarto ng anak mo. She is waiting for me."

"How about me?" tanong nito sa akin.

"Anong ikaw?" gulat na pabalik kong tanong sa kaniya.

Seriously? What is happening to him?

He let go of my hand and turned his back on me. "Wala... wala. Sige na balikan mo na si Zylia," malamig na aniya at dinampot ang black suit case na nakapatong sa kama niya.

Nakakunot pa rin ang noo ko habang nakatingin sa kaniya.

What's wrong with him? Hindi ko maintindihan ang ugali niya. Kanina sobrang sweet ngayon naman ay daig pa ang yelo sa sobrang lamig ng boses niya.

Napailing-iling na lang ako sa kinikilos niya. "Anyway pumunta lang ako rito sa kwarto mo just to checked if you're done changing your clothes..."

"But I guess you are hmm. Alis na ako," sabi ko pa.

Wala akong narinig na sagot mula sa kaniya kaya lumabas na lang ako ng kwarto niya. Agad akong pumunta sa kwarto ni Zylia. Kumatok muna ako ng dalawang beses bago pumasok. Nadatnan ko si Zylia na nakadapa sa sahig na naglalaro ng barbie doll niya.

"Akala ko di ka na dadating, Mommy," malungkot na sambit ni Zylia sa akin.

Ngumiti ako at naglakad patungo sa direksyon niya. Umupo ako sa harap niya. I cupped her face and said, " Nag-usap lang kami ng Daddy mo hmmm. Sorry po kung natagalan si Mommy ha."

"It's fine, mommy. Andito ka naman na eh," sagot nito at ngumiti ulit. "Play na po tayo ulit."

Tumango lang ako at dumapa na rin para makipaglaro na sa kaniya. SInusuklayan at pinapalitan namin iyong mga mamahalin niyang dolls.

We just stayed inn that situation for an hour. Tumigil lang kaming dalawa ng makaramdam na siya ng pagkabagot. Pinaupo ko na rin siya dahil kanina pa siya nadapa at baka sumakit na ang dibdib niya sa kakadapa.

""May masakit ba sa 'yo?" tanong ko sa kaniya.

umiling-iling siya. "Wala naman po, Mommy."

"Are you hungry? I can cook food for you," I suggested.

"I'm not hungry po. Inaantok lang po ako," sabi ni Zylia at huikab pa.

"Come here." Nakangiting utos ko sa kaniya. na lumapit sa akin at hindi naman ako nabigo dahil agad naman siyang lumapit sa akin. Binuhat ko siya patungo sa kaniyang kama at pinahiga.

"Sleep ka na po. Nandito lang ako para bantayan ka hmm." Tinapik-tapik ko pa ang kaniyang ga hita para ptulugin. Minsan ay inaayos ko ang kaniyang buhok.

Nang makita kong tulog na siya ay hindi ko maiwasan na mapangiti. isang masyng ngitii na ngayon ko lang naramdaman ulit.

I mean I'm leaving all alone when I was a kid, palaging nasa work si Daddy at hindii niya ako biibigyan ng kakauntting oras man lang.

Nakikita ko ang sarili ko kay Zylia kaya hindi ko hahayaan na maranasan niya iyong narasanan ko nong bata pa ako.

I will make sure that Nicholas will have time for her no matter what happen. Ngayon na nasa buhaynnna nila ako ay gagawin ko ang lahat para maging masaya si Zylia.

****

"Simula ngayon dito ka na titira sa bahay," sbi ni Nick upang dahilan na maapawang ang labi kong nakatingin sa kaniya.

"May bahay ako, Nick."

"And you are not safe there," he replied using his icy-cold voice.

Paano niyanasasabii na hindi ako safe sa apartment ko? I know naman na maliit ang apartment ko but doesn't mean I am not safe there.

I heaved a deep sighed. "Basta uuwi ako, Nick."

"Why you're so stubborn, Rosetta? you always disagree with me and I hate it."

"Because you're stubborn too, Nick," I shot back. "Hindi mo ba ako naiintindihan na kailangan kong umuwi."

Naiinis akong umupo sa couch na nandito sa kwarto niya.

"Bakit ba gustong-gusto mo umuwi sa maliit na apartment na iyon? Malaki itong bahay ko compare to your apartment," sabi niya na may pagkokompara sa boses niya.

Seryoso sasabihin niya iyon? Pinapamukha niya talaga sa akin na mahirap na ako ngayon at gustong-gusto ko tumira sa malaking bahay? then fuck him!

The room filled with silence. Ramdam ko rin ang mga titig niya sa akin pero hindi ko iyon pinansin. Hindi na ako nagsalita pa. Tumahimik na lang ako at binaling ang tingin sa isang sulok. Wala na rin namang sense para makipagtalo sa kaniya.

"I'm sorry," he apologized.

Ngayon hihingi siya ng tawad? Siraulo talaga eh.

Hindi ako umimik.

Naiinis ako sa kaniya, sa mga pinagsasabi niya.

"Rosetta..." tawag niya sa akin ngunit nagpanggap lang ako na hindi ko siya naririnig.

Tinignan ko ang mga kuko ko at pinaglaruan ito. Ilang buwan na nga ba akong hindi naka-nails? Miss ko na tuloy magpanails. Pero wala akong pera para ipagawa ulit itong nails ko.

Narinig ko ang malakas na buntong-hininga nito sa aking harapan, hindi ko nga alam bakit nasa harapan ko na siya eh. "Hindi mo ba talaga ako kakausapin?" tanong niya.

Umangat ang tingin ko sa kaniya. Tinaasan ko siya ng kilay. "Kailangan pa ba ang opinyon ko? You already decided, Nick... You even compare my apartment to your house."

"I didn't mean to. Akala ko—"

"Akala mo ano? Na gusto kong tumira sa bahay mo?" putol ko sa sasabihin niya sana.

Umiwas siya ng tingin sa akin at tumango.

"Not because I am a Morgan ay gusto kong tumira sa malaking bahay. Yes lumaki akong mayaman but doesn't mean I can't survive being in a small apartment," naiinis kong sabi sa kaniya.

"I'm sorry, okay?"

"You're being controlling, Nicholas. Akala mo lahat ng gusto mo ay nakukuha mo. I am not your puppet na susunod sa lahat ng gusto mo," matigas kong sabi sa kaniya. Huminga ako ng malalim at binaling ang tingin sa labas mula sa bintana ng kwarto niya. "My job here is to be your wife, a mother to your daughter but doesn't mean I have to submit myself to you. Sana... sana maging stick tayo kung ano ang nasa contract. I'll be your wife, no string attach, no sex... just contract."

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Komen (1)
goodnovel comment avatar
Miles Petersaint
Iwan another boring story
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terbaru

  • WRECK ME, MY SUGAR DADDY (SPG/R18+)   Chapter 75

    NICHOLAS RIVAS POV Napahawak ako sa ulo ko nang makaramdam ako ng kirot don. May nakapa akong bandage sa akin noo. Nilibot ko ang aking mata at napagtanto ko na nasa hospital pala ako. Paano ako napunta dito? As far as I remember hila-hila ako nong lalaking may baril. How did happen na nandito ako? Who saved me? "Salamat naman at gising ka na." Napabaling ang tingin ko sa pinto, nakita ko ron si Damien kasama ang pamilya ko. May bahid na pag-aalala ang mukha nila Mommy at Daddy. "Paano ako napunta dito? Ang huling pagkaalala ko ay nasa lumang building ako at—" "At muntik ka na mapahamak." Pagpatuloy ni Damien sa sasabihin ko. He heaved a sighed. "Mabuti na lang at naisipan kong pumunta don kung hindi pinaglalamayan ka na rin ngayon." Damien came? So saan na iyong lalaki? Nahuli ba nila? "Nakatakas iyong lalaki at hinahanap na siya ng mga tauhan ko." "We should find that guy. Alam niya kung sino ang nasa likod ng pagkawala ni Rosetta," aniya ko. "Bago ako mawalan

  • WRECK ME, MY SUGAR DADDY (SPG/R18+)   Chapter 74

    NICHOLAS RIVAS POV Hindi ako makasagot sa tanong ng anak ko sa akin. Tila ba ay parang binuhusan ako ng isang balde ng malamig na tubig. "Mommy isn't dead right? Tell me, Dad. Hindi pa p-patay si Mommy," umiiyak na sambit ng anak ko. Niyugyog niya ako sa balikat, paulit-ulit niyang ginawa iyon. Sinubukan kong buksan ang bibig ko para magsalita pero agad ko ring sinarado iyon. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kaniya at sa kapatid niya. "D-dad..." Umiling-iling alo at niyakap na lang siya ng mahigpit. Sinubsob ko siya sa aking dibdib at hinayaan na doon siya umiyak nang umiyak. "She's not... hindi pa kumpirmado na siya iyon, Zy. We will find your mom," mahinang bulong ko. No. Rosetta, you're not dead. You can't leave us here like this. You can't be dead because our children still needs you. "P...please, Daddy find mommy." I nodded my head. "I will and I will bring her back." There's a corpse but still hoping that Rosetta still alive. I'll keep hoping unti

  • WRECK ME, MY SUGAR DADDY (SPG/R18+)   Chapter 73

    NICHOLAS RIVAS POV "We already found her location." Tila parang nabuhayan ang loob ko sa sabi ni Damien nang pumasok ito sa loob ng mansyon. He was holding his phone while looking at us. "S-saan? Bring us there." Tumayo ako at naglakad patungo sa kaniya. Mabilis ang pintig ng puso ko, tila nabuhayan ako ng loob. Natataranta din sila Mommy and Daddy. "I will bring you there and tatagan mo ang loob mo," mahinang aniya ni Damien. Nauna na siyang maglakad palabas ng mansyon. Sumunod naman ako pero natigilan ako nang maramdaman kong sumunod sa akin ang parents ko. "Mom, hindi po kayo pwedeng sumama. Kailangan kayo ng mga bata dito." "But we want to see Rosetta." Umiling-iling ako. "It's dangerous out there. Don't worry I'm gonna bring back here Rosetta, safe and sound." They heaved a sigh as they nodded their head in unison. "Fine. Take care, Son." It was Mommy. Umalis na kami ni Damien sa mansyon. He was the one driving the car. Sobrang bilis ng pintig ng puso ko

  • WRECK ME, MY SUGAR DADDY (SPG/R18+)   Chapter 72

    NICHOLAS RIVAS POV Nagkagulo ang lahat dahil hangang ngayon ay hindi pa rin dumadating ang bride. We waited for her to come for almost 25 minutes. Nauna pa ngang dumating dito ang make up artist at stylist niya. Ang sabi ng mga ito at sumakay na sa bridal car, at kasunod non ang mga body guards. Pero hangang ngayon ay kahit ni isang body guard ay walang dumating. Kinakabahan ako dahil baka may nangyari na sa kaniya. "Mom, dadating si Rosetta diba?" tanong ko, naguguluhan at kinakabahan. "She will. Nag-usap kami kanina at sobrang excited siya. Pero nagtataka ako bakit hangang ngayon ay wala pa siya." Tumingin ako sa wrist watch ko. Malapit nang magtrenta minutos siyang late. Hindi na tama 'to. Tumayo na ako mula sa pagkaupo at akmang maglalakad na ngunit hinawakan ni Mommy ang kamay ko. "Saan ka pupunta?" "I have to find her, Mom. Baka may nangyari sa kaniya at hindi natin alam iyon." Umiling-iling ako, pilit na kinakalma ang sarili. "Ayaw ko mang isipin pero 3

  • WRECK ME, MY SUGAR DADDY (SPG/R18+)   Chapter 71

    Rosetta Morgan POV This is the day. Our wedding day. Hindi na ako makapaghintay na maging Mrs— na maging asawa ni Nicholas. Isang malaking ngiti ang nakapaskil sa aking labi habang nakatingin sa salamin. Inaayusan na ako ng make up artist ko, lahat sila ay nakangiti rin, masaya sila dahil ikakasal na ako. "Ang ganda mo talaga, Ma'am," komento ng isa sa mga make up artist ko. "Kayo talaga, ilang beses niyo nang sinasabi sa akin iyan," umiling-iling kong aniya. "Pero salamat sa inyo. Kung hindi dahil sa galing ng inyong talento ay hindi ako magiging ganito kaganda." Ngumiti sila sa akin kaya ngumiti rin ako pabalik. Nang matapos na nila akong ayusan at pinasuot na nila sa akin ang wedding gown ko. It was white bedded wedding dress, it cost 2.5 million pesos. "Super ganda niyo talaga." Napailing-iling na lang ako sa mga sinasabi nila. Punong-puno na ang tenga ko sa compliment nila. But I appreciate it. Humarap ako sa salamin ulit at umabot hangang tenga ang

  • WRECK ME, MY SUGAR DADDY (SPG/R18+)   Chapter 70

    Rosetta Morgan POVMay restraining order na for Celeste. Hindi na siya makakalapit sa amin ever. At tuwing papasok naman sa school si Zylia ay hinahatid ko siya. May bodyguards na rin siyang kasama.Pero mukhang matigas ata talaga ang mukha ni Celeste dahil nandito siya ngayon sa harapan ko. Nandito ako ngayon sa house of pastries nagcake testing and I didn't expect na makikita ko siya dito at makikita niya ako. "Don't ruined my day, Cel. I am busy and I don't have time for your nonsense arguement.""House of pastries pa talaga?" She asked while laughing as if she was mocking me and the bakery shop I hired for my wedding. "And what's wrong with our shop?"Laine asked her, owner of The House of Pastries. She shook her head constantly, still laughing. "Nothing. I just can't believe this woman choose this shop for her wedding, as far I can remember, we also chose this before for my wedding with my ex-husband." Biglang sumeryoso ang expression ng mukha niya. "What a coincidence... dib

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status