Chapter 18

♧♧♧

Tahimik naming binaybay ang daan sa pagitan ng dalawang gubat na mula sa dalawang magkatabing bayan. Ito ang pinakamabilis na daan patungo sa bayan namin, ang Tierra Cota.  Ang kagandahan sa daang ito ay malilim dahil sa mga puno kaya naman hindi mainit habang naglalakad. Pero dahil makipot ito, hindi ito kayang daanan ng anumang sasakyan.

Kahit pa man na malayo ito sa pwesto kung nasaan ang cabin, hindi ko pa rin maiwasang mapakapit ng mahigpit sa laylayan ng damit ni Thaft.

“June, ano ba? Nahihila mo yung damit ko,” reklamo ni Thaft.  Tinanggal niya ang mga kamay kong nakakapit sa kaniya at saka inilipat iyon sa kaniyang mga palad. “Kung natatakot ka, sa kamay ka humawak, hindi sa damit. Nahihila mo kaya! Balak mo ba akong hubaran, ha? Masyado pang maaga para sa ganoong mga bagay, June. Bata pa ako, marami pa akong pangarap.” Hinawakan niya