Share
Kabanata 59
Kaugnay na kabanata
When Heart Beats Wakas
“Anak, hindi ka na nanaginip,” pabulong na sabi ni mama, napapangiti pa. Sakto naman kasing lumingon siya sa akin habang napangiwi ako. Kinurot ko kasi ang sarili ko. Sinisigurado ko nga kung hindi ba ako na nanaginip. “Totoo ang lahat ng ‘to, anak, hindi panaginip at hindi gunuguni.” Natiim ko ang labi ko. Nagpipigil maiyak. Pero wala eh, talagang hindi ko kayang pigilin ang mga luha ko. Luha ng saya. “Mahal na mahal ka ni Ancel, anak. Hindi pa naman siya nakalabas ng kulungan ay pinaplano na niya ang lahat.” Bumuga ng hangin si mama. “Hindi ka man naging ma swerte sa amin ng papa mo, naging maswerte ka naman sa lalaking minahal mo. Ang swerte ni Baby Anaya dahil kayo ang mga magulang niya,” madamdamin na sabi ni mama, sabay ang banayad na haplos sa kamay kong nakahawak na sa braso niya.Tipid akong ngumiti at saka, bumuga din ng hangin. Luha ko ay nag-uunahan ng pumatak sa pisngi ko. Halo-halo na kasi ang nararamdaman ko. Saya, lito, basta, para lang naman akong nakalutang sa ere
When Heart Beats Special Chapter (Honeymoon)
Pawis at nag-iinit na ang magkahawak naming kamay ni Ancel. Ayoko kasing bitiwan dahil kung saan-saan na lang dumadapo ang kamay nitong pilyo kong asawa. Dumidilim na rin kasi, baka maisipan pa nitong sumuot kung saan mailabas lang ang init ng katawan. Hindi ko na nga muna siya nilingon. Bahala siyang pumisil-pisil sa kamay ko. Sa paligid ko na muna tinuon ang atensyon ko. Kasalukuyan na kasi naming binabaybay ang daan papunta ng El Canto, at ilang minuto na lang ay masisilayan na naming muli ang bahay-kubo na naging saksi ng pagmamahalan namin ni Ancel. Dito nga kasi niya gustong mag-honeymoon. No’ng una ay nagdalawang-isip ako. Iniisip ko kasi ang iisipin ng mga taga baryo. Bukod sa ang alam nila ay magkadugo kami. Ang alam ng lahat ay nawala ako dahil sumama sa ibang lalaki. Wala ni isang nakakaalam kung ano ba talaga ang nangyari sa akin. At malamang wala rin ni isang nakakaalam na mag-asawa na kami. Hindi naman kasi ugali ni nanay at tatay na makipagtsismisan sa mga kapitb
When Heart Beats SIMULA
"Magpapakasal ka, sa ayaw mo't sa gusto!" hasik ni papa.Parang bomba na sumabog sa tainga ko ang salitang 'yon. Wala na akong marinig matapos ang nakabibinging katagang iyon.Nadatnan ko kasi itong magagaling ko'ng mga magulang na kausap ang tauhan ng taong pinagkakautangan nila. Rinig na rinig ko ang pag-uusap nila. Ako bilang kabayaran sa pagkakautang nila. Umalma ako pag-alis ng mga lalaking 'yon. At ito nga, sandamakmak na singhal ang inabot ko. Lahat na yata ng kamalasan sa buhay ay nasalo ko. May mga magulang nga akong tinatawag, pero hindi ko naman maramdaman ang pagmamahal nila. Magulang lamang sila kong tawagin pero ang gampanan ang tungkulin nila bilang mga magulang ko ay hindi nila magawa. "Mayaman ang mapapangasawa mo, Cahaya! Kaya tigilan mo na iyang kaartehan mo!" singhal ni Mama. "Ano ngayon kung mayaman? Hindi naman iyon ang issue dito. Ginawa n'yo po akong pambayad utang." Ang sakit, hindi na nga nila ako magawang mahalin. Ngayon naman ay basta na lamang nila ako
When Heart Beats Kabanata 1
"Aya! 'Yong kambing mo, gumala na naman!" Nagising ang diwa ko nang marinig ang kambing. Ay este, si Cambelle. Matalik ko'ng kaibigan na mala kambing din ang bunganga kung makasigaw.Tinawag ko ang alaga kong kambing na agad namang lumapit sa akin. "Naku naman, Aya. Hindi mo pet ang kambing na 'yan para pangalanan mo at lalong hindi mo kambing 'yan. Tagapag-alaga ka lang. Ibibenta rin ni Mang Eban 'yan!" saway sa akin ng kaibigan ko.Bahagya akong natawa. Tama siya, tagapag-alaga ako. Iyan nga ang magandang tawag sa akin. Imbes na nurse sana, nauwi sa tagapag-alaga ng mga hayop. Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, e 'di sana nag-veterenarian na lang ako. Dalawang taon na ang lumipas mula nong tumakas ako sa sarili kong mga magulang. Gano'n na katagal, ngunit sariwa pa rin sa alaala ko. Nandito pa rin sa puso ko ang hinanakit sa magulang ko. Pero kahit na ganoon ang ginawa nila. Hindi pa rin sila mawaglit sa isipan ko. Magulang ko pa rin kasi sila. Kahit hindi ko pa naramdama
When Heart Beats Kabanata 2
Rinig na rinig ko ang malakas na dagundong ng dibdib ko, kasabay ang mabagal na paghakbang papunta sa nakita ko na parang pigura ng tao. "Aya!" pasigaw na tawag ni Belle sa pangalan ko. Bakas ang takot sa boses."Ouch!" Pigil ang pagdaing ko nang pabagsak akong napaupo at tumama ang puwet ko sa ugat ng punong-kahoy dahil sa biglang pag-atras. Hindi nga ako nagkamali. Tao nga ang nakita ko. Lalaking nakadapa at walang malay."Aya, halikana na, t-tara na sa bahay," nauutal at umiiyak na sabi ng kaibigan ko na pilit akong hinihila patayo, kaya lang parang nawalan ng lakas ang mga paa ko. At parang nabingi ako. Rinig ko ang mga sinabi niya na iwan na lang namin ang lalaki at ipagbigay alam na lang sa kapitan ang aming nakita, ngunit nanatili lang akong naka-upo malapit sa lalaki na hindi ko alam kung buhay o patay."Aya!" pabulong na sigaw ni Belle. "Halika na!" Hinila na niya ang damit ko at sinubukan na itayo. Pero hindi ko pa rin kayang tumayo. Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kaibi
When Heart Beats Kabanata 3
Sumiksik ako sa gilid ng kama at lalong napahigpit ang kapit sa kumot na ginawa ko nang panangga sa buong katawan. Pero ang hayop ay mukhang tuwang-tuwa at napangisi pa. Mabagal itong humakbang palapit sa akin.Paulit-ulit akong umiling. " 'W-wag kang lumapit!" nanginginig kong paki-usap. Nag-uunahang lumandas ang mga luha ko habang nakatingin sa lalaki na animo hibang at handang lapain ako.Ngisi at tingin niya lang nakakatakot na. Halos hindi na ako makahinga ng maayos sa lakas ng kaba ko. Napatingala ako nang tumapat na siya sa kama ko." 'Wag po!" Napapikit ako at napayuko nang umangat ang kamay niya. Halos lumabas ang puso ko sa takot. Napaka-hayop ng lalaking ito.Humagulgol ako nang bigla nitong hinablot ang kumot. Niyakap ko na lang ang sariling mga tuhod habang pikit-mata at pigil ang paghagulgol "Tumayo ka at magluto! Nagugutom ako!" singhal niya. Binalibag niya sa akin ang kumot na hinablot niya kanina. Lalo lamang akong humagugol sa ginawa niya. Nayakap ko na lamang ang l
When Heart Beats Kabanata 4
"W-wala po," utal-utal kong sagot kasabay ang pag-ahon sa tubig.Lumublob na rin kasi ang hayop. At wala akong balak maligo kasabay ang hayop na lalaking 'yon. Parang magliliyab na kasi ang buong katawan ko sa init ng mga tingin niya. Sana nga kumulo na ang tubig at maluto siya."Iwanan mo 'yan!" singhal na naman nito. Kaagad akong huminto. Napatingin sa hawak na sabon. Wala naman kasi akong ibang hawak sabon lang at damit na isusuot ko sana. Pinatong ko na lamang sa bato iyon at walang lingon na umalis. Mabuti na lang at hinayaan niya akong umalis. Hindi na kasi ito nagsalita matapos kong ilapag ang sabon.Mabilis ang mga hakbang ko na bumalik sa kubo, at agad nagbihis. Muli naman akong nalungkot dahil sa pintong sinira na walang hiya. Talagang walang hiya. Hayop!Hindi ko na nagawang magsuklay at agad nang umalis ng kubo bago pa ako maabutan ng walang hiya.Hindi matigil ang pagpatak ng mga luha ko habang hila-hila ang alaga ko. Patakbo kong nilisan ang kubo na naging tahanan ko sa
When Heart Beats Kabanata 5
"B-belle, tara na." Kasabay ng naramdamang kaba, ang mahigpit na paghawak ko sa braso ng kaibigan ko. Bumakas ang pagtataka sa mukha niya pero hindi nagawang magtanong dahil sa hitsura nitong lalaking papalapit sa amin na talaga namang makalaglag-panty. Pero iba ang kutob ko habang tanaw siya. Takot ang agad kong naramdaman at hindi paghanga. Takot na naramdaman ko lang sa lalaking hayop na aking tinulungan.Hinila ko na lamang si Belle. Halos walang kurap kasi na nakatitig sa lalaki. "Halika na Belle," gusto ko na siyang kaladkarin, makalayo lamang kami sa lalaking may kakaibang ngiti habang nakapako na ang tingin sa akin. "Aya, bakit ba?" tanong nito habang pinipilit na sabayan ang paghakbang ko."Bilisan mo na lang ang paglalakad, Belle, mamaya na ako magpapqliwanag ." "Do you really think, hahayaan kita na takbuhan uli ako?" Dumagundong ang boses niya mula sa aming likuran. Nagpatuloy kami sa paghakbang at hindi pinansin ang sinabi niya. "One more step, and you'll regret it!"
Pinakabagong kabanata
