Share
Chapter 46
February’s POV
“Happy birthday, Zeal,” bati naman ng kararating lang na lalaki. Mukhang ang daddy ni Fiona.
“Thanks, Tito,” nakangiti nitong bati pabalik. Now that I think of it, hindi ko pa pala nakikita ang Daddy nito mula kahapon. Maski sa bahay nila ay wala ito, akala ko’y babalik ngayon sa manila dahil nga birthday ng kanyang anak.
“Come here, Zeal, let’s take a picture, para kumpleto naman ang taon sa album natin,” sabi ng Mommy ni Fiona.
“Oo nga, Zeal, halika rito,” sabi naman ni Fiona sa kanya. Nagdadalawang isip itong iwan ako ngunit mahina ko siyang tinulak at nginitian.
“Don’t mind me, Architect, kaya ko sarili ko. I’ll eat muna,” sabi ko at nginitian pa siya. Matagal pa niya akong tinignan bago lumapit doon.
Nakita ko namang napangiti siya nang magbiro ang Da
Kaugnay na kabanata
When The Rain Poured Chapter 47
February’s POV“Tiyansing ka na...” natatawa kong sambit na tinulak pa ito. Sa pagkakataong ito, hindi peke ang pinapakitang ngiti.“You’re the one who touched my abs, Missy,” natatawa niya namang sambit.“Ang kapal mo! Wala ka niyon! Halika na nga’t bumalik na tayo sa loob,” sabi ko na hihilain na sana siya ngunit hindi ito nagpatinag. Tinignan niya pa ang kamay ko na hawak-hawak ang heels saka tinignan ang paa ko.“Let’s stay here for a while, I’m really tired talking with the visitors all day...” sabi nito.“Palusot ka naman, ang sabihin mo, gusto mo lang akong kasama,” natatawa kong biro.“Hmm, yeah...” sabi niya naman, hindi ko tuloy mapigilang mapangiti nang malapad dahil dito. Ang bilis-bilis niya lang talagang alisin ang mga negatibong nasa utak ko.
When The Rain Poured Chapter 48
February’s POV“Ano, Febi? Sabi ko naman kasi sa’yo huwag kang masiyadong nagpapaniwala riyan kay De Silva. Kita mo nga naman ngayon, nagsawa na agad sa’yo,” natatawang saad ni Aling Ruby sa akin. Pinili ko na lang hindi pansinin ang sinasabi nito.Hindi pa ako nakakalagpas nang magsalita nanaman siya.“Oh ano? Hindi ka makapagsalita ngayon? Nakita daw nina Ana Marie ‘yang si Zeal na may kasamang mestisang babae. Mukhang wala ka na talagang laban do’n,” natatawa niya pang saad sa akin. Napatingin naman ako sa kanya at napakunot ng noo dahil do’n.Magdadalawang buwan ang nakalipas simula no’ng pumunta ako sa bahay nina Sapphire, ‘yon na rin ang huling pagkikita naming dalawa. Hindi kami naghiwalay, ang sabi niya lang ay marami siyang pinagkakaabalahan ngayon at walang oras para pumunta dito.Ayos lang naman sa
When The Rain Poured Chapter 49
February’s POV“Hindi ho talaga kayo sasama, Nang, Tang?” hindi ko maiwasang itanong kina Lolo at Lola.“Hindi na, Apo, marami pa kaming ginagawa dito, mag-iingat kayo,” sabi ni Lolo sa akin. Tumango naman ako.Sinusundo kasi ako ni Sapphire ngayon, birthday ni Donya Emilya at iniimbita nanaman ako na tumungo sa malapalasiyong bahay nito.“Let’s go?” nakangiting sambit ni Sapphire sa akin, ngayon ko na lang ulit siya nakita pagkatapos ng pagpunta nila ng Tita niya. Minsan pa sa tawag ay hindi ko ito makausap ng matino.Hindi ko alam kung ano bang nangyayari sa kanya. Hindi ko alam kung nagsasawa na ba ito o ano. Napatingin naman siya sa akin, napansin siguro ang tingin ko sa kanya.“Hmm?”“Are you really busy?” hindi ko maiwasang itanong.“W
When The Rain Poured Chapter 50
February’s POVTulala lang ako habang nagdidiscuss ang guro, iniisip ang nawala kong scholarship ngayon. Ang sabi’y nag-alis daw sila, maayos naman ang mga grado ko, ayos naman ang performance ko sa klase kaya hindi ko maintindihan kung bakit naalis ako. Gusto kong magreklamo, hindi ko nga lang alam kung paano.“Febi! Febi!” Napatingin ako sa labas ng classroom ko nang makita ko si Isaac na tinatawag ako, mukha pa itong natataranta kaya napakunot ako ng noo sa kanya.“Anong problema mo?” tanong ko nang makalabas..“Ang Lola’t Lolo mo!” Napakunot naman ako ng noo at ramdam ko ang biglaang pagbilis ng tibok ng puso.“Ano?” hindi ko maiwasang itanong dahil hindi pa rin nito dinudugtungan ang gustong sabihin.“What the fuck is it?” iritado ko ng sambit sa kanya.&ld
When The Rain Poured Chapter 51
February’s POVKita ko naman ang malakas na pagbuhos ng ulan ngayong nandito na ako sa bus, sakto pa talaga kung kailan paalis ako.Hindi ko alam kung ayaw lang ba talaga akong paalisin o ano. Hindi ko maiwasang mangalumbaba habang pinagmamasdan ang labas. Halos hindi na makita ang paligid dahil sa sobrang lakas nito. Ngayon pa talaga. Saka ko lang naalala na may papasok nga pa lang bagyo kahapon.Tahimik lang ako, buo na ang desisyon sa kung ano mang gagawin. Wala nang atrasan ‘to. Sinubukan kong ipikit ang mga mata ko dahil hindi ako nakatulog kahapon kaiisip sa kung anong mangyayari. Nakatulog naman na ako sa pag-iisip. Nagising na lang ako nang makitang nagsisibabaan na ang mga pasahero.“Ano pong nangyayari?” tanong ko.“Nasiraan ang bus, lumipat na kayo sa kabila,” sabi nito.Hindi ko alam kung senyales na ba ‘t
When The Rain Poured Chapter 52
February’s POV“Febi… nandito ang mga De Silva...” bulong sa akin ni Aling Sally. Hindi ako nagsalita, hindi rin gumagalaw sa pwesto ko.Nakatulala pa rin sa litrato nina Lola’t Lolo na siyang nasa harap ko ngayon. Wala pang resulta sa imbestigasiyon ngunit ang pangunahing suspek nila ay ang Papa ni Sapphire.“Febi… papasok na sila,” hindi mapakaling sambit ni Aling Sally.“Papasukin niyo lang ho...” sambit ko dahil alam kong kahit paano’y may pinagsamahan din sina Donya Emilya at ang Lola ko. Hindi pa rin naman ako nagsasalita, hinahayaan lang silang nagsipasok sa loob.“Sorry for your loss, Febi...” mahinang bulong ni Tita sa akin. Hindi ko magawang ngitian ito tulad ng nakasanayan ko. Ni hindi ko ito nayakap pabalik ng yakapin niya ako.“Ang kakapal naman ng mukha ng mga
When The Rain Poured Chapter 53
Sapphire’s POV“Hoy, Insan, sino nanaman tinitignan mo diyan?” natatawang tanong sa akin ng pinsan kong si Franco.“Huwag mong sabihing may natitipuhan ka rito?” Humagalpak pa siya ng tawa kaya pinagkunutan ko siya ng noo. Agad naman siyang umarteng parang zinizipper ang kanyang bibig.Hindi ko na lang pinansin ang pang-aasar nito at nanatili ang tingin sa babaeng patuloy pa rin ang pagngiti sa mga bisita kahit na mukha naman na ‘tong naiirita.Hindi ko alam kung bakit ba patuloy ko pa rin itong tinitignan kahit naiinis ako sa ngiti nito na halata namang hindi tunay.“Ayos lang po... sige po, ako na po ang bahala riyan...” sabi niya na kinuha ang iniuutos ng mga pinsan kong tarantado. Alam ko naman na pare-parehas kaming walang magawa dahil napilitan lang kming sumama kay Lola rito sa probinsiya, inimbita kasi siya ng may-ari
When The Rain Poured Chapter 54
February’s POV“You’re really going back, Febi?” tanong ni Isaac sa kabilang linya.“Hmm, yeah. We’re already packing,” sambit ko naman pabalik.“Sige na, ibaba ko na. See you soon,” sambit ko sa kanya.“Alright, see you, Febilyn,” natatawa niya pang saad bago ako pinatayan ng tawag.Nilagay ko naman na ang natitirang gamit namin sa truck na magdadala nito pabalik sa probinsiya kung saan ako lumaki.Simula kasi ng mawala si Lola, lumipat kami sa Conception, Tarlac pagkatapos malaman kung sino nga ba talagang pumatay sa kanila.Napag-alaman naming hindi ang Daddy ni Sapphire ngunit si governor mismo. Ang witness na nakakita ay kasabwat na bumaril. Hindi raw kasi nagsalita sina Lola, tikom pa rin ang bibig kahit na pinakitaan na raw ng pera. Sa takot na siraan sila nina Lola,
Pinakabagong kabanata
