11

Nasa bahay lang ako noong December hanggang sa January 3. Nagtatawagan lang kami ni Sammuel araw araw, nagkakamustahan at nag-uusap na umaabot ng ilang oras.

Subrang saya ko, hindi ko maipaliwanag ang saya na nararamdaman ko. Noong araw na umamin siya sa akin na mahal niya ako parang sasabog ang puso ko sa tuwa.

Hindi ako makapaniwala na aamin siya sa akin noong araw na 'yon, umiiyak ako dahil nasasaktan ako doon sa nakita ko sa kanila ni Caileigh pero hindi ko ko inakalang aamin siya sa akin.

Ako ito... Unang nahulog ng tudo sa kanya, na para bang sa araw araw ay siya lang ang naiinisip ko. Na sa bawat araw na dumadaan siya ang ginagawa kong inspirasyon. Hindi ko rin inakalang mas lalong lalalim ang nararamdaman ko sa kanya.

Hindi na ako assuming ngayon, kasi... Gusto niya rin ako... Hindi lang gusto mahal pa ako. Tangina, hindi ko alam kung ano i-r-react ko noong araw na 'yon ang tanging nagawa ko lang ay ang umiyak ulit sa harapan niya.

"Nanligaw na ba si Sammuel sa'yo?" Napalin