2/2 yey nakatapos din kahit mababa na percentage ng phone hahaha kauuwi lang so charge muna ako. bukas na uli dahil report na ang tatapusin ko. comment down your reactions (wag lang yung mabagal akong mag-UD pls hahaha araw-araw ang posting ko). yun lang thank u for reading. —Twinkle ××
160Tumingala si Reola at tiningnan siya. Kita sa mga mata niya ang inosenteng tingin, parang isang batang kuneho. Namula ang mga pisngi niya at nahihiyang nagsalita, “Si-sino bang nagsabi sa’yo na hawakan bigla ang kamay ko…”Habang nagsasalita, napatingin si Reola sa kamay niyang hawak pa rin ni Enid. Bahagya siyang yumuko. Dahil sa mahinhin at mahiyain niyang itsura, natawa si Enid. Para nga talaga siyang batang inosente. Lumapit si Enid, saka marahang bumuga ng hangin sa tainga niya, kaya mas lalo siyang namula. Halos maiyak na siya sa hiya. Malabo na ang mga mata niya, tiningnan si Enid habang nakatingala at bahagyang nakabuka ang bibig.Napalunok si Enid sa nakita. Inilagay niya ang isang kamay sa balikat ni Reola at dahan-dahang binaba ito papunta sa bewang niya hanggang sa yakapin siya. Yumuko siya at hindi sinasadyang halikan si Reola sa labi. Natigilan si Reola, halatang hindi alam ang gagawin at natakot, pero mas natuwa pa si Enid sa reaksiyon niya. Lumapit pa siya at mahin
159“…Ayokong mag-alala ka, at hindi ko rin alam kung paano ko sasabihin sa’yo na kasama ko si Louie, kaya itinago ko na lang…”“Wife, kung sinabi mo lang sa akin noon na kasama mo si Louie, aaminin kong masasaktan ako, tulad ng mararamdaman mo kung ako naman ang kasama si Reola. Pero kahit na masaktan ako, pipiliin ko pa rin na maniwala sa’yo. Pero kapag tinatago mo sa’kin, ibang usapan na ’yon. Parang wala tayong tiwala sa isa’t isa, at hindi mo mabuksan ang puso mo sa akin.” Dahan-dahang inangat ni Chiles ang baba ni Mirael gamit ang daliri, at nagtagpo ang mga mata nila na puno ng seryosong damdamin. “Wife, hindi ko alam kung kakayanin ko pa ulit ang masaktan. Ayokong isipin kung sakaling isang araw…”Tinakpan ni Mirael ang mga labi ni Chiles gamit ang kamay niya, pinigilan ang mga salitang sasabihin pa sana nito. “Chiles, hindi mangyayari ang kinatatakutan mo. Kahit na isang buwan pa lang tayong kasal, nararamdaman kong pareho nating pinagsusumikapang maging maayos ang pagsasama
158"Naniniwala ka man o hindi, it's your business. Gabi na, kailangan ko nang umuwi." Tumalikod si Mirael at nagsalita nang magaan habang nakatingin sa mata ni Louie na puno ng pagdududa. Pero bago siya makalakad palayo, hinila ulit siya ni Louie. Lumingon siya at medyo galit na sinabi, "Louie, isipin mo na lang na isa akong malupit at walang puso. Nakita ko ang mga email mo noon at sinadya kong hindi sagutin kahit isa!"Umiling si Louie at tinitigan siya, sabay sabing may halong pananabik at lungkot: "Alam kong hindi ka gano'ng tao. Kung nabasa mo talaga 'yung mga email ko, hindi tayo aabot sa ganito ngayon. Hihintayin mo ako, siguradong hihintayin mo ako! Anak ka ng may-ari ng S. Makers Technology, habang ako, isang ordinaryong tao lang. Paano ko masasabi na karapat-dapat ako sa’yo? Kaya ako umalis, pumunta ng Amerika para magsikap, para pagbalik ko, makakatayo ako sa tabi mo nang may kumpiyansa. Gusto ko munang magtagumpay para makasama ka nang walang takot."Napatingin si Mirael
157“Louie, ano pa bang gusto mong sabihin?”Tahimik lang si Louie habang mahigpit pa ring hawak ang manipis niyang pulso. Bahagyang nakapikit ang labi nito, parang natatakot na kapag binitawan niya, aalis si Mirael.“Mirael, samahan mo lang muna ako saglit. Sandali lang. Please,” mariin na sabi ni Louie habang patuloy ang pagkakahawak sa kamay ni Mirael. Ayaw na sana ni Mirael makipag-usap pa o makipag-ugnayan sa kanya. Matagal na silang tapos. Pareho na silang may asawa at matagal na ring walang koneksyon. Wala nang dahilan para magtagal pa siya rito.Lalong lumakas ang hangin at tuluyang dumilim ang paligid. Sa malayo, may isang mahinang kulog na narinig. Pilit pa ring hinahatak ni Mirael ang kamay niya palayo pero ayaw pa rin siyang bitawan ni Louie. Nakatayo lang silang dalawa sa daanan palabas ng People’s Hospital. Maya-maya, bumuhos na ang ulan.“Umuulan na nang malakas, sumakay ka muna sa kotse,” sabi ni Louie habang mahigpit na hinawakan si Mirael at hinila siya papunta sa ka
156Dahil hindi na kailangang i-review ni Mirael ang mga drawing, nakahinga siya ng maluwag. Kinuha niya ang sarili niyang mga disenyo, tiningnan kung anong alahas ang kailangan, at nagtungo sa warehouse para hanapin ang mga bato na gagamitin. Tumawag siya kay Lex, isang propesyonal na gumagawa ng alahas sa GA, at humingi ng tulong na gawin agad ito para makita niya ang overall na itsura.Pagbalik niya sa opisina, nakita niyang malapit na ring mag-uwian. Saktong tumawag si Zhaira. Siguro ay nasabi na ni Lira kay Zhaira ang nangyari, kaya tumawag ito para magpakita ng concern.“Mirael, huwag kang mag-alala. Kakausap ko lang kay CEO Reola. Sabi niya ikaw pa rin ang in-charge. Si Designer Snow pansamantala lang tumutulong dahil nag-leave ka. Huwag kang ma-pressure.”“Manager Zhaira, okay lang ako. Actually, malaking ginhawa rin sa akin na si Designer Snow ang nag-review. Kung wala kayo, baka sobrang overwhelmed na ako ngayon,” sagot ni Mirael habang nakangiti. Mas kampante na siya ngayon
155Si Mirael ay tumingin kay Lorelei na sobrang lungkot ang itsura, hinawakan niya nang mahigpit ang kamay nito at nanatili sa tabi niya.Tahimik sa loob ng kwarto nang ilang sandali, at biglang tumunog ang cellphone ni Chiles. Lumingon si Mirael sa kanya at mahina niyang sinabi, “Kayo na muna ni Charles ang mauna, samahan ko muna si Lorelei.” Tumango si Chiles, tapos tiningnan si Charles nang may biro sa mata bago lumabas ng kwarto para sagutin ang tawag. Si Javi pala ang tumawag at may ipinadalang urgent email na kailangan niyang asikasuhin agad.Pagkalabas nila ng ward, mabilis naglakad si Charles, halatang diretso na siyang babalik sa kampo. Si Chiles naman ay napangiti habang pasakay ng elevator, at parang walang anuman na sinabi, “, parang iba na tingin mo kay Lorelei.”“Wala namang espesyal,” sagot ni Charles, hindi pinansin ang tukso sa tono ni Chiles.“Simula’t bata pa ako, hindi ko pa nakita na nakikialam ka sa problema ng iba,” pahapyaw na sabi ni Chiles, halatang hindi n