NAPAYAKAP si Serena sa sarili noong makalabas sa office ng judge. Dahil gabi na, malamig ang ihip ng hangin. Napaigtad siya noong may lumapat na kung ano sa balikat niya. Bahagya niya pang naamoy ang panlalaking cologne. Pagsilip niya, nasa balikat niya ang coat ni Kevin.
“You're shivering from the cold, put the coat on,” anito sa baritonong boses.
Napakurap ng mata si Serena ngunit sinunod niya si Kevin. Huminto naman sa harapan nila ang kotse at pinagbuksan sila ng driver ng pinto.
Pagkaupo, napaisip agad si Serena. Ngayong kasal na siya... ibig bang sabihin no'n ay sa bahay na siya ni Kevin uuwi? Nanlaki ang mga mata niya.
“Ano...Mr. Sanchez,” tawag niya rito.
“What did you call me?” malamig ang pagkakasabi nito, parang inis.
Bakit parang galit? May nasabi ba siyang mali?
“M-Mr. Sanchez? 'Di ba iyon ang apelyido mo?”
Kumunot ang noo ni Kevin at matiim siyang tinitigan. Mayamaya, gumuhit ang mapaglarong ngisi sa labi nito. “Yes, Mrs. Sanchez?”
Si Serena naman ang napipilan ngayon. Ramdam niya ang pamumula ng pisngi dahil sa hiya. Pero teka, hindi siya dapat malibang! Kailangan niyang linawin kung saan siya uuwi ngayon.
“Pwede mo bang ihatid ako sa Hillary St.? Naroon ang apartment ko. Malapit iyon sa SGC Corporation Building. Doon ako nagtatrabaho.”
“I know that. Doon kita unang nakita.”
Bulong iyon pero malinaw ang pandinig ni Serena. Unang nakita?
“Anong ibig mong sabihin? Unang nakita? Nagkita na tayo dati?”
“SGC Bldg.”
“You mean, doon ka rin nagtatrabaho?”
“Well, maybe. I'll start working there in a week or two.”
Magiging workmate niya ang asawa? Office romance? Teka, bakit niya ba naisip iyon? Nililibang siya nito, ah!
“O sige, future workmate, pakihatid mo ako sa apartment ko. Maraming salamat.”
Kevin furrowed his brows and stared at Serena. “What do you mean ihatid?”
Napamaang siya. “Tapos na ang usapan natin, 'diba? Pahatid na ako sa apartment namin para makauwi ka na rin.”
“You're my wife, Serena.”
“Oo nga. Hindi naman ako tumatanggi.”
Kevin laughed coldly. “Since you're my wife, you're going home with me.”
“Teka, wala naman sa usapan natin 'yan, ha?”
Mariing titig ni Kevin ang sumalubong sa kanya kaya napayuko siya. Pero kahit na! Ano, papasindak siya? Hindi pwede!
“Really, Serena? Hmm?”
Nang marinig niya iyon, parang kinilabutan si Serena dahil sa sobrang lamig. Kahit may suot na coat, nilamig siya. Galit nga yata.
Nag-angat siya ng tingin at matamis na ngumiti kay Kevin. “Sasama na pala, ikaw naman hindi mabiro.”
Kevin snorted but a ghost of a smile was seen on his lips. Lumipat ang atensyon nito sa driver. “Go to Holy Saint Hospital.”
Nabigla na naman si Serena. Iyon ang ospital kung saan naka-confine ang lola niya, ha?
Napansin siguro ni Kevin ang tingin niya kaya bumaling sa kanya. “We're going to see your grandma before we go home.”
“T-talaga?”
Tumango ito.
Sa tuwa, dinamba ni Serena si Kevin at mahigpit na niyakap. Nanigas naman sa kinauupuan si Kevin dahil sa gulat.
“Maraming salamat, Mr. San—Kevin!”
“It's good that you like what I did.”
Mabilis silang nakarating sa ospital at mas lalong nagulat si Serena nang malaman niyang nilipat na sa VIP room ang lola at may private nurses at doctors ito!
“Rinrin, apo, nandito ka!”
“Lola!” Niyakap agad ni Serena ang abuela at halos maluha siya noong makita niyang maayos ang lagay nito. Tahimik namang nakamasid si Kevin sa kanila.
“Kumusta ka? Sino iyang kasama mo?”
Lumingon si Serena kay Kevin. Mabuti na lang at dahil madalas tumanggi si Alex na sumama sa kanya sa ospital, hindi pa ito nakikita ng abuela.
“L-Lola, ano...siya po si Kevin. A-Asawa ko po.”
“Kasal ka na, apo?!” masayang turan nito. Dito na lumapit si Kevin at magalang na bumati sa matanda.
“Grandma, I'm Kevin Xavier Sanchez, her husband. Nice to meet you.”
“Kay guwapong bata! Magaling kang pumili, Rinrin. Sayang lang at hindi ako nakapunta sa kasal ninyo dahil nandito ako sa ospital.”
Kevin smiled softly at the elderly woman. “We're going to invite you to our church wedding so get well soon, grandma.”
Dahil kailangan na ring magpahinga ng matanda, nagpaalam din sila. Nang makalabas, hinarap ni Serena si Kevin.
“K-Kevin...maraming salamat sa pagdala mo sa akin dito. P-Pwede ba akong humingi ng pabor sa'yo?”
“Hmm?”
“Pwede bang...manghiram sa'yo ng pera para sa pagpapagamot ni Lola? Pangako, babayaran ko kahit paunti-unti!”
Seryosong tumingin sa kanya si Kevin. “What are we, Serena? We're husband and wife. So even if you don't say that, I'll support our grandma as I see it as a filial duty. You're my wife and you deserve everything.”
Parang may humaplos na kung ano sa puso ni Serena at maluha-luha siyang tumitig kay Kevin, nakangiti. Maliit na ngumiti rin si Kevin pabalik.
“Now, let's go home?”
MALAKING mansyon ang sumalubong kay Serena noong dumungaw siya sa kotse. Bumukas ang malaking gate at tuloy-tuloy na pumasok ang kotse na nagpaawang ng bibig ni Serena.
“Ito iyong sinasabi mong bahay? 'Yang mansyon na 'yan?”
Sinulyapan lang siya ni Kevin at huminto naman ang kotse sa main door ng mansyon. Sa labas ng main door, may pila ng maids at may naka-tuxedo na middle-aged guy.
Lumapit ang lalaki at binuksan nito ang pinto. “Good evening, Master and Madamé.”
Tumango si Kevin at nilingon siya. Pinulupot nito ang kamay sa beywang niya at giniya siya papasok ng mansyon.
Umakyat sila ni Kevin at dinala siya nito sa master's bedroom.
“Here's our room, Serena,” anito sabay turo sa nakapinid na pinto. “That will be your closet. I already ordered the maids to fill your wardrobe.”
Nang matapos si Kevin ay umakto itong maghuhubad ng long-sleeve shirt kaya napatalikod si Serena. Nakarinig siya nang mahinang pagtawa at mayamaya lang, pagbagsak ng tubig mula sa shower room ang narinig niya.
Inikot ni Serena ng tingin ang buong kwarto. Pwede ngang sabihin na parang bahay na ito sa sobrang laki ng kwarto.
“You can take a shower now.” Napapitlag si Serena noong may magsalita sa likod niya. Pagharap, ang bagong ligong si Kevin ang sumalubong sa kanya.
Napalunok siya dahil sa nakita kaya halos takbuhin niya ang banyo. Mabilis siyang naligo at noong matapos, saka lang naalala na wala siyang damit! Buti na lang at may bathrobe. Iyon ang suot niya palabas.
“Saan ako matutulog? Isa lang ang kama rito.”
Tinapik ni Kevin ang kama. “You'll sleep beside me. You're my wife, remember?”
“H-Ha?”
Nabigla si Serena noong hatakin siya ni Kevin kaya bumagsak siya sa ibabaw nito. Pinagpalit nito ang pwesto nila at ito na ngayon ang nasa ibabaw.
“Ready for our first night, wife?”
“Ha? A-Anong—”
Serena was cut off when Kevin kissed her lips.
245.Nang magising si Mirael nang madaling-araw, nandoon na agad si Lorelei sa tabi niya. Pagkakita niyang gising na si Mirael, agad niyang kinuha ang almusal sa bedside table at paulit-ulit na nagtanong: “How are you? Are you feeling better?”Dahil sa nangyari kahapon, sobra siyang balisa at nag-aalala. Nanganak kasi si Mirael ng wala sa oras, kaya halos hindi siya iniwan ni Lorelei sa tabi.“Okay lang.” Ngumiti si Mirael at umiling, sabay hinaplos nang marahan ang tiyan niya. Natakot din talaga siya sa nangyari kahapon.“You, you almost scared me and Aunt Serena to death yesterday.” Hinila ni Lorelei ang kamay niya at hinawakan ang noo niya na parang naiiyak. “Thank goodness you’re okay.”“Sorry kung nag-alala kayo.” Mahinang ngiti ang pinakawalan ni Mirael. “Where’s Mom?”“Pumunta siya sa kabilang ward para alagaan ang hipag ko.” Sagot ni Lorelei habang lumingon sa pinto. May kumatok at pumasok—isang nurse na dumating para mag-check. Pagkakita niyang gising si Mirael, ngumiti siya.
244“Hio, magpakabait ka ha. Bumalik ka na lang para makita si mommy mo pag gumaling na siya, okay? Si grandma busy pa, kaya dito ka na lang muna sa bahay at magpakabait, okay?” Akala ni Serena na kakakuha lang ni Mirael ng miscarriage kaya gusto niyang tawagan si Chiles. Pagkatapos niyang pakalmahin si Hio, lumingon siya at tinawagan si Chiles.Pero abala ang linya ni Chiles. Nakausap niya si Javi. Habang nasa business trip siya, na-finalize na ang demolisyon ng government science and technology park. Napanalunan ng Midori Group ang kontrata para sa urban construction. Ang pondo at resettlement ay sagot ng gobyerno, pero ang mismong pag-demolish ng mga lumang building ay Midori Group ang gagawa.Matapos pakinggan ang report ni Javi, pinisil ni Chiles ang sentido niya. Pagod na siya sa sunod-sunod na trabaho. Mahina siyang nagsabi: “It’s not a big problem. Pwede natin i-demolish ang old buildings ayon sa plan na ito, pero kailangan munang makipag-usap ang gobyerno sa mga residente. Hi
243.Natigil si Reola, tapos biglang nagpalit ng topic na parang may inaalok na deal. “Pero, basta ipalaglag mo yung baby at makipag-divorce ka kay Chiles, pwede kong pag-isipan. Kung hindi, mas gugustuhin kong sirain lahat kesa hayaang ikaw ang may hawak ng lahat ng dapat akin!”Nanlaki ang mga mata ni Mirael, mahigpit na hinawakan ang tiyan niya at umatras ng dalawang hakbang. Ang creepy ni Reola, parang sinaniban ng demonyo, at umaapaw ang masamang aura sa buong katawan niya.“Do you think I will believe what you say?” pilit na pinatatag ni Mirael ang boses niya kahit ramdam niya ang panic sa dibdib.Umirap si Reola at tumawa ng malamig. “Mirael, sa kondisyon mo ngayon, gaano ka katagal kayang manatili sa tabi ni Chiles? Hanggang kailan ka niya kayang protektahan? Wala ka ngang sariling kakayahan para ipagtanggol ang sarili mo. Isa ka lang pabigat kay Chiles.”Muling hinawakan ni Mirael ang tiyan niya, pero lalo lang lumaki ang takot at kaba sa puso niya. Hindi niya alam kung ano a
242.Dahil sa pagdating nina Ali at Brianna, nawala ang gana nina Mirael at Lorelei at inilapag na lang nila ang chopsticks bago umalis nang hindi masyadong nakakain. Buti na lang paglabas nila ng restaurant, hindi na sila sinundan ng dalawa.Pagpasok nila sa kotse, medyo nag-alala si Mirael sa kalagayan ni Lorelei, kaya pinaupo niya ito sa passenger seat. Tinapunan siya ni Lorelei ng kalmadong tingin at unti-unting bumaba ang kaba sa dibdib niya. Medyo tensyonado ang boses niya: “Mag-drive ka na lang, kahit saan. Just take a walk.”Hindi alam ni Mirael kung saan pupunta kaya nag-drive lang siya nang paikot-ikot. Hindi na rin nila namalayan ang oras hanggang biglang natawa si Lorelei, na ikinagulat ni Mirael. Kinabahan siya at tiningnan ito, pero nakita niyang nakataas ang hinlalaki ni Lorelei. “Master Miracle, since when ka naging ganyan kagaling magsalita?”“You almost scared me to death,” inis na sabi ni Mirael sabay lingon dito. Nang makita niyang bumalik na ang normal na ekspresy
241.“Okay, huwag na nating pag-usapan ako. Pag-usapan na lang natin yung nangyari nung bumalik kayo ni second brother sa probinsya.” Iniba ni Mirael ang usapan, nakatitig kay Lorelei na parang sinusunog ng mata niya. Hinawakan ni Lorelei ang dulo ng ilong niya at nahihiyang nagsabi, “Nag-stay siya sa probinsya ng apat na araw, tapos sinabi niyang may mission siya at umalis. Sabi ng pamilya ko, hintayin ko daw siyang bumalik para mag-propose ng kasal, pero hindi ko pa siya nasasabihan.”“Bakit pumunta ka dito sa capital imbes na pumunta ka sa bahay ng Sanchez?” nagtatakang tanong ni Mirael kay Lorelei. Ang proposal ng kasal dapat ipaalam kina Serena at Kevin.“Ewan ko rin, pero gusto ko lang pumunta dito sa capital.” Hinawakan ni Lorelei ang pisngi niya at tinapik-tapik. Dati, ang capital ay puro lungkot ang dala sa kanya, pero ngayon puno siya ng pag-asa. Kasi pala, darating din yung araw na mae-in love siya sa isang lungsod dahil may mahal siya dito.Pagkatapos, naligo silang dalawa
240.“You look good. Have you completely gotten over it?” Nagsimula na ulit ang kotse nang mag-Midori ang stoplight. Hindi nagdalawang-isip si Lorelei sumagot, may halong yabang pa: “Well, don’t you see who I am, Lorelei? It’s just a breakup, the end of a relationship. What’s so hard to get over? I’m taken now. Ali is nothing. Charles is my husband, okay?”Nang mabanggit ni Lorelei si Charles, malakas niyang pinukpok ang dibdib niya na parang ipinagmamalaki. Napatawa si Mirael at hindi napigilang asarin siya. “Oh my god, ang dali mo na lang tawaging husband siya. E dati sobrang shy mo pa, ayaw mo ngang ipaalam sa pamilya mo. Pero ngayon, dinala mo na yung second brother niya para ipakilala sa parents mo, and everything is fine.”“Go away, puro ka na lang tukso.” Namula si Lorelei pero nang maisip niya si Charles, hindi niya naitago ang saya sa mga mata niya.Dinala ni Mirael si Lorelei sa Ice Café para kumain. Pagpasok nila, napatingin si Lorelei sa paligid. “Could this be Chaia’s pro