Kabanata 06

SA kabilang dako naman, halos hindi makaimik si Oliver nang sabihin ng dad niya na ibibigay nito sa kaniya ang kumpanya nito.

“I’m 55, Oliver. Sa tingin ko, oras na para ibigay ko sa iyo ang kumpanya. Alam ko naman na kaya mong pamahalaanan iyon. Matalino ka…” anang dad niya.

Nasa living area sila ng sandaling iyon.

“Are you sure about that, dad?” paninigurado pa ni Oliver.

“Yes, matagal ko nang plano ito. Kanino ko pa ba ibibigay ang kumpanya? Ikaw lang naman ang anak namin ng mommy mo.”

“Thanks, dad. I will take care of your company. I will not disappoint you. I can multitask. Hindi ko pa rin iiwan ang pagiging architect ko.”

“That’s good. Kung may oras ka, puwede kang bumisita.”

Tumango si Oliver. Nagpaalam na rin siya sa dad niya dahil may kailangan siyang asikasuhin sa isang niyang kliyente. Ngunit hindi pa man siya nakakahakhang palayo rito nang bigla nitong tawagan ang pangalan niya. Nakakunot-noong hinarap ni Oliver ang dad niya.

“Bakit, dad?”

Sandali pa siyang tiningnan nito bago nagsalita. “Alam mo naman na patanda na kami ng mommy mo, ang gusto lang namin ay makita kang bumubuo ng pamilya mo. Anak, hindi ka pa ba handang mag-asawa?”

Bumuntong-hininga si Oliver. “Soon, dad…”

“Kailan pa? Kapag patay na kami?”

Malinaw kay Oliver na mataas ang expectation ng magulang niya pagdating sa pag-aasawa dahil siya lang ang kaisa-isang anak ng mga ito.

“Dad…” Lumapit si Oliver sa dad niya at tinapik ang balikat nito. “I think I found her…”

“Who?” nakakunot-noong tanong nito.

Ngumiti si Oliver. “Ang mamahalin ko habang-buhay,” tugon niya na nagpagulat sa dad niya.

“Kailan namin siya makikilala ng mommy mo?” Dama ni Oliver ang excitement sa boses ng dad niya.

Bahagyang natawa si Oliver.

“Hahanap muna ako ng pagkakataon, dad. Wala pa akong lakas ng loob para umamin sa kaniya…”

“Happy for you, Oliver.”

Isang mahigpit na yakap ang natanggap ni Oliver mula sa kaniyang dad kaya naman niyakap din niya ito. At bago pa man sila maging emosyonal, nagpaalam na su Oliver dahil male-late na siya sa meeting niya sa isang kliyente.

Dala niya ang mga design na ipapakita niya rito. Naging maayos naman ang simpleng meeting at naaprubahan ng kliyente niya ang mga design na ginawa niya para sa proyekto nito.

“Your designs are great,” wika ni Engr. Henry—isa sa mga katrabaho niya sa proyekto.

“Appreciated,” nakangiting pasasalamat ni Oliver kay Henry.

Sandali pa silang nag-usap bago sila naghiwalay. Wala na namang gagawin ngayon si Oliver kaya naman umuwi na lang siya sa condo niya para magpahinga. Pero habang nagpapahinga, bigla niyang naalala si Jade. Kinuha niya ang cellphone niya at tinawagan ang numero ni Jade pero sa kasamaang palad ay hindi siya nito sinasagot. Naiiling na napabuntong-hininga si Oliver ng sandaling iyon bago ipinikit ang mga mata.

At dahil wala namang trabaho si Oliver kinabukasan, napagdesisyunan niyang bumisita sa kumpanya ng dad niya. Sa kabilang dako naman, nasa cafeteria si Jade ng kumpanyang pinagtatrabahuhan niya at kasama niya si Norie habang nagkakape sila.

“Totoo na talaga ang chismis, Jade.”

Napalingon si Jade kay Norie. “Ang alin? Na hindi na si Mr. Santibañez ang magiging boss ng 24/7 Express?”

“Oo. Balita ko, sa isang buwan na nakatakdang ilipat sa pangalan ng anak niya ang kumpanya. Nako, sana hindi terror iyong anak niya.”

“Mabait naman si Mr. Santibañez, siguradong mabait din ang anak ni—”

Hindi pa man natatapos ni Jade ang iba pang sasabihin nang may bigla siyang nakita sa hindi kalayuan. Hindi siya maaaring magkamali dahil si Oliver iyon. Anong ginagawa ng lalaking iyon dito? Napatayo na siya sa kinatatayuan at nang makita siya nito, nagulat din ito. Kasama nito ang sekretarya ni Mr. Santibañez ng sandaling iyon.

Bakas ang gulat sa mukha ni Jade ng sandaling iyon habang si Oliver naman ay hindi makapaniwala na matatagpuan niya ang babae sa kumpanyang pag-aari ng dad niya. Sinenyasan niya itong sumunod sa kaniya kaya naman sandaling nagpaalam si Jade kay Norie at pasikretong sinundan si Oliver. Pinaalis muna ni Oliver ang sekretarya ng dad niya para walang makakita sa kanilang dalawa ni Jade na magkasama.

Pareho silang sumakay ng elevator. Wala silang imik sa isa’t-isa hanggang sa matagpuan na nila ang mga sarili sa rooftop. Solo lang nila ang lugar ng sandaling iyon.

“Dito ka nagtatrabaho?” hindi makapaniwalang tanong ni Oliver kay Jade.

“Oo, magdadalawang taon na ako rito. Ikaw? Anong ginagawa mo rito?”

“Anak ako ni Oscar Santibañez. I am Oliver Santibañez. Pag-aari ni dad itong kumpanyang ito.”

Hindi makapaniwalang umiling si Jade. “Ang liit talaga ng mundo, dito pa talaga tayo pagtatagpuin dalawa.”

“What’s your work here?” tanong ni Oliver.

“I work in the customer service area.”

Tumango si Oliver. “Oh, wow! What a small world. Nga pala, kumusta na ang tiyan mo? Ayos ka lang ba? May nararamdaman ka bang kakaiba? Sabihin mo lang sa akin, Jade.”

“Ayos lang ako, Oliver. Hindi mo kailangang mag-alala sa akin.”

“Good. Call me if you need anything.”

Tumango lang si Jade. Nanatili pa sila ng ilang minuto sa rooftop at mayamaya pa ay napagdesisyunan na nilang pumanaog at naghiwalay na parang walang nangyari.