Kabanata 05

“Saan ka nakahiram ng pera, Jade?” tanong ng papa niya nang makauwi sila sa kanilang bahay.

“Sa kaibigan ko po, papa,” tugon niya.

Walang balak na ipaalam ni Jade kung saan talaga galing ang perang iyon dahil ayaw niyang malaman ng pamilya niya ang ginawa niya. Hindi niya kaya. Wala siyang lakas ng loob.

“Sabihin mo sa kaniya, salamat. Huwag kamo siyang mag-alala dahil ibabalik din natin iyon sa kaniya. Mag-iipon kami ng mama mo, Jade.”

Tumango si Jade sa papa niya.

Ang papa niya ay nagmamay-ari ng isang welding shop samantalang ang mama naman niya ay nakatoka para alagaan ang dalawa niyang kapatid. Panganay si Jade, ang sumunod sa kaniya ay nasa kolehiyo na, at ang bunso nila ay sampung taong gulang at nag-aaral din. Bilang panganay, responsibilidad ni Jade ang suportahan ang mga kapatid niya.

At dahil may shift pa siya mamayang gabi, nagpahinga na si Jade. Nagpatuloy siya sa pagtatrabaho at makalipas ang ilang araw, may nararamdaman na siyang kakaiba sa kaniyang katawan. Palagi siyang nahihilo, palagi siyang nagsusuka, at minsan ay gusto niyang nakahilata lang. Alam niyang isa na iyong sintomas.

At katulad ng usapan nilang dalawa ni Oliver ng gabing may nangyari sa kanila na kapag nakaramdam na siya ng sintomas ng pagbubuntis, nagtungo siya sa condo unit nito dala ang dalawang pregnancy test na binili niya sa isang pharmacy.

Kinakabahan ngayon si Jade. Hindi siya mapakali habang pareho nilang hinihintay ni Oliver ang magiging resulta ng dalawang pregnancy test. Nanlalamig din si Jade ng sandaling iyon habang segu-segundong napapalunok.

Makalipas pa ang ilang minuto, sinilip nila ang dalawang pregnancy test na nasa kama. At sabay silang napamulagat nang makita ang resulta.

“Positive,” wala sa huwisyong anas ni Jade.

“Buntis ka. Yes, buntis ka!” puno ng galak na saad ni Oliver at walang ano-ano’y binuhat siya nito at inikot.

Natuwa si Jade sa naging reaksyon ng lalaki at makalipas ang ilang segundo, ibinaba na siya nito. Pero napasinghap agad si Jade nang bigla siyang siilin ni Oliver ng isang halik.

Nagulat si Jade sa ginawa ng lalaki. “Oliver?”

“Yes, Jade?” Kita pa rin sa mukha ni Oliver ang kasiyahan.

Napalunok si Jade. “Bakit mo ako hinalikan?” tanong niya.

“Oh, s-sorry… hindi ko sinasadya…” Bahagyang umatras si Oliver sa kaniya.

“Ang usapan natin ay dadalhin ko lang ang anak mo, p-pero ano ito?”

Gulong-gulong si Jade dahil may kakaiba sa kinikilos ni Oliver ngayon. Ang usapan nila ay dadalhin lang niya ang anak nito. Pagkatapos niyang iluwal, kakalimutan na nila ang isa’t-isa. Si Oliver pa mismo ang nagsabi na ‘NO STRINGS ATTACHED’. Ibig-sabihin, kahit anong mangyari, hindi sila puwedeng mahulog sa isa’t-isa. Pero bakit ganito siya ngayon?

“I’m sorry, nadala lang ako.” Napayuko si Oliver.

“Ngayong buntis na ako, ano na ang plano?” Pag-iiba ni Jade ng usapan.

Bumuntong-hininga si Oliver bago nagsalita. “Nothing. Puwede nating ipagpatuloy ang buhay natin.”

“Paano kapag lumaki na ang tiyan ko?” tanong ni Jade.

“Dito ka na titira para maalagaan kita. Alam ba ng pamilya mo itong ginawa mo?”

Mabilis na umiling si Jade. “Hindi. Wala akong balak na sabihin sa kanila. Ayokong malaman nila na iyong perang ipinangtubos sa bahay namin ay galing sa iyo. Natatakot ako.”

“Saan ka natatakot?” naguguluhang tanong ni Oliver.

“Natatakot ako na baka isipin nila na ang dumi-dumi ko. Na nagawa kong ibenta ang dignidad ko para sa pera.”

Bahagyang lumapit si Oliver kay Jade. “Maiintindihan ka naman nila siguro. Ginawa mo ang parte mo bilang anak nila, kaya bakit kailangan mong matakot?”

Tumulo ang ilang butil ng luha sa mga mata ni Jade. “Natatakot akong mahusgahan…”

Napailing si Oliver. Tuluyan na niyang idinikit ang katawan niya kay Jade at niyakap ito nang mahigpit.

“Nandito lang ako, Jade,” lintaya ni Oliver.

Hindi na nakapagsalita si Jade ng sandaling iyon. Natagpuan na lang niya ang sarili na sinasagot ang yakap ni Oliver sa kaniya.

AT dahil buntis si Jade, nag-request siya na kung maaari ay palitan ang shift niya. Pumayag naman ang supervisor niya at imbes na panggabi, naging pang-umaga na ang pasok niya. Mula umaga hanggang hapon ang schedule niya.

“Anong nangyari at nagpalit ka ng shift mo?” nagtatakang tanong ni Norie, isa sa mga ka-officemate niya na katabi lang niya.

“Ano kasi… ano… uhmmm… medyo hindi ko na kasi kaya iyong graveyard shift kaya nag-request na ako. Puyat kasi ang kalaban ko riyan.”

“Hm, sabagay, may punto ka naman. Kailangan pa rin natin alagaan ang kalusugan natin dahil sabi nga nila, nasa huli ang pagsisisi, ‘di ba?”

Sumang-ayon si Jade kay Norie sa pamamagitan nang pagtango. Walang katotohanan ang sinabi niya rito. Ang pagbubuntis niya ang rason kaya siya nag-file ng request. At ang tanging supervisor at manager lang niya ang may alam sa katotohanan.

Nagpatuloy na si Jade sa pagtatrabaho at nang matapos ang maghapon niyang shift, lumisan na rin siya ng kumpanya. Pero habang naglalakad siya palabas ng gusali, bigla niyang nakasalubong ang may-ari ng kumpanyang pinagtatrabahuhan niya.

Bahagya siyang yumuko upang magbigay respeto rito. “Good afternoon po, Mr. Santibañez,” bati ni Jade rito.

“Good afternoon. Ingat sa pag-uwi.”

Kung hindi siya nagkakamali, may katandaan na si Mr. Santibañez. Mga nasa singkuwenta na yata ito at bali-balitang ipapamana na nito ang kumpanya nito sa nag-iisa nitong anak.

Nginitian lamang ni Jade si Mr. Santibañez at nagpatuloy na sa paglalakad hanggang sa makalabas na siya ng gusali. Kaagad niyang dinako ang MRT para makauwi na.