"Ikaw lang 'ata 'yong nakapahinga sa trabaho na hindi masaya," puna ni Azy nang inaayusan ako ng mga make up artist.
I rolled my eyes and didn't bother to talk. Kahit ilang araw na ang lumipas ay hindi pa rin mawala ang sakit sa dibdib ko kapag inaalala ang nangyari noong anniversary namin ni Valjerome.
"By the way, alam mo naman, 'di ba?" muling pagpukaw ng pansin sa 'kin ni Azy.
My forehead knotted as I glanced at him. Waiting for his continuation.
"May makakapareha ka sa shoot ngayon," aniya.
"What?!" mabilis kong sambit.
Napaawang naman ang labi niya at namewang sa harapan ko. "Don't tell me hindi mo na naman binasa mga messages ko?!" singhal niya sa akin.
Napapikit ako at saka iniiwas ang mukha ko sa mga brushes ng artist. I signaled them to step aside, then I looked sternly at Azy.
"What do you mean na may makakasama ako sa shoot ngayon?" paglilinaw ko sa kanya.
He massage his temples before shaking his head. "Jazzie, we can't stop this shoot. Nakuha ko na ang bayad at nakapirma na ako ng kontrata," pangunguna niya sa kung anumang sasabihin ko.
"Bullsh*t, Azy! Alam mo naman na hindi ako basta nakikisama sa kung kanino man," pagpapaalala ko sa kanya.
"I'm sorry, okay? Akala ko kasi okay na sa 'yo this time kasi naman hindi ka nag-reply. Sanay ako na kapag gano'n ang ginagawa mo ay ako ang hinahayaan mong magdesisyon," pangangatwiran niya.
Hindi naman ako umimik pa at tahimik na lamang na namroblema sa aking isip.
"Lalaki ba?" pagkukumpirma ko.
Kinagat niya ang ibaba niyang labi at marahan na tumango. Napabuntonghininga ako saka pumikit sa frustrasyon.
Kaya ayaw kong tumatanggap ng partner sa shoot dahil nasisigurado kong lalaki ang ipapareha sa akin. Walang nakakaalam sa mundong ginagalawan ko na may asawa na ako kaya naman gano'n na lang ang kawilihan ng mga taga-hanga ko na iterno ako sa kung kani-kanino.
Magagalit din si Valjerome kapag nalaman niya ito.
Hindi, baka nga alam na niya ito.
"Palampasin mo na muna ito, Jazzie. Ako na ang nakikiusap sa 'yo." Hinawakan ni Azy ang aking kamay saka malamlam na tumingin sa akin. "Pasensya ka na. Hindi ko talaga alam," aniya.
I let out a deep breath and nodded my head. "Oo na," tipid kong wika.
Agad namang nabanat ng mukha niya at ngumiti nang malaki. "Talaga?!" hindi makapaniwalang sambit niya.
I took off my hand and rolled my eyes. "Alam mo, pumunta ka na lang sa labas at asikasuhin ang mga photographers doon, alam ko namang trip mo ang isa sa kanila," panunuya ko.
Ngumiwi siya sa akin at bahagyang lumapit sa tainga ko para bumulong. "Mas trip ko 'yong assistant ng make up artist." Mahina siyang bumungisngis bago tuluyang lumabas ng dressing room.
Napailing ako dahil mukhang babae naman ang gusto niya ngayon.
Balimbing na puso.
Ilang minuto pa ang lumipas ay tuluyan nang natapos ang pag-aayos sa akin. Nagpalit na rin ako ng damit na gagamitin sa shoot at lumabas na ng silid no'ng nagsimula nang magtawag si Azy.
Prente akong naglakad habang suot ang pulang flowy dress na may slit sa hita ko. Medyo malalim din ang neckline ng damit kaya naman nadedepino ang aking dibdib.
"Jazzie!" masayang salubong sa akin ni Azy at humawak sa braso ko. "Halika, ipakikilala kita sa makaka-partner mo," nagagalak niyang ani.
Hindi naman ako tumutol at hinayaan siyang alalayan ako patungo sa makakatrabaho ko. As we took our steps, I already noticed the guy sitting on a high chair while sipping his drink. Nakatalikod man siya ay hindi iyon naging dahilan para hindi ko makita ang ginagawa niya.
"Mr. Hevion!" Azy called cheerly.
Natigil sa pag-inom ang lalaki at marahan na bumaling sa amin ng tingin. Natigil ako sa paglalakad sandaling nagtama ang paningin naming dalawa.
His eyes.
Hindi ko maalala kung saan ko nakita iyon pero nasisigurado kong nakasalamuha ko na siya noon.
"Uy, Jazzie. Ayos ka lang?" usisa ni Azy sa akin na ikinabalik ng atensyon ko.
I cleared my throat and looked at my friend slash manager. Tipid akong ngumiti saka nagpatuloy sa paghakbang.
The guy didn't speak a word. Nakatitig lang siya sa akin na animo'y pinag-aaralan ang mga kilos ko.
Saan ko ba siya nakita?
"Hi, Mr. Hevion. Siya nga po pala si Jazzie, ang maganda kong alaga. Siya rin po ang makakasama niyo sa shoot," turan ni Azy.
The guy hummed while nodding his head and then reached out his hand to me. "Chaos Hevion," he formally introduce, not breaking his stare at me.
Nakararamdam man ng hindi pagiging kumportable sa mga titig niya ay pinili ko pa rin na maging propesyunal. I was about to reach my hand to him when a strong arm wrapped around my waist and pulled me away.
Handa na akong kumawala at manigaw ngunit natigilan ako sa nakita.
"She's not working with you," Valjerome, my husband, coldly said to the guy Chaos.
I blinked thrice as I kept staring at his face. "V-Valjerome," I uttered with my shivering lips.
Doon ay mabagal na bumaling sa akin ang kanyang malamig na mata. "You are not working with him," he commanded.
Para akong nasa isang sumpa at basta na lang tumango sa kanyang kagustuhan.
Naagaw ng isang sarkastikong tawa ang aming atensyon. Mula sa pagkakaupo ay mabagal na tumayo si Chaos at tinitigan ang asawa ko.
"Sorry, Mister whoever you are, but apparently she needs to work with me or else..." He then looked at me and smirked. "Makukulong siya."
Kinakabahan akong napatingin kay Valjerome. Natatakot na baka isipin niyang ginusto ko talaga ang nangyayari ngayon ngunit hindi niya ako tinapunan ng tingin.
Mayamaya pa ay nakita ko ang pag-angat ng gilid ng labi niya. "I will pay for the damages," tamad niyang sabi.
Muli namang tumawa si Chaos bago seryosong tiningnan si Valjerome. "Do you even know what's written in the contract?" he mocked.
Bigla naman akong kinabahan kaya ro'n ko pa lang nagawang ituon sa iba ang aking atensyon. Halos lahat ng tauhan ay tahimik at nanganapa sa amin, imbes na intindihin iyon ay si Azy ang tiningnan ko para manghingi ng paliwanag.
Naghihingi ng dispensa siyang tumingin sa akin bago tumungo. "Mr. Hevion said that if you ever breached the contract, you'll be dating him for a month or else you'll be imprison," bulong na anas ni Azy sapat lang para marining namin.
My mouth parted with disbelief.
Come again?
"Azy!" inis kong sigaw at sinuklay ang aking buhok gamit ang mga daliri ko.
"I'm sorry. I just thought it's a fair deal, hindi ko naman alam na may boyfriend ka na pala, Jazzie," paliwanag niya.
Damn!
"Just give me the price," Valjerome spoke coldly.
Chaos flashed an evil smirk. "Let her work or let her date with me, choose."
"Gift for your wife?" Jaime, one of my trusted men, casually spoke while driving the car.Tipid akong tumango at muling tumitig sa hawak kong kwintas. "For our wedding anniversary," I said lowly and forced a smile.And she'll never know..."You will confess?" he asked again.I chuckled emptily and put back the infinity necklace on its box. "Alam mong hindi ko magagawa iyan sa ngayon," saad ko.Hindi na naman siya umimik pa at itinuon na lang ang atensyon sa pagmamaneho. I looked outside the car window and smiled sadly.A day from now, it's already our third year anniversary, my wife.***IT'S almost 12midnight when we reached my parents' party. I automatically snaked my arms around her, marking my wife at everyone's eyes as we took our way in.She's mine.I am always thankful every time we need to show up at my parents'. It's the only moment I could freely touch her, the split
"You are wasting your time by calling him in your mind, Jazzie. Nalinlang ko na ang grupo ng dati mong asawa sa ibang lugar. Kung sakali man na mahanap niya kayo rito, isa na lamang kayong mga bangkay," Chaos spoke coldly."Why?" namamaos kong tanong at saka tumingin sa kanya. "I trusted you, Chaos," I said weakly.He smirked. "That's the plan, Jazzie. Ang pagkatiwalaan mo ako," aniya.Marahan akong umiling at pagak na nagpakawala ng tawa. "Is this necessary, Chaos? Kailangan ba talagang idamay ang anak ko sa paghihiganting gusto mo? Niyo ng pamilya mo?""My sister died in front of me, Jazzie. She shot herself," he stated."She killed herself. Your sister was the one who took her life, Chaos. Not me, not my son, not Valjerome either!" I snapped out of frustration.Chaos clenched his jaw. Hindi rin nakaligtas sa aking paningin ang muling pag-angat ng baril ng matandang Hevion patungo sa direksyon ko. Pinigilan lang iyon ng asawa niya at sinen
Valjerome's men couldn't do anything when the van took me. Hindi sila makabaril ng basta dahil na rin nasa loob ako ng sasakyan."Dala na po namin siya," ani ng isa sa mga nakasakay habang hawak ang isang telepono.Nasisiguradong kong si Chaos ang kinakausap niya. Tahimik na lang ako na bumuntonghininga at saka sumandal sa upuan. Hindi ako nanlaban o gumawa ng kahit anong gulo. Bukod sa wala akong lakas para doon ay alam kong walang silbi kung gagawin ko pa ang mga iyon. In the first place, I chose this.Ramdam ko ang pagmamasid ng mga lalaking kasama ko, kung mabantayan nila ako ay para bang may kaya pa akong gawin sa mga oras na ito. I mentally shook my head and forced a smile.Isa lang naman ang kaya kong gawin ngayon, iyon ay ang ipaalam ang lokasyon ko kay Valjerome.I bit my lower lip when I felt my phone vibrated on my thigh. Nakatago iyon at sinigurado kong hindi mahahalata ng kung sinuman. Sa mga oras na ito, alam kong alam na ni Valjerome
"V-Val..." nanghihina at garalgal na tawag ko kay Valjerome nang pumasok ako sa mansyon.Agad niya naman akong sinalubong at niyakap. "It's okay, everything will be okay," pang-aalo niya habang hinahaplos nang marahan ang buhok ko.I shook my head. "Kasalanan ko... kasalanan ko," paulit-ulit kong sambit at sumubsob sa dibdib niya dulot nang panghihina.Tuluyan nang lumandas ang mga luha ko. Hindi ko mawari kung paano iyon nagawa ni Chaos sa akin, sa amin ng anak ko—sa batang itinuring siyang tunay na ama."D-Dapat ay hindi ko iniwan si Erom tulad nang nakasanayan ko," bulong na anas ko sa pagitan ng aking mga hikbi."Ssshh. Don't blame yourself, Jazzie," usal ni Valjerome.Muli akong umiling at saka mabagal kumalas mula sa yakap niya. Gamit ang nag-uulap kong paningin ay tinitigan ko siya."Hindi ko na kaya, Val. Hindi ko na kayang mawalan ulit ng anak," puno ng hinagpis kong wika.He looked at me softly and then pulled m
"Papa!" galak na pagtawag ni Erom kay Chaos pagkapasok namin ng opisina niya.He ran into Chaos and gave him a hug. Natawa naman si Chaos at yumakap pabalik kay Erom. Napangiti na lang din ako saka mabagal na naglakad palapit sa kanila.Damn, it hurts.That insatiable Mafia Boss!"Did you miss me?" tanong ni Chaos habang karga si Erom sa hita niya.Mabilis namang tumango si Erom bilang tugon at saka siya pinatakan ng isang halik sa pisngi."How are you po, Papa?" pangangamusta ng anak ko.I sat on the visitor's chair and watched them talked. Wala sa sarili akong napatitig kay Chaos nang naalala ko ang sinabi ni Valjerome kaninang madaling araw.Anak siya sa labas?Sa anim na taon na nagkasama kami ni Chaos, hindi niya kailanman nabanggit ang tungkol doon. Maski ang pamilya niya ay hindi niya rin palaging nakukwento sa akin. Minsan ko silang nakaharap noong nagkaroon ng salu-salo sa condo ni Cha
Alas tres na ng madaling araw pero gising pa rin kami ni Valjerome. Nakahiga ako sa balikat niya habang nakayapos naman ang kamay niya sa akin. Pareho kaming nakatitig sa kisame; nag-iisip, nakikiramdam."Hindi ka ba... nagsisisi?" aniya sa mahinang boses.Kunot-noo ko naman siyang tiningala. "Nagsisisi? Saan?"Malamlam siyang tumingin sa akin at saka banayad na pinalis ang aking takas na buhok gamit ang isa niyang kamay. "Sa nangyari sa atin... ngayon," tugon niya.Hindi ko naiwasan na irapan siya. "You already took me six times, Valjerome. Kung nagsisisi ako, sana sa pangalawang beses pa lang umayaw na ako."His lips curled up. "You counted it?" manghang tanong niya.Nag-init ang aking pisngi sa kahihiyan. "H-hindi ko binilang. Natatandaan ko lang," ani ko.He let out a soft chuckle and hugged me closer. "I love you," he said sincerely."I... love you too," nahihiyang pag-amin ko."I love you," ulit niya at hinalikan a