Chapter 3: Gregorio Salvador

Gregorio Salvador

“Ma'am, dito po ang dining.” The woman beside me is carefully telling the common places of this house.

Marami pa siyang mga tinuturo na corner at mga kwarto. Pero dahil sa bumungad sa akin kanina, ay pre-occupied ako buong magdamag.

Naglakad kami pabalik ng sala. May itinuro siyang dark brown na wooden door. “Ang pinto po na iyan ay ang office ng Capo.”

Napakunot ang noo ko sa narinig.

'Capo'

'Yan ba ang tawag ng mga tauhan niya sa kaniya?

Tinignan ko ang itinuro ng katabi ko. My eyes narrowed from the sigil engraved above the name Salvador.

A serpent?

Magtatanong na sana ako sa aking katabi ngunit mukhang focus na focus siya sa pagtuturo sa mga kwarto.

Dumiretso kami kung saan naroon ang hagdan at nagsimulang humakbang paakyat. I glanced at the woman beside me who's trying her best to be careful.

“What’s your name?” tanong ko

“P-Po?” Gulat siyang bumaling sa akin.

“Ohh…is asking names forbidden in this house?”

“H-Hindi naman po sa ganoon Ma’am.” Depensa niya sa tanong ko. “Mariel po, ma'am. Ako po si Mariel,” nakangiti niyang sabi.

“Quit the ‘po’ and ‘opo’, I’m not that old.”

Agad siyang umiling sa pahayag ko. “Naku ma'am. Pasensya na po. Hindi ko po iyon magagawa.”

Nasa second floor na kami ngayon. Pag-akyat mo ng grand stair case ay agad bubungad sa’yo ang isang sala. May dalawang itim na rektanggulong sofa na magkaharap at gitna ng ang isang maliit na parisukat na krystal na lamesa.

Sa gilid may malawak na veranda kung saan kitang-kita mo ang bakuran ng bahay. May swimming pool sa bakuran at iilang mga palm trees. Sun loungers at fire pit. May mga pekeng palumpong ng rosas sa gilid ng palm trees.

Patuloy lamang si Mariel sa pagturo ng mga kwarto sa loob ng bahay.

“Doon po ang kwarto niyo at may sariling walk-in closet po iyon. May mga damit na rin po doon Ma’am.” Nakangiti siya sa akin. “Doon naman po sa bandang iyon ay ang kwarto ni Sir.” Turo niya sa huling pinto na malapit lang sa pinto ng kwarto ko.

Sinabi niya rin na ang ibang mga kwarto na nasa itaas ay mga guests room na.

Tila gumaan ang naramdaman ko nang malamang separate ang kwarto namin ni Gregorio. Mabuti naman at ganun.

Pababa na kami ngayon ng hagdan dahil sa bakuran ang next na ipakita ni Mariel . We converse a little more about myself and the house. Sinabi ko sa kaniya ang kurso ko sa kolehiyo na siyang tinanong niya nang pabiro.

“Po? Pilosopo ka po?”

Natawa ako sa kaniya. I was a graduate of BA Philosopy in UP. Nakitawa na rin siya sa aking reaksyon.

“Napaka seryoso kasi ng mukha niyo. Alam niyo kasi Ma’am, ang problema sa buhay ay dapat tinatawanan lang.”

Natigil ako sa sinabi niya. Sana nga ganyan lang kadali. “May mga problemang hindi madadaan sa tawa, Mariel,” I said in a low voice.

She gave me an awkward thin smile of her lips.

“Sabagay.” She shrugged.

Ngumiti siya ulit sa akin. This time it’s a wide smile.

“Ang galing niyo po no. Sigurado ako, matalino ka ma’am.”

I chuckled from her sentiments. She is so talkative. “Hindi naman. Nagsunog lang ng kilay.”

“Grabe—”

“Are you questioning my authority, bastardo?!”

Mariel couldn’t continue her words when a loud shout boomed all throughout the halls of the living room.

Mariel stiffened, fearing the voice of the man that shouted. Kahit hindi ko pa nakita ang nagsalita ay naramdaman ko kaagad ang kaniyang galit.

Nang marating namin ang sala, apat na lalaki ang bumungad sa amin. Tatlo ang bahagyang nakayuko at isa ang nakatalikod habang hinihimas ang batok.

His shoulders were broad and he has a clean slick back hair. Parehas sila katangkad nung lalaking sumuntok kay Aldren kanina. But something in him screams different...screams danger. More danger.

“N-No, Capo.” Nauutal na sagot nung nasa gitna. Siya iyong bumugbog kay Aldren kanina.

“Ang nakatalikod po sa atin ay ang Capo. Si Sir G-Gregorio p-po, ma’am.” Hindi ko alam kung nauutal din ba si Mariel o sadyang ganoon lang talaga siya magsalita pag nakabulong.

“Cease the shipment and don't allow that shit inside my manor,” Gregorio utter in dominance while strangling the man at the center to face him.

Gregorio...

“Si, Capo.” Nahihirapan sa pagsagot ang lalaki dahil sa mahigpit na sakal ng boss niya. Marahas siyang binitawan nito at muntikang mawalan ng balanse.

“I'll contact the warehouse, Capo.” Napatingin ito sa banda namin bago bumalik sa kaniyang amo.

Nang makita ang tauhan na nakatingin sa kaniyang likod ay kunot noo siyang bumaling sa amin.

Nagtama ang mga tingin naming dalawa. He froze for a bit when he realize we are here. His brows furrowed at binalingan niya si Mariel sa aking tabi na ngayon ay nakayuko na rin.

Bumalik siya sa akin. Tanging pagtitig lamang ang ginawa ko. He has this black aura around his face which could be the reason why everyone was bowing to avoid his eyes.

Ibinalik niya ang tingin sa tatlong lalaki sa kaniyang harapan at malutong na napamura. “Let’s talk in my office,” aniya at nagsimulang maglakad patungo sa kaniyang opisina.

Pinasadahan niya muna ako ng huling tingin bago tuluyang pumasok sa loob. Sumunod naman ang tatlong tauhan niya. The door slammed behind them leaving us on edge of our stance.

Naramdaman ko ang mabigat na paghinga ni Mariel sa aking tabi nang tuluyan silang nawala sa aming paningin

“Nakakatakot talaga ang Capo.”

“Are you okay, Mariel?”

Nagpakawala siya ng hangin. “Nasanay na ako kay Sir pero nakakatakot pa rin talaga.”

Nagpatuloy kaming dalawa hanggang sa nakaabot kami sa backyard kung saan naroon ang pool.

Ngunit kalaunan ay nahawi ang atensyon ko sa kasambahay na lumabas mula sa loob ng mansion. Huminto siya malapit sa isang palm tree habang inilagay ang dalawang kamay sa kaniyang likuran.

Kinalabit ko si Mariel at ngumuso.

Napatingin naman siya sa kaniyang likuran at tumayo. Nagpaalam siya sa akin bago nilapitan ito. Pagkabalik niya ay mabigat ang kaniyang loob na nagsabi sa sakin na pinatawag daw ako ng Capo nila.

Bigla akong kinabahan sa sinabi niya. But I'm not here to be a queen.

I smiled at Mariel when she was hesitant. Nag-alala siya sa akin dahil sa inasta ng amo niya kanina. Pero kailangang kong gampanan ang role ko...ang pagiging asawa.

Nasa pintuan na ako ngayon nakatayo tila hindi makagalaw sa kinatatayuan. Kahit naghuhuramentado ang puso ko dahil sa kakaibang kaba, inipon ko ang lakas bago kumatok sa pinto ng opisina ni Gregorio.

But my eyes widened when the door suddenly open, revealing Gregorio Salvador in a flesh...and naked!

“Get in,” utos niya.

Hindi niya ako binigyan ng tsansang magsalita at hinila na ako sa loob bago sinirado ang pinto. My back was pressed against the door with his grip on my left wrist.

Napalunok ako nang wala sa oras dahil sa inasta niya. Mabuti nalang at nakapantalon pa siya. Dahil hindi ko alam kung gaano na kapula ang pisngi ko ngayon lalo't lumapat ang kanang palad ko sa abs niya.

Pero mas lalo akong hinaplos ng init at nanlaki ang mga mata sa salitang lumabas sa kaniyang bibig.

“Strip,” he said in his rasp commanding voice.