Chapter 4: Reality

Reality

Isang mabigat na tensyon ang dumaan sa bawat sulok ng katawan ko at nanlumo sa tila misteryosong panganib na pumalibot sa lalaking kaharap ko ngayon.

Cowering from the towering man in front of me, I tried to hide the trembling sensation veiling through my whole body.

“Strip.” His breath touched my cheeks as he speak. Ang lapit lapit niya sa akin. 

Naramdaman ko ang paggalaw ng kamay niya na nasa aking buhok at marahang humaplos doon. Habang ang kaniyang mukha naman ay nakayuko sa kabilang bahagi malapit sa aking tenga. 

Napasinghap ako sa ginawa niya.

Warm liquid lubricates my earlobe and I felt his tongue licking down my neck. Ang sumunod na pangyayari ay hindi ko inaasahan. Hindi ko maiwasan ang mapa-ungol nang bigla niyang kinagat ang leeg ko at marahang s******p dito.

“Ahh...” Nawalan ng lakas ang tuhod ko dahil sa kiliting dumaloy mula sa mga ngipin nito. I felt his lips move, forming a smile from my moaning response. 

“I told you to strip. Are you hesitating, hm?” his voice rasp as he tightened the grip in my wrist. Kissing my neck softly, trailing the lick he did.

“A-Anong ibig mong sabihin.” My voice stammered from his behavior.

“Shh. No one questioned the Capo.” Naramdaman ko na naman ang dila niyang walang sawang hinimod ang leeg ko. 

Sinubukan ko siyang itulak pero hindi natinag ang lakas niya. Ano ba 'tong pinasok ko. Walang tigil sa pagpitik ang kailaliman ng puso ko dahil sa humahalong emosyon na nararamdaman.

Is this the man I am contracted to? I know there's something within him when our eyes first met. I know there is beast brooding inside his assertive rugged strength. Pero hindi ko alam na ganito pala siya kahayop at kahalimaw.

Hindi ko maiwasang mapadaing nang mas lalong humigpit ang pagkahawak niya sa palapulsuhan ko.

Saglit siyang napatigil. Pero agad ding bumalik sa pagdila sa aking leeg habang niluluwagan ang paghawak sa akin. 

“P-Please stop.” Naluluhang pagmamakaawa ko sa kaniya. I don't like this. Labag 'to sa kalooban ko. Ni minsan hindi ako nag nobyo at hindi naging suwail na anak, pero ganito lang niya ako kadaling angkinin.

I know I signed a contract. Alam ko ring nasa kontrata na sundin lahat ng kahilingan at kagustuhan ng lalaki na gawin sa aking katawan. Pero kahit ganon, hindi ko pa rin inaasahan ang ganito.

He kissed me again. But this time, it's moving down to my shoulder hanggang sa umabot sa collarbone ko. He stopped midway and sucked me in that spot.

Namuo ang mga luhang ilang araw ko ng pinipigilan. I tried so hard to suppress my emotions to keep me from trance. I bit my trembling lip when a tear slid down my cheek. 

Hanggang sa tuluyang bumuhos ang emosyong matagal ko ng tinatago. Emosyong ipinagkakaila ng sarili ko para maging matapang. Napahikbi ako at walang tigil na bumagsak ang mga luha ko.

Tuluyan siyang napahinto sa ginagawa at lumingon sa akin. My glistened eyes met his pallid one. Isang malutong na mura ang lumabas sa kaniyang bibig at pinasadahan ako ng tingin sa mukha.

“Oh shit,” he hissed and took a step backward.

Mabigat ang kaniyang bawat paghinga habang malinaw ang pagkagulat at pagkabahala sa kaniyang mukha. 

Ang nangagatal kong mga tuhod ay bumitiw sa pagka tapang at tuluyang bumagsak. Gregorio caught my arms and slowly put me down.

“I'm sorry. Did I scare you?” His voice softened as he reached for my cheeks. 

Pinunasan niya ang mga luha kong walang tigil sa pag-agos. Ngayon lang ako nakaiyak nang ganito. Malalim ang pinanghuhugutan ko dahil sa pinagdaanan sa nakaraang mga araw. Nawala sa akin si Isadora, nagkasakit si Nanay, hindi na kumpleto ang pamilya namin, naikasal ako sa isang estranghero. 

“Shh.” Naramdaman ko ang pagka panic sa boses niya nang hindi ako tumahan. Ang dami kong rason umiyak noon pero nagpakatatag ako. Ngayon ko lang tuluyang napagtanto dahil sa katotohanang nasa harapan ko. Dahil sa sitwasyong kinalalagyan ko.

Nilamon ako ng hikbi nang tuluyan akong mabaon sa reyalidad na nangyayari sa akin. B-Bakit? Bakit kami nagkaganito? Bakit ako humantong sa ganito? Isang mahapding sakit ang tumusok sa puso ko at nagpakalunod sa luhang walang tigil sa pag-agos.

Gregorio wrapped me around his arms as he took the blame of my misery. “I'm sorry, I won't do that again,” he whispered in his pure guilty voice. His hand caressed my hair, hoping that would make me calm.

Tila naging tuta ang isang nakakatakot na lobo kanina. Naging banayad ang marahas na sumaplot sa buong pagkatao niya. Ang magaspang niyang kamay na may karanasan sa dahas ay tila naging malambot nang humawak sa aking buhok...at sa akin.