Kabanata 3: Daughter

"WHAT? P-paanong naging anak ni Michael si Errol? Sigurado ka ba riyan, Chrisia?" gulat na reaction ni Rita, ang kaibigan niya, nang ikwento niya ang tungol kay Errol. Kasalukuyan silang nasa isang cafe.

Nakagat niya ang pang-ibabang labi at tumango. "H-hindi ko rin alam kung bakit, pero mukhang pinaglalaruan ako ng tadhana, Rita. Paano kung doon na nga tumira si Errol? Hanggang kailan ko maitatago na hindi namin anak ni Michael si Chloe?" nababahala niyang sabi.

Bumuntonghininga si Rita. "Kailangan mong mag-ingat, Chrisia dahil oras na malaman ni Errol ang tungkol kay Chloe, magugulo ang buhay mo."

Hindi siya nakaimik. Sa pagpasok pa lang ni Errol sa buhay nila, nagsimula nang magulo ang buhay niya. Alam niyang may sama ito ng loob kay Michael at hindi nito tanggap ang relasyon nilang dalawa. 

Naalala niya ang ginawa nito nang nagdaang gabi. Pilit nitong pinapaalala sa kaniya ang gabing iyon. Paano kung malaman ni Michael ang tungkol doon? Natatakot siya na baka dahil sa galit nito sa ama, sirain nito ang relasyon nila. Paano kapag nalaman ni Michael ang namagitan sa kanilang dalawa at mapagtanto nitong si Errol ang lalaking nakabuntis sa kaniya noon?

"Hindi ko alam, Rita pero kinakabahan ako sa pwedeng gawin ni Errol. Nararamdaman ko ang galit niya kay Michael at alam kong hindi iyon agad mawawala. Paano kung may hidden agenda pala siya kaya pumasok siya sa pamilya ni Michael?"

"Hidden agenda? Iniisip mo bang dahil sa galit ni Errol kay Michael, baka gumawa ito ng mga bagay na ikagagalit ni Michael o para gantihan ang ama nito?" hula ni Rita.

"H-hindi ko alam, Rita pero hindi maganda ang kutob ko," patuloy niya. 

"Kung ganoon, mas kailangan mong mag-ingat dahil pwede ka niyang gamitin para maghiganti sa kaniyang ama."

Matapos nilang mag-usap ng kaibigan, nagpaalam na rin siya para sunduin si Chloe sa school. Nasa kindergarten na kasi ito. Palagi nga itong excited pumasok sa school.

Nang makarating siya sa paaralan ng anak, pinarada niya ang sasakyan sa tapat ng school at lumabas na roon bitbit ang hand bag niya. Sumalubong sa kaniya ang maraming estudyante kasama ang kani-kanilang mga magulang.

Dumeretso agad siya sa classroom ni Chloe dahil alam niyang patapos na ang klase nito pero ganoon na lang ang gulat niya nang makita si Errol na nakasandal sa pader, sa labas ng silid habang nakapamulsa at naghihintay doon. Napahinto siya. Gusto niyang tumakbo palayo pero huli na dahil nakita na siya nito.

Agad na ngumiti si Errol na animo'y walang nangyari nang nagdaang gabi. Kahit kinakabahan siya, nagpanggap siyang kalmado. Lumapit siya rito.

"Ano'ng ginagawa mo rito?" madiin niyang tanong.

"Ano'ng ginagawa ko rito?" Ngumiti ito at hinarap siya. "I talked to dad and asked him kung pwede kung sunduin ang kapatid ko and he told to do so." Tila nang-aasar ang paraan nito ng pagtingin.

Umiwas siya ng tingin. "Hindi mo na kailangang gawin, Errol. Pwede ka nang umalis, nandito na ako."

"Why you look so affected, Chrisia? Tita? Mommy? Ano'ng gusto mong itawag ko sa 'yo?"

"Stop playing around, Errol. Hindi ito ang panahon para maglaro ka, you're old enough to act immature, so please, tumigil ka na." Naiinis na siya sa inaasal nito.

Hindi man lang ito naapektuhan sa sinabi niya. Ngumiti ito at saglit na yumuko. "Hindi ako naglalaro, Chrisia. It's me. Ganito talaga ako so if you can't stand with me, wala na akong magagawa."

Bumuntonghininga siya. "Ok fine, Errol. Pwede ka nang umalis," pagtataboy niya.

Natawa ito. "Bakit parang takot na takot ka kapag kasama ako? Naalala mo pa rin ba ang nangyari—"

"Can you please, stop?! Hindi ako natatakot sa iyo, natatakot ako sa kaya mong gawin. Sa tingin mo matutuwa si Michael sa ginagawa mo?" balik niya.

"Why? I'm just being kind. Nagpresinta na nga akong sunduin ang kapatid ko, 'di ba? She's my younger sister at gusto ko lang siyang makilala, mag-bonding kami together, masama ba 'yon?" Suminghap ito at napailing. "Ayaw mo bang magkalapit kami ng kapatid ko?"

Natigilan siya. Hindi niya alam kung ano'ng salita ang ibabato pa sa binata. Kung alam lang sana nito ang totoo. Yumuko siya. "H-hindi sa ganoon, Errol—" naputol ang sasabihin pa niya nang tumunog na ang bell, hudyat na uwian na ng mga bata.

"Mommy," sigaw ni Chloe. Nagulat ito ng makita si Errol. "Kuya Errol, you're here too." Nagmano ito sa kaniya, kasunod kay Errol.

Ngumiti ang binata at ginulo pa ang buhok nito. "Hi, Chloe. How was your day?" magiliw nitong tanong. "Nag-enjoy ka ba sa klase?"

Tumango ito. "Opo, Kuya Errol. Nag-aral po kami ng alphabet and letters."

Hindi niya maintindihan ang nararamdaman habang pinagmamasdan ang dalawa. Nasasaktan siya pero wala siyang choice kung 'di itago ang katotohanan hanggang buhay siya.

"Very good, Chloe. If you did great everyday, I'll give you a gift, ok?" Kita niya ang pagkagiliw at pagkagusto nito sa bata. Tinaas nito ang kanang kamay para mag-apir silang dalawa.

"Talaga po?"

"Oo naman. A kid that always did a great job, deserve a gift, 'di ba?" baling nito sa kaniya.

Hindi agad siya naka-react. Tumango na lang siya. "Chloe, let's go." Hinawakan niya ang braso nito at hinila palayo kay Errol.

"Mommy, iiwan po ba natin si Kuya Errol?" usisa ni Chloe.

"May sariling sasakyan ang Kuya Errol mo, don't worry about him," sabi niya. Hindi niya kayang tagalang kasama ito at pagmasdan ang pagkakamabutihan ng dalawa. Natatakot siya.

Nang makalabas sila ng school, akmang bubuksan na niya ang sasakyan, mabilis na hinawakan ni Errol ang braso niya.

"I'll drive you home, Chrisia," presinta nito.

Natigilan siya. Hindi niya alam pero may dumaloy na kakaibang pakiramdam sa katawan niya nang magdikit ang kanilang mga balat. Mabilis niyang binawi ang kamay dito.

Agad siyang umiwas ng tingin. "Hindi na kailangan, Errol kaya kong magmaneho," pagtanggi niya.

"I know pero gusto kong ipag-drive kayo ni Chloe," pilit nito na hindi mababakasan ng pagbibiro. Seryoso at walang halong pang-iinsulto roon.

"Ano ba, Errol? Sinabi ko nang hindi pwede, 'di ba? Bakit ba ang tigas ng ulo mo?" Napalakas na ang boses niya. Naagaw niya ang atensyon ng mga dumadaan. Kapwa naman nagulat si Chloe at Errol.

"Chill, gusto ko lang magmagandang loob because we're family, right? You're my dad's wife bakit parang ayaw mo atang nasa pamilya niyo ako? Dahil ba anak ako sa labas?" Ngumisi ito.

"Mommy, bakit po kayo sumisigaw? Galit po ba kayo kay Kuya Errol? Huwag na po kayong magalit," sabat ni Chloe.

Natigilan siya at natauhan. Napapikit siya ng mariin at napabuga na lang hangin. "Ok fine, do whatever you want, Errol." Walang lingon na iniabot niya ang susi sa binata. Sinakay niya sa sasakyan si Chloe at sumunod siya. Hinayaan niyang magmaneho si Errol.

Katahimikan ang namayani sa sasakyan habang lulan sila. Ayaw rin naman niyang magsalita.

"Chloe, what's your favorite food?" basag ni Errol sa katahimikan.

"Ice cream and cakes. I love sweets food, Kuya. Kayo po?" magalang na sagot ng bata.

"Ako? I love spicy foods." Napalingon siya rito dahil ganoong klaseng food din ang paborito ni Michael. "Ikaw, Chrisia?"

"Kuya bakit po pala Chrisia ang tawag ninyo kay Mommy? Hindi po ba, anak din kayo ni Daddy?" usisa nito.

Natawa si Errol. "You're to young to understand, Chloe. Kapag malaki ka na, maiintindihan mo rin but for now, mas better na huwag ka na lang munang magtanong, ok?" paliwanag ito.

Napanguso si Chloe at tumango.

Ilang sandali pa at nakarating na sila sa bahay. Sinalubong sila ng mga katulong.

"'Ya, pakibihisan si Chloe and prepare her foods," utos niya na agad namang ginawa ng katulong.

Hahakbang na sana siya pero hindi natuloy nang magsalita si Errol.

"Ano'ng iniisip mo, Chrisia? It's obvious you're not comfortable being with me. Guess what, dahil ba sa nangyari sa atin noon?" balik na naman nito.

Pumikit siya ng mariin at hinarap ito. "Sa tingin mo magiging comfortable ako kung paulit-ulit mong binabanggit ang gabing iyon?" mahinang sabi niya pero may diin.

Natawa ito. "So, you admit it, you still remembered what had happened."

"May halaga pa ba iyon, Errol? It's normal nowadays, a one night stand at pagkatapos, kalilimutan na lang, hindi ba't ganoon iyon? Matagal na panahon na iyon na dapat kinalimutan mo na dahil iba na ang mga mundo natin. May pamilya na ako at ayaw kong masira iyon dahil lang sa pagkakamali ko noon," galit niyang sabi. 

Tumalikod siya at hahakbang na sana nang hawakan nito ang braso niya at hinarap siya.

"Paano kung hindi ko makalimutan, Chrisia? Na hanggang ngayon, nararamdaman ko pa rin ang katawan mo sa katawan ko."

"Stop, Errol!" Hinila niya ang kamay. "Kung hindi ka titigil—"

"Kung hindi ako titigil, isusumbong mo ba ako kay daddy?" hamon nito.

Napansinghap siya. Hindi niya mabasa ang binata. Napakalalim nito at mas natatakot siya.

"Sino ka ba talaga, Errol? Ano'ng plano mo?"

Natawa ito at bahagyang napakiling. "Plano? Wala. It's me. Ganito ako, Chrisia."

Umiling siya. "Kung naglalaro ka lang, please itigil mo na. Masaya na ako kay Michael sa daddy mo. Hindi ka ba natatakot? He's your dad. Masaya ka dapat para sa kaniya, sa amin bakit parang gusto mong sirain ang lahat?"

"Paano kung ganoon nga? Paano kung hindi ako masaya para sa inyo?"

Natigilan siya. "Kung dahil sa ginawa ng Daddy mo sa iyo, sa mommy mo, please forgive him."

Ngumisi ito. "Ano bang alam mo tungkol sa nangyari?"

"I-I don't know, Errol pero he's still your dad. Buksan mo ang puso mo sa kaniya dahil mabuting tao si Michael," depensa niya. "We can be a happy family."

"Dahil sinabi mo, I'll try." Yumuko ito. Seryoso siya nitong tiningnan. "Pero ikaw, hindi ko kayang tanggapin bilang stepmom ko."