Hello all :) thank you for reading. I will get back again soon as possible. Please continue voting using your diamonds. The top three will win something pretty :) Thank you so much. C.M. LOUDEN
Nestor's POV . "Here, baby. Hold it tight, and be careful. You don't need to hurry. The fish will bite when they're ready." "What do you mean they'll bite when they're ready? Maghihintay pa tayo? Gaano katagal?" "Yes, baby. Like I said, everything has it's own time. Hindi pinipilit, dahil kung manamadali mo ito ay lalong hindi kakagat sa pain natin ang mga isda. Take your time and enjoy the view. The fish will bite at the right time." My jaw clenches while listening to the two of them. They're behind me, and I'm fucking serious about reeling the fish that I just caught. It's fucking torture to be here with them, acting cool with anything because of the truth? It hurt the hell out of me, and I'm bloody insane! Oscar was right about the right timing. But there's no such thing as luck in life. You strike while the iron is hot. You have to work hard to earn a living. Destiny provides, but you have to choose. Because at the end of the day, it's your life and your choice. Tama siya,
Rizalyn's POV . Nakakainis. Angtagal niyang bumalik! "Madam Riz,handa na po ang umagahan ninyo," si Chef Steve sa akin. Napatingin ako sa banda na kung saan ay ang ekslubsibong puwesto ko rito. "Salamat, Chef Steve. The best ka talaga!" Hand approve ko sa kanya. Tumalikod na siya at ngumuso na ako sa sarili. Humakbang na din ako palapit sa mesa, at nalungkot ako nang makita kung ano ang nakahain dito. I'm not on a diet. Kakain ako sa gusto ko, pero simula nang bumalik si Nestor sa syudad para sa sariling negosyo ay nawalan na ako ng gana. Oscar is annoying at times, and we are okay now. Hindi ko kinaya ang isang buwan na gusto niya. Binasted ko na agad siya! I have explained to Papa everything and he understand it. Nanghinayang si Papa sa amin ni Oscar dahil nakikita niya na malaki raw ang potential ni Oscar sa negosyo at sa akin. Pero ganoon talaga. Hindi ako kampante, at kahit anong gawin ko na gustuhin si Oscar ay mas lalong naiilang na ako. Napansin din niya ito. Kaya na
Rizalyn's POV . I wake up early,and the sun wasn't up yet. Hawak ang mainit na tasa sa kamay, ay tulala akong nakatitig sa kawalan. Hinihintay ang pagbubukang liwayway. I didn't sleep well. He's back, and I'm excited. Although I gave him a grimace look last night and walked away without a word, that doesn't mean that I'm not excited for today. That didn't affect my affection for him. I know myself. I'm a Filipina who loves to be chased, but sometimes, no, not sometimes, but most of the time, I chase him! Hmm, I wonder what's the best form of excuse I will use today? I know I have again acted like I'm in love with Oscar and ignored him. Well, kasalanan niya iyon! Problema na na iyon! Perfect 'te! Ganoon lang ang plano. "Good morning, Madame Riz. Flower's for you," si Chef Steve. Tinangap ko agad ito at abot tainga ang ngiti ko. "Thank you! Sabihin mo sa sender na salamat. Mas maganda yata kung tunay na halaman ang ibibigay niya." Kindat ko sa kanya at bahagya ang ginawang pag
Rizalyn's POV . "Ate naman eh!" reklamo ko. Para akong bata dahil hindi ko gusto ang damit ko. "Huwag ka ng magreklamo! E, sa wala na akong oras at kamuntik na nga akong mahuli kagabi sa huling biyahe. Iyan na ang suotin mo. E, kahit ano naman ang susuotin mo ay bagay naman sa 'yo, Riz. Walang problema. Maganda ka at sexy. Keri mo na iyan ano!" Napanganga ako sa sarili. Dapat ako ang magalit 'di ba? Pero bakit parang siya pa! Kalokohan talaga. "Pero, Ate, alam mo naman kung bakit ayaw kong gamitin ang kulay ng damit na ito. Kahit na sabihin mo na binago mo ang desenyo, ay iyan pa rin ang damit na iyan na ginamit ko sa pesting bachelor's party niya noon! I will never ever wear that! Over my dead palaka!" Namilog ang mga mata ko at seryoso ko siyang tinitigan sa mata. Galit ako, pero hindi nga lang halata dahil mukhang natatawa lang siya. "Okay. Fine! You win! Hurray!" Palakpak niya. Tumayo siya at binuksan ang sliding door ng kwarto. Nasa balkonahe na siya ngayon at napanguso lan
Nestor's POV . 'You were my dream. I was chasing.' Damn. Such an idiot self. No matter how hard I tried to get it out of my sleeve, her last words kept playing inside my mind. In the end, I lost her again. I took a deep breath facing the massive mirror in front of me. Elizalde is behind, talking to his wife in the line. The smile on his face speaks of happiness. . . a type of happiness that money can't buy. "Okay, love. I will see you soon. I love you," he said to his wife and ended the call. "Ano? Handa ka na ba sa plano mo?" pilyong ngiti niya, at tinitigan ang kabuuan ko. "Hmm, a little bit off on this side, Nestor. Let me fix you." Humarap na ako sa kanya at siya na mismo ang umayos sa necktie ko. Nakangiti ang gago, at alam ko na kung bakit. "There you go. Make the best impression tonight for her, okay? This is your last chance, Nestor. By hook or by crook, you have to get the woman that is meant for you." I smirked and shook my head. "What if we are not really meant to
Rizalyn's POV . "Take me somewhere far, Oscar. Wala na akong pakialam kung saang lupalup ng mundo mo ako dadalhin. Ilayo mo lang ako rito." Naupo ako bakanteng upuan katabi niya. Alam ko na sa bandang ito ay dito ko siya madadatnan. Hindi ko siya nakita buong araw pagkatapos niya akong tawagan kanina. He told me he couldn't attend the stockholder's ball tonight at the event because he will leave soon tonight to return to work. I felt lonely, knowing how transparent I am to Oscar. Ginamit ko lang yata ang kabaitan niya, at naging baliw ulit ako kay Nestor. Pero nang malaman ko ang totoong puso ni Nestor kagabi ay hindi ko na maipaliwanag ang damdamin ko. I hate him, but I love him too. I want to hold him, but at the same time, I want to let go. Kulang pa yata ang tadyak ko. Dapat siguro sampal ang binigay ko sa kanya. Natawa lang din ako nang iniwan ko siya. Mabuti nga sa kanya. I was crying even at bedtime. I cried, not because I was hurt, but because I didn't expect his confe
Nestor's POV . "Si Rizalyn iyan. Hindi ko nga nakilala. Ang ganda niya ano? Bagay na bagay sa kanya ang mestisa." My jaw tightened, and I could no longer understand my feelings. I want to run towards her, but at the same time, I want to ask why. Why does she have to pretend? Why did I never notice her? Who was to blame? Fucking hell. Of course me. "Nasa dalampasigan nakita ko na. Kausap si Oscar. Hinayaan ko na lang dahil sa pagkakaalam ko ay aalis na din si Oscar mamaya pabalik sa trabaho niya. Kaya siguro hindi na sumali si Rizalyn sa ball. Sana maintindihan mo ang alaga ko. Parang nakababatang kapatid ko na iyon, Nestor. Sobra mag mahal si Rizaly. Hindi basta-basta sumusuko, at kapag ayaw na iya, ay talagang ayaw na." Napakuyom kamao ako sa sarili, at natakot akong bigla. Naisip ang lahat ng mga pangyayari noon. Ang lahat ng sakripisyo niya at ginagawa sa akin. She loves me so much, enough to follow me to Mexico. She was there. At the bar, that was her. On my bachelor's nigh
Rizalyn's POV . Ang ulo ko agad ang una kong hinawakan. Medyo masakit ito. Epekto ng kulang sa alak. Dapat sana ay nilubos ko na ang paglalasing kagabi na kasama si Oscar. Heto tuloy, parang nakulangan pa. My eyes are shut still, and I smile when I smell the beautiful ocean breeze. Naalala ko na hiniling ko kay Oscar ito kagabi. Ang maglayag kami ng isang araw o dalawa. Ginawa niya talaga? Ang sweet nga naman niya. Bahagya ang ginawa kong pag-galaw sa katawan, at inimulat ko na ang mga mata. Unang natitigan ko ang iilang damit ko sa ibabaw ng maliit na mesa rito. Napangiti ako dahil may bikini swimming at iilang gamit na para sa akin. Boyscout nga naman si Oscar ko ano. Laging handa! I rolled over behind me to grab the pillow. But I was surprised. Thinking that a pillow was behind me. Hindi pala unan ang nasa likod ko, dahil iba ang tingin ko rito. Nagtagpo na tuloy ang kilay ko nang matitigan ang dibdib niya. Saktong-sakto kasi ang mukha ko sa dibdib na bahagi niya. Tsk, ka