KABANATA 1

AIRA'S POV

“Sa loob ng limang taon, ito lang pala ang gagawin niya sa akin?” Para akong baliw na kinakausap ang sarili habang nilalagok ang alak sa baso. Wala akong pakialam kung anong tingin sa akin ng mga tao sa bar. Kung lasinggera o desperada. Ang gusto ko lang ay makalimutan itong sakit na tumatagos hanggang sa kaibuturan ng aking puso. Itong bar ang una kong naisip na puntahan matapos kong masaksihan ang pagtataksil ng lalaking minahal ko sa loob ng limang taon.

“Today was supposed to be our fifth year anniversary,” mahina kong bulong habang nagsasalin ng alak sa baso. Gusto ko sana siyang sorpresahin pero ako pala ang masosorpresa.

"Walanghiya ka Ramon. Niloko mo ako, kayo ng bestfriend ko!”

Muling dumaloy ang luha sa aking mga mata habang tinutungga ang natitirang laman ng tequila. Ang pait at init nito’y parang kaakibat ng pait na iniwan niya sa puso ko.

Unti-unti kong naaalala ang bawat salitang binitiwan niya sa harap ko, nang mahuli ko silang nagtatalik ng walanghiya kong kaibigan.

“Ikaw rin naman ang may kasalanan Aira eh. Kung pinagbigyan mo lang sana ako sa kahilingan ko, eh di sana umabot sa ganito. Lalaki ako at may sariling pangangailangan."

Para akong pinagsakluban ng langit at lupa sa mga salitang iyon. Akala ko totoong mahal niya ako, pero nagawa niya akong lokohin at sa tao pa talagang itinuring ko ng parang kapatid. 

"Magsama kayong dalawa, mga manloloko!" tiim-bagang kong sabi. Napayuko ako, nanginginig ang mga kamay habang pinipisil ang baso. “Walanghiya ka Ramon, hayop ka Charlotte!"

Medyo napalakas ang boses ko kaya saglit akong pinagtitinginan ng mga tao. Pero wala na akong pakialam.

Tumayo ako at naglakad papunta sa counter, marahas na inilapag ang baso. “Another shot,” mahina kong wika sa bartender.

Ngunit sa totoo lang, hindi lang isa, kundi sampu pa ang gusto kong inumin. Sapagkat kahit anong pait ng alak, hindi nito matatalo ang pait ng katotohanang iniwan at pinagtaksilan ako ng dalawang taong pinakamahalaga sa akin.

Hindi ko namalayan ang dami ng alak na nainom ko. Malabo na ang paningin ko, parang umiikot ang paligid at bumibigat na ang bawat hakbang. Medyo tipsy na ako, at halos hindi ko na maramdaman ang sarili kong katawan. Gusto ko na lang mahiga sa kahit saan—sa mesa, sa sahig, kahit sa madilim na sulok ng bar na ito. Pero naalala ko pa, may kwarto pala sa itaas kaya daha-dahan akong naglakad papunta sa reception desk.

"Miss may available pa bang room?" tanong ko. 

“Yes Ma’am, sa room 805 sa third floor po ang bakante namin. Ihahanda po namin ang kwarto in a while, Ma’am,” anang receptionist na tila nahalata ang pamumula ng pisngi ko.

Matapos ang ilang sandali, “Ma’am, ready na po ang kwarto ninyo," wika ulit ng receptionist.

Parang nanlilimahid ang bawat hakbang ko papunta sa elevator hanggang sa makarating ako sa pintuan ng room 805. Pinihit ko ang doorknob, dumiretso sa kama at pasalampak na nahiga. Ramdam ko ang malamig na kumot sa balat ko at ang amoy ng bagong linis na kwarto. Akala ko, sa wakas makakapagpahinga na ako.

Ngunit bigla akong napaigtad nang bumukas ang pinto ng banyo. Lumabas mula roon ang isang makisig na lalaki at nakatapis lang ito ng tuwalya.

Para akong natauhan bigla. Nanlaki ang mga mata ko at bumangon ang kaba sa aking dibdib.

“S-sino ka?” nanginginig kong tanong, pilit na binabalik ang katinuan kahit na halos magkalasog-lasog na ang ulirat ko dahil sa alak na nainom ko.

Hindi ko alam kung dahil ba sa kalasingan o dahil sa itsura ng estrangherong kaharap ko, pero parang biglang bumilis ang tibok ng aking puso. Basa pa ang buhok niya, tumutulo ang tubig mula sa kanyang balikat pababa sa matipuno niyang dibdib. 

“Ikaw, sino ka? Bakit ka nandito sa kwarto ko?” matigas ngunit malalim ang boses ng lalaki. 

“K-kwarto mo?” halos pabulong na tanong ko. "Hindi ba't room 805 'to?"

"You're wrong Miss. This is room 806. Nasa tapat nito ang room 805."

Nabigla ako sa sinabi niya. "Diyos ko, mali yata ang kwartong napasukan ko." Bulong ng aking isipan.

Dali-dali akong tumayo at kinuha ang bag ko, ngunit biglang umikot ang aking paningin. Napaatras ako at muntik nang sumubsob sa sahig kung hindi lang siya mabilis na nakalapit at nasalo ang aking braso.

“Hoy!” mariin niyang sabi, habang mahigpit akong hawak para hindi matumba. “I guess you're drunk."

Nararamdaman ko ang init ng palad niya sa balat ko at sumingaw sa ilong ko ang mabangong amoy ng sabon mula sa kanyang katawan.

“P-pasensya na, h-hindi k-ko s-sinasadyang pumasok dito. Nagkamali ako," nauutal kong sabi habang pinipilit kumawala sa pagkakahawak niya.

Ngunit imbes na bitawan ako, mas hinigpitan pa niya ang kapit. Tinitigan niya ako mula ulo hanggang paa na para bang sinusuri niya ang buo kong pagkatao.

"Nagkamali ka 'kamo ng kwartong pinasok?" tanong niya. "Ang sabihin mo sinadya mo talagang pumasok rito, kunwari ka pa."

Bahagya siyang ngumiti, pero hindi iyon ngiti ng amusement kundi parang mapanganib na biro. “Well, hindi ako masamang tao. Pero hindi rin ako gentleman sa mga babaeng basta na lang sumusulpot sa kwarto ko.”

Bigla akong napalunok at hindi ko alam kung saan ko ilulugar ang sarili ko. Gusto kong magpaliwanag, gusto kong tumakbo palabas, pero parang hindi ko na maihakbang ang mga paa ko.

"Uhm, Mister. Sorry po talaga, nagkamali lang ako ng kwarto," mahina kong sabi.

"Ows, really?" 

Ngumisi siya at lumapit. Ang mga mata niya ay puno ng pag-aakalang isa lamang akong babaeng binayaran para aliwin siya. “Don’t act innocent."

Nag-init ang mukha ko, pero bago pa ako makapagsalita, marahan niyang hinawakan ang aking pisngi. Mainit ang balat niya na bumabalot sa akin na lalong nagpalabo sa aking katinuan.

Hinila niya ako papalapit, at sa isang iglap, bumagsak ako sa matipuno niyang dibdib. Naramdaman ko ang tibok ng kanyang puso. At nang siilin niya ako ng halik, doon ako tuluyang nanghina.

"Ughh..." isang mahinang ungol ang kumawala sa aking bibig.

Mali. Alam kong mali. Pero ang init ng kanyang halik ay sapat na para maglaho sa isang sandali ang pait at sakit na dinulot ni Ramon sa puso ko. Sa halip na itulak siya, napapikit ako at gumanti ng halikan.

Humigpit ang yakap niya, habang unti-unti niyang ibinaba ang mga halik mula sa aking labi patungo sa leeg. Napasinghap ako lalo nang magsimulang maglayag ang kanyang mga kamay.

“Hindi mo kailangang magpanggap,” bulong niya, habang dahan-dahan akong iginigiya pahiga sa kama. “Nandito ka, at malinaw kung ano ang kailangan mo ngayong gabi. I give you whatever you want." At muli niya akong hinalikan. Mas mainit. Mas mapusok. 

Wala na akong lakas para tumutol dala na rin marahil ng ispiritu ng alak at ng kakaibang sensasyon na lumukob sa aking pagkatao. Patuloy siya sa paghalik sa akin. Bawat dampi ng labi niya’y nag-iiwan ng init na tila umaagos sa buong katawan ko, habang abala naman ang mga kamay niya sa paghubad ng aking suot na para bang sabik na sabik siyang makita ang kabuuan ko.

"You're beautiful," bulong niya sa tenga ko. Ang malamig na hininga niya’y nagdulot ng kiliting dumaloy pababa sa aking batok hanggang sa aking gulugod. Lalong nanghina ang aking depensa, at ang tanging nais ko nalang ay magpaubaya sa kanya.

Muli akong napaungol sa bawat pagdampi ng labi at dila niya sa aking balat, mula sa aking leeg, pababa sa aking dibdib. Ang kanyang mga daliri’y banayad na naglalakbay, iniiwan akong nanginginig sa bawat haplos niya.

"Sabi ko na nga ba, this is what you want," aniya at bahagya pang ngumisi, sabay titig sa akin na puno ng pagnanasa. "I'll make sure you won't forget this night, at patuloy mo itong hanap-hanapin sa akin."

Hindi ko na nagawang sumagot pa. Ang tanging ginawa ko na lamang ay ang ipikit ang aking mga mata at namnamin ang init ng kanyang mga haplos na dumadampi sa pinaka-sensitibong bahagi ng aking pagkatao.

"Ugghhh..." Muli akong napaungol, mahigpit ang pagkakakapit ng mga daliri ko sa likod niya, tila ba doon ko ibinubuhos ang lahat ng aking kaba at pananabik.

Hanggang sa naramdaman ko na lamang ang katigasan niya na unti-unting lumalapit sa bukana ng aking pagkababae. Ramdam ko ang pag-init ng aking mukha, ang bilis ng pagtibok ng puso ko sa magkahalong pananabik at kaba. Ngunit bigla akong napaigik nang maramdaman ang unang pagsalakay niya.

Saglit siyang natigilan, mariing tumingin sa akin na para bang naghahanap ng kasiguraduhan.

"You're still a virgin?"

Mahina akong tumango, halos hindi makatingin sa kanya.

"Don’t stop…" mahina kong bulong, na puno ng pagsusumamo at pagnanasa. Pagkarinig niyang 'yon, ay tila ba may apoy na muling nagliyab sa kanyang mga mata. Dahan-dahan niyang hinagod ang pisngi ko, parang sinusubukan niyang pakalmahin ang panginginig ng aking katawan bago siya muling nagpatuloy.

"I’ll be gentle," bulong niya, at naramdaman ko ang banayad niyang paghalik sa aking labi.

Unti-unti siyang kumilos, pinupunan ang agwat sa pagitan naming dalawa. Matinding kirot ang nararamdaman ko nang unti-unti na siyang makapasok sa akin, dahilan para mapakagat ako sa aking labi at mapapikit. Napasinghap ako at halos mawalan ng hininga, ngunit agad niyang hinalikan muli ang aking leeg, at ang kanyang kamay ay humahaplos sa aking pisngi na para bang sinasabi niyang ligtas ako sa kanya.

“Relax… let me in,” mahina niyang bulong, sabay marahang iginalaw ang kanyang balakang.

 Sa bawat galaw niya'y unti-unting napapalitan ang kirot ng kakaibang sensasyon na hindi ko pa naramdaman sa buong buhay ko. Parang may dumadaloy na init sa bawat himaymay ng aking laman, kumakalat mula sa aking pusod pababa, at umaakyat hanggang sa aking dibdib.

“Ahhh…” napaungol ako, ngayon ay hindi na dahil sa sakit kundi dahil sa matinding sarap na dumadaloy sa aking katawan. Mas lalo akong kumapit sa kanya, halos bumaon ang mga kuko ko sa kanyang likod.

“You're amazing…” aniya habang bahagyang bumibilis ang kanyang pag-indayog.

Bawat ulos niya’y may kasamang halik, haplos, at bulong na lalong nagpapawala ng aking huwisyo. Ang katawan ko’y kusa nang gumaganti, sumasabay sa bawat galaw niya, na para bang ang dalawa naming kaluluwa ay nagiging isa.

Hanggang sa hindi ko na napigilan ang sarili kong mapasigaw ng ungol.

“Ohhh…!” sabay higpit ng yakap ko sa kanya. Sa sandaling iyon, alam kong wala nang makakapigil sa amin. Buong-buo kong ipinagkatiwala ang sarili ko sa kanya, sa isang estrangherong lalaki na ngayon ko lang nakilala.