Agad namang pumayag si nanay nang magpaalam si Belinda at Jones na isasama nila ako sa isang pagdiriwang kaya hindi na rin kami nahirapan pa. Ang akala ko'y hindi nila ako papayagan dahil iniisip ko ang tungkol sa kanilang pinag-usapan kanina patungkol sa pamilya Buenasesca na hindi ko naman kilala.
Mabuti na lamang at mukhang wala namang kaso iyon kay nanay at bigla naman siyang pumayag doon. Matapos nilang makapagpaalam kay nanay ay agad din silang umuwi dahil maghahanda pa rin daw sila para sa gaganaping pagdiriwang mamaya at dadaanan na lamang ulit nila ako para isabay.
Bandang alas singko y medya na ng bumalik sila sa amin para daanan ako. I was wearing a simple white floral dress just above my knees partnered with my school white shoes.
Hinayaan ko lamang na nakaladlad ang itim at medyo kulot kong buhok na aabot hanggang sa aking balikat upang dumagdag naman ng kaunting komplemeto sa aking kabuoan. Nang dumating na
"V-Vaughn..." Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko sa mga nakikita ko ngayon. Kung ano ang magiging reaksyon ng aking puso at katawan. Ang makita siyang tumatawa sa harap ng maraming tao ay bago sa aking paningin. Ang makita siyang masaya dahil sa kaganapan sa kanyang buhay ay masakit para sa akin kung hindi ako ang kanyang kasama. Ang mga nangyayari sa oras na ito ay hindi ko inaasahan. Ang makita siya sa ganitong sitwasyon ay nakakabigla para sa akin. Higit dahil sa siya ang nakatakdang maging kanya. Kung ibabase lamang sa mga salitang aking ginagamit para ipahayag ang aking bawat nais ay maaaring tawagin akong isang ipokrita. I'm maybe a hypocrite in the eyes of many, yes, but I won't give a damn because it's him we're talking. Alam kong dahil sa aking mga nagiging reaksyon, salita at kilos pagdating sa kanya ay hindi na lamang simpling paghanga ang aking nararamdaman. Dahil ala
Nang makalabas na siya ng kanilang mansion ay sumunod pa rin ako kahit hindi ko alam kung saan nga ba siya patutungo. Mabuti na lamang at hindi rin siya gumamit ng sasakyan kung di ay hindi ko rin alam kung ano nga ba ang gagawin ko para lamang masundan siya. Bandang alas otso na rin yata ng gabi base sa lamig na aking nararamdaman. Ang daster kase na suot ko ay medyo manipis at walang manggas kaya ako nilalamig. Kahit malamig ay hindi ko na lamang iyon ininda, ang mahalaga ay magawa ko ang bagay na gusto kong gawin. At iyon ay ang maka-usap siya sa kahit na anong paraan. Natigil ako sa aking paglalakad nang makita kong tumigil siya sa harap ng isang tricycle na naroroon. Ang akala ko'y sasakay siya doon ngunit laking pasasalamat ko nang mukhang kinausap lang yata niya ang driver no'n. Ipinagpatuloy niya ang paglalakad matapos kausapin ang mamang iyon kaya naglakad na rin ako. Sampung minuto rin yata ang lumipas ba
Kinaumagahan ay nagising ako dahil sa ingay ng katok na nagmumula sa pintuan ng aking silid at tawag ni nanay sa aking pangalan. Kahit inaantok pa ay bumangon pa rin ako para puntahan si nanay. "Rie...?" "Anak..." Naabutan ko siyang nakaabang sa hamba ng pintuan sa aking kwarto. Bagong paligo at nakasuot ng kanyang paboritong daster na bigay daw sa kanya ng kanyang kaibigan. "Magandang umaga, nay..." Mahina ang boses na bati ko kay nanay. "Hmm. Hindi ka yata nagising ng kusa, anak? Anong oras na ba kayo nakauwi kagabi?" Tanong sa akin ni nanay at tumalikod sa gawi ko. "Ah, mga alas otso y medya na ho kase, nay, eh." Agarang sagot ko sa tanong niya. "Gano'n ba? Kaya naman pala. Teka, hinatid ka naman ba nina Jones?" Ani nanay na nakapagpahinto sa akin sa pagsunod sa kanya. "Ha? Ah! Oho nay!" Sabi ko big
Nang makapasok kami sa kanyang kwarto ay dumiretso siya sa kanyang kama habang ako naman ay umupo sa upuang malapit sa bintana. "O, ano ba sasabihin mo, ganda?" Inirapan ko si Belinda ng tawagin niya akong gano'n dahil halata na namang nang-aasar siya ngunit inirapan niya rin lang ako. "Kagabi." "O bakit? Anong meron kagabi?" Hindi pa man ako nagsisimulang magsabi tungkol sa nangyari kagabi ay parang gusto ko ng tumigil dahil sa posibling maging reaksyon niya sa aking sasabihin. Natatakot akong kapag nalaman niya ang nangyari pati na rin ang naging reaksyon ko doon ay husgahan niya ako kaagad . I am scared that if she knew about my feelings towards him, she will judge me in a way that I couldn't even fathom. Yes, she's my friend, I even treat her as my sister and that's the thing that fears me. Dahil maliban sa aking mga magulang ay tanging siya n
Nang makabalik kami ni Belinda sa kung nasaan sina Jones at Vaughn ay naabutan namin silang nag-uusap pa rin ng tungkol sa kung saan. Doon ko lamang napansin kung ano ang suot niyang damit. Isang kulay asul na polo na pinarisan ng itim na pang-ibaba at nakasuot din ng itim na sapatos na sa tingin ko ay mamahalin. Akala ko ay hindi pa sila titigil sa pag-uusap ngunit ng mapansin nilang nakabalik na kami ay bigla na lamang tumayo si Vaughn na sinundan naman ni Jones. "I gotta go, Jones, Linda." Nang sabihin niya iyon ay bigla na lamang akong naging alerto at humarap kay Belinda para ipaalam na aalis na rin ako. Wala sa isip ko kanina ang sumabay sa kanya ngunit ngayon ay mayroon na. Balak kong gawing ikalawang pagkakataon ito para pormal na maka-usap ko siya. Gusto kong makilala niya ako kahit na sa anong paraan, ang mahalaga ay makilala niya lamang ako. "A-ah Belinda, Jones, aalis na rin pala
Hapon na nang makauwi ako sa amin. Naabutan kong nandoon na si nanay at naglalaba. Hindi ko na lamang siya inabala pa sa kanyang ginagawa dahil dumiretso na ako papasok sa bahay. Nang makapasok na ako ay dumiretso ako nang tungo sa kusina para makapagsaing na bago pa man dumating si tatay galing dagat. Habang nagsasaing ay pinili kong linisin na rin ang lababo dahil sa dumi na mayroon iyon pati na rin ang buong kusina. Naglilinis ako nang makarinig ako ng yabag galing sa aking likuran. Dahil doon ay itinigil ko muna ang aking ginagawa para tignan kung sino iyon. Si nanay. "Tapos ka na, nay?" Tanong ko sa kanya habang naglalakad papunta sa may kalan. "Hindi pa nga e." Sagot niya sa tanong ko sa kanya. "Hapon na ho, ah!" Sabi ko habang tinitignan ang aking sinaing na kanin. "Oo nga't hapon na, diba? Kaya saan ka ba nagpunta ha, anak?" Kanina lamang ay iniisip kong
Maaga pa lamang ay gising na kami ni nanay para asikasuhin ang libing ni tatay. Marami na rin kase ang tao rito sa bahay namin kasama na roon sina Belinda. Napagpasyahan ni nanay na ilibing si tatay matapos ang dalawang araw. At ngayon ang araw na iyon. Kaya naman todo sa pag-aasikaso si nanay para roon. Lumabas ako ng bahay para tignan kung magiging maayos ba ang lahat, dahil ayaw kong hindi maging maganda ang kalalabasan ng huling araw ni tatay dito. Bigla na lamang sumasakit ang aking puso at tila luluha ang aking mga mata sa tuwing naiisip ko ang tungkol kay tatay. Sapagkat hindi ko ni minsan inakala na ganito ko kaaga iyon mararanasan. Masakit para sa akin ang pagkamatay ni tatay ngunit alam kong doble pa ang sakit na nararamdaman ngayon ni nanay sapagkat asawa niya iyon. Minsan niyang naging mundo, kahati ng kanyang puso, kasuyo niya sa buhay. Namatay si tatay dulot ng lamig na kanyang nararamdaman na umabot na sa sukdulan sanhi ng
It's been months, since my father passed away. And it's been also months, since my mother became different from what she was. Marami ang nagbago sa aking buhay simula nang mamatay si tatay. Tumigil ako sa aking pag-aaral matapos ang unang semester ng aking eskwela. Iyon ay dahil hindi na matustusan pa ng husto ang aking pag-aaral. Lumipas lamang ang ilang linggo matapos mailibing si tatay ay hindi na naging maganda ang takbo ng aming buhay. Lalo na ako. Tumigil si nanay sa paglalabada at piniling magmukmuk na lamang sa loob ng kanilang silid ni tatay. Kahit ang lumabas doon para sa kanyang pagkain ay hindi niya ginagawa, at palaging ako ang nagdadala roon para sa kanya. Kung noon ay hindi ako pinapayagan ni nanay para magtrabaho, ay hindi na ngayon. Hindi dahil sa ayaw niya kung hindi ay dahil kailangan ko para mabuhay kami. Ang piliin ang maging kagaya ni nanay at sa ginagawa niya ay walang maidudulot na maganda p