Natigilan si Calista.Tumingin siya kay Paul, pagkatapos ay sinulyapan ang silid sa likuran niya, nagulat habang nagtanong, "Bakit ka nandito?" Napangiti si Paul at kaswal na nagpaliwanag, "Masyado akong uminom kasama si Cade kagabi, kaya nag-stay ako." "Oh."Hindi alam ni Calista ang isa pang sasabihin habang kaharap si Paul. Marahil ito ay pagkakasala, o marahil ang tatlong taon na pagkakahiwalay ay naging dahilan para sila ay magkalayo. Ngumiti siya at tumalikod para bumaba. Pero, tinawag siya ni Paul at inabot sa kanya ang isang tseke."Hindi ko kailangan ang pera ngayon. Walang nagmamadaling bayaran ito." Bumaba ang tingin ni Calista at nakita niya ang halaga sa tseke. Hindi ito sobra o kulang—eksaktong tatlong milyon, gaya ng biniro niya noon.Pinirmahan niya ang kanyang pangalan. Kung kinuha niya ito, pwede siyang pumunta sa bangko ngayon at ilipat ang pera kay Lucian. Sa totoo lang, medyo natukso siya. Kahit sino ay matutukso ng ganoon kalaking halaga, lalo na't k
Nang gabing iyon, nakatanggap ng tawag si Calista mula kay Lucian. Natapos na siyang maghilamos at handa nang matulog. Ilang sunod-sunod na gabi siyang puyat, at ngayong gabi, pagkatapos niyang makapagpahinga nang maaga, nagambala siya sa tawag na ito sa telepono. Galit siya."Ano ang gusto mo ngayong disoras ng gabi?" "Buksan mo ang pinto," sabi ni Lucian bago ibinaba ang tawag. Tatanungin na sana ni Calista kung wala na ba siya sa isip, pero naputol siya. Hindi pa rin siya susunod.Itinabi ni Calista ang kanyang telepono sa isang tabi, iniisip kung malalaman ni Lucian na naubos na ang kanyang pasensya. Saktong pagpikit niya ay may narinig siyang kalabog sa kanyang pintuan. May isang click, at binuksan ng kanyang kapitbahay ang pinto. Sa tabi ng bahay ay nakatira ang isang matandang babae. Ilang beses na siyang nakita ni Calista noon, at mukhang hindi siya masyadong approachable. Gaya ng inaasahan, sa sandaling binuksan ng matandang babae ang pinto, nagsimula siyang sumiga
"Sige. After all, asawa pa rin kita. Kailangan mo akong samahan sa mga future sessions ko." Napakunot ang noo ni Calista sa kasuklam-suklam na hamak na ito! Kaswal na nagsalita si Lucian, ngunit masungit ang hininga nito sa kanyang tainga. Walang pag-aalinlangan si Calista kung patuloy siyang tumanggi, malamang na ilalabas niya ang kanyang galit sa pamamagitan ng dahas. Natahimik ang buong kwarto nang sulyapan ni Lucian ang kanyang wristwatch na tila nagbibilang. Biglang nagsalita si Calista, "Isang daang libong dolyares." "Ano?" "Sasamahan kita para makipag-ayos sa deal na ito. Kung ito ay gagana, ang tatlong milyong utang ay settled na. Kung hindi, may utang ka sa akin ng isang daang libong dolyar upang mabayaran ang aking oras." Siya ay magiging dehado kung ang deal ay matupad. Hindi siya mahuhulog sa katangahang ito. At saka, ang tiwala niya kay Lucian ay nagkulang na. Palagi nitong nararamdaman na parang sinusubukan siyang linlangin. Ang mga pagpupulong ng negosyo
Bahagyang tumawa si Calista."Ano bang dapat ikatakot? Sumasama lang ako sa table nila." Hindi niya mapigilan kung determinado si Lucian na gawing biktima ang kanyang sarili. Sa kanilang pagtatalo, napansin sila ng mga tao sa hapag ni Paul. Lahat sila ay bahagi ng iisang bilog.Tumingala si Paul sa kanila, at sa isang sulyap pa lang, masasabi niyang may pinag-uusapang negosyo sina Lucian at Calista. Kaya, hindi siya pumunta para istorbohin sila. Tinitigan ni Lucian si Calista ng blangko at itinaas ang kamay, "Hawakan mo ang kamay ko." Bumaba si Calista, displeased ang boses, "Simpleng meal lang ito. Wala tayo sa isang dinner party. Hindi na kailangang magkaholding hands." Tila masyadong sinadya at peke ang palaging magkahawak-kamay. Kalmadong sinulyapan siya ni Lucian."Binabayaran kita. Ako, ang employer, ang magpapasiya kung ano ang dapat at hindi dapat gawin. Wala kang karapatang tumanggi." Well, sa panahon ngayon, ang may pera ang may hawak ng kapangyarihan. Ang ba
Si Marcus ay isang chubby na lalaki na madaling pawisan. Agad na naramdaman ni Calista ang kanyang mga kamay na binalot ng mamasa-masa.Mabilis niyang binawi ang kamay bago umatras ng ilang hakbang. Ang kanyang mukha ay naging napakalamig na maaaring mag-freeze ng tubig."Mr. Packard, mangyaring magkaroon ng respeto sa sarili." Ang balak ni Marcus na hawakan ang kanyang kamay ay isang pagsubok lamang.Bagama't may kaunting interes siya kay Calista, naunawaan niya na dapat isaalang-alang ang kahihinatnan bago magdulot ng gulo, lalo na para sa kapakanan ng isang babae at ipagsapalaran ang paghaharap kay Lucian. Inayos niya ang sarili at humingi ng tawad, "I'm sorry. Wala akong sinasadyang masama.Gusto ko lang itanong kung anong pabango ang gamit mo para makabili ako ng bote para sa asawa ko." Maraming pagkakataon dahil mananatili siya rito ng ilang araw. Experienced na si Marcus sa business world kaya magaling siyang magtago ng mga intensyon.Gumawa siya ng isang aksyon, na n
Hinawakan ni Lucian ang kamay ni Calista at itinulak ang pinto, kaswal na pumasok sa kwarto. Nagsalubong ang kilay ni Calista."This is my room. Anong ginagawa mo?" Napangisi ang mga labi ni Lucian."Maliligo ako at matutulog." Nagsalita siya na may pahiwatig ng amusement, ngunit masasabi niyang sinusubukan niya itong guluhin. Sinadya ito ni Lucian. Gusto niya itong inisin at gawin itong walang magawa sa pakikitungo sa kanya. Nag-book si Calista ng kwartong may king-sized na kama. Bukod doon, ang tanging ibang pahingahan ay ang sopa sa tabi ng bintana.Hindi hinahamon ni Lucian ang sarili na matulog sa sopa. Kaya, kailangan niyang tiisin ang discomfort na makihalubilo sa kanya o matulog nang malungkot sa sopa habang pinapanood siyang kumportableng nakahandusay sa malaking kama na binayaran niya. Napakagat labi si Calista at nagreklamo, "Bumalik ka na sa kwarto mo." Bagama't walang presidential suite ang resort na ito, nag-aalok ito ng mga VIP room na may mga pribadong pa
Sabik na tinanggap ito ni Eva at sinabing, “Salamat. Ito ay perpekto!" May kinuha siyang gift box sa bag niya. Sa loob ay isang brilyante na pulseras, hindi masyadong mahal o kakaiba."Binili ko 'to habang namimili. Hindi naman ito mahal. It's a token of my appreciation. Salamat sa pabangong binigay mo." Hindi ito matanggap ni Calista. Hindi siya nakakuha ng bagong brilyante na pulseras kapalit ng isang bote ng segunda-manong pabango na nagkakahalaga ng ilang daang dolyar. Sobra ito. "Eva, hindi ko ito matatanggap. Three hundred dollars lang ang bote ng pabango na yan. Masyado tong malaki." "Calista, humihingi ako ng paumanhin sa ngalan ng aking asawa. Ang nangyari kaninang umaga ay isang pagkakamali. Siya ay may posibilidad na mawala ang kanyang common sense pagkatapos ng ilang mga inumin, na humantong sa pag-offend niya sayo." Tumaas ang isang kilay ni Calista, ngunit inilagay na ni Eva ang kahon ng regalo sa kanyang kamay. Hindi na nagpumilit pa si Calista dahil paumanhin
Hininaan ni Marcus ang boses, marahil para mas malalim at mapang-akit ang boses nito. Gayunpaman, sa sobrang takot ni Calista ay nanginig ang kanyang katawan at likas niyang ibinato ang kanyang telepono sa kanya.Nagkaroon ng malakas na putok, at nagpakawala si Marcus ng isang masakit at pinipigilang daing. Itinaas niya ang kanyang kamay upang takpan ang kanyang mukha, at ang dugo ay bumulwak sa pagitan ng kanyang mga daliri, tumulo sa lupa. "Mr. Packard, okay ka lang?" Sinubukan ni Calista na maghanap ng tissue sa kanyang bag, pero napagtanto niyang wala pala siyang dala. "I'm sorry. Dati akong na-stalk ng masasamang tao noong bata pa ako, kaya medyo sensitive ako, and I tend to lose control when someone gets too close to me." Sumasakit ang ulo ni Mr. Packard sa puntong ito, at hindi niya lubos maisip ang sinasabi ni Calista.Buti na lang at wala siyang concussion at alam pa niya kung sino siya. Kung hindi, matagal na niya itong sinampal. Ang kanyang ilong ay patuloy na dumudu