#ตกกลางคืนในวันเดียวกัน พวกรุ่นพี่เริ่มดื่มกันตั้งแต่หัวค่ำ ใบชาเองก็ได้นั่งร่วมอยู่ในกลุ่มนี้ด้วย แต่เธอไม่ได้ดื่มกับใครเขาเลย ส่วนหนึ่งก็ไม่ชอบ แต่ถึงจะชอบหรือดื่มได้พี่ชายของเธอก็คงห้ามเวลาผ่านไปเริ่มดึกมากขึ้นเรื่อยๆ บรรยากาศก็เริ่มเย็น กลุ่มรุ่นพี่บางคนก็เริ่มเคาะขวดแก้ว ดีดกีต้าร์ เอากระติกมาทำเป็นกลอง ร้องรำทำเพลงกันอย่างสนุกสนาน จนพาลทำให้ใบชาคิดไปเหมือนกันว่า ถ้าตอนเธอจบมหาลัยก็คงจะนัดเพื่อนๆ มาดื่มส่งท้ายกันแบบนี้เหมือนกัน"หนาวแล้วหรือเปล่า อยากกลับเข้าห้องไหม" เตชินทร์เอ่ยถามน้องสาวที่นั่งแอบอิงอยู่ข้างๆ"พี่จะดื่มกันดึกไหม""ก็คงดึกนะ ถ้าเราง่วงก็ไปนอนก่อนเลย""โอเค..."ใบชาตอบรับพี่ชายก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอน ที่ซึ่งนอนอยู่กับพี่ชายเหมือนกันแต่อยู่คนละฝั่งกัน ถึงในวงเหล้ามันจะมีความสนุกสนาน แต่สำหรับคนที่ไม่ได้ร่วมวงอย่างเธอมันกลับมีความน่าเบื่อร่วมด้วยดีหน่อยที่กลับเข้าห้องแล้วเสียงเพลงมันผ่อนเบาลง เธอนั่งทำงานอยู่ได้สักพักก็รีบเข้านอนเพราะง่วง ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน และนอนไปนานเท่าไร เพราะเธอตื่นมาอีกทีก็เห็นว่าเสียงในวงเหล้านั้นเงียบไปแล้ว ส่วนพี่ชายของเธอน
#เวลาต่อมา ณ คอนโดมิเนียมหรู "ชาต้องไปด้วยจริงๆ เหรอ?" ใบชากำลังงอแงกับพี่ชาย หลังจากที่รู้ว่าตัวเองจะต้องไปด้วยพี่ชายของเธอเรียนจบแล้วก็เลยนัดกับกลุ่มเพื่อนกินเลี้ยงกันก่อนจะแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง ซึ่งเธอก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรด้วยหรอก แต่เพราะพี่ชายไม่อยากให้อยู่คนเดียวในช่วงวันหยุด ก็เลยจะลากเธอไปด้วย"อยู่คนเดียวมันอันตรายนะ" เตชินทร์บอกกับน้องสาว"ไม่เห็นเป็นอะไรเลยค่ะ""เป็นสิ" คลินต์พูดเสริมด้วยอีกคน"พวกพี่เป็นอะไรกัน ชาโตแล้วนะคะ อยู่คนเดียวได้อยู่หรอก""ไปเถอะ อย่างน้อยก็ได้เปิดหูเปิดตา บ้านพักริมทะเลเชียวนะ" คลินต์บอก เพราะในใจก็อยากให้เธอไปด้วยจริงๆ"นั่นสิ ถือว่าได้ไปเปิดหูเปิดตาไง" เตชินทร์พูด"เฮ้อ...ไปก็ไปค่ะ" ถึงแม้จะไม่ค่อยเต็มใจแต่เธอก็ต้องตอบรับ เพราะไม่อย่างนั้นทั้งสองคนคงตื๊อเธอไม่หยุดแน่ถึงเธอจะเป็นเด็กวัยรุ่นแต่เธอก็ไม่ได้สันทัดเรื่องเที่ยวสักเท่าไหร่ ถ้าเลือกได้เธอก็อยากจะอยู่ที่ห้องเงียบๆ มากกว่า อย่างน้อยก็ได้มีสมาธินั่งทำงานของตัวเอง"เดี๋ยวเราไปเก็บเสื้อผ้าเลยนะ แล้วก็ขนออกมา เดี๋ยวพี่ช่วยยกลงไป" เตชินทร์บอก"ถ้ามีงานก็เอาไปทำได้นะ มีมุมทำงานอ
คอนโดมิเนียมหรู "พี่เต้ ทำไมแต่งตัวแล้วล่ะ ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ" ใบชาเอ่ยทักพี่ชาย ที่แต่งตัวเตรียมตัวเหมือนกำลังจะออกไปทำงานแล้ว"เถ้าแก่บอกว่าให้ไปเร็วกว่าปกติหน่อยน่ะ เห็นว่ามีประชุมลูกน้อง พี่ก็เลยต้องรีบไป""แต่ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ""ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ไปหากินข้างหน้าเอา เรากินไปเถอะไม่ต้องห่วงพี่""......" ใบชายังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ พี่ชายของเธอก็เดินออกไปก่อนแล้ว เขาดูเร่งรีบมากกว่าทุกวัน"อ้าว..ไอ้เต้มันออกไปแล้วหรอ" คลินต์เดินออกมาจากห้องนอนของตัวเอง แต่กลับไม่เจอเพื่อนสนิทแล้ว"ค่ะ ออกไปแล้ว ดูรีบมากเลย เห็นว่าเถ้าแก่ให้รีบไปค่ะ" ใบชาตอบ"อ๋อ...""เดี๋ยวชาไปตากผ้าก่อนนะคะ ถ้าพี่หิวก็กินก่อนได้เลยไม่ต้องรอค่ะ""ไม่เป็นไร พี่จะรอกินพร้อมเรา""......" ใบชานิ่ง ไม่ได้ตอบกลับอะไร เธอหลบสายตาของเขาแบบเขินๆ ก่อนจะปลีกตัวเดินไปทางเครื่องซักผ้า แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ทำอะไรฟึ่บ ~ร่างบางถูกทับซ้อนจากทางด้านหลังเธอสะดุ้งด้วยความตกใจ พยายามจะดิ้นเพื่อให้ตนเองนั้นหลุดออกมาจากอ้อมกอดแกร่ง แต่ยิ่งดิ้นแรงกอดมันยิ่งแน่นมากขึ้น"จะดิ้นทำไม หืม" เสียงทุ้มนุ่มกระซิบพูดข้างหู"พี่คลินต์อย
เช้าของวันถัดมา ทั้งสามตื่นขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวันของตัวเองตามปกติ จากนั้นก็เตรียมตัวไปเรียนพร้อมกันเรื่องเมื่อคืนมันไม่ใช่ความฝัน เพราะเขายังคงทิ้งร่องรอยความเจ็บแสบเอาไว้อยู่ และทั้งสองก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังคงพูดคุยกันตามปกติ ราวกับว่าเหตุการณ์เมื่อคืนมันไม่ได้เกิดขึ้นจริง"ไอ้คลินต์คอมึง เป็นอะไรวะ ทำไมเหมือนเป็นรอยโดนข่วน""อ๋อ...มันคัน สงสัยเกาแรงไปหน่อย ก็ว่าอยู่ทำไมแสบๆ" คลินต์ตอบเพื่อนสนิทไป พลางเอามือลูบต้นคอของตนเองไปมา เขาแค่รู้สึกแสบๆ แต่ไม่ทันได้มอง เพิ่งรู้เหมือนกันตอนที่เพื่อนสนิททักเนี่ยแหละ"ไม่ใช่ว่า แอบไปหลีสาวที่ไหนมาหรือไงวะ" เตชินทร์เอ่ยแซวตามประสาเพื่อนสนิท เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าคลินต์เป็นคนยังไง และเด็กในสังกัดก็ใช่ย่อยเลย"เมื่อคืนกูเมา แดกจนยับแล้วก็กลับ ไม่ได้ไปเอาใคร" คลินต์พูดเสียงเรียบนิ่ง เพราะมันก็เรื่องจริงที่เขาไม่ได้ไปมีอะไรกับใคร แต่ไปมีอะไรกับน้องสาวของคนที่กำลังเค้นถามเขาอยู่ตอนนี้"หึหึ เชื่อใจได้หรอวะ"เตชินทร์ยังคงแซวและหัวเราะไม่หยุด แต่คลินต์ก็ยังคงนิ่งไม่ได้ตอบกลับอะไร แต่ในบทสนทนานั้นกลับทำให้ใครอีกคนกำลังเขินอายมากกว่าใบชา ได้ยิ
สวบ!"อึก พะ พี่...พี่คลินต์" น้ำตาของฉันมันไหลพราก บอกความรู้สึกตอนนี้ไม่ถูกจริงๆ มันเจ็บปวด เหมือนร่างกายถูกฉีกออกจากกันแบบสดๆนี่น่ะเหรอที่เขาเรียกกันว่าเซ็กซ์ แต่ทำไมฉันถึงไม่ได้รู้สึกสนุกเลยล่ะ หรือนี่เป็นเพราะมันเป็นครั้งแรกของฉัน"อ่าส์แน่น...อย่าเกร็งสิ""....." ฉันได้ยินเสียงครางจากพี่คลินต์พร้อมกับประโยคออกคำสั่ง แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ทำตามคำพูดของเขาไม่ได้จริงๆเจ็บขนาดนี้ ไม่ให้ฉันเกร็งได้ยังไงกัน"ร้องไห้ทำไม""จะ เจ็บค่ะ" ฉันพูดเสียงสั่นๆ"รู้ใช่ไหม ว่าพี่หยุดไม่ได้แล้ว""รู้ค่ะ แต่ค่อยๆ ทำได้หรือเปล่าคะ"ฉันพูดแบบอ้อนๆ โดยที่ไม่รู้หรอกว่าเขาจะใจอ่อนไหม เพราะดูเหมือนว่าตอนนี้อารมณ์ของเขากำลังรุนแรงเลยทีเดียว ดูจากการที่กระแทกเข้ามาแบบไม่ส่งสัญญาณไม่พูดอะไรเลย โคตรจุก โคตรเจ็บ และโคตรแสบ!!"พี่จะพยายาม เท่าที่พี่จะทำได้นะ""......""พี่จะขยับโยกตัวเบาๆ ถ้าเจ็บก็จิกแขนพี่ แต่ห้ามร้องเสียงดังเข้าใจไหม""เข้าใจค่ะ"ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น ก่อนที่ช่วงล่างนั้นมันจะเริ่มขยับเข้าออกแบบฝืดเคือง จากที่ช้าๆ มันก็เริ่มเร็วขึ้นและแรงขึ้น มาพร้อมกับเสียงครางในลำคอเบาๆ จากพี่คลินต์ บวกกั
คนตัวเล็กถูกช้อนตัวและอุ้มเข้าไปด้านใน ก่อนที่เธอจะถูกวางลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน ส่วนเขาก็ยืนมองดูเธอตรงข้างเตียงพร้อมกับปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองตามไปด้วย"รู้ใช่ไหม ว่าเสียงดังไม่ได้" คลินต์พูดเสียงเรียบๆ เหมือนเป็นการออกคำสั่งไปในตัว"ค่ะ""ถอดเสื้อผ้าออกสิ""......" เธอเหมือนจะมีอาการขัดขืนเล็กน้อย แต่ก็ยอมถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกแต่โดยดี"ในกระเป๋า พี่มีถุงยางเหลืออันเดียว ทำได้แค่ครั้งเดียวนะ""อื้อ..ค่ะ"ใบชาพยักหน้ารัวๆ สายตาของเธอนั้นจับจ้องไปยังเบื้องหน้าของตนเอง ที่ตอนนี้คลินต์ถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้ว เหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวจิ๋วที่แทบจะปิดม้าศึกตรงนั้นไม่มิดเขาหุ่นดี และผิวขาว หัวนมนี่อมชมพูเลย มีรอยสักอยู่ตรงระหว่างไหล่และอกข้างขวา สำหรับเธอมันไม่ได้ดูสกปรกเลย มันดูดีตอนที่อยู่บนตัวของเขา"จ้องขนาดนี้ คงไม่ต้องทำแล้วมั้ง กินพี่เลยดีกว่า""พะ พูดอะไรคะ กินอะไร" ใบชาพูดเสียงตะกุกตะกัก เธอเริ่มรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เมื่อได้เห็นสีหน้าของเขาที่กำลังจ้องมองเธอ ราวกับเสือกำลังหิวโหย"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ พี่บอกแล้วไงเปลี่ยนใจตอนนี้มันไม่ทันแล้ว""......" ร่างบางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เ