3. Working Hard

Working Hard

Tuluyan ng ngumiti ng matamis si Tanya. "Alexa, you are the best." Aniya rito.

"Haha. Of course, I am the best because I have the best— best friend in this lifetime." Masayang tugon naman ni Alexa rito.

Sa sinabi ni Alexa ay unti-unting nawala ang ngiti ni Tanya, that is because at that time she felt a bit guilty. Guilty siya dahil sa inaakala nitong totoong kaibigan siya. Na akala nito ay the best person and best friend siya para rito. Hindi maiwasan ni Tanya ang makaramdam ng hiya.

"Hey, what's wrong?" ang nagtatakang tanong ni Alexa nang makita niya ang pagbabago sa mukha ni Tanya.

Ibinuka ni Tanya ang kanyang bibig at muli rin niya iyong itinikom. Napapailang na lang siya rito bilang tugon.

"Hey, look Tanya. Don't be sad. Hayaan mo, simula ngayon ay araw-araw tayong magba-bonding na dalawa. Huwag ka nga lang magsawa rito sa presensya ko."

Sasagot na sana si Tanya ng tumunog naman ang cellphone niya. Napatingin siya sa screen. "Um, si Mommy. Sasagutin ko muna."

"Sure, go ahead."

Pagkatapos makausap ni Tanya ang kanyang ina ay napatingin ito kay Alexa. "Tumawag si Mommy, pinapauwi niya ako dahil may bisita raw at may family dinner gathering mamaya sa bahay."

Alexa's warm smile turned sad ng marinig niya ang tungkol sa family dinner gathering. Ganoon pa man ay pinilit ni Alexa na hindi makaramdam ng lungkot lalo na ang pagka-inggit kay Tanya dahil sa buo pa rin ang pamilya nito at hanggang ngayon ay kasama pa rin nito ang mga magulang.

"Oh, you should go and don't let your mom wait for you."

"Paano, ang pagpunta natin sa tambayan?" Tanya seems worried but the truth is she's glad to avoid Alexa because of her guilty conscience.

"It's fine, and I understand that the family is the number one priority over others. Kaya go na at umuwi kana. Bukas na lang tayo mag-bonding sa kahit saan nating gusto."

Tumango si Tanya rito. "Thanks for understanding, Alexa. I'm really so sorry. Promise bukas matutuloy ang bonding nating dalawa." Aniya saka siya kusang yumakap kay Alexa.

After a while ay nauna ng sumakay ng taxi si Tanya upang umuwi ng bahay.

Papara na rin sana ng taxi si Alexa ng mayamaya ay may tawag siyang natanggap mula kanyang fiance.

Nakangiting tinanggap agad niya ang tawag na iyo. "Hello, babe?"

"Alexa,"

"Yes, it's me."

"Um, kumusta ang lakad mo ngayon? Nakita mo ba ang wedding gown mo?" tanong ni Karlo sa kabilang linya.

Sa pagkaalala sa kanyang traje ay mas tumamis ang ngiti sa labi ni Alexa. "Yes, and it's very very beautiful. Nang makita ko 'yon kanina parang mas naging excited na agad ako sa kasal natin."

"That's good that you like it," simpleng tugon ni Karlo sa kanya.

"Of course."

"Anyway, I'm sorry dahil hindi kita nasamahan kanina na isukat ang damit."

"It's fine at naiintindihan kita dahil sa trabaho mo sa company n'yo. At mas lalo kitang maiintindihan dahil nagsisikap ka sa trabaho para sa future family natin."

"Thank you for understanding me," aniya ni Karlo na umukit ang bahagyang ngiti sa labi nito.

"Anyway, kasama ko naman ang best friend ko si Tanya. You know what, she became emotional kaya hindi ko na lang tinuloy ang pagsukat ng damit ko."

Karlo frowned upon hearing that. "What did you say?" bahagyang nabahala si Karlo ng mga sandaling iyon.

"I said, hindi ko sinukat ang damit ko. But don't worry, babe, dahil may tiwala naman ako sa sukat ng katawan ko. Isa pa mas gusto ko isuot iyon sa mismong araw ng kasal natin."

Mas lalong kumunot ang noo ni Karlo. "Is it your best friend's idea?"

"No. Of course, it's my idea."

Karlo didn't say anything on the other line.

Tumikhim naman si Alexa. "Sa katunayan nga pinipilit niya akong isukat ang damit pero ako lang yung ayaw. Maybe my best friend is only emotional dahil ikakasal na ako 2 months from now on."

Nang walang mahimigan si Karlo na kakaiba kay Alexa ay tuluyan na siyang bumuntong hininga.

"Next time you shouldn't always consider what she feels. Hindi sa lahat ng bagay ay dapat mong uunahin ang nararamdaman niya kaysa sa sarili mo."

"K-Karlo?" biglang nagtaka si Alexa sa narinig niya mula rito.

"Ugh, what I mean is you should try to put on your wedding dress, Alexa. Is it yours kaya dapat lang na sinukat mo iyon." Aniya ni Karlo rito.

Alexa laughed a bit, trying to ease the topic. "Alright, let's not talk about it now. Let's talk about you,"

"About me?"

"Yeah. Kumusta naman ang araw ng fiance ko sa trabaho niya ngayon?" way iyon ni Alexa upang iliko ang usapan.

When Karlo thinks about him still competing to become the president of William Corporation, he stressfully frowns. His father and mother had been urging him to work harder until now. Iyon ay dahil nangangamba ang Ama niya na ibigay sa iba ang dapat ay sa kanya.

Bumuntong hininga muli sa Karlo. "I'm still working hard to become the president of our company."

"For sure ikaw ang magiging future president. Damang-dama ko at God knows you deserve to be the president."

"Is that so?"

"Of course, may tiwala kaya ako sa kakayahan ng magiging future husband ko."

Karlo smiles a bit. He feels proud of Alexa's words, kahit pa ang totoo ay may kaunting pangamba siya. Lalo na at alam niya sa sarili niyang mas may magaling pa sa kanya at kahit kailanman ay hindi niya ito mapapantayan. But even so, ilalaban niya ang kanyang karapatan at lalabanan niya ito kahit pa tagilid ang kakayahan niya kaysa sa kakayahan nito.

"Thanks, babe."

"You are welcome, babe."

"Eh, where are you right now?"

"Pauwi pa lang?"

"We have a family dinner right now. I picked you up later."

"H-huh?"

"You can't refuse, babe, because from now onward, kailangan mo nang masanay sa mga family gathering with my family and my relatives. Para na rin masanay kana lalo at malapit na tayong ikasal."

"O-okay."