08

“ยัยเพลย์!!” เสียงตะโกนแสบแก้วหูของยีนส์ดังลั่นพื้นที่ของโรงอาหาร ที่ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรอมันอยู่ “จะตะโกนทำซากอะไร หูจะแตก”

เดินอีกไม่กี่ก้าวก็ถึงโต๊ะอยู่แล้ว จะมาตะโกนเรียกให้เจ็บคอทำไมก็ไม่รู้

“อย่ามาเนียน” ยีนส์นั่งลงเก้าอี้ม้าหินอ่อนอีกตัวหนึ่งฝั่งตรงข้าม ฉันเลยยิ้มแหยๆ พร้อมกับก้มหน้าเล่นมือถือต่อ

“แกปล่อยให้ฉันเดินไปที่ห้องเรียนนั่น โดยที่ไม่ยอมบอกว่ามันไม่มีคลาสเรียนอะไรของเช้านี้แล้ว แถมยังให้ฉันเดินวนหาแกทั่วมหาลัย...”

ยีนส์เว้นจังหวะเพื่อหอบหายใจ แล้วเริ่มบ่นให้ฉันต่อ

“สุดท้ายแกเพิ่งส่งไลน์หาฉันเมื่อห้านาทีก่อน ว่าแกนั่งหน้าบานอยู่ตรงนี้”

ยีนส์ชี้นิ้วเรียวยาวของเธอลงที่โต๊ะที่เราสองคนนั่ง พร้อมกับเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นทำหน้าเชิงหาเรื่องฉัน “ยีนส์ เพลย์ขอโทษ เพลย์ลืม~”

ฉันทำเสียงอ่อนเสียงหวาน พร้อมส่งสายตาฟรุ้งฟริ้งที่ชอบทำเวลาตัวเองทำความผิด เพราะยีนส์น่ะเธอแพ้สายตาขี้อ้อนของฉันตลอดแหละ

“หึ้ย! มันน่ามั้ย เก็บไปเลยนะ ไอ้สายตาฟรุ้งฟริ้งของแกน่ะ เห็นแล้ว..”

“ใจอ่อนชิมิ~” ฉันแกล้งพูดแซวเพื่อนรักที่นั่งเมินหน้าหนีฉันไปอีกทาง พร้อมกับรอยยิ้มบางๆ เหมือนกลั้นขำที่มุมปากของยีนส์

พวกเรานั่งทานข้าวกันประมาณเกือบครึ่งชั่วโมง ไม่รู้จะทำอะไรต่อดีเลยเลือกมานั่งเล่นที่ห้องสมุด อีกตั้งสองชั่วโมงแหนะ! ถึงจะได้เรียนคลาสสุดท้ายของวันนี้

ก่อนหน้าฉันเคยลองชวนยีนส์กลับไปคอนโดแล้ว แต่นางบอกขี้เกียจขับนินจาลูกรักเธอวนไปวนมาหลายรอบ เดี๋ยวยางจะสึกหลอเอา แถมอากาศยิ่งร้อนๆ เดี๋ยวลูกรักเธอจะไม่สบาย

“ยัยหวาแกเอาจริงเหรอวะ”

ฉันที่กำลังเคลิ้มหลับ เพราะการนั่งจับเจ่าอยู่ที่ห้องสมุดนานๆ มันชวนให้ง่วง คิดดูนะ บรรยากาศเงียบๆ แถมแอร์ก็เย็นสบายซะขนาดนี้

บาทหนึ่งให้ร้อยเลยเอาเปล่า เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์มาที่นี่เพื่อหลับ!!

“ไม่ลองไม่รู้ แต่ฉันว่าพี่ซาดีนส์ต้องไปตามนัดแน่แก”

คุยไรกันนักกันหนา รำคาญ! ฉันที่นอนฟุบหน้าอยู่บนโต๊ะตัวใหญ่บ่นในใจให้กับเสียงชะนีสองคนที่กำลังคุยอะไรกันงุ้งงิ้งๆ อยู่โต๊ะด้านหลัง

“แล้วแกว่าพี่เขาจะพาแกไปไหนต่ออะ โอ๊ย! ฉันไม่อยากจินตนาการแทนเลยแก มันคงฟินน่าดู~”

ไม่อยากคิดแทนคนอื่นก็หุบปากไปสิยะ!!

เพลย์เยอร์คนสวยจะนอน..!

ตึง! เสียงทุบโต๊ะที่ค่อนข้างดังในระดับหนึ่งดังขึ้น ทำให้เสียงที่กำลังจะออกจากปากใครสักคนที่กำลังคุยอยู่โต๊ะด้านหลังเงียบลง

“ขอโทษนะคะ ถ้าอยากฟินก็ไปฟินกันข้างนอกดีไหมเอ่ย ฟินตรงนี้รู้หรือเปล่าว่าชาวบ้านเขา รำ-คาญ!” ท้ายที่สุดฉันก็ทนเสียงแหลมๆ ของสองคนนั้นไม่ไหว เพราะมันเริ่มดังแรงขึ้นและรบกวนการนอนของฉัน เลยปรี้ดแตกทุบกำปั้นลงบนโต๊ะไปหนึ่งดอก พร้อมกับเอี้ยวเสี้ยวหน้างามๆ ของตัวเองหันไปแขวะพวกเธอสองคนเบาๆ

“มีไร?” ยีนส์ที่เพิ่งสะลึมสะลือตื่น ปรือตามองหน้าฉันแบบงงๆ

ส่วนยัยสองคนที่ฉันว่าให้ก่อนหน้า ทำท่าทางและสีหน้าเหมือนไม่พอใจฉันที่ไปขัดบทสนทนานเรื่องผู้ชาย? คิดว่านะ

จากการมองหน้าแบบหาเรื่องของฉัน ทำให้ยัยผู้หญิงหน้าสวยเพราะโบ๊ะเครื่องสำอาง ท่าทางแรงๆ กำลังจะลุกจากเก้าอี้ตรงเข้ามาหาเรื่องฉัน

“ไม่เอาหวา ไปกันเถอะ ฉันยังไม่อยากมีเรื่องที่นี่ วันนี้เวรจารย์สมศรีนะ แกก็รู้ว่าจารย์แกเขี้ยวขนาดไหน” เพื่อนอีกคนที่ตัวเล็กกว่า สวยน้อยกว่าแต่เหมือนจะนิสัยดีกว่า ดึงแขนเพื่อนเธอให้ลุกไปจากตรงนั้น

เออ... ไปเลย รีบไสหัวไปฟินที่อื่นเลยไป ฉันจะได้เข้าเฝ้าพระอินทร์ต่อ

เวลาสองชั่วโมงที่ฉันเอาแต่นอนหลับภายในห้องสมุดก็หมดลง เพราะตอนนี้ฉันกับยีนส์กำลังเริ่มอะไรที่มันเหมือนๆ เมื่อสามเดือนก่อนที่เราเปลี่ยนที่เรียนกันบ่อยๆ

“นักศึกษาใหม่แนะนำตัวกับเพื่อนๆ เลยจ๊ะ เริ่มจากหนูผมน้ำตาลก่อนเลยแล้วกัน” อาจารย์ประจำคลาสที่สองของวันบอกให้ฉันแนะนำตัวเป็นคนแรก

“เพลย์เยอร์ค่ะ พิณณิการ์ สวัสดิ์รุ่งโรจน์ อายุ 21 ฝากตัวด้วยค่ะ” เสียงที่ยานคางของฉันทำเอาคนที่นั่งฟังการแนะนำตัวบางคนถึงกับเบือนหน้าหนี และจะไม่อะไรเลย ถ้ายัยคนที่เบือนหน้าหนีไม่ใช่ยัยสองคนที่ฉันเพิ่งไฝว้กับเธอไปที่ห้องสมุดเมื่อสองชั่วโมงก่อน นรกชัดๆ ดันอยู่คณะเดียวกัน แถมเหม็นขี้หน้ากันตั้งแต่แรกเจอ

หลังจากที่ฉันกับยีนส์แนะนำตัวกันเสร็จ อาจารย์สมรศรี ก็ให้พวกเราหาที่นั่งกันเองตามสบาย แต่มันดันติดตรงที่ มันไม่มีช้อยส์ให้เลือก

เพราะมันเหลือที่ว่างสองที่ด้านหลังสุดที่อยู่ติดกับแม่สาวน่ารักน่าหยิกเหมือนตุ๊กตาเดินได้ผมหยักโศกสีน้ำตาลอ่อนๆ และอีกฝั่งติดกับยัยสองคนนั้น

“สวัสดีเพลย์เยอร์ เราชื่อตาหวานนะ” เสียงใสๆ ของสาวน้อยหน้าตาเหมือนตุ๊กตาเอ่ยแนะนำตัวกับฉัน เพราะฉันเลือกนั่งข้างเธอ ส่วนยีนส์ก็นั่งถัดจากฉันเพื่อกั้นยัยคู่ฟินนั่น

“ชื่อน่ารักจัง เรียกเราเพลย์เฉยๆ ก็ได้นะ ส่วนนี่ ยีนส์ เพื่อนสนิทเพลย์เอง” ฉันยิ้มหวานส่งให้กับตาหวานที่เธอก็ส่งยิ้มให้ฉันกับยีนส์แบบจริงใจ

“งั้นเพลย์กับยีนส์ก็เรียกเราหวานเฉยๆ แล้วกันนะ เรียกสองพยางค์มันยาว แฮร่ๆ” น่ารักจัง! คนอะไรตาก็หวาน ยังจะยิ้มหวานอีก เพลย์เยอร์หลงใหล~