บทที่28

ภีมยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นนานสองนาน เขาเดินกลับขึ้นไปชั้นบนเข้าไปในห้องนอน นั่งลงบนเตียงกว้าง เมื่อกี้เขาน่าจะขอโทษเธอ เขาพูดแรงไปจริงๆ ทำไมถึงต้องโกรธขนาดนั้น แค่เห็นข้อความที่ไอ้เวรนั้นส่งมา เขาถึงกับสติหลุด พูดว่าเธอออกไป

“เฮ้อ!” ภีมถอนหายใจ หยิบโทรศัพท์ ลังเลว่าจะกดโทรหามินนี่ดีไหม กลับไปร้องไห้แน่เลย แต่ใจก็ยังไม่อยากพูดว่าขอโทษ มันพูดไม่ออก ภีมลุกขึ้นไปอาบน้ำและคิดหาวิธีให้เธอหายโกรธ ปกติเขาไม่เคยคิดเรื่องพวกนี้ เพราะยัยตัวเล็กนั่นมักจะโกรธเองหายเองอยู่ตลอด แต่วันนี้เขาเห็นท่าทางเธอแล้วมันไม่ใช่

ด้านมินนี่

“ไม่ร้องแล้วคนบ้านิสัยเสีย” บ่นด่าเขาอยู่คนเดียว และจัดกระเป๋าสำหรับเดินทางพรุ่งนี้ไปด้วย แต่น้ำตาก็ไหลออกมาเองไม่หยุด

“ให้ท่าผู้ชาย ว่ากันขนาดนี้ ฉันเคยสนใจคนอื่นนอกจะเฮียรึไง พูดมาได้”

“ดีเหมือนกันจะลองให้ท่าดูจริงๆ ดูสักที อยากให้รู้เหมือนกันว่าจะรู้สึกยังไง ถ้าจะไม่ยุ่งไม่สนแล้วก็ช่าง ทนคนปากร้ายอย่างเฮียไม่ไหวแล้วเหมือนกัน” มินนี่ได้แต่บ่นกับตัวเอง

เช้าวันต่อมา

มินนี่ลากกระเป๋ามาใส่ท้ายรถเรียบร้อย แอบหวังนิดหน่อยว่าเขาจะมารอ เพราะเมื่อคืนเขาบอกว่าจะไปส่ง แ